Αιρτον Σένα: “Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Θεού”

Δεν το κρύβω, πως μου είναι εξαιρετικά άβολο, κάθε χρόνο τέτοια μέρα να γράφω ένα θέμα για τον Άιρτον Σένα. Ανατρέχοντας πίσω, είδα τον τίτλο του περισινού αφιερώματος στο News247, που ήταν «Αιρτον Σένα. Ο άνθρωπος που έγινε Θεός».

«Βαρύ», θα μου απαντήσουν κάποιοι. «Όχι» θα πω. Και θα προσθέσω πως, ίσως και να είναι λίγο. Γιατί λίγοι άνθρωποι στον πλανήτη λατρέφθηκαν από τον απλό κόσμο .όπως ο Βραζιλιάνος Θεός της φόρμουλα 1 και των μηχανοκίνητων σπορ.

Ο Σένα είχε μια ιδιαίτερη σχέση με το Θεό. Πιστός καθολικός, συνήθιζε να διαβάζει την Αγία Γραφή τις ελεύθερες ώρες του αλλά και στην διάρκεια των πολλών και συχνών ταξιδιών του. Η αγάπη του για το Θεό, είναι αυτή που τον συνοδεύει και στην αιώνια κατοικία του: “Nada pode me separar do amor de Deus” , γράφει ο τάφος του, δηλαδή, “Τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Θεού”.

« Μόνο επειδή πιστεύω στο Θεό , μόνο και μόνο επειδή έχω πίστη στο Θεό , αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι άτρωτος . Δεν σημαίνει ότι είμαι αθάνατος » , είχε δηλώσει το 1989 ο Βραζιλιάνος.  Μάλιστα , όπως αποκάλυψε λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του η αδελφή του Βιβιάν,  εκείνη τη μοιραία Κυριακή στην Ίμολα, ο Σένα διάβαζε κεφάλαια της  Αγίας Γραφής θέλοντας να …ξορκίσει τους δαίμονες από όσα είχαν συμβεί τις προηγούμενες μέρες. Συγκεκριμένα, δύο σοβαρά ατυχήματα, την Παρασκευή με τον συμπατριώτη του Ρούμπενς Μπαρικέλο που τραυματίστηκε σοβαρά και το Σάββατο, την παραμονή του αγώνα στα δοκιμαστικά με τον ακαριαίο θάνατο του Αυστριακού Ρατσεμπέργκερ.

«Εκείνο το τελευταίο πρωινό, ξύπνησε και άνοιξε την Βίβλο του για να διαβάσει μια περικοπή, που έλεγε ότι θα λάβει το μεγαλύτερο δώρο απ’ όλα, που ήταν ο ίδιος ο Θεός», πρόσθεσε χαρακτηριστικά η αδελφή του.

Σταχιολογώντας μερικές από τις κουβέντες του Σένα – «ποιητή με το κράνος» τον χαρακτηρίζει στο βιβλίο που έχει γράψει για τον Βραζιλιάνο ο Βασίλης Τσακίρογλου- που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στη μνήμη όλων μας, θα μείνουμε στις εξής:

«Ο δεύτερος είναι ο πρώτος από αυτούς που έχασαν».

«Αν τύχει ποτέ και έχω ένα ατύχημα που μπορεί να μου κοστίσει τη ζωή, καλύτερα να είναι μία κι έξω. Δεν θέλω να ζήσω σε αναπηρική πολυθρόνα. Ούτε θέλω να μπω στο νοσοκομείο υποφέροντας από σοβαρά τραύματα. Αν πρόκειται να ζήσω, θέλω να ζήσω κανονικά και έντονα, γιατί είμαι άνθρωπος της δράσης».

1986,

«Το να κάνεις έναν τέλειο γύρο, πετυχαίνοντας τον απόλυτο χρόνο, είναι εξίσου δύσκολο με το να προσπαθείς να δέσεις μια γραβάτα, με τα δυο άκρα να έχουν το ίδιο μήκος. Η εμπειρία σου λέει πως μπορείς να το κάνεις. Η εξάσκηση λέει πως μπορείς να το κάνεις. Αλλά εσύ δεν μπορείς»

1988, (όταν έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του στο Μονακό).

«Το Μονακό ήταν ένα σημαντικό σημείο της καριέρας μου. Δεν έφταιγε ούτε το μονοθέσιο, ούτε ο εξοπλισμός. Το λάθος που έκανα άλλαξε τόσο τον τρόπο που σκέφτομαι όσο και την ψυχολογία μου. Με άλλαξε πολύ εσωτερικά. Με έφερε πιο κοντά στο Θεό από οτιδήποτε άλλο. Ήταν ένα τέλειο Σαββατοκύριακο, μέχρι τη στιγμή που έχασα την αυτοσυγκέντρωσή μου, έκανα ένα φοβερό λάθος και τα κατέστρεψα όλα. Αυτό και μόνο με έκανε να δω τα πράγματα με άλλο μάτι. Η οικογένειά μου μού στάθηκε, αλλά η ζωή μου άλλαξε. Είμαι το ίδιο άτομο, αλλά έχω μεγαλύτερη πνευματική δύναμη»…

1988,

«Οδηγούσα με κάτι σαν ένστικτο αλλά βρισκόμουν σε μια διαφορετική διάσταση. Ήταν σαν να βρίσκομαι σε ένα τούνελ. Όλο το σιρκουί ήταν ένα τούνελ. Συνέχιζα να πηγαίνω όλο και πιο γρήγορα. Ήμουν πολύ πάνω από το όριο αλλά μπορούσα να βρω κι άλλο. Τότε σαν να ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν σε μια διαφορετική διάσταση. Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να επιβραδύνω και να επιστρέψω στα pit. Αυτό δεν με τρόμαξε, παρόλο που ήμουν πολύ μακριά από τη συνειδητή μου αντίληψη».

1990,

«Ήμουν ήδη στην pole, ένα δευτερόλεπτο ταχύτερος από τους άλλους, αλλά συνέχιζα. Ξαφνικά, ήμουν σχεδόν δύο  δευτερόλεπτα, συμπεριλαμβανομένου του ομόσταβλού μου, που έτρεχε με το ίδιο μονοθέσιο. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν οδηγούσα πλέον συνειδητά»

 

Ακόμη να μην ξεχνάμε ότι:

* Στην ολοκλήρωση των 10 χρόνων από το θάνατό του διοργανώθηκε φιλανθρωπικός αγώνας ποδοσφαίρου, στο οποίο βρέθηκαν πάνω από 10.000 άτομα. Στον αγώνα αυτό πήραν μέρος οι πιλότοι Μίκαελ Σουμάχερ, Ρούμπενς Μπαρικέλο και Φερνάντο Αλόνσο, καθώς και μεγάλοι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές όπως οι: Ντούγκα, Καρέκα και Ταφαρέλ (το ματς έληξε 5-5 με την αδερφή του να κάνει τη σέντρα). Η εθνική ομάδα της Βραζιλίας αφιέρωσε το Μουντιάλ του 1994 το οποίο κατέκτησε στη μνήμη του.

* Ο Ιταλός τραγουδιστής Σεζάρε Κρεμονίνι έγραψε και τραγούδησε το 2005 το τραγούδι “Marmellata#25”, το ρεφρέν του οποίου λέει: “Ω! Από τότε που ο Σένα δεν τρέχει πια… δεν υπάρχει Κυριακή…”

* Μετά από τον θάνατό του έγινε γνωστό ότι είχε δώσει πάνω από 400.000.000 δολάρια σε φτωχές οικογένειες της Βραζιλίας, κάτι το οποίο δεν είχε κάνει γνωστό στον κόσμο.

* Στη Βραζιλία διατηρούσε ένα ινστιτούτο, στο οποίο είχε διαθέσει 80.000.0000 δολάρια, ώστε να μορφώνονται τα παιδιά της πατρίδας του, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούσε ως κοινωνικό κέντρο που βοηθούσε ανθρώπους να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους.