Πώς η τεχνητή νοημοσύνη προβλέπει την εξέλιξη στην Πολλαπλή Σκλήρυνση

Οι ερευνητές παρακολούθησαν επί δύο χρόνια 322 ασθενείς και 98 υγιείς συνομηλίκους τους.

Στο πλαίσιο της μελέτης, οι επιστήμονες αξιολόγησαν την υγεία των εθελοντών τους με ειδικές κλινικές και νοητικές κλίμακες.

Παράλληλα, τους υπέβαλλαν σε απεικονιστικές εξετάσεις (μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου) και σε εξειδικευμένες γενετικές και αιματολογικές αναλύσεις.

Τα στοιχεία που συνέλλεξαν επαληθεύτηκαν στη συνέχεια σε ομάδα 271 άλλων πασχόντων από πολλαπλή σκλήρυνση.

Τέλος, χρησιμοποίησαν τα στοιχεία τους για να δημιουργήσουν ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο μπορεί να προβλέπει με μεγάλη ακρίβεια κυρίως:

• Ποιοι ασθενείς θα παρουσιάσουν αλλαγή στην νόσο τους
• Ποιοι θα χρειασθεί να αλλάξουν θεραπεία, ώστε να λάβουν πιο αποτελεσματικά φάρμακα
• Εμπόδια στην εξατομικευμένη θεραπεία

Στην ανάπτυξη του ερευνητικού (πειραματικού) συστήματος συμμετείχαν επιστήμονες από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο del Mar της Βαρκελώνης και άλλα ευρωπαϊκά ακαδημαϊκά κέντρα και τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Neurology.

Εξατομικευμένη θεραπεία και ΑΙ

Όπως εξηγούν οι επιστήμονες στο άρθρο τους, η εξατομικευμένη θεραπεία για την πολλαπλή σκλήρυνση «σκοντάφτει» σε αρκετά προβλήματα. Κατ’ αρχάς, δεν έχουν πλήρη γνώση των βιολογικών διεργασιών που ευθύνονται για την ασθένεια. Επιπλέον, δεν διαθέτουν ακόμα επαρκώς τεκμηριωμένους προγνωστικούς βιοδείκτες (π.χ. ουσίες στο αίμα). Και τρίτον, υπάρχει μεγάλη ετερογένεια στα συμπτώματα που εκδηλώνουν οι ασθενείς.

Ως εκ τούτου, οι αποφάσεις που λαμβάνουν οι γιατροί για τη θεραπεία βασίζονται κυρίως σε πιο γενικές παραμέτρους, όπως αυτές έχουν τεκμηριωθεί μέσα από την ιατρική έρευνα.

Τέτοιου είδους παράμετροι είναι:

• Ο τύπος της ασθένειας (π.χ. υποτροπιάζουσα διαλείπουσα ή προοδευτικά εξελισσόμενη)
• Η ηλικία (ένα ορόσημο είναι τα περίπου 45 έτη)
• Οι βλάβες που βλέπουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα (εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός) των ασθενών τους κ.λπ.

Στην παρούσα μελέτη οι ερευνητές θέλησαν να βρουν κάποιους αλγορίθμους, οι οποίοι να αξιολογούν πιο εξατομικευμένα τους ασθενείς. Για τον σκοπό αυτό συνδύασαν τα κλινικά δεδομένα (π.χ. τα συμπτώματα των ασθενών) με τα δεδομένα των διαγνωστικών, νευροαπεικονιστικών εξετάσεων (π.χ. μαγνητική τομογραφία) και τις εξελιγμένες ομικές τεχνολογίες.

Αυτές είναι υψηλού επιπέδου τεχνολογίες που αναλύουν λεπτομερώς τα μόρια τα οποία συνθέτουν τα κύτταρα των ζωντανών οργανισμών.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη γονιδιωματική (genomics) για να αναλύσουν το DNA των ασθενών και την πρωτεομική (proteomics) για να αναλύσουν τις πρωτεΐνες τους

«Η εργασία μας υποδηλώνει ότι μέσω της λεπτομερούς μελέτης των ασθενών και με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, μπορούμε να βρούμε ποιοι θα έχουν πιο ενεργή νόσο», εξήγησε ο νευρολόγος Dr. Pablo Villoslada, διευθυντής του Προγράμματος Νευροεπιστημών στο Ερευνητικό Ινστιτούτο του del Mar.

«Έτσι, μπορούμε να τους συστήσουμε με περισσότερη βεβαιότητα, λ.χ., θεραπείες οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες, αλλά θα είναι πιο αποτελεσματικές στον έλεγχο της ασθενείας τους».

Ο Dr. Villoslada διευκρίνισε πως το νέο σύστημα δεν μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί στην καθημερινή κλινική πράξη. Οι γιατροί που παρακολουθούν ασθενείς, όμως, μπορούν να έχουν πρόσβαση στα έως τώρα αποτελέσματα και να τα αξιοποιήσουν.

Σύμφωνα με τη μελέτη, ο συνδυασμός των κλινικών δεδομένων με τις πληροφορίες από τις απεικονιστικές εξετάσεις συμβάλλει περισσότερο στην πρόβλεψη της εξέλιξης των ασθενών.

Οι ερευνητές συνεχίζουν την παρακολούθηση των ασθενών τους για να συλλέξουν δεδομένα έως τα 7 χρόνια από την έναρξή της.

Το γεγονός αυτό είναι σημαντικό, δεδομένου ότι οι περισσότεροι ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση είναι κάτω των 40 ετών και έχουν μπροστά τους τουλάχιστον άλλες τρεις δεκαετίες ζωής.