Τάκης Λεμονής: “Το διπλό στη Βρέμη καθόρισε την ιστορία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη”

Σπουδαίες προσωπικότητες του Ολυμπιακού πέρασαν από το studio της 24Media και τη μαραθώνια live εκπομπή του SPORT24 για τα 100 χρόνια του συλλόγου, με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή και πρώην προπονητή της πειραϊκής ομάδας, Τάκης Λεμονής, να φιλοξενείται σε αυτή.

Αναλυτικά οι δηλώσεις του Τάκη Λεμονή

“Είναι μία ευτυχής συγκυρία ότι γίνεσαι ποδοσφαιριστής με την ομάδα που αγαπάς και μετά προπονητής. Οπότε έχω συνδυάσει όλα αυτά τα ωραία και είναι όμορφο που τα θυμόμαστε σήμερα που είναι ημέρα γιορτής”‘

Τι ήταν πιο δύσκολο, να είσαι προπονητής ή ποδοσφαιριστής; “Δεν έχει καμία σχέση. Ο βαθμός δυσκολίας στη θέση του προπονητή είναι πολύ μεγάλος. Ω ποδοσφαιριστής έχεις να διαχειριστείς λιγότερα πράγματα και το κυριότερο τον εαυτό σου. Ως προπονητής έχεις όλα τα υπόλοιπα και τον εαυτό σου. Είναι μία θέση που έχει πολλή πίεση, πολύ άγχος και υπάρχει πολλή κριτική, κάτι που είναι αναπόφευκτο. Όταν είσαι παίκτης είναι ομαδικό το αποτέλεσμα”.

Για το πόσο δύσκολο είναι να κάθεσαι στον πάγκο του Ολυμπιακού: “Είναι δύσκολη γιατί είσαι σε μία ομάδα που δεν συμβιβάζεται με την ισοπαλία. Είναι κάτι το οποίο δεν εξηγείται και πηγαίνει από γενιά σε γενιά αυτό στα αποδυτήρια. Εγώ μπήκα 18 χρονών στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού, όταν έφυγα από τον Αττικό. Εκεί συνάντησα κάποιους παίκτες τεράστιους. Είναι γενικά το όλο κλίμα. Δηλαδή για παράδειγμα, στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό δεν ήταν ένα καλό αποτέλεσμα. Είναι μία αλυσίδα αυτό το πράγματα στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού.

Η ιδιαιτερότητα που υπήρχε στην περίπτωσή μου είναι ότι είχα υπάρξει οπαδός πριν γίνω ποδοσφαιριστής. Ήξερα τι ήθελε ο κόσμος. Αυτός έχει να κάνει με το στιλ παιχνιδιού, που πρέπει αυτή η ομάδα να έχει. Προσπαθούσα πάντα να λέω δύο πράγματα στους παίκτες.

Πρώτον, ότι μπαίνουν σε ένα γήπεδο που όσοι έρχονται στο γήπεδο να τους δουν μπορεί να μην έχουν λεφτά να φάνε, όμως έρχονται στο γήπεδο για να τους δουν. Δεύτερον, πως είμαστε σε μία ομάδα που ο κόσμος δεν θέλει να κάθεται στο κάθισμά του στη διάρκεια των αγώνων. Κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε πολύ επιθετικοί σε όλα τα κομμάτια. Να προσπαθούμε συνέχεια για το γκολ, ακόμα και εάν το σκορ ήταν 5-0.

Για το εάν περίμενε το επόμενο παιχνίδι όταν έχανε: “Θυμάμαι ως παίκτης ότι αν χάναμε δεν έβγαινα από το σπίτι. Μετά όμως την άλλη ημέρα είχα μία αισιοδοξία. Προσπαθούσα πολύ γρήγορα να ξεχάσω τις νίκες. Αυτό το είχα και ως προπονητής. Αυτό ήθελα να το περάσω και στους παίκτες. Όταν χάνεις σε αυτή την ομάδα το αμέσως επόμενο παιχνίδι είναι η χρυσή ευκαιρία για να γυρίσεις στα πράγματα”.

Πώς είναι το συναίσθημα του να είσαι ο τεχνικός που παίρνει το πρώτο διπλό του Ολυμπιακού στο Champions League: “Η ημέρα εκείνη πιστεύω ότι καθόρισε τη συνέχεια του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Ήταν πολλά τα 31 ματς που δεν είχαμε καταφέρει να πάρουμε τη νίκη. Κουβαλούσαμε απίστευτο βάρος. Δεν θα ξεχάσω και την πρώτη ημέρα της προετοιμασίας. Αυτή η ομάδα είχε σχεδιαστεί για την Ευρώπη.

Ήμουν ξεκάθαρος προς τον κ. Κόκκαλη, ότι θέλω να δημιουργήσουμε μία ομάδα στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Πάντα είχαμε ομάδες με καλούς παίκτες, αλλά πάντα κάτι έλειπε. Ακόμη και στα τελευταία πεντάλεπτα των αγώνων. Στην αρχή πίστευα ότι είναι μόνο ψυχολογικό το πρόβλημα, όμως μετά σιγουρεύτηκα ότι έφταιγε τι στιλ παιχνιδιού μας στην Ευρώπη. Επίσης, αυτό που δημιουργήσαμε ήταν μία ομάδα με τη σωστή νοοτροπία”.

Για το εάν έπαιξε ρόλο ότι εκείνη η ομάδα είχε πολλούς Έλληνες: “Σίγουρα, είναι απαραίτητο. Δεν γίνεται διαφορετικά. Η καλή ομάδα επί Μπάγεβιτς είχε καλούς Έλληνες, 6-7”.