Σαλβαδόρ Νταλί: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για τη σουρεάλ ζωή του εκκεντρικού καλλιτέχνη

Σαν σήμερα, στις 23 Ιανουαρίου του 1989 έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ο Σαλβαδόρ Νταλί μια από τις πιο γνωστές και εκκεντρικές φυσιογνωμίες της σύγχρονης τέχνης, ο ζωγράφος που συνδέθηκε με το κίνημα του υπερρεαλισμού.

Ο Νταλί γεννήθηκε στην πόλη Φιγέρες της Ισπανίας. Οι γονείς του είχαν ένα ακόμα γιο, ο οποίος πέθανε λίγο μετά τη γέννηση του Νταλί, κάτι που οι ίδιοι, όπως φαίνεται, ποτέ δεν ξεπέρασαν. Όχι μόνο του έδωσαν το όνομα του πρώτου γιου αλλά δεν του χάλαγαν και ποτέ χατίρι.

Ξεκίνησε από μικρός να ζωγραφίζει, ενώ η ζωή του ήταν ήδη πολυτάραχη. Στα 17 του, όταν η μητέρα του έφυγε από τη ζωή, ο πατέρας του παντρεύτηκε την αδερφή της. Την ίδια στιγμή, σαν έφηβος ερχόταν αντιμέτωπος με προβληματισμός γύρω από τη σεξουαλική του ζωή. Πιστεύεται ότι εκείνα τα χρόνια είχε αρχίσει να καταλαβαίνει την σεξουαλική του ανικανότητα, κάτι που του προκαλούσε τρόπο και τον έκανε επιδειξία και αναιδή.

Πολιτικές πεποιθήσεις

Τα πολιτικά πιστεύω του καλλιτέχνη είναι εξίσου μπερδεμένα και χαώδη με την υπόλοιπη ζωή του. Στα νεανικά του χρόνια, ο Νταλί είναι γνωστό πως συνδέθηκε πιο στενά με τον χώρο του αναρχισμού και του κομμουνισμού. Ωστόσο, η έντονη και εκκεντρική προσωπικότητά του ήταν αδύνατο να περιχαρακωθεί στα στενά πλαίσια ενός οργανωμένου πολιτικού χώρου.

Έτσι ο καλλιτέχνης στράφηκε στο φασισμό και στον πολιτικό ηγέτη Φράνκο. Όμως ο Φράνκο δεν ήταν ο μόνος που τον κέρδισε. Ο Νταλί είχε ένα “βίτσιο” με τον Χίτλερ. Σύμφωνα με ισχυρισμούς του, ο δικτάτορας τον “άναβε” καθώς και τον ονειρευόταν με τον ίδιο τρόπο που ονειρεύονται οι άντρες τις γυναίκες.

Ο ίδιος δεν είχε εκφράσει ποτέ επίσημη θέση σε σχέση με τις πολιτικές του πεποιθήσεις, ενώ χρησιμοποιούσε το στοιχείο του σκανδάλου σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, τόσο στο δημόσιο λόγο όσο και μέσα από τα έργα του.

Οι σεξουαλικές αναζητήσεις και τα φετίχ

Οι θεωρίες γύρω από τη σεξουαλικότητα του Νταλί είναι άπειρες. Τα έργα του αλλά και οι ίδιες οι δηλώσεις του, έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης για τους αναλυτές του ζωγράφου.

Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του οι “ιδιαιτερότητες” ξεκίνησαν από όταν ήταν παιδί. Ο πατέρας του είχε αφήσει ανοιχτό ένα βιβλίο με εικόνες από γεννητικά όργανα, που είχαν προσβληθεί από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Ο μικρός Σαλβαντόρ έτυχε να δει τις εικόνες με τα παραμορφωμένα όργανα και δεν τις ξέχασε ποτέ. Αυτή η παιδική ανάμνηση του δημιούργησε μία “προτίμηση” προς τη νεκροφιλία, την οποία ξεπέρασε μετά την ενηλικίωσή του.

Ταυτόχρονα μελετητές υποστηρίζουν πως ο Νταλί είχε φοβία με το γυναικείο όργανο και γι αυτό δεν συμμετείχε στην ερωτική πράξη. Ενώ άλλες θεωρίες κάνουν λόγο για εμμονή με τα οπίσθια και τα κόπρανα.

Ο μεγάλος έρωτας και τα όργια

Το 1929 ο Νταλί γνώρισε την Γκαλά, (το πραγματικό της όνομα ήταν Έλενα Ιβάνοβνα Ντιακόνοβα) μια γυναίκα μεγαλύτερή του και παντρεμένη με τον κολλητό φίλο του και ποιητή, Πολ Ελυάρ.

Τότε ο ζωγράφος 25 χρονών και με τρομερό ταλέντο και εκείνη 36 με μια κόρη. Η Γκαλά δεν ήταν ικανοποιημένη με την ερωτική ζωή που της προσέφερε ο σύζυγός της και συνήθιζε να έχει εραστές, ενώ αδυναμία έδειχνε και στις διάσημες προσωπικότητες των οποίων υπήρξε μούσα.

Έτσι έγινε και με τον Νταλί. Παρ’ όλο που το ζευγάρι ήταν ιδιαίτερα αγαπημένο και έμειναν μαζί μέχρι το 1969, ήταν ταυτόχρονα και ανοιχτό προς την πολυγαμία. Και οι δύο είχαν πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους, ενώ τα Σαββατοκύριακα διοργάνωναν σπίτι τους όργια.

Οι φήμες για τη σχέση του με τον Γκαρθία Λόρκα

Οι φήμες γύρω από την ερωτική ζωή του Νταλί οργίαζαν. Μια από τις ιστορίες θέλει τον ζωγράφο ομοφυλόφιλο και ζευγάρι με τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Τους δυο τους ένωνε μια βαθιά δυνατή φιλία. Ο ζωγράφος τον απεικονίζει σε πολλά έργα του, ενώ ο ποιητής έχει γράψει μια Ωδή για τον Νταλί.

Αν και η σχέση μεταξύ των δύο βρίσκει πολλούς υποστηρικτές ο ίδιος έχει πει: “Ο Λόρκα ήταν ομοφυλόφιλος, όπως όλοι ξέρουν και τρελά ερωτευμένος μαζί μου. Προσπάθησε να με «αποπλανήσει» δύο φορές. Εγώ εκνευρίστηκα πάρα πολύ, γιατί δεν ήμουν ομοφυλόφιλος και δεν με ενδιέφερε”.

Η διάλεξη με τη στολή δύτη

Πολλές φορές η εκκεντρικότητα του ζωγράφου τον οδηγούσε στα άκρα, με αποτέλεσμα να έρχεται σε κίνδυνο η ίδια του η ζωή. Ένα τέτοιο περιστατικό αποτελεί και η φημισμένη διάλεξη με τη στολή δύτη το 1936.

Ο ζωγράφος προκειμένου να τονίσει το πώς μπορεί να βυθιστεί στο ανθρώπινο υποσυνείδητο, έδωσε μια διάλεξη φορώντας στολή δύτη.

Ωστόσο όταν άρχισε να περπατάει συνειδητοποίησαν ότι είχε ξεχάσει να συνδέσει τη στολή με τον μηχανισμό τροφοδοσίας του αέρα. Οι παρευρισκόμενοι όρμισαν να τον απεγκλωβίσουν όμως οι βίδες είχαν σφηνώσει. Το σκάφανδρο άνοιξε εν τέλει με ένα σφυρί λίγο πριν ο καλλιτέχνης σκάσει από ασφυξία.
Ο καλλιτέχνης έφυγε από τη ζωή το 1989, 7 χρόνια αφού είχε χάσει τη Γκαλά και είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει. Ο τάφος του βρίσκεται μέσα στο Μουσείο, που ο ίδιος είχε ιδρύσει στην πόλη Φιγέρες όπου γεννήθηκε.