Το χρηματιστήριο των κομμάτων το 2012

Κάποτε ο Α. Παπανδρέου, είχε πει ότι στην πολιτική μια εβδομάδα είναι πολύς χρόνος. Από το 2009 και μετά, ακόμα και μια μέρα είναι πολύς χρόνος.

Τα όσα ζήσαμε μέσα στο 2012, όσον αφορά την πολιτική, θα μπορούσαν να καλύψουν μια δεκαετία στο παρελθόν.

Διπλή εκλογική αναμέτρηση, διαγραφές, αποχωρήσεις, δημιουργία κόμματος μέσα από το διαδίκτυο και εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο, καταποντισμός κόμματος, που λίγους μήνες πριν συμμετείχε σε κυβέρνηση συνεργασίας, συγκυβέρνηση τριών κομμάτων και εκτόξευση κόμματος από το 4,6% στο 26%.

Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, που απορρέει από την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας και τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής έχει συμπυκνώσει τον πολιτικό χρόνο, σε τέτοιο σημείο, που η παρακάτω εικόνα, είναι βέβαιο ότι σε ένα χρόνο από σήμερα, θα είναι τελείως διαφορετική.

Ας δούμε όμως πώς τα πήγαν τα κόμματα μέσα στο 2012, ποια ανέβασαν τις μετοχές τους, ποια υπέστησαν σοβαρά πλήγματα και ποια παρέμειναν σταθερά σε σχέση με το πώς άρχισαν τη χρονιά.

Νέα Δημοκρατία:  Πήρε παράταση με τη δόση (Στα ίδια επίπεδα)

Οι πρώτοι μήνες του 2012, βρήκαν τη Νέα Δημοκρατία να βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί. Ο πρόεδρός της, είχε εγκαταλείψει την αντιμνημονιακή πολιτική και συμμετείχε σε «μεταβατική» (όπως την ονόμαζε ο ίδιος) κυβέρνηση, υπό τον Λουκά Παπαδήμο. 

Οι διαγραφές έδιναν και έπαιρναν(μόνο την ημέρα του Μεσοπρόθεσμου, διεγράφησαν 21 βουλευτές) και η εσωκομματική ένταση ήταν στο κόκκινο, χωρίς όμως να υπάρχει ευθεία αμφισβήτηση του αρχηγού, από όσους παρέμεναν στο μαντρί.

Ο Α. Σαμαράς ήταν εν αναμονή πρωθυπουργός με μόνο προαπαιτούμενο το PSI και την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Όταν αυτά υλοποιήθηκαν, η στάση της Νέας Δημοκρατίας οδήγησε τη χώρα σε εκλογές και εκεί ήρθε το μεγάλο χαστούκι.

Αν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο Αντώνης Σαμαράς μιλούσε για αυτοδυναμία, η ΝΔ βγήκε μεν πρώτο κόμμα στις εκλογές της 6ης Μαΐου, ωστόσο πήρε το πιο χαμηλό ποσοστό της, στη Μεταπολίτευση (18,85%-108 έδρες).

Ο κ. Σαμαράς συνειδητοποίησε ότι οι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας, ήταν παρελθόν, ωστόσο η άρνηση του ΠΑΣΟΚ να συμμετάσχει σε κυβέρνηση χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, καθιστούσε ανέφικτο το σχηματισμό της.

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, το δίλημμα που έθεσε ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ευρώ ή δραχμή, επιχειρώντας με αρκετή επιτυχία να ταυτίσει την ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ με ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ.

Η ΝΔ βγήκε πρώτο κόμμα ανεβάζοντας τα ποσοστά της και σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Με το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων να πέφτει συνεχώς και τον πρωθυπουργό να διαψεύδει μέρα με τη μέρα τον αντιμνημονιακό εαυτό του, η εκταμίευση της δόσης, μετατράπηκε στο μεγάλο προσωπικό του στοίχημα. Στηρίζοντας 100% τον υπουργό Οικονομικών και τα επώδυνα μέτρα, η δόση εκταμιεύθηκε, ωστόσο είναι φανερό ότι πρόκειται για την τελευταία ευκαιρία της Νέας Δημοκρατίας.

Αν στους επόμενους μήνες δεν υπάρξει τουλάχιστον σταθεροποίηση της οικονομίας, παρά την εσωκομματική νηνεμία και παρά το γεγονός ότι είναι ο βασικός πόλος των κομμάτων που λένε «ευρώ πάση θυσία», η ΝΔ θα έχει πιθανότατα την τύχη κάθε κόμματος που εφάρμοσε συνταγές του ΔΝΤ.

ΣΥΡΙΖΑ: Η τελευταία ειδυλλιακή χρονιά (Limit Up)

 

Το 2012, θα είναι μια αξέχαστη χρονιά για τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο λόγο της εκτόξευσης των ποσοστών του (από το 4,60% το 2009, στο 26,89% του Ιουνίου του 2012), μια εκτόξευση που θυμίζει το ΠΑΣΟΚ του 81’, αλλά και επειδή μέσω συνεδρίου μετατράπηκε σε ενιαίο κόμμα, δείγμα της συνειδητοποίησης ότι βρίσκεται στα πρόθυρα της εξουσίας.

Έπαιξε σταθερά το χαρτί της ακύρωσης του μνημονίου, χωρίς ωστόσο να έχει μέχρι στιγμής αρθρώσει πειστική εναλλακτική πρόταση.

Ο αρχηγός του Αλέξης Τσίπρας οικοδομεί σταθερά το προφίλ του αρχηγού της «άλλης λύσης», ακολουθώντας για όσους αρέσκονται στις ιστορικές συγκρίσεις πιστά τα βήματα του Α. Παπανδρέου. Αμφίσημος λόγος, μαξιμαλιστικές υποσχέσεις, προώθηση κάθε αιτήματος, πράγματα που το κόμμα θα βρει μπροστά του αν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Παράλληλα, η πολυφωνία στο εσωτερικό, από τη μια δείχνει καλή δημοκρατική λειτουργία, από την άλλη όμως δημιουργεί σύγχυση στους πολίτες, ενώ η καταγεγραμμένη δύναμη του Αριστερού Ρεύματος ίσως δημιουργήσει προβλήματα στον Α. Τσίπρα στο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση η χρονιά που πέρασε ήταν ειδυλλιακή για την Κουμουνδούρου και οι επόμενοι μήνες θα κρίνουν αν έχουμε πια να κάνουμε με ένα κόμμα εξουσίας και κυρίως αν έχουμε να κάνουμε με έναν αρχηγό που θα τιμήσει το συμβόλαιο με το λαό, αν του δοθεί η εντολή.

 

ΠΑΣΟΚ: Πορεία διάλυσης (Limit Down, πιο down δεν γίνεται)

 

Το 2012, ήταν έτος πληρωμής για το ΠΑΣΟΚ. Η εξαπάτηση του ελληνικού λαού, η είσοδος στο μνημόνιο και η χρεοκοπία του οικονομικού μοντέλου, που οικοδόμησε με την πολιτική του, το οδήγησαν στην πλήρη απαξίωση.

Η ανάληψη της ηγεσίας από τον Ευάγγελο Βενιζέλο , δεν άλλαξε τίποτα, καθώς επρόκειτο για στυλοβάτη της πολιτικής που ακολουθείται τα τελευταία 3 χρόνια, με αποκορύφωμα το… χαράτσι της ΔΕΗ.

Στις εκλογές του Μαΐου του 2012, βρέθηκε  μετά από πολλά χρόνια στην Τρίτη θέση, πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η αποδυνάμωσή του οριστικοποιήθηκε στις εκλογές του Ιουνίου, όταν πήρε ποσοστό 12,3%, εκλέγοντας μόλις 33 βουλευτές.

Οι αποχωρήσεις στελεχών, οι διαγραφές και οι καυγάδες, είναι στην ημερήσια διάταξη, ωστόσο το κύριο πρόβλημα παραμένει το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ, διέρρηξε οριστικά τις σχέσεις του με τις κοινωνικές τάξεις που το γιγάντωσαν και το έφεραν στην εξουσία.

Το τέλος του 2012 το βρίσκει να παραπαίει στις δημοσκοπήσεις με ποσοστά γύρω στο 5%, ενώ ο Ευάγγελος Βενιζέλος δείχνει να μη μπορεί να ανατρέψει την πορεία προς την καταστροφή. Το «δεν αρέσουμε πρόεδρε», που είχε πει κάποτε η Μελίνα Μερκούρη στον Ανδρέα Παπανδρέου, είναι σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ για το ΠΑΣΟΚ.

 

Ανεξάρτητοι Έλληνες: Ήττα στο 90’ (Limit Down)

 

Κάθε χρόνο υπάρχει μια ποδοσφαιρική ομάδα για την οποία λένε ότι αν τα ματς τελείωναν στο 80’και όχι στο 90’ θα είχε πολλούς περισσότερους βαθμούς. Αυτό σημαίνει ότι στο τέλος συνήθως τα θαλασσώνει.

Αυτό έκαναν και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ένα κόμμα-φαινόμενο, που ξεκίνησε από το διαδίκτυο και ξεφούσκωσε, όσο εύκολα φούσκωσε.

Με σημαία την ακύρωση του μνημονίου και λόγο καταγγελτικό, ο Πάνος Καμμένος, κατάφερε μέσω  Twitter και Facebook να δημιουργήσει ένα κόμμα, που από το μηδέν έφτασε να πάρει  10,6 % στις εκλογές του Μαΐου και  7,51% στις εκλογές του Ιουνίου.

Ο Πάνος Καμμένος, περιστοιχίσθηκε από βουλευτές της ΝΔ, που δεν είχαν ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο και οι οποίοι τον εγκατέλειψαν πρώτοι, όπως ο Γ. Μανώλης, ο Χρήστος Ζώης και ο Κώστας Μαρκόπουλος.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες πέρα από την ιστορία του non paper, πλήρωσαν την αδυναμία του αρχηγού τους να δώσει ιδεολογικό περίβλημα στην προσπάθεια, καθώς περιορίστηκε στη συνωμοσιολογία  και τις καταγγελίες, ενώ αδιαφόρησε για την εσωκομματική λειτουργία, θεωρώντας ότι αυτή θα μπορούσε να γίνει διαδικτυακά.

Η εκταμίευση της δόσης, δημιούργησε φυγόκεντρες δυνάμεις και ο Δεκέμβριος αποδείχθηκε καταστροφικός, αφού στελέχη πρώτης γραμμής εγκατέλειψαν τους ΑΝΕΛ, εξαπολύοντας σφοδρή επίθεση στον κ. Καμμένο.

Ο Πάνος Καμμένος κατήγγειλε οργανωμένο σχέδιο, αλλά ήταν μάλλον η απουσία σχεδιασμού από τον ίδιο, που κάνει το μέλλον του κόμματος δυσοίωνο

Η περίπτωση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ίσως αποτελέσει προπομπό για όσα έχουμε να δούμε τα επόμενα χρόνια, αφού κόμματα εμφανίζονται και διαλύονται πολύ γρήγορα, ως αποτέλεσμα των ραγδαίων εξελίξεων στην οικονομία και στην κοινωνία.

 

Χρυσή Αυγή:  Απ’ το σκοτάδι στο φως (Limit Up)

 

Αναμφίβολα μια πολύ καλή χρονιά για το κόμμα της Χρυσής Αυγής, που εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο την οικονομική κρίση και το μεταναστευτικό, χαϊδεύοντας τα πιο ταπεινά ένστικτα, των απελπισμένων πολιτών.

Η χυδαία γλώσσα και η βία, μπήκε στην καθημερινότητά μας, με πρόσχημα την χρεοκοπία (και τον υπαινιγμό ότι πλέον όλα επιτρέπονται),  την ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού, την ουσιαστική χρεοκοπία και την ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου.

Με λόγο λαϊκιστικό και αντιμνημονιακό και πολύ έξυπνη τακτική, η Χρυσή Αυγή κυριάρχησε όλο το 2012 στη δημόσια σφαίρα και εξαργύρωσε το επιτυχημένο σχέδιό της , εκλέγοντας 18 βουλευτές στις εκλογές του Ιουνίου (ποσοστό 6,92%).

Ακόμα και σε περιπτώσεις που προκάλεσαν κατακραυγή εντός και εκτός Ελλάδος, όπως η άνανδρη επίθεση Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη, το κόμμα χρησιμοποίησε με μαεστρία την αρνητική δημοσιότητα.

Οι επιθέσεις σε μετανάστες, οι έφοδοι σε πάγκους μικροπωλητών και οι συγκεντρώσεις κατά της παράστασης Corpus Christi, αποδοκιμάστηκαν επίσης, αλλά είχαν και πολλά θετικά σχόλια, δείγμα της σύγχυσης, που επικρατεί πια στην ελληνική κοινωνία.

Η χρονιά κλείνει με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν τη Χρυσή Αυγή, σταθερά στην Τρίτη θέση. 

Αν και πέρα από τη δαιμονοποίηση των μεταναστών, δεν παρουσιάζει ακόμα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, όσο οι αρχές δεν λύνουν βασικά προβλήματα της καθημερινότητας, το κόμμα του κ. Μιχαλολιάκου φαίνεται ότι έχει τη δυναμική να διατηρήσει και ίσως να αυξήσει τα ποσοστά του στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν διεξαχθούν.

 

Δημοκρατική Αριστερά:  Στην κυβέρνηση με μισή καρδιά (Στα ίδια επίπεδα)

 

Ήταν μια καλή χρονιά για τη ΔΗΜΑΡ, δεδομένου ότι αφενός λειτούργησε ως υποδοχέας απογοητευμένων ψηφοφόρων, αφετέρου μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας.

Το 6,11% στις εκλογές του Μαΐου, έγινε 6,26% στις εκλογές του Ιουνίου, με τη ΔΗΜΑΡ να εκλέγει 17 βουλευτές και να σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Όπως κάθε κόμμα που συμμετέχει στην κυβέρνηση, αθέτησε την βασική της προεκλογική δέσμευση, που ήταν η απαγκίστρωση από το μνημόνιο.

Η δύσκολη στιγμή της, ήρθε όταν χρειάστηκε να ψηφιστεί το Μνημόνιο 3.  Η ΔΗΜΑΡ, αρνούμενη να ψηφίσει τα εργασιακά, καταψήφισε ολόκληρο το μνημόνιο, που ήρθε σε ένα άρθρο, ωστόσο συνέχισε να στηρίζει την κυβέρνηση.

Σε αυτό το σημείο υπήρξε ο κίνδυνος να πάθει ότι ο Γ. Καρατζαφέρης, ο οποίος (όπως θα πούμε παρακάτω) με τις συνεχείς αλλαγές στάσης, είδε το κόμμα του να μένει εκτός Βουλής.

Ωστόσο για άλλη μια φορά η εκταμίευση της δόσης έδωσε ανάσες στο πολιτικό σύστημα και στα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.

Γεγονός είναι πάντως ότι η ΔΗΜΑΡ, έχοντας και στο όνομά της τη λέξη Αριστερά, βρίσκεται σε δύσκολη θέση, καθώς συμμετέχει σε κυβέρνηση που εφαρμόζει σκληρά μέτρα και υιοθετεί τη λογική της παραμονής στο ευρώ με κάθε κόστος.

Ήδη στο Μνημόνιο 3, έχασε τον βουλευτή Γ. Μιχελογιαννάκη, ενώ υπήρξαν και διαφοροποιήσεις στην ψηφοφορία.

Μπορεί σε γενικές γραμμές να ήταν καλή χρονιά για τη ΔΗΜΑΡ, αφού μετά από πολλά χρόνια είχαμε Αριστερό ή αν θέλετε «Αριστερό», κόμμα στην κυβέρνηση, ωστόσο τα δύσκολα είναι μπροστά και ο κίνδυνος να δει τα ποσοστά της να εξαφανίζονται, λόγω της πολιτικής που ακολουθείται είναι υπαρκτός.

 

ΚΚΕ: Εκλογικό χαστούκι και άβολες καταστάσεις (Limit Down)

 

Παρά το γεγονός ότι συνδικαλιστικά, ήταν μια καλή χρονιά για το ΚΚΕ, με μεγάλη συμμετοχή στις πορείες και τις κινητοποιήσεις του, η εκλογική του απήχηση μειώθηκε και λόγω της πόλωσης και λόγω των λαθών της ηγεσίας του.

Μπορεί στην κριτική του προς το μνημόνιο, να δικαιώθηκε, ωστόσο η καθαρή λύση που προτείνει, δεν γοητεύει (τουλάχιστον εκλογικά), πολύ περισσότερο σήμερα, που απελπισμένοι πολίτες ζητούν άμεσες αλλαγές.

Στις εκλογές του Μαΐου,  πήρε 8,48% αλλά τον Ιούνιο η ήττα ήταν μεγάλη, καθώς το ποσοστό του έπεσε στο 4,5%, δηλαδή περιορίστηκε στον σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του.

Στο ΚΚΕ στοίχισε η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ να προτείνει συνεργασία με στόχο την Αριστερή διακυβέρνηση, αλλά και τα λάθη της ηγεσίας, όπως για παράδειγμα η κακή εκτίμηση της εκλογικής κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ.

Επιπλέον, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει, προχώρησε σε κλείσιμο του «902» και σε απολύσεις στο «Ριζοσπάστη»,  με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να κατηγορηθεί ότι κάνει αυτά που καταγγέλλει. Όσο και αν έχει λογική το επιχείρημα ότι πρόκειται για κομματικά στελέχη, που έχουν στρατευθεί σε έναν αγώνα και χρησιμοποιούνται αναλόγως, οι περικοπές και οι απολύσεις ήταν πλήγμα για την εικόνα του κόμματος.

 

ΛΑΟΣ: Από την κυβέρνηση στο Βατερλό (Αναστολή διαπραγμάτευσης)

 

Η τακτική που έκανε τον ΛΑΟΣ, από μικρό κόμμα, κυβερνητικό εταίρο και που θα μπορούσε να περιγραφεί ως μια πολύχρονη κυβίστηση, ήταν η ίδια που τελικά οδήγησε και στην καταστροφή.

Το ξεκίνημα του 2012, βρίσκει τον ΛΑΟΣ να συμμετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου με τους Α. Γεωργιάδη, Μ. Βορίδη, Α. Ροντούλη και Γ. Γεωργίου.

Ο Γ. Καρατζαφέρης βλέπει τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν πτώση και ενόψει της υπογραφής της νέας δανειακής σύμβασης, κάνει το μοιραίο λάθος (όπως αποδείχθηκε) να αποσύρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση.

Λίγους μήνες πριν είχε χάσει αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους, τώρα έχανε αυτούς που δεν ήθελαν να ψηφίσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ωστόσο ήθελαν τον σχηματισμό κυβέρνησης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Παράλληλα, χάνει τα προβεβλημένα στελέχη Α. Γεωργιάδη και Μ. Βορίδη, που δεν τον ακολουθούν στην έξοδο.

Τον Μάιο του 2012, ο Γ. Καρατζαφέρης παίρνει την απόφαση για αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές, με αποτέλεσμα να αποχωρήσουν από το κόμμα οι κκ Κιλτίδης, Πλεύρης, Ανατολάκης, Βελόπουλος.

Η εικόνα διάλυσης, επιβεβαιώνεται και στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, με τον ΛΑΟΣ να παίρνει μόλις 2,90%. Στις εκλογές του Ιουνίου, γράφεται ο επίλογος καθώς το ποσοστό πέφτει στο 1,58% και ο ΛΑΟΣ μένει εκτός Βουλής.