Για τον αμερικανικό νόμο οι ερασιτέχνες αθλητές είναι σκλάβοι

Η υποκρισία με ό,τι αφορά το NCAA προφανώς και έφτασε στο ζενίθ, με το σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει και ταλαιπωρεί όλο το σύστημα να μην έχει προηγούμενο. Δύσκολα θα ‘χει και επόμενο, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό των ΗΠΑ. Που τελικά, δεν είναι και τόσο ερασιτεχνικός. Οι πρωταγωνιστές της επιχείρησης των δισεκατομμυρίων απαιτούν πια να πληρώνονται -με μισθό-, κάτι που έκαναν πολλοί άλλοι νωρίτερα, μέσω μηνύσεων που έχασαν. Σήμερα θα διαβάσετε τον εξοργιστικό λόγο.

Για αρχή, είναι απαραίτητο να κάνουμε ένα σύντομο μάθημα ιστορίας: η 13η τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος είναι γνωστή ως αυτή που κατήργησε τη δουλεία, το 1865. Ο Abraham Lincoln είχε εκλεγεί πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, στις 6/11 του 1861, εποχή που ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος με κυρίαρχο ζήτημα την κατάργηση της δουλείας και την απελευθέρωση των σκλάβων. Οι Νότιες Πολιτείες επιθυμούσαν τη διατήρηση της σκλαβιάς των μαύρων και απειλούσαν με αποχώρηση από την Ένωση. Ο Πρόεδρος αρχικά αποπειράθηκε να συμβιβάσει τις καταστάσεις και όταν αυτό δεν έγινε, προχώρησε σε πιο δυναμικές τοποθετήσεις: στον πόλεμο και την ταυτόχρονη διακήρυξη της κατάργησης της δουλείας (1/1/1863).

Στις 8/11 του 1864 επανεξελέγη, νίκησε τους Νότιους και κάπως έτσι προέκυψε η ελευθερία και η δημοκρατία στις ΗΠΑ. Από τις πρώτες ενέργειες που έκανε, ήταν να προχωρήσει στη ψήφιση της 13ης τροπολογίας (1/2/1865), καταργώντας επίσημα τη δουλεία. Η αλήθεια είναι πως μετά τον εμφύλιο οι μαύροι του Νότου δεν ήταν πια σκλάβοι. Δεν ήταν όμως, και ελεύθεροι. Λίγους μήνες αργότερα (τον Απρίλιο του 1865) δολοφονήθηκε, στο θεωρείο θεάτρου της Ουάσινγκτον, από τον ηθοποιό John Booth, κατάσκοπο των Νοτίων.

Fast forward στο 2016, κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ “The 13th”, το οποίο αναφερόταν στην 13η τροπολογία, με τη δημιουργό του, βραβευμένη με Oscar, Αva DuVernay να ασχολείται με τους λόγους που στις ΗΠΑ έχουν το υψηλότερο ποσοστό φυλακισμένων στον πλανήτη (το 1/4 της υδρογείου). Να θυμίσουμε πως η Αμερική είναι γνωστή ως “land of the free”, όπως λέει και στίχος του εθνικού ύμνου.

Η DuVernay εστίασε στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των έγκλειστων είναι αφροαμερικανοί. Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρα είναι πως η 13η τροπολογία έκανε, από τότε, το σωφρονιστικό σύστημα “ νόμιμο ιδιοκτήτη σκλάβων” που είχαν εξελιχθεί από σκλάβοι σε εγκληματίες -αφού ήταν παράνομη η κράτηση κάποιου ως σκλάβου “εκτός και αν ήταν εγκληματίας”. Και αυτό είναι το παραθυράκι, στο οποίο θα κάνουμε focus σήμερα, αφού μόλις καταργήθηκε η δουλεία, ουδόλως τυχαίως, είχαμε την έκρηξη της μυθολογίας για την εγκληματικότητα των μαύρων. Πριν προχωρήσουμε, να διευκρινίσουμε πως όλο αυτό υπήρχε -και δουλευόταν- επί 150 χρόνια.

Σημείωση: από τότε είχε επισημανθεί η αδικία κατά των μαύρων, στα δικαστήρια. Αν δείτε το ντοκιμαντέρ, θα διαπιστώσετε τη μεθοδολογία των Αμερικανών Προέδρων, επί της οικοδόμησης φυλακών -και τα χρήματα που έχουν διαθέσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Θα μάθετε και ότι κάθε πολιτεία ΟΦΕΙΛΕΙ να έχει γεμάτη τη φυλακή “ ακόμα και αν δεν υπήρχε κάποιος που έκανε έγκλημα”.

Βλέπετε, η επιχείρηση αυτή (διότι περί επιχειρήσεως πρόκειται) έχει 1.7 δισεκατομμύρια δολάρια ως κέρδη, κάθε χρόνο -κάπου εδώ να μιλήσουμε και για τα GPS που φορούν όσοι κρατούνται στα σπίτια τους, με την υποσημείωση πως κάποια εταιρία έχει αναλάβει αυτό το έργο και επίσης, βγάζει εκατομμύρια. Θα ακούσετε και κάποιον να λέει ότι “ για να αποφύγεις τις λάθος επιλογές, πρέπει κάποιος να στις εξηγήσει πρώτα”.

Το ντοκιμαντέρ “The 13th” (ήταν υποψήφιο για Oscar και πήρε το Primetime Emmy Award), διευκρινίζει πως το αμερικανικό σωφρονιστικό σύστημα εκμεταλλεύτηκε τη γλώσσα του κειμένου, ώστε να δημιουργηθεί μια μορφή συγκεκαλυμμένης δουλείας. Αυτό αποδεικνύεται και από το λόγο που απαγορεύεται να πληρώνονται οι αθλητές/φοιτητές των κολεγιακών πρωταθλημάτων, ο οποίος αναφέρεται στην 13η τροπολογία.

Πώς η κατάργηση της δουλείας… έγινε ο λόγος της απλήρωτης εργασίας των φοιτητών/αθλητών

Τα 231 κορυφαία πανεπιστήμια (Division I) που μετέχουν στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα (football και μπάσκετ) είχαν βγάλει -μαζί- το 2015 το ποσό των 9.1 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Είκοσι τέσσερα από αυτά τα σχολεία κέρδισαν περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολ., από τον αθλητισμό. Τα νούμερα προκύπτουν από τα στοιχεία που συγκέντρωσε η USA Today και το Υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ. Οι επιτυχίες τους εντός των τεσσάρων γραμμών, δίνουν συμφωνίες με εταιρίες, για τηλεοπτικά δικαιώματα και δωρεές.

Όσο για το NCAA, υπέγραψε πριν λίγες ημέρες συμφωνία για τηλεοπτικά δικαιώματα του March Madness (του καλύτερου μέρους του μπασκετικού προγράμματος), έναντι 8.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Κατόπιν αυτών, αντιλαμβάνεστε ότι τα κολεγιακά σπορ είναι εξόχως επικερδής επιχείρηση, από την οποία οι πρωταγωνιστές (αυτοί που δημιουργούν τον πλούτο) δεν παίρνουν cent.

Κάτι που το Sport24.gr έχει αναλύσει εκτενώς σε κείμενο με τίτλο Το FBI, το NCAA και όλα όσα έχουν πάει πολύ λάθος, στο οποίο θα ενημερωθείτε και για το τελευταίο σκάνδαλο. Κάποιοι ενδεχομένως να σκέφτεστε πως “ μα οι αθλητές/φοιτητές παίρνουν υποτροφίες για σπουδές, με δεδομένο ότι κάποιοι εξ αυτών δεν θα τελείωναν καν το λύκειο, αν δεν είχαν ταλέντο σε ένα σπορ”. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει εκμετάλλευση, όταν μιλάμε για δισεκατομμύρια κερδών.

Πάμε όμως, πίσω στο θέμα μας: την απλήρωτη εργασία, στην οποία στηρίζεται ο κολεγιακός αθλητισμός στις ΗΠΑ. Για να εξηγήσουμε τι γίνεται, πρέπει να πάμε πίσω στα χρόνια της δουλείας. Τότε που ο όποιος φεουδάρχης πρόσφερε στον δουλοπάροικο ένα πιάτο φαγητό και ένα μέρος για να ζήσει, με αντάλλαγμα τη δωρεάν εργασία. Οι υπέρμαχοι της δουλείας έλεγαν ότι “ οι σκλάβοι που δουλεύουν υπό αυτές τις συνθήκες έχουν τροφή και αξιοπρεπή καταλύματα, από την κυβέρνηση”. Το αυτό ισχυρίζεται και το NCAA για τους αθλητές του: πως τους παρέχει ό,τι χρειάζονται, για να κάνουν καριέρα. Σας φαίνεται τρελό; Είναι η αλήθεια, την οποία μάλιστα έχουν αποκαλύψει οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, δίχως ίχνος ντροπής.

Ο -μικροσκοπικός για παίκτης του football- Lawrence “Poppy” Livers, ήταν ο σταρ της ομάδας του Villanova, όπου είχε φοιτήσει/αγωνιστεί στο μπάσκετ ο παππούς του. Στις 26/9 του 2017 έγινε ο τελευταίος που κατέθεσε μήνυση εναντίον του NCAA και 20 κολεγίων, στο ομοσπονδιακό δικαστήριο της Pennsylvania, για να διεκδικήσει το δικαίωμα του στο βασικό μισθό. Εκπροσώπησε άλλους 20 που είχαν το ίδιο αίτημα. “Πάτησαν” στα όσα αναφέρονται στο νόμο περί δίκαιης εργασίας (Fair Labor Standars Act). Το πρώτο argument που έκανε ήταν ότι “ η ακαδημαϊκή και αθλητική υποτροφία, δεν είναι αποζημίωση”. Στο έγγραφο που είχε ετοιμάσει, ανέφερε πόσα κερδίζει το κάθε πανεπιστήμιο από τις ομάδες του, το σαθρό του τρόπου που διεκδικούν αθλητές -και παραβιάζει τους κανονισμούς- όπως και άλλες παρατυπίες των πανεπιστημίων. Όλες εις βάρος των αθλητών.

Το δικαστήριο πήρε το χρόνο του και κατέληξε στο ότι ο Livers δεν έχει δικαίωμα σε μισθό. Ο λόγος είχε να κάνει με δεδικασμένο… κρατουμένου!

Ο Daniel Lee Vanskike ήταν φυλακισμένος στο Illinois -καταδικασμένος ως sex offender από τις 1/2 του 1978. Στα χρόνια της κράτησης του είχε αναλάβει ουκ ολίγες δουλειές, τις οποίες του ανέθεταν οι ιθύνοντες του ιδρύματος. Στις 18 Μαΐου του 1992 ο Vanskike αποφάσισε να διεκδικήσει τους μισθούς αυτής της εργασίας, οι οποίοι προέκυπταν από το Fair Labor Standards Act. H μήνυση που έκανε ήταν εναντίον του διευθυντή των σωφρονιστικών ιδρυμάτων της πολιτείας, Howard A. Peters, ο οποίος -όπως ανέφερε ο εναγόμενος- συνέχιζε να χρησιμοποιεί κρατούμενους για δουλειές της φυλακής, με εκβιαστικούς τρόπους.

Στις 31/8 του 1992 το αίτημα του απορρίφθηκε, με το περιφερειακό δικαστήριο να επικαλείται το Federal Rules of Civil Procedure Rule 12(b)(6), άρθρο που περισσότερο έχει να κάνει με το δικαστή, παρά με το νόμο. Πρόκειται για “ αδυναμία δήλωσης απαίτησης, επί της οποίας μπορεί να χορηγηθεί απαλλαγή” και… όπως αντιλαμβάνεστε έχει περισσότερες από μία ερμηνείες. Η μια είναι πως η καταγγελία απέτυχε στον ιδανικό ισχυρισμό ενός ή περισσοτέρων στοιχείων από τα απαιτούμενα, μιας έρευνας. Ο δικαστής κατέληξε στο ότι “ οι φυλακισμένοι δεν είναι υπάλληλοι, υπό το νόμο της δίκαιης εργασίας και άρα ούτε το σωφρονιστικό ίδρυμα, μηδέ η πολιτεία του Illinois τους αντιλαμβάνονται ως εργαζομένους -με όλο το σεβασμό στους φυλακισμένους”. Πώς τεκμαίρεται αυτό; Έχουμε την απάντηση. Και είναι εξοργιστική.

Τα ψιλά γράμματα της 13ης τροπολογίας

Στο έγγραφο που πέρασε στην ιστορία ως “τέλος της σκλαβιάς” υπήρχαν και κάποιες γραμμές που άφηναν διάφορα πράγματα “ανοιχτά”. Για παράδειγμα, υπήρχε ειδικός αποκλεισμός της εργατικής δύναμης. Ως εκ τούτου, φυλακισμένος που εκτελεί απαιτούμενη εργασία στη φυλακή, ασκεί στην πράξη ακούσια δουλεία και όχι απασχόληση. Οι κρατούμενοι απορρίπτονται από την εθνική οικονομία, άπαξ και καταδικαστούν και όταν τους δίνεται εργασία, μέσα στη φυλακή -για σκοπούς κατάρτισης και αποκατάστασης- δεν συνάπτουν σύμβαση με την κυβέρνηση -δεν θεωρούνται υπάλληλοι της κυβέρνησης.

Η εργασία είναι μέρος της ποινής και άρα δεν υπάρχει ρεαλιστική οικονομική σχέση εργοδότη-εργαζομένου. Άρα, δεν δικαιούνται μισθού. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τους φοιτητές/αθλητές που στο μυαλό των νομοθετών θεωρούνται σκλάβοι -αφού κρίνονται με βάση τα ίδια άρθρα του νόμου. Η 13η τροπολογία δεν άλλαξε τη νομιμότητα της ακούσιας υπηρεσίας, από εκείνους που έχουν καταδικαστεί για ένα έγκλημα.

Μέχρι και σήμερα μπορείτε να διαβάσετε πως “ ούτε η δουλεία, μηδέ η καταναγκαστική εργασία -εκτός της τιμωρίας για εγκλήματα για τα οποία ένας άνθρωπος έχει καταδικαστεί- πρέπει να υπάρχουν μέσα στις ΗΠΑ ή σε όποιο άλλο μέρος υπάγεται στη δικαιοδοσία τους”. Η φράση που πρέπει να κρατήσετε είναι αυτή ανάμεσα στις παύλες. Αυτή επιτρέπει στις αμερικανικές φυλακές να αναγκάζουν τους κρατούμενους να κάνουν όποια δουλειά επιθυμούν οι διοικήσεις ή ό,τι άλλο κρίνουν πως χρειάζεται να γίνει.

Μόνο που η εξαίρεση τελικά, δεν αφορά μόνο τους φυλακισμένους. Έχει εφαρμογή και σε άλλες κατηγορίες απλήρωτης εργασίας. Ναι, έχει εφαρμογή στο NCAA, όπως αποκάλυψε το “The Intercept”. Το NCAA έχει νικήσει δικαστικές διαμάχες, βάσει αυτής της διευκρίνισης. Ναι, η τελευταία ήταν αυτή εναντίον του Lawrence “Poppy” Livers. Οι δικηγόροι του αντέδρασαν εξηγώντας πως ο πελάτης τους δεν είναι κρατούμενος -άρα δεν τον αφορούν όσα ισχύουν για την απλήρωτη εργασία στη φυλακή. Τόνισαν ότι “η επιμονή της Εισαγγελίας να εφαρμόσει την απόφαση για τον Vanskike στον Livers δεν είναι μόνο νομικά επιπόλαιη, αλλά και βαθιά προσβλητική για όλους τους αθλητές που έχουν υποτροφίες και δη για τους Αφροαμερικανούς. Η σύγκριση τους με φυλακισμένους είναι απαράδεκτη”.

Παρ’ όλα αυτά, έχει χρησιμοποιηθεί, με κάθε επιτυχία, 14 φορές στο τρίτο περιφερειακό εφετείο. Δηλαδή, η διοργανώτρια αρχή των κολεγιακών πρωταθλημάτων όλων των σπορ επιμένει σε νόμο που ουσιαστικά υποχρεώνει σε σκλαβιά καταδικασμένους εγκληματίες “για να δικαιολογήσει την εξωφρενική απληστία του” έγραψε το “The Intercept”.

Έχει εξελίξει σε δεδομένο πως οι φοιτητές/αθλητές εργάζονται ως σκλάβοι και ως εκ τούτου δεν δικαιούνται μισθού. Το κείμενο του “The Intercept” καταλήγει στο “η μισαλλοδοξία αποκαλύπτεται πάντα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Και αυτό είναι ό,τι ακριβώς κάνει το NCAA, με τη στήριξη δεδικασμένου που αφορά φυλακισμένο-, ώστε να αρνηθεί τους μισθούς στους φοιτητές/αθλητές. Σίγουρα έχει αποκαλυφθεί σε εμάς”.