Οι μεγαλύτερες οικονομικές καταστροφές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

Το 1984, το Λος Άντζελες φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες φέρνοντας τεράστια κέρδη στην πόλη. Μάλιστα, οι αγώνες έφεραν πλεόνασμα 200 εκατ. δολαρίων, κάτι που καμία άλλη πόλη δεν είχε καταφέρει μέχρι το 1932, όταν το Λος Άντζελες διοργάνωσε ξανά το παγκόσμιο αυτό αθλητικό γεγονός με την ίδια επιτυχία.

Άλλες πόλεις, ωστόσο, δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν το μοντέλο επιτυχίας της διάσημης πόλης των ΗΠΑ, είτε γιατί δεν διέθεταν αρκετά οργανωμένες εγκαταστάσεις, είτε γιατί δεν ήταν ήδη σημαντικά τουριστικά κέντρα.

Στην ιστορία της διοργάνωσης, υπήρξαν πόλεις που προσέφεραν απλόχερα αμύθητα ποσά προκειμένου να δημιουργήσουν τις κατάλληλες δομές για να φιλοξενήσουν τη μεγάλη αυτή αθλητική γιορτή, χωρίς όμως να έχουν την οικονομική αυτή δυνατότητα. Κάποιες κατάφεραν να διασωθούν, ενώ άλλες “υποφέρουν” ακόμα.

Το Fortune.com συγκέντρωσε μερικές τέτοιες περιπτώσεις, ανάμεσα τους και η Ελλάδα:

ΜΟΝΤΡΕΑΛ – ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1976

Στα πρώτα στάδια της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων του 1976, ο δήμαρχος Jean Drapeau είχε υπολογίσει ότι τα έξοδα για τη διεξαγωγή των αγώνων θα έφταναν τα 125 εκατ. δολάρια. Αντ’ αυτού, οι αγώνες κόστισαν 1,5 δισ. δολάρια επιβαρύνοντας σημαντικά την οικονομία της χώρας, ενώ ούτε η φουτουριστική οροφή του σταδίου, ούτε ο κεκλυμένος πύργος είχαν ολοκληρωθεί δίνοντας μια άσχημη εικόνα στην οθόνη κατά τη διάρκεια των αγώνων.

LAKE PLACID – XΕΙΜΩΝΑΣ ΤΟΥ 1980

Από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε η διοργάνωση, το χωριό Lake Placid είχε να αντιμετωπίσει χρέος ύψους 8,5 εκατ. δολαρίων. Το Κονγκρέσο είχε αρχικά εκτιμήσει ένα ποσό άνω των 49 εκατ. δολαρίων για την οργανωτική επιτροπή, ωστόσο όπως κι άλλες πόλεις έτσι και το Lake Placid κατάφερε να ξοδέψει πάνω από 100 εκατ. δολάρια.

Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times, οι πίστες του σκι των Άλπεων κόστισαν 15,5 εκατομμύρια δολάρια και η Ολυμπιακή αρένα 14,9 εκατομμύρια δολάρια. Άλλες εγκαταστάσεις κόστισαν επιπλέον 16 εκατ. δολάρια. Τελικώς η Lake Placid συμφώνησε με τη Νέα Υόρκη σε ένα σχέδιο διάσωσης και ο πρόεδρος Τζίμυ Κάρτερ κάλυψε το χρέος.

LILLEHAMMER – ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΟΥ 1994

Όταν το Lilehammer της Νορβηγίας, με πληθυσμό 23.000 κατοίκων, δέχθηκε να φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1994, οι διοργανωτές έθεσαν ως στόχο να κάνουν κάτι επαναστατικό: Να οργανώσουν “Πράσινα Παιχνίδια”, με σκοπό να αποφύγουν την καταστροφή της φύσης για χάρη της γιγαντιαίας αθλητικής αρένας.

Η νορβηγική πόλη, συνεπώς, προέτρεψε τις εταιρείες να χρησιμοποιούν φυσικά υλικά και ξεκίνησαν ένα περιφερειακό πρόγραμμα ανακύκλωσης, ορίζοντας ότι όλα τα έργα έπρεπε να εναρμονιστούν με το φυσικό τοπίο .

Τελικώς, το συνολικό κόστος των Αγώνων ξεπέρασε το ένα δισ. δολάρια και ορισμένοι πιστεύουν ότι οι δαπάνες εκτοξεύθηκαν πέντε φορές , λόγω των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Η πόλη μπορούσε μόνο να δαπανήσει 289 εκατ. δολάρια και το υπόλοιπο χρέος ξεπληρώθηκε από τη νορβηγική κυβέρνηση.

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ

Πηγή: Fortunegreece.com