Συνέντευξη με έναν πρωταθλητή ελεύθερο δύτη: “Ζω τον μύθο του Απέραντου Γαλάζιου”

Τον συναντήσαμε στο “απέραντο γαλάζιο” στο 2ο διεθνές τουρνουά ελεύθερης κατάδυσης “Authentic Big Blue”, τη διοργάνωση που δίνει την ευκαιρία στους κορυφαίους δύτες του κόσμου να συναντώνται κάθε χρόνο στη μαγευτική Αμοργό, όπου πριν από 30 χρόνια γυρίστηκε η ταινία-σταθμός για το άθλημα “Big Blue”. Ένα χρόνο πριν, κατά την πρώτη διοργάνωση στο κυκλαδίτικο νησί, κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ στα σταθερά βάρη χωρίς πέδιλα, φτάνοντας τα 66 μέτρα με μία ανάσα, ενώ εφέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ελεύθερης κατάδυσης στην Καλαμάτα το βελτίωσε φτάνοντας σε βάθος 68 μέτρων!

Ο Γιάννης Κοθωνίδης είναι αναμφίβολα ένα από τα ανερχόμενα ταλέντα της ελεύθερης κατάδυσης. Ήδη κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ στη δυναμική άπνοια χωρίς πέδιλα (205μ.) και τη δεύτερη επίδοση στην Ελλάδα στη δυναμική άπνοια με μονοπέδιλο (275μ.), ενώ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Βελιγράδι, έκανε φέτος τη μεγαλύτερη επίδοση στο αγώνισμα με μονοπέδιλο (293 μέτρα), αλλά ένα λάθος στο πρωτόκολλο ήταν η αιτία να μην του δώσουν το χρυσό.

Ο Γιάννης ζει πλέον στην Αθήνα, εργάζεται ως φυσικοθεραπευτής και παράλληλα ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό του στην καρδιακή αποκατάσταση, τομέας αποκατάστασης για άτομα που έχουν χρόνια καρδιοαγγειακά νοσήματα, στην Ιατρική του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. 

To News 24/7 τον συνάντησε κατά τη συμμετοχή του στο Authentic Big Blue και τον ρώτησε για την εξέλιξη του αθλήματος εντός και εκτός συνόρων, τις προσδοκίες και τους στόχους του καθώς και τη μαγεία του ελληνικού βυθού.

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την ελεύθερη κατάδυση;

«Στην ηλικία των 16 χρονών είχα κάνει για πρώτη φορά αυτόνομη κατάδυση, δηλαδή με χρήση μπουκάλας με ατμοσφαιρικό αέρα. Θυμάμαι είχα δει στο καταδυτικό (κέντρο) που ήμουν τη φωτογραφία ενός ελεύθερου δύτη παλιάς “εποχής” και ρώτησα τον εκπαιδευτή μου ποιος ήταν και τι έκανε. Εκείνος μου είπε περί τόνος πρόκειται και έτσι έμαθα τι είναι η ελεύθερη κατάδυση. Μερικά χρόνια μετά, όταν ήμουν φοιτητής και είχα σταματήσει πλέον να ασχολούμαι αγωνιστικά με την κολύμβηση, αποφάσισα να ασχοληθώ με την ελεύθερη κατάδυση πάλι αγωνιστικά.»

Το αγωνιστικό προέκυψε φυσικά, σαν εξέλιξη ή ήταν από την αρχή στο μυαλό σου;

«Μια πτυχή του χαρακτήρα μου αφορά στον συναγωνισμό και δεδομένου ότι για χρόνια στην κολύμβηση ασχολούμουν με αγώνες, ξεκινώντας αυτήν τη δραστηριότητα ήξερα εξαρχής ότι ήθελα να συμμετέχω σε αγώνες. Ήταν κάτι που είχα στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή, δεν ήταν κάτι που προέκυψε. Χωρίς βέβαια να είναι η νίκη αυτοσκοπός αλλά σίγουρα ένας από τους λόγους που προπονούμαι καθημερινά είναι γιατί θέλω να συμμετέχω σε αγώνες και να συναγωνίζομαι τους καλύτερους στην Ελλάδα και τον κόσμο.»

Τι χρειάζεται για να διακριθεί κανείς στο αγωνιστικό κομμάτι; Είναι θέμα εξάσκησης ή και κάποιων φυσικών χαρακτηριστικών;

«Σίγουρα όπως σε όλα τα αθλήματα υπάρχουν άτομα που έχουν κάποια χαρακτηριστικά από φυσικού τους που τους βοηθούν να έχουν μια μεγαλύτερη ευκολία στη βουτιά είτε μιλάμε για πισίνα είτε για θάλασσα. Παρόλα αυτά αναλόγως τον βαθμό, στον οποίο θες να ασχοληθείς, πρέπει να αφιερώσεις και την ανάλογη προσπάθεια. Στο επίπεδο που είμαι εγώ προπονούμαι καθημερινά, περίπου έξι μέρες την εβδομάδα από μιάμιση ώρα η κάθε προπόνηση ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο έτοιμος για τις αγωνιστικές μου υποχρεώσεις.»

Μίλησέ μας για τις επιδόσεις σου.

«Λόγω ευκολίας όσον αφορά στην προπόνηση, ασχολούμαι ιδιαίτερα με τα αθλήματα της πισίνας δηλαδή τη δυναμική άπνοια με μονοπέδιλο ή τη δυναμική άπνοια χωρίς πέδιλα. Είναι δύο διαφορετικές κατηγορίες, κατά τις οποίες ο αθλητής προσπαθεί να καλύψει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση μπορεί κατά μήκος μιας πισίνας. Είναι κοινώς το μακροβούτι. Σε αυτές τις δύο κατηγορίες συμμετείχα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε πριν τρεις μήνες στο Βελιγράδι. Εκεί πήρα την τέταρτη θέση με νέο πανελλήνιο ρεκόρ στη δυναμική άπνοια χωρίς πέδιλα με 205 μέτρα και παρολίγον την πρώτη θέση στη δυναμική άπνοια με μονοπέδιλο: Διάνυσα 293 μ. -μόλις επτά μέτρα λιγότερα από το παγκόσμιο ρεκόρ- ωστόσο στην έξοδό μου έκανα ένα μικρό λάθος στο πρωτόκολλο, για το οποίο ασκήσαμε ένσταση με την ομάδα μου, κι ενώ έβγαλα τη βουτιά “καθαρός” όπως λέμε εμείς, δεν έκαναν δεκτή την ένσταση και έχασα το χρυσό μετάλλιο λόγω τεχνικού ζητήματος. Για μένα η βουτιά βγήκε οπότε είμαι ευχαριστημένος.»

Πώς είναι για σένα εκεί κάτω, τι συναντάς που δε βρίσκεις στον “επίγειο” κόσμο;

«Τα συναισθήματα διαφέρουν ανάλογα αν η βουτιά είναι αγωνιστική ή αν είναι βουτιά που κάνεις απλά για να θαυμάσεις τον βυθό. Στην πρώτη περίπτωση θα ‘λεγα ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερα συναισθήματα. Συγκεντρώνεσαι πιο πολύ σε τεχνικά ζητήματα που αφορούν στη βουτιά και συγκεκριμένα την εξίσωση. Πιο πολύ υπάρχουν αισθήσεις παρά σκέψεις και συναισθήματα. Όταν όμως βουτάω πιο χαλαρός για να δω τον βυθό, τότε πραγματικά νιώθω γαλήνη και αρμονία γιατί με τον πιο φυσικό τρόπο απολαμβάνω το υποθαλάσσιο περιβάλλον.»

Οι επόμενοι στόχοι σου;

«Θα ήθελα να βελτιώσω τα προσωπικά μου ρεκόρ και στην πισίνα και στη θάλασσα. Ίσως ένας από τους μακρινούς στόχους είναι η κατάρριψη ενός παγκοσμίου ρεκόρ σε μία από τις κατηγορίες που συμμετέχω.»

Η ελεύθερη κατάδυση σαν άθλημα γνωρίζει ολοένα και μεγαλύτερη ανταπόκριση τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό. Πιστεύεις ότι και στην Ελλάδα υπάρχει αυτή η τάση, η εξέλιξη;

«Πριν κάποια χρόνια, όσοι ήταν ελεύθεροι δύτες, θεωρούνταν ότι έκαναν κάτι εξωπραγματικό, ότι ήταν “υπεράνθρωποι”. Σήμερα η ελεύθερη κατάδυση είναι ένα άθλημα, ένα extreme sport, που προσελκύει όλο και περισσότερα άτομα. Αν δούμε τους αριθμούς των συμμετεχόντων δυτών σε διοργανώσεις τόσο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό θα έλεγα ότι αυξάνονται θεαματικά κάτι που φαίνεται και στις επιδόσεις: συνεχώς ανεβαίνουν οι μέσες επιδόσεις και βελτιώνονται οι κορυφαίες επιδόσεις. Στην Ελλάδα έχουμε δύτες που είναι ανάμεσα στους δέκα καλύτερους στον κόσμο, μπορώ να σκεφτώ τουλάχιστον δύο με τρεις αθλητές.»

Η εμπειρία σου στο Authentic Big Blue;

«Πάντα σε αυτές τις διοργανώσεις υπάρχει το αίσθημα του συναγωνισμού. Παρόλα αυτά, το ABB είναι ένας αγώνας πολύ ιδιαίτερος γιατί γίνεται σε ένα υπέροχο κυκλαδονήσι, την Αμοργό, όπου γυρίστηκε πριν από 30 χρόνια η γνωστή ταινία. Μας δίνεται η ευκαιρία να ζήσουμε τον μύθο της ταινίας και να απολαύσουμε το “Απέραντο Γαλάζιο”, το οποίο κατά κάποιο τρόπο κυριαρχεί στο νησί. Έχω βουτήξει σε διάφορα μέρη στην Ελλάδα αλλά εδώ υπάρχει κάτι μαγικό, και για αυτό έχω έρθει για δεύτερη χρονιά εδώ και σκοπεύω να έρθω και του χρόνου.»

Την ταινία πότε την είδες;

«Την είδα όταν ήξερα ήδη τι είναι η ελεύθερη κατάδυση. Πρέπει να ήμουν 17 χρονών. Θυμάμαι είχα ανατριχιάσει στο τέλος. Μέχρι σήμερα πρέπει να την έχω δει τουλάχιστον 15 φορές, με την ίδια έκταση συναισθημάτων κάθε φορά.»