AUTO 24 @ Everyday Masterpieces Exhibition

Η έκθεση ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τη διεθνή καμπάνια λανσαρίσματος του νέου Fiat 500 “Everyday Masterpieces” η οποία πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Μουσείο Design Θεσσαλονίκης.



Το εν λόγω μουσείο λειτουργεί από το 1993 με ιδιωτική πρωτοβουλία και εκθέτει μια μόνιμη συλλογή 4.500 αντικειμένων βιομηχανικού design του 20ου αιώνα.



Στην έκθεση εκτός από το νέο Fiat 500, φιλοξενήθηκαν επιλεγμένα design objects και καθημερινά αριστουργήματα από γνωστούς καλλιτέχνες, όπως οι Arne Jacobsen, Achille Castiglioni, Charles & Ray Eames, Michele De Lucchi, Enzo Mari, Jasper Morrison, Richard Sapper, Ettore Sottsass, Konstantinos Grcic.




Τα αποκαλυπτήρια του Fiat 500








Το AUTO 24 επισκέφθηκε την έκθεση την ημέρα των εγκαινίων της και είδε από κοντά τα μοναδικά έργα των παρακάτω σχεδιαστών!




Arne Jacobsen, 1902-1971, Δανία



Τα πιο λαμπρά και ευφυή σχέδια συχνά αποτελούν εμπνεύσεις από τα έργα των άλλων καλλιτεχνών. Ο Δανός αρχιτέκτονας Arne Jacobsen εγκατέστησε την plywood καρέκλα του Αμερικανού καλλιτέχνη Charles Eames στο δικό του στούντιο με αποτέλεσμα να τον εμπνεύσει για ένα από τα πιο επιτυχημένα μοντέλα στην ιστορία του design. Η καρέκλα με την ονομασία Myren (1951 σε σχήμα κοχυλιού με τρία πόδια, πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και θεωρείται διαχρονική αξία.




Achille Castiglioni, 1918, Ιταλία



Το ιταλικό σχέδιο δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τον Achille Castiglioni. Είναι ένας από τους πιο επιφανείς, παιχνιδιάρηδες και καλαίσθητους σχεδιαστές της μεταπολεμικής περιόδου. Το φωτεινό όραμα αυτού του λαμπρού Ιταλού σχεδιαστή επιβεβαιώνει την αγάπη του για τα μετακινούμενα μέρη και τους πτυσσόμενους μηχανισμούς, στοιχείο που είναι ιδιαίτερα εμφανές στα φωτιστικά του. Τα προσαρμόσιμα μεταλλικά φωτιστικά σκαφών Parantesi (1971, με τον Pio Manzu), το Frisbi (1978) εμπνευσμένο από ένα φρίσμπι, και το Τoio, ένα από τα πρώτα αλογόνα φωτιστικά οροφής (1962, όλα για την Flos) είναι μόνο μερικά παραδείγματα αυτής της ιδιοφυΐας.




Michele De Lucchi, 1951, Ιταλία



Παρά το γεγονός ότι ο Michele De Lucchi εργάζεται στο Μιλάνο, ο θόρυβος που γίνεται εκεί για το σχέδιο δεν του ταιριάζει και περνά όσο περισσότερο χρόνο μπορεί στο πατρικό του σπίτι στη Λίμνη Maggiore. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Φλωρεντία, ίδρυσε την ομάδα Cavert (1973-76), η οποία ασχολιόταν με την πειραματική αρχιτεκτονική. Τα αρχιτεκτονικά του έργα βασίζονται στην ίδια φιλοσοφία με το «σχέδιο εξυπηρέτησης». Το 1990 ο Michele De Lucchi, μαζί με τον συνεργάτη του Nick Bewick, δημιούργησε μια ιδέα για το σχέδιο των 1.200 υποκαταστημάτων της Deutsche Bank.




Charles Eames, 1907-78 & Ray Kaiser 1912-88 Η.Π.Α.



Ο αρχιτέκτονας Charles Eames και ο καλλιτέχνης Ray Kaiser γνωρίστηκαν στην Ακαδημία Cranbrook όπου ο Charles Eames δίδασκε πειραματικό σχέδιο. Συνεργάστηκε και με τον Eero Saarinen, με τον οποίο κέρδισε τον διαγωνισμό «Οργανικό Έπιπλο» που οργάνωσε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης το 1940. Το πρώτο τους έπιπλο που βγήκε σε μαζική παραγωγή κυκλοφόρησε το 1946 και το ανακάλυψε George Nelson, ο νέος πρώτος σχεδιαστής της Herman Nelson, ο οποίος αποφάσισε να συμπεριλάβει το έπιπλο του Eames στο πρόγραμμά του.




Enzo Mari, 1932, Ιταλία



Η χλιδή δεν ενδιαφέρει τον Enzo Mari. Προτιμούσε πάντα τα απλά, διαχρονικά σχέδια, είτε σχεδίαζε σταχτοδοχεία είτε καρέκλες. Ο στριφνός, αριστερίζων, λογικός θεωρητικός και λάτρης της αισθητικής έγραψε περισσότερα για το σχέδιο από κάθε άλλον σχεδιαστή στο παρελθόν και με τον τρόπο αυτόν συνέβαλε σημαντικά σε συζητήσεις που έγιναν τόσο στην Ιταλία όσο και διεθνώς.




Jasper Morrison, 1959, Μεγάλη Βρετανία



Ο τολμηρός Jasper Morrison έκανε μεγάλη διαδρομή από την Wingnut καρέκλα του (1984), μια ελαφριά κατασκευή από συμπιεσμένο χαρτόνι μέχρι τις πρώτες καρέκλες του από ξύλο κοντραπλακέ σε μαζική παραγωγή (1989 για την Vitra). Αλλά η προσέγγισή του ως προς το σχέδιο δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου. Ο Morrison απλοποιεί και αφαιρεί, προτιμά τα οικολογικά, λογικά σε τιμές υλικά και χρησιμοποιεί υλικά κατάλληλα για το αντικείμενο του σχεδίου.




Richard Sapper, 1932, Γερμανία και Ιταλία



Ο Richard Sapper είπε κάποτε, «
Δεν μπορείς να μάθεις πουθενά πώς να έχεις μια ιδέα». Ο ίδιος δίδασκε βιομηχανικό σχέδιο στη Στουτγάρδη μέχρι το 1998. Ο Sapper δεν έχει ξεμείνει ποτέ από ιδέες και βρίσκει έξυπνες τεχνικά λύσεις για όλων των ειδών τα αντικείμενα: μηχανές espresso, βραστήρες, ακουστικό εξοπλισμό, έπιπλα, φωτιστικά και ποδήλατα. Ο σχεδιαστής σπούδασε φιλοσοφία, γραφικές τέχνες, μηχανολογία και οικονομικά και πήγε στην Ιταλία το 1958. Εκεί, εργάστηκε πρώτα για την Gio Ponti, πριν εργαστεί για την αλυσίδα καταστημάτων La Rinascente.




Ettore Sottsass, 1917, Αυστρία και Ιταλία



Οι Ιταλοί σχεδιαστές υποδέχτηκαν τον Ettore Sottsass πολύ θερμά όταν ήρθε στην Ιταλία, γνωρίζοντας ότι η φήμη τους μπορούσε μόνο να ωφεληθεί από τα καινοτόμα σχέδιά του. Είναι ένας από τους πιο δημιουργικούς και σημαντικούς σχεδιαστές αυτού του αιώνα, γεννημένος στο Ίνσμπρουκ, αλλά Ιταλός πολίτης από τη δεκαετία του 1960. Ο υιοθετημένος Ιταλός σπούδασε αρχιτεκτονική στο Τορίνο, τη δεκαετία του 1930. Το ξεκίνημά του ως βιομηχανικός σχεδιαστής έγινε με τoν υπολογιστή Elea 9003 (1959, για την Οlivetti), τον πρώτο ιταλικό κεντρικό υπολογιστή.




Konstantin Grcic, 1965, Γερμανία



«
Μου αρέσουν τα έπιπλα που όλοι μπορούν να καταλάβουν αμέσως», λέει ο Konstantin Grcic και αναμφίβολα τα σχέδια του για πολύ γνωστές εταιρείες όπως SCP, Cappellini, Classicon και Driade ανταποκρίνονται σε αυτή την πρόκληση. Τα τραπέζια, οι καρέκλες, τα γραφεία , οι επικλινείς μονάδες κ.α που έχει σχεδιάσει διαθέτουν μια κλασσική απλότητα αλλά διακρίνονται παράλληλα και από κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, είτε αυτό είναι μια ασυμμετρία, ή μη συμβατικά υλικά όπως το συμπιεσμένο ξύλο, ο αυλακωμένος σίδηρος ή το ατσάλι.