Johann Trollmann: Ο πυγμάχος που ”ταπείνωσε” τους Ναζί και το πλήρωσε με τη ζωή του

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι πάνω από ιδεολογίες, κυβερνήσεις και πολιτικές. Με τις πράξεις τους και τη στάση ζωής τους δείχνουν τον δρόμο προς τις επόμενες γενιές για το τι σημαίνει ελευθερία, ισότητα, αγώνας.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Johann «Rukeli» Trollmann. Ο Ρομά πυγμάχος που έδωσε τη δική του απάντηση για την ‘’τελειότητα’’ της Άριας φυλής.

Όσα κι αν υπόμεινε από τους Ναζί και τους υποστηρικτές τους, ο «Τσιγγάνος του Ρινγκ» άντεξε και τελικά έπεσε ως μαχητής.

Η ζωή του

Ο Johann Rukeli, γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1907 κοντά στο Αννόβερο. Ξεκίνησε πυγμαχία στην ηλικία των οκτώ ετών και ήδη πριν από τα 20, στα τέλη της δεκαετίας του 1920 ήταν ένας γνωστός μποξέρ.

Η πυγμαχία ήταν ένα εξαιρετικά δημοφιλές άθλημα εκείνη την εποχή και ο Rukeli έγινε διάσημος για την ταχύτητα, την ευκινησία και το χορευτικό του στυλ. Ωστόσο, παρά την επιτυχία του το 1928 του αρνήθηκαν μια θέση στην εθνική ομάδα της Γερμανίας για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ, λόγω του «μη γερμανικού» στυλ με το οποίο αγωνιζόταν.

Απτόητος, ο Rukeli μετακόμισε στο Βερολίνο όπου έγινε επαγγελματίας. Με την άνοδο των Ναζί, όμως, τα μέσα ενημέρωσης τον στοχοποιούσαν όλο και περισσότερο ως «ο γύφτος του ρινγκ».

Οι Εβραίοι, οι αριστεροί, οι κομμουνιστές και οι τσιγγάνοι είχαν ήδη αρχίσει να νιώθουν τα πρώτα ρατσιστικά μέτρα των Ναζί που τους απομάκρυναν βίαια από δημόσιες κι άλλες υπηρεσίες, από σωματεία, ενώ έκαναν μποϊκοτάζ και σε όσους είχαν μαγαζιά.

Ο αγώνας που τον σημάδεψε

Τον Μάρτη του 1933, ο Γερμανός πυγμάχος Adolf Witt διεκδικούσε τον Light Heavyweight τίτλο της χώρας και ως «γνήσιος» εκπρόσωπος της Άριας φυλής ήταν ο αγαπημένος της ναζιστικής κυβέρνησης.

Αντίπαλος του, ο Ρομά πυγμάχος. Στον αγώνα, η ανωτερότητα του Trollmann είναι εμφανής σε όλους τους γύρους.

Όμως οι διαιτητές δείχνουν ισοπαλία κι ο κόσμος εξαγριώνεται, αναγκάζοντας τους να αποδώσουν την νίκη στον «Rukeli».

Μια εβδομάδα μετά, η Γερμανική Ομοσπονδία του αφαιρεί τον τίτλο, καταγγέλλοντας το «αντιγερμανικό» και «χορευτικό» στυλ ζητώντας του να παίξει με τον «Γερμανικό» τρόπο.

Σύμφωνα με το dw.com, ο Trollman πεισμώνει και αποφασίζει να γελοιοποιήσει το ναζιστικό καθεστώς. Έτσι στον επόμενο αγώνα του, βάζει πάνω στο σώμα του λευκή πούδρα και βάφει τα μαλλιά του με ξανθό χρώμα έτσι ώστε να μοιάζει με γνήσιο Γερμανό. Στη συνέχεια ανεβαίνει στο ρινγκ κι αντί να παλέψει με τον κλασσικό του τρόπο κάνοντας γρήγορες κινήσεις με τα πόδια του και χτυπώντας τον αντίπαλο με μη προβλέψιμο τρόπο, κάθισε στο κέντρο ακίνητος και άντεξε όλα τα χτυπήματα για πέντε γύρους μέχρι να πέσει λιπόθυμος. Έτσι τελείωσε η καριέρα του οριστικά.

Ήξερε πως δεν είχε καμία ελπίδα όχι μόνο να κερδίσει, αλλά και να κάνει καριέρα στην ναζιστική Γερμανία. Γι’ αυτό κι αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί με τον δικό του τρόπο ‘’τρολάροντας’’ τη Γερμανική πυγμαχική ομοσπονδία που απαιτούσε να αγωνίζεται με τον «Άριο» τρόπο.

Ήταν μια γενναία πράξη που ο ίδιος στο τέλος την πλήρωσε ακριβά. Η καριέρα του θα κρατούσε ακόμα 2 χρόνια με συνεχείς απειλές από τους Ναζί προς τον ίδιο και την οικογένεια του και το 1935 θα του αφαιρέσουν οριστικά την άδειά του.

Ο ίδιος θα υποστεί όλα τα φρικτά μέτρα που εφάρμοσαν οι Ναζί σε μειονότητες, όπως οι Τσιγγάνοι.

Αρχικά θα του γίνει αναγκαστική στείρωση, ενώ λίγα χρόνια μετά θα καταταχθεί με το ζόρι στον Ναζιστικό στρατό και θα πολεμήσει στη Γαλλία και στο Ανατολικό μέτωπο.

Εκεί θα τραυματιστεί και το 1942 θα απολυθεί από το στρατό ατιμωτικά όπως όλες οι μειονότητες παρά τους τραυματισμούς τους στην μάχη.

Η κατάληξη του ήταν αναμενόμενα τραγική

Λίγο αργότερα θα μεταφερθεί σε άλλο στρατόπεδο όπου ο Emil Cornelius (φυλακισμένος που συνεργαζόταν με τους Ναζί) θα τον αναγνωρίσει ξανά. Ο Cornelius θα τον προκαλέσει σε αγώνα, βλέποντας τον σε άθλια κατάσταση και προχωρημένη ηλικία.

Παρόλα αυτά, ο Trollmann θα κερδίσει και αυτή τη μάχη με το γνωστό «αντιγερμανικό» στυλ του όμως ο Cornelius δεν θα του το συγχωρήσει.

Την επόμενη μέρα, την ώρα που ο Trollmann έκανε καταναγκαστική εργασία o Cornelius τον σκότωσε χτυπώντας τον με ένα φτυάρι στο κεφάλι. Το πτώμα του ρίχθηκε σε έναν μαζικό τάφο μαζί με άλλα θύματα των Ναζί.

Η καθυστερημένη αναγνώριση

Η γερμανική ομοσπονδία πυγμαχίας αναγνωρίζει την αξία του και απολογείται στην οικογένεια του για ό, τι συνέβη κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. 70 χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 2003, ο Γερμανικός Σύλλογος πυγμαχίας αναγνώρισε τελικά τον Rukeli ως τον νικητή του αγώνα πρωταθλήματος του 1933 και τον συμπεριέλαβε στη λίστα των Γερμανών πρωταθλητών πυγμαχίας. Η ζώνη του πρωταθλήματος δόθηκε στους επιζώντες συγγενείς του.

Το 2010, ένα προσωρινό μνημείο εμφανίστηκε στο Viktoria Park του Βερολίνου. Ήταν μια αντιγραφή ενός ρινγκ, φτιαγμένο από τσιμέντο. Τα βασικά του στοιχεία ήταν η στιβαρότητά του αλλά και το ότι ήταν τόσο εμφανώς στραβό. Ήταν φυσικά αφιερωμένο στον Trollmann.

Όσα χρόνια και να περάσουν η προσπάθεια επιβίωσής του θα παραμένει ανεξίτηλη στην ιστορία. Όπως κι αυτές άλλων αγωνιστών που βρέθηκαν στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί είχαν διαφορετικό χρώμα δέρματος ή διαφορετική κουλτούρα.

Βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις οδήγησαν σε φυσική εξόντωση περίπου μισό εκατομμύριο Ρομά, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά η συγκεκριμένη γενοκτονία αποκλείστηκε από την ιστορία για δεκαετίες μετά το τέλος του πολέμου.

Μόλις το 2015, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμά του αναγνώρισε τη 2α Αυγούστου ως Ευρωπαϊκή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ρομά για να τιμήσει τα θύματα της γενοκτονίας από το ναζιστικό καθεστώς.

Ο Rukeli αγωνιζόταν έχοντας ραμμένη στο σορτσάκι του με μικροσκοπικά γράμματα τη λέξη «Τσιγγάνος». Έτσι περήφανος για την καταγωγή του, διεκδικούσε την επαγγελματική του αναγνώριση προβάλλοντας την τσιγγάνικη ταυτότητά του, κόντρα στην προπαγάνδα, που προέβαλε τους Ρομά ως κατώτερους φυλετικά και ακοινώνητους.

Πάλεψε σκληρά για την αξιοπρέπειά του και την αξιοπρέπεια της φυλής του. Απέδειξε ότι δεν υπάρχει καμία άρια υπεροχή, ούτε σωματικά αλλά ούτε και στις ψυχές του κοινού. Μέσα στο ρινγκ, ακόμα και όταν έχανε, έβγαινε νικητής. Γιατί πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα είναι πάνω από ιδεολογίες, κυβερνήσεις και πολιτικές…

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.