Η Γκάμπι Τόμας κάνει την αντι-woke κουλτούρα να φρίττει

H Γκάμπι Τόμας (Gabby Thomas) έχει ένα θεματάκι. Δεν μπορεί να απαλλαγεί από την ανάγκη της να νιώθει την έξαψη που της προσφέρει η υλοποίηση κάθε στόχου που βάζει.

Ας πούμε, ήθελε να είναι καλή μαθήτρια. Έγινε αποδεκτή στο Harvard. Ήθελε να σπουδάσει νευρολογία. Πήρε πτυχίο. Ήθελε μεταπτυχιακό στη δημόσια υγεία. Το πήρε κι αυτό.

Ήθελε να βοηθήσει όσους δεν έχουν πρόσβαση σε φροντίδα υγείας. Έγινε εθελόντρια σε κλινική για ανασφάλιστους.

Ενόσω τα έκανε όλα αυτά, χωρίς να ξεχάσει να ασχολείται και με την προσωπική της ζωή, έτρεχε. Όχι γιατί βιαζόταν, αλλά επειδή της προκαλούσε έξαψη το τρέξιμο και το να τερματίζει πρώτη στα 200 μέτρα, αγώνισμα που ‘δανείστηκε’ από το είδωλο της.

Όπως διευκρίνισε προ ωρών η χρυσή Ολυμπιονίκης στο Παρίσι η επιτυχία της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το γεγονός ότι «ασχολούμαι part time με τον στίβο. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό για τη ψυχική μου υγεία, να έχω και άλλα πράγματα στη ζωή μου που με βοηθούν να υλοποιήσω τους στόχους μου και να νιώσω ολοκληρωμένη».

Τι ακριβώς κάνει η Gabrielle Lisa Thomas των 27 Δεκεμβρίων και του 1.78 για ύψος;

Περνάει καλά.

Ως παιδί δεν ονειρεύτηκε ποτέ τον εαυτό της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ή έστω ως αθλήτρια. Είχε άλλα ενδιαφέροντα. Να είναι καλή στα μαθήματα της. Είχε δει τι πέρασε η μητέρα της για να μεγαλώσει την ίδια και τον δίδυμο αδελφό της -εργαζόταν ως σερβιτόρα, ενώ παράλληλα σπούδαζε για να γίνει τελικά, καθηγήτρια- που είχε ως στόχο ζωής να διακριθεί σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

Η Jeniffer Randall πήρε τα παιδιά της και πήγαν από την Ατλάντα στη Μασαχουσέτη, όπου είχε βρει δουλειά στο University of Massachusetts, με την ολοκλήρωση του διδακτορικού της. Η Gabby ασχολήθηκε με το softball και το ποδόσφαιρο. Όταν υπέπεσε στην αντίληψη της η ύπαρξη της Allyson Felix αποφάσισε να δοκιμάσει τον στίβο.

Θυμάται να είναι στο σπίτι της γιαγιάς της και να βλέπει την Felix να τρέχει στα προκριματικά των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008. «Λάτρεψα τη χάρη της και το πόσο ολοκληρωμένη ήταν», όπως γινόταν η Αμερικανίδα εκπρόσωπος του στίβου με τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια.

Στο Τόκιο ταξίδεψαν μαζί. Η Thomas είχε λατρέψει την έξαψη των σπριντ και το πόσο της άρεσε να υλοποιεί στόχους (χρόνο, θέση τερματισμού κ.α.) από την τρίτη τάξη του high school. Στο Harvard έδωσε τα ρέστα της. Της έδωσε 22 τίτλους περιφέρειας σε 6 διαφορετικές διοργανώσεις.

Παρεμπιπτόντως, έγινε η πρώτη απόφοιτη του Harvard που κατέκτησε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο. Όταν αποφοίτησε, δοκίμασε να γίνει επαγγελματίας. Ήταν η μοναδική φορά που σκέφτηκε να εγκαταλείψει.

«Είχα τραυματισμούς, ενώ είχα να αντιμετωπίσω πολλά ‘εγώ’. Συνέβαιναν πολλά παράλληλα. Σκεφτόμουν πως δεν κάνω για το τρέξιμο. Ενημέρωσα τον ατζέντη μου πως έως εδώ ήταν η διαδρομή μου, ενώ έγραψα και email με το οποίο ενημέρωνα ότι θα διεκδικήσω άλλα ενδιαφέροντα που έχω στη ζωή μου».

Επικράτησε η ισορροπία στα εντός της και… η λογική.

«Κατάλαβα την ομορφιά των σπριντ, την αγάπη μου για αυτά και για τη διεκδίκηση στόχων. Για τη διεκδίκηση ονείρων. Λατρεύω τις στιγμές που γίνονται όλα ένα».

«Το τρέξιμο είναι επώδυνο κάποιες φορές, αλλά είναι και τόσο όμορφο: θέτεις στόχους και τους διεκδικείς στην πιο αγνή μορφή. Όταν τους υλοποιείς είναι τόσο εθιστικό το συναίσθημα».

Στις προπονήσεις της η Τhomas δεν κάνει ό,τι ο ανταγωνισμός. Η τεχνική της στηρίζεται σε επιστημονικές αρχές. Δεν τρέχει και περιμένει τι θα της πει ο προπονητής της. Αυτό που κάνει είναι να τρέχει, να αναλύει, να αντιλαμβάνεται τα σωστά και τα λάθη και να προχωρά.

Στο Rich Woman έγραψαν πως «στο επίκεντρο όσων κάνει δεν είναι η ταχύτητα, αλλά να πάρει βελτιώσει κάθε κίνηση ώστε να πάρει τη μάξιμουμ αποτελεσματικότητα, με τη μικρότερη πιθανότητα τραυματισμού. Όσα τρώει είναι μελετημένα, προκειμένου να βοηθήσουν την απόδοση και την αποθεραπεία των μυών της, μετά το τέλος κάθε υποχρέωσης».

Εν τω μεταξύ, για κάθε αγώνα ‘βγάζει’ συγκεκριμένη στρατηγική, βάσει των δυνατών και των αδύνατων σημείων των αντιπάλων της και των ειδικών απαιτήσεων κάθε event.

Η νευρολόγος, εθελόντρια σε κλινική για ανασφάλιστους

Με την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης έγινε αποδεκτή στο Harvard. Διάλεξε να σπουδάσει νευροβιολογία με minor (εξειδίκευση) στην παγκόσμια πολιτική υγείας.

Ένα από τα μαθήματα που παρακολούθησε, σχετικό με τις ανισότητες στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των ΗΠΑ και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν τους μαύρους, την οδήγησε α) στην εθελοντική εργασία σε κλινική για ανθρώπους που δεν έχουν ασφάλεια, με την οποία ασχολείται μέχρι σήμερα και β) στο μεταπτυχιακό στη δημόσια υγεία στο University of Texas.

Το ολοκλήρωσε τον Μάιο του 2023, πριν μπει στην τελική ευθεία για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης. Εκεί έγινε χρυσή στα 4Χ100 και είδε την πλάτη της Shericka Jackson στα 200 μέτρα. Στο Παρίσι η Jackson δεν εμφανίστηκε καν στον αγώνα –απέδωσε την απουσία σε τραύματα.

Κομμάτι του μεταπτυχιακού της Thomas ήταν ο ύπνος «το πιο σημαντικό μέρος της προπόνησης μου». Έγραψε για την επιδημία του ύπνου, πόσο διαφορετικά δηλαδή, κοιμούνται οι πληθυσμοί και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαύροι.

Η δική της ρουτίνα «που με βοηθάει να είμαι ένας λειτουργικός άνθρωπος πρώτα και μετά μια ελίτ αθλήτρια» όπως αποκάλυψε στη USA Today αρχίζει τα περισσότερα βράδια στις 20.00, με την απενεργοποίηση όλων των ψηφιακών συσκευών. Κοιμάται τουλάχιστον 8 ώρες.

Στις απολαύσεις που έχει ανακαλύψει είναι και αυτή που της δίνει το Pilates «με το οποίο μπορώ να ασχοληθώ όπου και αν είμαι, ακόμα και στα δωμάτια των ξενοδοχείων όπου μένουμε στις διοργανώσεις».

Κάτι άλλο που βοηθά τον οργανισμό της είναι η παρέα του σκύλου της, ενός pug που το λένε Rico. «Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά και νιώθω πως είμαι μια αποτυχημένη, ο Roco με βοηθάει να μην υπεραναλύσω τη σκέψη αυτή. Η υιοθεσία του είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει» σχολίασε στο Women’s Running.

Στην πρώτη της εμπειρία από Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Τόκιο τερμάτισε τρίτη στα 200 μέτρα και με την ομάδα των 4Χ100. Πριν ταξιδέψει στην Ιαπωνία είχε μια ενόχληση στους οπίσθιους μηριαίους.

Η μαγνητική τομογραφία που έκανε έδειξε όγκο στο συκώτι.

Προτίμησε να μην παραδοθεί στο σοκ της διάγνωσης έως ότου ολοκληρωθούν οι εξετάσεις και φανεί αν επρόκειτο για καλοήθη ή κακοήθη όγκο. Έως την αποσαφήνιση, συνέχισε να προπονείται για να μην τρελαθεί. Τα νέα ήταν καλά και έτσι πήγε και στο Τόκιο.

Μέχρι να μάθει τι έχει, υποσχέθηκε στο Θεό πως «αν είμαι υγιής θα νικήσω στα προκριματικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Το έκανε με χρόνο ρεκόρ (21.61) που ήταν η καλύτερη δική της επίδοση πριν το USA Championship του 2023 (21.60).

O σύντροφος της λέγεται Spencer McManes και είναι κοντά της στο Παρίσι, με όλη του την οικογένεια. Υπήρξε αθλητής και αυτός στα κολλεγιακά του χρόνια. Έπαιζε football στο Yale.

To πρωί του αγώνα που έγινε χρυσή, ξύπνησε κάπως περίεργα. Γεμάτη συναισθήματα. Όχι απαραίτητα αγχωμένη. «Περισσότερο ενθουσιασμένη». Συζήτησε με τον φίλο της επί όσων αισθανόταν, προκειμένου να καταφέρει να τα διαχειριστεί. Αναγνώρισε όσα την κατέκλυσαν ως μέρος του ‘προγράμματος’ -κάτι το φυσιολογικό. Έφαγαν μαζί πρωινό και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του.

Aντί επιλόγου

H πιο απλή απάντηση είναι πως πρόκειται για προσπάθεια να γίνει η κοινωνία πιο δίκαιη για όλους -ειδικά για όσους βιώνουν την αδικία- μέσω της επίγνωσης των κοινωνικών ζητημάτων.

Συνεχίζουμε.