Νερό Καματερού: 40 χρόνια από τότε που οι Έλληνες δάγκωναν ο ένας τα χέρια του άλλου για ένα μπουκάλι

«Την 6ην Νοεμβρίου 1972, ομάς Ελλήνων Επιστημόνων ήχθη εις γνώσιν περί της απολύτου θεραπευτικής ικανότητος του παρουσιαζόμενου ύδατος επί της νόσου του καρκίνου. Διά τας ανάγκας της σημερινής επαφής ονομάζομεν τούτο Ήλιον και λέγομεν ότι είναι ύδωρ μεταλλικόν ραδιενεργόν με την ιδιομορφίαν της απεριοδικής ακτινοβολίας “β”. Έναντι οιασδήποτε εναντιώσεως έχομεν ήδη υπέρ ημών τον Ύψιστον».

Με την ανακοίνωση αυτή κοντά τέσσερα μετά – σ.σ. προφανώς για να φανεί ότι έχει προηγηθεί ενδελεχής έρευνα – το πανελλήνιο ενημερώνεται δια στόματος του δικηγόρου από την Κω, Γιώργου Καματερού, στις 11 Φεβρουαρίου του 1976, για την ύπαρξη του «θαυματουργού» νερού.

Είναι η αρχή μίας από τις πιο μαύρες σελίδες που θα ζήσει η ελληνική κοινωνία καθώς διχάστηκε και έπεσε χαμηλά για μία καλοστημένη απάτη. Με την βοήθεια του λαϊκού Τύπου που είχε βρει το δικό του κοίτασμα χρυσού, το «νερό Καματερού» από εκεί που κυκλοφορούσε χέρι με χέρι, άρχισε να μεταφέρεται με βυτία και άνθρωποι να δαγκώνουν χέρια συνανθρώπων τους για να τους πάρουν ένα μπουκαλάκι από το χέρι για να το πάνε σε ασθενείς για να σωθούν από τον καρκίνο. Το πλέον τραγικό είναι ότι οι άνθρωποι που το προωθούσαν διέδιδαν ότι οι θαυματουργές αντικαρκινικές ιδιότητες του δεν πρέπει να συνδυάζονται με αντικαρκινικά φάρμακα της «συμβατικής» ιατρικής.

Σύμμαχος στην άσχημη αυτή φάρσα ο εφοπλιστής και οικονομολόγος Γ. Γράτσος ο οποίος διέθεσε το γραφείο του στο Κολωνάκι για να δοθεί η πρώτη Συνέντευξη Τύπου όπου
«λόγοι εθνικοί και ελληνικότατοι δεν επιτρέπουν την παρουσίαση της ομάδας Ελλήνων Επιστημόνων ή την παροχή περαιτέρω πληροφοριών». Τα ρεπορτάζ των εφημερίδων που είχαν ταχθεί ανοιχτά υπέρ του νερού ανέφεραν:
«Πλήθος ατόμων, συγγενείς καρκινοπαθών συνωστίζονται έξω από τον αριθμό 20 της οδού Κανάρη, όπου βρίσκεται το σπίτι του εφοπλιστού – οικονομολόγου για να προμηθευτούν το νερό, που όπως πληροφορούμεθα και αρκετοί γιατροί δίνουν σε δικούς τους ανθρώπους».

Την ίδια ώρα όμως ιατρικοί σύλλογοι και οι πιο ψύχραιμες από τις εφημερίδες καλούσαν το κράτος να πάρει θέση και να δώσει ένα τέλος σε αυτή την «τρέλα» καθώς καρκονοπαθείς αρνούνταν να ακολουθήσουν την θεραπεία τους με ολέθριες συνέπειες. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να ρίξουν νερό στον μύλο του λαϊκισμού καθώς οι περισσότεροι έβλεπαν τα μικροσυμφέροντα των γιατρών να προσπαθούν να αντισταθούν στο θαυματουργό νερό από την Ελλάδα που θα ήταν αιτία να χάσουν τις δουλειές τους. Τι και αν το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο, στο οποίο ο Γράτσος στέλνει τρία λίτρα νερού αποφαίνεται ότι αυτό είναι «άχρηστο και ίσως επιβλαβές» αν μη τι άλλο γιατί είναι πλήρης πάσης φύσεως μικροβίων και άλλων μικροοργανισμών, ο κόσμος πλέον γέμιζε την πλατεία Αγίας Σοφίας στο Ψυχικό όπου πλέον γινόταν η διανομή με βυτιοφόρα.

Την Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, θα παιχθεί μία ακόμη σκηνή στο σόου που είχε στήσει ο Καματερός με πρωταγωνιστή τον ίδιο και κομπάρσους τις δεκάδες χιλιάδες απελπισμένους ή αφελείς που τροφοδοτούσαν την μεγαλομανία του, με την στήριξη μερίδας του Τύπου. Την ημέρα αυτή θα δίνονταν Συνέντευξη Τύπου όπου πλέον θα παρουσιάζονταν η ερευνητική ομάδα. Επικεφαλής της δεν ήταν άλλος από τον Γιώργο Καματερό τον οποίο όπως ανέφερε επέλεξε ο Θεός επειδή δεν είναι γιατρός.

Στο περιθώριο της Συνέντευξης Τύπου θα αναφέρει στους δημοσιογράφους ότι μοναδική του φιλοδοξία είναι να ανοίξει «ένα πατσατζίδικο στην Κωνσταντινούπολη» ανήμερα της ανάκτησης της και ότι θα «ανοίξω την χούφτα μου και θα κάψω με Ηλιον την Βουλή» κάθως δήλωνε και βασιλόφρων και οπαδός της Φρειδερίκης. Και αν όλα αυτά ακούγονται κάπως παρατίθεται αυτούσια η τοποθέτηση του για το θαυματουργό νερό στην Συνέντευξη Τύπου όπως την κατέγραψαν οι εφημερίδες της εποχής:

«Το φάρμακο είναι εφεύρεσις. Πως ήχθημεν εις την εφεύρεσιν; Μία πηγή εις την Κω είχε μεταλλικόν ύδωρ. Στις 16 Μαρτίου του 1957 παρετήρησα ένα περίεργο φαινόμενο. Από την πηγή βγαίνει το νερό και πάει σε 5-6 σημεία. Σε ένα από τα σημεία αυτά το νερό αναβλύζει και παρουσιάζει ραδιενέργεια. Άρα την ραδιενέργεια την απέκτησε κατά τη διαδρομή του από την πηγήν ως το σημείον. Τι του προσέδωσε αυτήν την ραδιενέργειαν; Ευρέθη το πέτρωμα “Αλφα”.

Δια να έχωμε κάποιο έργο ή κλασσική επιστήμη “καθ’εμέ” ζητάει κάποιος να σπρώξει. Να γίνει ένα έργον. Χωρίς να υπάρχει αποτέλεσμα από ένα έργον αρχίζουν να φεύγουν ηλεκτρόνια. Χωρίς να το σπρώχνουν. Αυτό το είπανε “αυτοενέργεια”. Στο ράδιο είναι η ραδιενέργεια. Όταν λοιπόν αρχίζει ένα άτομο ραδίου να χάνει τη ραδιενέργεια του, κάτι το σπρώχνει και γυρνά πίσω. Θα πρέπει να είναι μία ελάσσονα, μια μείζονα ενέργεια. Αυτό μας οδήγησε σε μελέτες για μία καινούργια θεώρηση της ύλης. Υλη δεν είναι καθ’ ημάς ό,τι μέχρι στιγμής έχει υποστηριχθεί: άτομα με ηλεκτρόνια και δεν ξέρω τι. Για μας δεν υπάρχουν 119 στοιχεία. Υπάρχει μόνο ένα στοιχείον, η διαφοροποίηση της ταχύτητας της μάζης. Αρνούμεθα την κλασσικήν επιστήμη. Για εμάς έχει λυθεί το θέμα του καρκίνου». Εν κατακλείδι ο Καματερός παρουσιάζει και τη μαθηματική θεμελίωση της επιστήμης του: «Ηλίον (μόριο ύδατος) + ταχύτης + χρόνος = πρωτογενώς προκύπτουν τα πάντα».

19 Φεβρουαρίου 1976. Ένας από τους πιο κρύους χειμώνες που έχει γνωρίσει η Αθήνα. Εκατοντάδες είναι αυτοί που συνωστίζονται έως αργά το βράδυ έξω από την Αγία Σοφία στο Ψυχικό για να γεμίσουν ένα μπουκαλάκι νερό από τα βυτιοφόρα που φθάνουν. «Η διανομή δεν είχε αρχίσει και τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί στο προαύλιο της εκκλησίας είχαν αγανακτήσει. Όργανα της αστυνομίας προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο να σχηματίσει ουρές, κανείς όμως δεν πειθαρχούσε. Οι γυναίκες άναβαν φωτιές για να αντιμετωπίσουν το κρύο και παρακαλούσαν να γίνει σύντομα η διανομή και οι άνδρες φώναζαν διαμαρτυρόμενοι». Ορισμένοι δαγκώνουν τα χέρια των τυχερών για να τους αποσπάσουν τα μπουκάλια , ενώ για να καλύψει την ραγδαία αυξανόμενη ζήτηση σε ολόκληρη την Ελλάδα, η «επιστημονική ομάδα» ορίζει τοπικούς αντιπροσώπους και αρχίζει να μοιράζει και «σκόνη πετρώματος Άλφα» σε σωληνάρια για ανάμιξη με «απλό» νερό. Το κάθε μπουκαλάκι πωλείται προς 20 δραχμές και ο τζίρος αυτής της καλοστημένης απάτης δεν καταγράφεται πουθενά.

Έπρεπε να έρθουν τα πρώτα πορίσματα από τον Δημόκριτο στις 21 Φεβρουαρίου που να έλεγαν ότι το «νερό ήταν απλό νεράκι» για να αρχίσει να κλονίζεται η πίστη κάποιων. Κυρίως του Τύπου που στήριζε. Δεν έλειπαν όμως αυτοί που διψούσαν για δημοσιότητα έτσι γιατροί σε κρατικά νοσοκομεία συντηρούν την παράνοια ανακοινώνοντας ότι ξεκινούν πειράματα σε ποντίκια ενώ το υπουργείο Πρόνοιας παρασυρόμενο από τον λαϊκισμό υπόσχεται να μελετήσει τα πορίσματα ενώ ταυτόχρονα πιέζει το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο να εξετάσει το νερό για πιθανή παροχή αδείας. Ο πρόεδρος του τελευταίου Ν. Ματσανιώτης θα εξηγήσει μήνες αργότερα ότι απέφυγε την την παγίδα διαμηνύοντας στο υπουργείο ότι απλώς αρνείται να διαθέσει πολύτιμο χρόνο για τη μελέτη μίας τόσο φαιδρής υπόθεσης.

Οι εξελίξεις αυτές αποθρασύνουν περισσότερο τον Καματερό ο οποίος σε συγκέντρωση οπαδών του στο γήπεδο των Λιοσίων ανακοινώνει ότι θα πάρει την Πόλη, θα φέρει πίσω τον Βασιλιά, θα θέσει όρο για την παροχή νερού να πυρπολούν οι πελάτες – οπαδοί του τα γραφεία κομμουνιστικών εφημερίδων και θα υποχρεώσει τα 300 «κτήνη» της Βουλής να πιούν «ειδική κτηνιατρική έκδοση του νερού».

Στις 20 Μαρτίου, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος  απευθύνουν οργισμένη έκκληση στην πολιτεία να παρέμβει, εκφράζοντας την αγωνία τους τόσο λόγω της εγκατάλειψης  της κανονικής θεραπείας  από πολλούς πελάτες του Καματερού όσο και για τις πιθανές παρενέργειες του νερού. Οι λεονταρισμοί του Καματερού, ο ενθουσιασμός ορισμένων εφημερίδων και λατρεία των πιστών δεν στέκονται τελικώς ικανοί να αποτρέψουν την παρέμβαση της δικαιοσύνης. Στις 30 Μαρτίου, η Εισαγγελία Πλημμελιοδικών Αθηνών ασκεί δίωξη κατά παντώς υπευθύνου για την παρασκευή και την διάθεση υλικού επικίνδυνου για τη δημόσια υγεία.

Η δίκη του Καματερού και των “επιστημόνων”  θα γίνει τελικά στα μέσα Οκτωβρίου όταν η μανία είχε πλέον κοπάσει. Η Θέμις αποδεικνύεται παράξενα επιεικής: ο Καματερός καταδικάζεται σε εξαγοράσιμη οκτάμηνη φυλάκιση και πρόστιμο 8.000 δραχμών, ο δε εφοπλιστής – οικονομολόγος  Γ. Γράτσος σε επίσης εξαγοράσιμη φυλάκιση 4 μηνών και πρόστιμο 5.000 δραχμών. Το εσωτερικό των φυλακών δεν θα το δουν φυσικα.

– Με πληροφορίες από εφημερίδες της εποχής και το Ιστορικό Λεύκωμα της Καθημερινής 1976.