Γιατί ο Μαρκ Γκασόλ αμφιβάλει για την καλοσύνη των ανθρώπων
Ο αστέρας της Εθνικής Ισπανίας με την ακτιβιστική δράση στο προσφυγικό εκφράζει τον έντονο προβληματισμό του έχοντας ήδη δοκιμάσει πολύ κακές εμπειρίες στη θάλασσα σε διάσωση ανθρώπων.
- 04 Σεπτεμβρίου 2019 23:36
Ο Μαρκ Γκασόλ δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός παίκτης που λάμπει στο ΝΒΑ. Είναι και ένας άνθρωπος που δρα κοινωνικά σε δύσκολες καταστάσεις όπως είναι αυτές του προσφυγικού ζητήματος.
Ο σέντερ της εθνικής Ισπανίας, παραχώρησε συνέντευξη στην “El Mundo”, μέσω της οποίας αποκάλυψε μερικές από τις πολύ σκληρές και δύσκολες στιγμές που έζησε ως μέλος της ομάδας “Proactiva Open Arms”:
“Αμφιβάλω για την καλοσύνη των ανθρώπων. Πως είναι δυνατόν να βλέπεις ένα αγοράκι τεσσάρων χρονών μέσα στη νύχτα, έπειτα από τρεις μέρες στη θάλασσα και να μην κάνεις τίποτα; Είδα με τα μάτια μου ένα νεκρό παιδί δίπλα σε ένα άλλο άψυχο κορμί που επέπλεε. Δίπλα τους ήταν η Ζοζεφίν, ήταν ακόμα ζωντανή. Γιατί να καταδικάζουμε αυτές τις ψυχές σε θάνατο;”.
Σε ερώτηση για το αν ήταν προετοιμασμένος για όσα έζησε, ο Ισπανός απάντησε: “Δυστυχώς, έπρεπε να ψάξουμε για πτώματα στο νερό και να τα παραδώσουμε στο Open Arms. Η Ζοζεφίν είχε υποθερμία. Αυτές οι καταστάσεις σε κάνουν να αμφιβάλλεις για πολλά, την ίδια στιγμή όμως σου επιτρέπουν να αισιοδοξείς βλέποντας ότι υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται και μάχονται. Υπάρχουν κι εκείνοι που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις σε πολιτικό επίπεδο. Στο τέλος της ημέρας, η λύση δεν είναι να σώζεις ανθρώπινες ψυχές στη μέση της θάλασσας. Η λύση πρέπει να έλθει αρκετά νωρίτερα. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να πεθάνουν!”
Όσο για την πίεση που έχει ένας αθλητής και τη σύγκρισή της με την πίεση της επιβίωσης, ο Γκασόλ έδειξε και εκεί πώς αντιλαμβάνεται τον αθλητισμό και τη ζωή γενικότερα: “Η πίεση του αθλητή είναι κάτι που επιδιώκεις… Είναι κάτι που υπάρχει, γνωρίζεις εξ αρχής τι έχεις να αντιμετωπίσεις… Κερδίζεις και προσφέρεις χαρά στους φιλάθλους, χάνεις κι επιστρέφεις σπίτι γεμάτος νεύρα. Επηρεάζει, ενδεχομένως τη σχέση σου με τη σύζυγο σου, τα παιδιά σου, γενικώς τον περίγυρο σου… Εξαρτάται, βέβαια από το πρίσμα που βλέπεις την κατάσταση. Το μπάσκετ δεν είναι το κέντρο του κόσμου”.