Γιατί ο Στάλιν δεν απέκτησε ποτέ παλάτι

Το 1931 η Σοβιετική Ένωση διεξήγαγε διαγωνισμό για τον σχεδιασμό και το χτίσιμο του “Παλατιού των Σοβιετικών”. 

Η επιλογή έμελλε να γίνει από μια επιτροπή, της οποίας μέλος ήταν και ο ίδιος ο Στάλιν. Σκοπός της ανέγερσης του μεγαλειώδους κτηρίου ήταν η στέγαση όλων των συνεδριάσεων του Ανωτάτου Σοβιέτ, αλλά και για να χρησιμοποιηθεί και ως μνημείο για τον “ατσάλινο” Σοβιετικό ηγέτη στη Μόσχα.

Αρχιτέκτονες και δημιουργοί, όπως οι Le Corbusier, Walter Gropius, και Albert Kahn συμμετείχαν σε ένα από τα σπουδαιότερα έργα στη Μόσχα, που αποτελούσε τότε τη “μητρόπολη” της αρχιτεκτονικής.

Τα χρηματικό έπαθλο για τον αρχιτέκτονά που θα ανακηρυσσόταν και νικητής του διαγωνισμού θα ήταν, φυσικά, σε Ρούβλια, τα οποία έπρεπε να ξοδέψουν στη Ρωσία, μιας και είχε απαγορευτεί η εξαγωγή τους.

Στόχος των συμμετεχόντων αρχιτεκτόνων ήταν η δημιουργία ενός κτηρίου που δεν θα είχε να ζηλέψει σε τίποτα τα στολίδια άλλων πόλεων, όπως ο Πύργος του Άιφελ, ένα κτήριο που θα ήταν ορατό από κάθε γωνιά της Μόσχας.

Το νέο κτήριο θα χτιζόταν στη θέση του καθεδρικού ναού του Σωτήρος Χριστού, για την ολοκλήρωση του οποίου χρειάστηκαν 100 χρόνια για να ολοκληρωθεί, ενώ κατασκευάστηκε για να τιμήσει τη νίκη των Ρώσων επί του Ναπολέοντα.

Μετά τη λήξη του δεύτερου γύρου του διαγωνισμού νικητές αναδείχθηκαν οι Boris Iofan, Vladimir Schuko και Vladimir Gelfreich. Ωστόσο, επειδή νικητής έπρεπε να είναι ένας, μετά τη διεξαγωγή και άλλων διαγωνισμών κατάφερε να επικρατήσει το σχέδιο του Boris Iofan.

Το σχέδιό του ήταν ένα παλάτι 415 μέτρα ύψος, θα ξεπερνούσε τα δύο ψηλότερα κτίρια της εποχής: τον Πύργος του Άιφελ και το Empire State Building. Στην κορυφή του  κτηρίου θα υπήρχε άγαλμα του Λένιν ύψους 92 μέτρων.

Το τεράστιο οικοδόμημα 110.000 κυβικών μέτρων θα απλωνόταν σε μια έκταση 4 στρεμμάτων και θα οδηγούσε σε ριζική ανασυγκρότηση της Κόκκινης Πλατείας.

Οι εργασίες στο μεγαλοπρεπές παλάτι ξεκίνησαν το 1938 με την κυβέρνηση να δαπανά περίπου 18.900.000 δολάρια. Μάλιστα, οι σοβιετικοί είχαν ανακοινώσει και την ημερομηνία των εγκαινίων του, τα οποία θα γινόταν στις στις 7 Νοεμβρίου 1942, την 25η επέτειο της επανάστασης των Μπολσεβίκων, με τον υπόλοιπο κόσμο και τα άρθρα των εφημερίδων της εποχής να εκτιμούν, πως θα ήταν αδύνατο το πελώριο κατασκεύασμα, του οποίου η βάση θα είχε διάμετρο 140 μέτρα και χωρητικότητα 20.000 ανθρώπων,  να καταφέρει να ολοκληρωθεί την συγκεκριμένη ημερομηνία.

Παράλληλα, θα περιλάμβανε 148 ανελκυστήρες και 62 κυλιόμενες σκάλες. Τέλος θα υπήρχε μια βιβλιοθήκη με 500.000 βιβλία.

Ενώ, οι αρχιτέκτονες εκτιμούσαν πως το ύψος του θα επέτρεπε στους κατοίκους της πόλης να βλέπουν το άγαλμα του Λένιν, που θα δέσποζε στην κορυφή του, μόνο για 90 ημέρες τον χρόνο, λόγω των καιρικών συνθηκών και των σύννεφων.

Τα σχέδια αναβλήθηκαν λόγω της επίθεσης των Ναζί το 1941 και έλλειψης κονδυλίων. Έτσι, το κτήριο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και το 1942, ο μεταλλικός σκελετός του αποσυναρμολογήθηκε και χρησιμοποιήθηκε σε γέφυρες και οχυρώσεις. Το 1957, η κυβέρνηση ανακοίνωσε και επίσημα ότι εγκατέλειπε τα σχέδια για την ανέγερση του κτηρίου και ότι σκόπευε να προσχωρήσει στην ανέγερση δυο μικρότερων κτηρίων που θα κάλυπταν τις ανάγκες της πόλης. Ούτε αυτό, όμως, έγινε.

Φτάνοντας στο 1995 και έπειτα από συζητήσεις επί συζητήσεων, αποφασίστηκε η οικοδόμηση του νέου ναού του Σωτήρος Χριστού, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 2000.

(Πηγή: thedailybeast)