Φιντέλ Κάστρο: Έδειξε στον λαό της Κούβας τον δρόμο της επανάστασης

Σαν σήμερα πριν από 94 χρόνια γεννιέται μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, ο Φιντέλ Κάστρο. Το όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με τη ζωή και την ιστορία της σύγχρονης Κούβας.

Κομμουνιστής και ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης και της Σοσιαλιστικής Οικοδόμησης, εμπνευστής για δεκάδες επαναστατικά κινήματα, το έργο του εμπνέει ακόμη και σήμερα εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο το κόσμο. Ο Φιντέλ, βρίσκεται στο πάνθεον των σημαντικότερων ηγετών, για τον αγώνα του ενάντια στην ανισότητα των τάξεων.

Κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή την Κούβα από το 1959 έως το 2008, οπότε παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ Κάστρο. Υπήρξε μια προσωπικότητα με φανατικούς φίλους και εχθρούς.

Για την Αριστερά, ο Κάστρο αποτελούσε ένα από τα τελευταία σύμβολα της κομμουνιστικής επανάστασης, για τους πάσης φύσεως αντικομουνιστές συμβόλιζε τον στυγνό δικτάτορα και καταπιεστή του λαού του.

Ο Πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης, Νίκος Καρανδρέας τόνισε ότι σε δηλώσεις του στο News24/7 ότι ο Κάστρο για τους Κουβανούς, την Λατινική Αμερική, αλλά και για όλο τον κόσμο ήταν ένας από τους μεγάλους επαναστάτες της σύγχρονης εποχής. Για τη Λατινική Αμερική πιο συγκεκριμένα ήταν ένας συνεχιστής των μεγάλων ελευθερωτών. Κατάφερε να συνδυάσει μια αντιμπεριαλιστική και ανθρωπιστική θεωρία με τον μαρξισμό. Αυτός ο συνδυασμός αποτελεί και την κυρίαρχη ιδεολογία στην Κούβα, από την νίκη της επανάστασης.

Ήταν ένας άνθρωπος που μπορούσε να καταλάβει την ιστορική στιγμή. Μπορούσε να καταλάβει την ουσία της ιστορικής στιγμής και να δράσει αντίστοιχα. Έδειξε στον λαό της Κούβας έναν άλλο δρόμο, όχι αυτόν της υποταγής, αλλά αυτόν της αντίστασης και της επανάστασης.

Ο κ. Καρανδρέας αναφέρθηκε και στο εμπάργκο των ΗΠΑ προς την Κούβα, το οποίο έχει δυσκολέψει σε μεγάλο βαθμό τη διαβίωση στο νησί της Καραϊβικής. Αυτός ο αποκλεισμός δεν μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτός από τον κόσμο, πόσο σοβαρές συνέπειες μπορεί να έχει για ένα κράτος.

Όπως είπε ”αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που η Κούβα έχει αναγκαστεί να στραφεί στην νέα οικονομική πολιτική, λαμβανοντας μέτρα προς την αστική κατεύθυνση. Βέβαια, ο κύριος όγκος βιομηχανικής παραγωγής ανήκει ακόμη και σήμερα στο κράτος, δεν έχει αλλάξει δηλαδή ο χαρακτήρας της κοινωνίας. Η Κούβα αναγκάστηκε να πάρει αυτά τα μέτρα, γιατί δεν είχε άλλη επιλογή προκειμένου να επιβιώσει”.

Όσον αφορά το μεγαλύτερο επίτευγμα κατά τη διάρκεια της εξουσίας του Κάστρο, αναφέρθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου προσπάθησε να επαναφέρει την επαναστατική τάση στον λαό της Κούβας. Πιο συγκεκριμένα, έγινε μια προσπάθεια ”πολιτικής-πολιτιστικής” επανάστασης και δραστηριοποίησης του κόσμου, η οποία κατέληξε στην μεγάλη επέμβαση της Κούβας στην Ανγκόλα το 1987-1989. Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην πω για τα μέτρα στον τομέα της υγείας, τα οποία είναι πάρα πολλά και καθιστούν την Κούβα, ένα από τα καλύτερα κράτη παγκοσμίως σε παροχές υγείας. Παρόλο, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 1990 έμεινε τελείως μόνη της, λόγω της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης.

Επιπλέον, ο Κάστρο ήταν από τους πρώτους στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού και πάλευε συνεχώς για την εξουδετέρωσή του. Μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι η CIA οργάνωσε εκατοντάδες απόπειρες δολοφονίας, γεγονός που δείχνει τον τεράστιο φόβο των ΗΠΑ προς το πρόσωπό του.

Σχολιάζοντας το παραπάνω γεγονός, ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού συνδέσμου τόνισε πως: ”από αρχεία της CIA που είχαν βγει στη δημοσιότητα φαίνεται πόσες φορές προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν. Δεν χρειάζεται να το ψαξείς κανείς ιδιαίτερα, έχει αποκαλυφθεί, είναι πασίγνωστο. Εξάλλου, υπάρχουν νόμοι στις ΗΠΑ, που επιτρέπουν στη CIA να σκοτώνει ξένους ηγέτες αν αυτοί έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της χώρας. Αυτό βέβαια δείχνει ότι και η Κούβα είχε πολύ καλή κατασκοπεία”.

Τέλος, ζητήσαμε από τον κύριο Καρανδρέα να μας περιγράψει με 3 λέξεις τον Φιντέλ Κάστρο. Εκείνος με τη σειρά του απάντησε πώς ότι είναι δύσκολο να περιγράψεις έναν τέτοιο άνθρωπο με μόνο 3 λέξεις. Παρ΄ όλα αυτά κατέληξε στο συμπέρασμα πως αυτό που συνδύαζε σαν προσωπικότητα, ήταν η οξυδέρκεια, η αποφασιστικότητα και η πίστη. Πίστη όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και τον εργαζόμενο λαό. Αυτά ήταν τα τρία βασικά στοιχεία της προσωπικότητάς του και με βάση αυτά κατόρθωσε να πραγματοποιήσει μία διαλεκτική σύνθεση του επαναστατικού πάθους και της λογικής. Μόνο ο Κάστρο και ο Λένιν έχουν καταφέρει να κάνουν κάτι τέτοιο.