Η δουλειά θέλει ψυχική υγεία. Και αντιστρόφως

Ψυχική υγεία και εργασία. Δύο έννοιες που πορεύονται μαζί και καθορίζουν την καθημερινότητα μας. Το News 24/7 ανοίγει τον φάκελο με ένα εκτενές ρεπορτάζ του, συνομιλώντας με ανθρώπους της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας (Ε.Κ.Ψ.&Ψ.Υ.) η οποία διερευνά μεταξύ άλλων, την αλληλεπίδραση των παραπάνω δύο εννοιών.

“Δεδομένου ότι η εργασία συνδέεται με κομμάτια ζωτικής σημασίας, όπως επιβίωση, ανάπτυξη δεξιοτήτων, αυτοπεποίθηση, κοινωνικοποίηση και ένταξη στο σύνολο, η επίδρασή της δεν μπορεί παρά να είναι σύνθετη και αμφίδρομη”, δηλώνει ο Δημήτρης Ταταρίδης, Πρόεδρος του Κοινωνικού Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης “Ναυτίλος” του τομέα Ψυχικής Υγείας Ροδόπης-Έβρου, Διοικητικός Διευθυντής της Ε.Κ.Ψ.&Ψ.Υ.

Στο πλαίσιο παροχής υπηρεσιών στο γενικό πληθυσμό και ανταποκρινόμενη στις ευρύτερες ανάγκες της εποχής, η Ε.Κ.Ψ.& Ψ.Υ. αναφέρει ότι έχει δεχτεί αιτήματα για την υποστήριξη ατόμων που αδυνατούν να βρουν εργασία, καλούνται να διαχειριστούν την απώλειά της ή τις επιπτώσεις κακών εργασιακών συνθηκών στην ψυχική τους υγεία. Ιδιαίτερα σε μια εποχή εργασιακά απαιτητική αλλά ταυτόχρονα ανασφαλή, μια σειρά συναισθηματικών και αγχωδών εκδηλώσεων πηγάζουν από τον εργασιακό χώρο επηρεάζοντας αρνητικά τον ίδιο τον εργαζόμενο καθώς και την αποδοτικότητά του.

Η επαγγελματική εξουθένωση (burn-out), το έντονο στρες, ο εργασιακός εκφοβισμός (εργασιακό bullying), η ηθική και ψυχολογική παρενόχληση στην εργασία (mobbing) απειλούν τη σωματική και ψυχική υγεία του σύγχρονου ανθρώπου και έχουν λάβει διαστάσεις που επέβαλαν την αναγκαιότητα νομικής πλαισίωσης. Στην πρόληψη και αντιμετώπιση ανάλογων καταστάσεων σημαντικό ρόλο παίζει η εκπαίδευση που θα βοηθήσει όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να κατανοήσουν τα οφέλη της φροντίδας της ψυχικής υγείας στον εργασιακό χώρο.

Την ίδια στιγμή, η Ε.Κ.ΨΥ.& Ψ.Υ. επισημαίνει τον κίνδυνο τα άτομα που στερούνται την εργασία να εκδηλώσουν συναισθηματικές και αγχώδεις διαταραχές υπογραμμίζοντας τη σημασία πρόσβασης σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας και σφαιρικής στήριξης μέχρι την επανένταξή τους σε αυτή. Αντίστοιχα, όσοι σε κάποια περίοδο της ζωής τους εκδηλώσουν ψυχοκοινωνική δυσκολία είναι σημαντικό να λάβουν υποστήριξη, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της καθημερινής τους εργασίας με τις λιγότερες δυνατές απουσίες από τον εργασιακό χώρο και με μειωμένο κίνδυνο απώλειας της θέσης τους.

Όπως εύστοχα παρατηρεί η Ε.Κ.ΨΥ.& Ψ.Υ., η παραμονή στην εργασία, όταν η παρουσία δεν είναι αποδοτική για μεγάλα χρονικά διαστήματα, δεν αποτελεί λύση, απαιτώντας πολυεπίπεδη υποστήριξη (νομική, συμβουλευτική, ψυχοεκπαίδευση) του ατόμου και του εργασιακού του περιβάλλοντος.

Η εργασιακή ενσωμάτωση στο προσκήνιο

Παράλληλα,  μέσα από την πολυετή εμπειρία της η Ε.Κ.Ψ&Ψ.Υ. φωτίζει άλλη μια πτυχή, την εργασιακή ενσωμάτωση ατόμων με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες και τα αποτελέσματά της σε θεραπευτικό αλλά και κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.

Στο πλαίσιο των υπηρεσιών που παρέχει από το 1981 έχει αναπτύξει μια σειρά προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης και ενδυνάμωσης για άτομα με ψυχοκοινωνικά προβλήματα.

“Πρόκειται για συστηματικές προσπάθειες που υποστηρίζουν το δικαίωμα των ανθρώπων αυτών να διεκδικήσουν εργασία, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της και να τη διατηρήσουν”, αναφέρει η Αθηνά Φραγκούλη, αντιπρόεδρος της Ε.Κ.Ψ.&ΨΥ και πρόεδρος του Κοινωνικού Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης (Κοι.Σ.Π.Ε.) “Διαδρομές”.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Κ.Ψ.& Ψ.Υ. πάνω από 60% των ατόμων που λαμβάνουν τις υπηρεσίες της και έχουν εργαστεί για κάποιο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της παρακολούθησής τους βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία (18-49 ετών) με το 64% να είναι εργασιακά ενεργοί την τρέχουσα περίοδο. Το 44% των θεραπευόμενων απασχολείται στην ελεύθερη αγορά εργασίας, 40% σε προγράμματα προ και επαγγελματικής κατάρτισης και 16% σε Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς Περιορισμένης Ευθύνης (Κοι.ΣΠ.Ε.). Η απόκτηση νέων ή η ανάκτηση παλιών δεξιοτήτων, η βελτίωση της αυτοεκτίμησης, των κοινωνικών σχέσεων και της οικονομικής κατάστασης είναι κάποιες από τις βασικές αλλαγές που επιφέρει η εργασιακή επανένταξη. Οι ίδιοι οι θεραπευόμενοι αναφέρουν, επίσης, ότι η εργασία τους βοηθά να ανακουφιστούν από συμπτώματα της ψυχικής νόσου και να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους.

Το γεγονός ότι η ψυχική υγεία ατόμων με σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα μπορεί να βελτιωθεί μέσα σε ένα υποστηρικτικό εργασιακό περιβάλλον αποτελεί απόδειξη της θετικής επίδρασης που μπορεί να έχει η εργασία-κάτω από κατάλληλες συνθήκες- στον ψυχισμό ενός ανθρώπου. “Το όφελος είναι διπλό, τόσο για τον εργαζόμενο όσο και για τον εργοδότη που μπορεί να αξιοποιήσει την ικανότητα και παραγωγικότητά του πρώτου. Ακόμη και σε οικονομική κλίμακα είναι προτιμότερο να έχεις ανθρώπους που συμμετέχουν και υποστηρίζουν την παραγωγική διαδικασία νιώθοντας οι ίδιοι καλά από το να τους αποκλείεις από αυτή”, συμπληρώνει η Α. Φραγκούλη.

Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το εργασιακό στρες

Στα πλαίσια του ρεπορτάζ για τη Ψυχική Υγεία στην εργασία, το News 24/7 συνομίλησε με την Αγγελική Γιαντσελίδου, ψυχολόγο της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας.

-Πώς έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τις ψυχικές διαταραχές; Έχουν πολλαπλασιαστεί τελευταία και αν ναι, τι κρούσματα συναντάμε;

Η οικονομική κρίση ως κρίση που πλήττει την καθημερινότητα του ατόμου εύλογα έχει επηρεάσει τις ψυχικές διαταραχές. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Οι επιπτώσεις αφορούν στην ψυχική υγεία άμεσα αλλά και έμμεσα, μέσω δηλαδή των επιπτώσεων της κρίσης στη σωματική υγεία του ατόμου, της σύνδεσης και αλληλεπίδρασης σωματικής και ψυχικής υγείας. Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων εκτιμούμε την υγεία μας από «κακή» έως «πολύ κακή» και αναφέρουμε υποβάθμιση του επιπέδου διαβίωσης, κακή ποιότητα καθημερινής ζωής και δυσκολίες πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν στην κακή ψυχική υγεία του πληθυσμού. Επομένως πλήττεται συνολικά η υγεία, οι διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις.

Αυτό συνεπάγεται αύξηση των εκδηλώσεων που σχετίζονται με προβλήματα ψυχικής υγείας, λόγω της υποβάθμισης της ποιότητας ζωής, των στρεσογόνων παραγόντων που σχετίζονται με την κρίση, και ευρύτερα λόγω της φτωχοποίησης, που συμβάλλει στην περαιτέρω επιδείνωση των ευπαθών ομάδων, ανάμεσα τους και ατόμων με διαγνωσμένες ψυχικές διαταραχές και ψυχική ευαλωτότητα. Αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, αυτοκτονικότητα και αύξηση των υποτροπών σε άτομα που ήδη αντιμετώπιζαν προβλήματα ψυχικής υγείας είναι καταστάσεις που απασχολούν τους επαγγελματίες και τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

Πρακτικά, πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το εργασιακό στρες και τι πρέπει να κάνουμε, όταν αισθανόμαστε πως έχουμε υποστεί εργασιακό bullying;

Η εργασία αποτελεί πολύ σημαντικό πεδίο της καθημερινότητας του ατόμου. Εύλογα δυσκολίες που αφορούν στο εργασιακό περιβάλλον επηρεάζουν άμεσα την ποιότητα ζωής. Είναι δύσκολο, ειδικά κατά τα τελευταία χρόνια της κρίσης, να απολαμβάνει το άτομο ένα ιδανικό ή έστω φιλικό εργασιακό περιβάλλον με ικανοποιητικές αποδοχές, αντικείμενο εργασίας συναφές προς τις σπουδές και την επαγγελματική του κατάρτιση, συνθήκες εργασίας που προάγουν τη δημιουργικότητα και τις συνεργασίες. Το εργασιακό στρες εξαιτίας των συνθηκών εργασίας, των απαιτήσεων, της πίεσης και του ανταγωνισμού, του φόβου απώλειας έχει καταλάβει το σύγχρονο Έλληνα.

Σε πρακτικό επίπεδο, δεν μπορούν να προταθούν «μαγικές» λύσεις, καθώς πρόκειται για ένα σύνθετο πρόβλημα, που αντανακλά ευρύτερες δυσκολίες της χρονικής περιόδου. Θετική συμβολή μπορεί να έχει η καλύτερη οργάνωση του εργασιακού χρόνου, η ανάπτυξη κλίματος εμπιστοσύνης και συνεργατικότητας με τους συναδέλφους, η αναζήτηση και υιοθέτηση ενός υποστηρικτικού πλαισίου στο χώρο εργασίας που απορροφά εντάσεις και ενδυναμώνει τον εργαζόμενο, η σύνδεση της εργασίας με όλους τους άλλους τομείς της ζωής (προτεραιοποίηση αναγκών, οριοθέτηση, ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική ζωή, την οικογένεια και την εργασία).

Το εργασιακό bullying, ως φαινόμενο ηθικής και ψυχολογικής παρενόχλησης, αποτελεί θέμα που συζητείται ολοένα και περισσότερο κατά τα τελευταία χρόνια και αντανακλά μια ευρύτερη παθογένεια στους εργασιακούς χώρους συνδεόμενη και με την ευρύτερη κοινωνική και συστημική κρίση. Είναι σημαντικό να μπορέσει το άτομο να αναγνωρίσει αυτό που συμβαίνει και να αντιδράσει χωρίς να μείνει παθητικός δέκτης. Αναγνωρίζοντας τα δικά του προσωπικά όρια, τις δυνατότητας και αδυναμίες που θα του επιτρέψουν να μείνει σταθερός και να αντισταθεί, ενδυναμώνει και αποκτά διαφορετική στάση απέναντι στην υποτίμηση, επιθετικότητα και βία που εισπράττει. Είναι βοηθητικό να αναζητήσει υποστήριξη από άτομα, ομάδες, προϊσταμένους που δεν συμμετέχουν στην παρενόχληση και να καταφύγει στη νομική υπεράσπιση των δικαιωμάτων του, αν δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο με άλλο τρόπο.

-Έχετε δεχτεί αιτήματα για την υποστήριξη ατόμων που αδυνατούν να βρουν εργασία. Ποια είναι τα πιο συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα εν λόγω άτομα;

Τα αιτήματα σε σχέση με την εργασία αφορούν τόσο σε άτομα που αναζητούν εργασία όσο και σε άτομα που έχουν χάσει την εργασία τους και αναζητούν υποστήριξη, ώστε να διαχειριστούν αυτήν τη δύσκολη κατάσταση. Άγχος, καταθλιπτικά συναισθήματα, αβεβαιότητα και φόβος για το μέλλον συχνά εκφράζονται από τα άτομα χωρίς εργασία. Το άτομο βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά καθημερινών δυσκολιών ζωής (να ανταποκριθεί στις οικογενειακές και οικονομικές υποχρεώσεις) βιώνοντας παράλληλα σε ψυχικό επίπεδο τα συναισθήματα που απορρέουν από μια τέτοια κατάσταση, όπως ματαίωση, απαξίωση, χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η ενίσχυση και ενδυνάμωσή του σε αυτήν τη φάση, μέσα από το δικό του υποστηρικτικό πλαίσιο ή και με την υποστήριξη ειδικών συμβάλλει στην πιο δυναμική αντιμετώπιση της κατάστασης και στη αποφυγή εγκατάστασης ενός φαύλου κύκλου, όπου η ψυχική αποδυνάμωση και παραίτησή του δεν επιτρέπουν μια πιο ενεργητική και διεκδικητική στάση στην εύρεση εργασίας.

Φωτογραφία: Sooc

-Πόσο έτοιμοι είναι εν Ελλάδι οι επαγγελματικοί χώροι/κλάδοι να δεχθούν και να ενσωματώσουν άτομα που χρειάζονται εργασιακή ένταξη και την ίδια ώρα αντιμετωπίζουν ψυχοκοινωνικές δυσκολίες; Ποιες είναι οι συνθήκες που πρέπει να παρουσιάζει ένας επαγγελματικός χώρος ως προς τα άτομα αυτά;

Δεν είναι εύκολο να ενταχθεί ένα άτομο με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες σε έναν επαγγελματικό χώρο. Δεν ήταν εύκολο και στο παρελθόν, όχι μόνο στην περίοδο της κρίσης κατά την οποία μεγάλο ποσοστό των συμπολιτών μας δεν έχει πρόσβαση στην εργασία. Σε κάθε περίπτωση η ανεργία πλήττει περισσότερο τις ευάλωτες ομάδες, όπως είναι και τα άτομα με ψυχικές διαταραχές. Οι δυσκολίες ενσωμάτωσης αφορούν τόσο σε ζητήματα θεσμικά, όσο και ζητήματα που σχετίζονται με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις για τις περιορισμένες δυνατότητές τους σε όλα τα πεδία, στο πλαίσιο μιας γενικευμένης αντιμετώπισής τους με βάση τις αδυναμίες κι όχι τα δυνατά σημεία και τις δεξιότητες. Η αποδοχή και κατανόηση της διαφορετικότητας αποτελεί την ευρύτερη βάση στην οποία εντάσσεται και η διαχείριση των ατόμων με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία.

Δεν απαιτούνται σε κάθε περίπτωση ειδικές συνθήκες, διαφορετικές από αυτές που ισχύουν  για κάθε εργαζόμενο. Η ευαισθησία στις ιδιαιτερότητες κάθε ατόμου και η διάθεση κατανόησης του «διαφορετικού» διαμορφώνουν ένα φιλικό επαγγελματικό περιβάλλον, που ενσωματώνει το άτομο με ψυχοκοινωνικές δυσκολίες. Στις περιπτώσεις που απαιτείται επιπλέον υποστήριξη, αυτή μπορεί να παρέχεται εκτός εργασιακού πλαισίου, όπως συμβαίνει με όλους μας.

Σε σχέση με τα άτομα που αντιμετωπίζουν πιο σοβαρά και χρόνια προβλήματα ψυχικής υγείας, επισημαίνεται, επίσης, η συμβολή της εργασίας στην κοινωνική τους ενσωμάτωση, στην αυτοεκτίμηση και στην υιοθέτηση ενός σημαντικού ρόλου, αυτού του εργαζόμενου. Ακόμη και αυτά τα άτομα μπορούν να εργαστούν με την αντίστοιχη υποστήριξη σε πλαίσιο προστατευμένης ή υποστηριζόμενης εργασίας. Ένα πλαίσιο που προάγει την επαγγελματική τους αποκατάσταση και την πρόσβασή τους στην ελεύθερη αγορά εργασίας είναι οι Κοινωνικοί Συνεταιρισμοί Περιορισμένης Ευθύνης (ΚοιΣΠΕ), που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.

Η πρόσβαση στην εργασία αποτελεί δικαίωμα και συνδέεται με θετικά αποτελέσματα στην ψυχική υγεία όλων μας. Προάγει τη συνολική υγεία με την έννοια που αντιλαμβανόμαστε την υγεία σήμερα, όχι μόνο ως απουσία κάποιας διαταραχής αλλά ως ποιότητα ζωής και συνολική ευεξία του ατόμου.

Η μαρτυρία του Μ.Λ.

Ιδιαίτερη σημασία έχουν όμως οι τοποθετήσεις των ίδιων των ανθρώπων που προσπαθούν να βρουν τον εργασιακό τους δρόμο εντός μια ελληνικής κοινωνίας που δεν μοιάζει ακόμη έτοιμη να τους επανεντάξει ομαλά στις εργασιακές δομές της.

Η ιστορία του Μ.Λ.* που δημοσιεύουμε παρακάτω, συνδέεται με την πτυχή θεραπευτικής-κοινωνικοοικονομικής συμβολής της εργασίας στην ψυχική υγεία μέσα από την ένταξη σε αυτή ανθρώπων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα.

Η επισήμανση του Μ. αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμη δρόμος στην καταπολέμηση του στίγματος, όπου μπορούν να συμβάλουν συστηματικές προσπάθειες ορθής ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης από φορείς ψυχικής υγείας και Μ.Μ.Ε.

Ο Μ.Λ. είναι 45 ετών. Διαγνώστηκε πριν από κάποια χρόνια με σχιζοφρένεια. Σήμερα ζει σε ημιαυτόνομο προστατευμένο διαμέρισμα της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας. Ακολουθώντας σταθερά θεραπευτική αγωγή-αφού έχει κάνει μια νοσηλεία- και έχοντας φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο αυτόνομης διαχείρισης της ζωής του διεκδίκησε και κατάφερε να βρει δουλειά ως ιδιωτικός υπάλληλος στον τομέα καθαριότητας.

“Είδα την αγγελία στην εφημερίδα, ήρθα σε επικοινωνία και πέρασα από συνέντευξη. Μετά από δέκα μέρες με ενημέρωσαν ότι προσλαμβάνομαι. Η δουλειά δε με φοβίζει. Πάντα την αναζητούσα”.

Δεν είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να δεχτεί τον ψυχικά ασθενή, πόσο μάλλον να τον στηρίξει στον εργασιακό χώρο

Ο Μ. θυμάται τον εαυτό του να εργάζεται από τα 17 του χρόνια για το χαρτζιλίκι. Μετά το θάνατο του πατέρα του ανέλαβε για κάποιο διάστημα τη μικρομεσαία οικογενειακή επιχείρηση. Από το 2009 μέχρι το 2011 έμεινε εκτός δουλειάς; ήταν η περίοδος που εκδηλώθηκε έντονα το πρόβλημα ψυχικής υγείας λόγω δυσκολιών σε οικογενειακό και προσωπικό επίπεδο με αποτέλεσμα την τότε νοσηλεία του. Από το 2011 και μετά επανήλθε και άρχισε να εργάζεται περιστασιακά μέσα από προγράμματα του ΟΑΕΔ και για δυο χρόνια στον τομέα καθαριότητας Κοινωνικού Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης (Κοι.Σ.Π.Ε.).

Ο ίδιος αναφέρει ακόμη: “Αν κάθεσαι στο σπίτι, νιώθεις μειονεκτικά. Δεν μπορείς να διεκδικήσεις. Η δουλειά σε βάζει στη διαδικασία να διεκδικήσεις. Θέλω να σταθώ στα πόδια μου, να κάνω τη δική μου διαδρομή, να νιώθω ανεξάρτητος. Κάθε πρωί ξυπνάω με ένα σκοπό. Κάνω εργασιοθεραπεία. Η δουλειά λειτουργεί σίγουρα θεραπευτικά, με βοηθά και στο κομμάτι των προσωπικών σχέσεων. Βοηθά την αυτοεκτίμησή μου. Μου δίνει μια ταυτότητα, με εντάσσει». Ρωτώντας τον για το στίγμα γύρω από την ψυχική υγεία, απαντά: «Δεν είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία να δεχτεί τον ψυχικά ασθενή, πόσο μάλλον να τον καταλάβει και να τον στηρίξει στον εργασιακό χώρο”.

Δράσεις της Εταιρίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας η ΕΚΨΥ & ΨΥ συνδιοργανώνει δράσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού σε Αθήνα και άλλες πόλεις όπου ο φορέας δραστηριοποιείται με κεντρικό μήνυμα «Η ψυχική υγεία θέλει δουλειά». Την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017, στις 18.30 θα γίνει προβολή της ταινίας «Δυο ημέρες, μία νύχτα»-που θίγει το θέμα της ψυχικής υγείας στην εργασία- με πρωταγωνίστρια τη βραβευμένη Μαριόν Κοτιγιάρ σε σκηνοθεσία των αδερφών Νταρντέν  στον πολιτιστικό πολυχώρο «Γαλαξία» του δήμου Νέας Σμύρνης (πλατεία Ν. Σμύρνης). Η εκδήλωση διοργανώνεται στο πλαίσιο συνεργασίας του Κέντρου Ημέρας της Ε.Κ.Ψ&Ψ.Υ. για τη συνέχεια στη φροντίδα ατόμων με ψυχοκοινωνικά προβλήματα που ζουν στην κοινότητα με την Τοπική Ομάδα Προαγωγής της Ψυχικής Υγείας του Δήμου Νέας Σμύρνης (Τ.Ο.Π.Ψ.Υ.). Θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις από εκπροσώπους των φορέων και ανοιχτή συζήτηση με το κοινό. Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Αγώνας μπάσκετ, φεστιβάλ τέχνης και ενημέρωσης για την ψυχική υγεία, ενημερωτική ημερίδα και άλλες παράλληλες δράσεις θα διεξαχθούν αντίστοιχα σε Άμφισσα, Λαμία και Αλεξανδρούπολη σε συνεργασία με τοπικούς φορείς.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε παρακάτω:

ekpse.gr

www.facebook.com/ekpse

twitter.com/EKPSE

*Η μαρτυρία του Μ.Λ. δημοσιεύεται αυτούσια. Τα προσωπικά του στοιχεία δεν αναφέρονται κατόπιν επιθυμίας του ιδίου

(Κεντρική φωτογραφία: Shutterstock)