Formula 1 – Οι πίστες του πρωταθλήματος

Μπαχρέιν-Σακίρ



Η πίστα του Σακίρ, ίσως φέτος να μην… μυρίσει από τα ελαστικά των 24 μονοθέσιων. Η πολιτική αναταραχή που επικρατεί στην χώρα ίσως να βάλει απαγορευτικό στην διεξαγωγή του. Θυμίζουμε ότι ήδη ο αγώνας παραμένει εξαιρετικά αμφίβολος, ενώ η τελική απόφαση θα παρθεί στα τέλη Μαΐου.








Παρόλα αυτά ας της ρίξουμε μια ματιά…

Η Φόρμουλα 1 ταξίδεψε για πρώτη φορά στη Μέση Ανατολή στην ολοκαίνουργια και εντυπωσιακή πίστα του Μπαχρέιν το 2004. Πρόκειται για ένα ένα θαυμάσιο και σύνθετο σιρκουί που χτίστηκε σύμφωνα με τις ανάγκες του πρωταθλήματος αλλά και με πολλές δυσκολίες για τις ομάδες και τους οδηγούς.



Η πίστα βρίσκεται στο Σακχίρ μία περιοχή που βρίσκεται 30 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της χώρας, Μανάμα. Χαρακτηριστικό του αγώνα και κυριότερος αντίπαλος των μονοθεσίων είναι η άμμος που μεταφέρεται στην πίστα από την έρημο και η αναγκαστική χρήση των κινητήρων σε υψηλές στροφές στο 70% της πίστας.



Στο τέλος της πρώτης ευθείας τα αυτοκίνητα φτάνουν τα 317 χιλιόμετρα τελική ταχύτητα που είναι και η μεγαλύτερη στην πίστα, ενώ το πιο αργό κομμάτι το συναντάμε στην στροφή 11 (τελευταία της πίστας), όπου οι πιλότοι περνάνε με δευτέρα στο κιβώτιο και 96 χιλιόμετρα.



Συνολικά υπάρχουν έντεκα στροφές από τις οποίες οι τέσσερις είναι αριστερές και εφτά δεξιές. Τον πρώτο αγώνα κατέκτησε με σχετική άνεση ο Μίκαελ Σουμάχερ. Οι εξέδρες μπορούν να φιλοξενήσουν 50.000 φίλους του αθλήματος με την ευθεία των 246 μέτρων να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος τους.









Αυστραλία-Μελβούρνη



Επί πολλά χρόνια (εκτός από πρόπερσι) τα κόκκινα φώτα ανάβουν πρώτα στην Αυστραλία και την πίστα του Albert Park. Το σιρκουί της Μελβούρνης αποτελεί τρανό παράδειγμα εκμετάλλευσης πίστας και τους δώδεκα μήνες το χρόνο αφού είναι κατασκευασμένη γύρω από μία λίμνη σε ένα υπέροχο πάρκο, που δίνει την ευκαιρία στους Αυστραλούς να ξεφεύγουν από το μπετό μαζεύοντας χιλιάδες κόσμο κατά τη διάρκεια της χρονιάς (Αυτά δεν τα βλέπουν άραγε στην Ελλάδα;).








Στα τεχνικά χαρακτηριστικά η πίστα της Αυτραλίας έρχεται δεύτερη σε μέση ωριαία ταχύτητα μετά τη Monza με το 60% της πίστας να γίνεται με το γκάζι πατημένο. Το… πρόβλημα της πίστας βρίσκεται στα φύλλα που κάνουν την εμφάνιση της τους στην πίστα και μπουκώνουν τους εισαγωγείς αέρα, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται φαινόμενα υπερθέρμανσης.



Η συνταγή της επιτυχίας επιτάσσει ανθεκτικά φρένα και μεγάλη επιτάχυνση στην έξοδο της κάθε στροφής από τις 16 συνολικά (αριστερές:6) (δεξιές:10). Το Albert Park πάντως δεν θα είναι ίδιο με τις άλλες χρονιές. Έχουν γίνει δύο αλλαγές στη χάραξη της πίστας προς όφελος του θεάματος. Η μία στο τέλος της ευθείας μετά την εκκίνηση και η άλλη στην στροφή Κ11.









Κίνα – Σανγκάη



Η Κινεζική πίστα της Σανγκάης είναι μια από τις νεότερες στο αγωνιστικό ημερολόγιο της F1, αφού μετρά μόλις έξι χόνια ζωής. Η περιοχή στην οποία έχει κατασκευαστεί η πίστα, ήταν βαλτώδεις, γι’ αυτό χρειάστηκαν 40.000 κολόνες για να σταθεροποιηθεί πρώτα το υπέδαφος και να αρχίσουν οι κατασκευαστικές εργασίες. Αρχιτέκτονες του συγκεκριμένου έργου είναι οι Χέρμαν Τίλκε και Πίτερ Γουόλς.



Ο πρώτος έχει σχεδιάσει και τα σιρκουί της Μαλαισίας και της Τουρκίας. Η χωρητικότητα ξεπερνά τις 200.000, ενώ οι 29.000 θεατές της κεντρικής εξέδρας έχουν οπτική επαφή με τα μονοθέσια κατά το 80% του γύρου, λόγω της έξυπνης σχεδίασης.








Τα 5,4 χιλιόμετρα της πίστας, εντυπωσιάζουν τους οδηγούς με τις πέντε αριστερές και τις πέντε δεξιές κλειστές στροφές, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσει δημιουργούν ιδανικές συνθήκες για προσπέραση.



Η Σανγκάι έχει γίνει αγαπημένος προορισμός αρκετών ανθρώπων που εμπλέκονται με τη F1, ο Φλάβιο Μπριατόρε έχει δηλώσει πως του αρέσει πάρα πολύ να επισκέπτεται την Κίνα και συγκεκριμένα τη νέα πίστα στη Σαγκάι.









Τουρκία – Κωνσταντινούπολη



Στο Ασιατικό τμήμα της Τουρκίας, δυτικά της Άγκυρας είναι τοποθετημένη η διεθνής πίστα της Κωνσταντινούπολης. Μια πίστα που τη χαρακτήρισε ο Μπέρνι Έκλεστον, ως την καλύτερη του κόσμου!



Σίγουρα το φίλαθλο κοινό του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη χώρα μας, θα έκανε τα πάντα για τη δημιουργία μιας πίστας προδιαγραφών Formula 1. Ένα όνειρο που το θυμούνται οι πολιτικοί μόνο πριν από τις εκλογές και στη συνέχεια χάνεται τις πρώτες πρωινές ώρες, αφού έχουν ανοίξει οι κάλπες.








Και όμως στη γειτονική μας Τουρκία, οι υπεύθυνοι αντιλήφθηκαν το οικονομικό όφελος και το τουριστικό άνοιγμα που θα προκαλούσε η κατασκευή μιας πίστας και κατ’ επέκταση η πραγματοποίηση ενός GP. Έτσι, το 2005 για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκε και η Τουρκία στο καλεντάρι της F1.



Το “Istanbul Park”, όπως ονομάζεται, είναι μια αρκετά ιδιαίτερη πίστα που απαριθμεί 14 στροφές, οι οποίες δημιουργούν αργά αλλά και γρήγορα κομμάτια, με τα μονοθέσια να αγγίζουν και τα 330 χιλιόμετρα. Τα 5.378 χιλιόμετρα της ασφάλτου έχουν σχεδιαστεί από τον διάσημο Γερμανό σχεδιαστή Χέρμαν Τίλκε. Ο ίδιος ευθύνεται για το σχεδιασμό μερικών από των πιο εντυπωσιακών σιρκουί, όπως της Μαλαισίας, του Μπαχράιν και της Σανγκάι.



Ακόμη, ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει αυτός ο σχεδιασμός είναι πως στο “Istanbul Park”, τα μονoθέσια, γυρίζουν στην πίστα ανάποδα από τη φορά του ρολογιού, γεγονός που παρατηρείται μόνο σε άλλες δύο πίστες (Σαν Μαρίνο, Βραζιλία).









Βαρκελώνη-Ισπανία

Η πίστα της Βαρκελώνης είναι το σιρκουί που οι πιλότοι δεν χρειάζεται να μελετήσουν για δώσουν εξετάσεις, αφού τα θυμούνται όλα από την… παράδοση του μαθήματος το χειμώνα. Οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην πόλη ευνοούν τις δοκιμές του χειμώνα με αποτέλεσμα οι οδηγοί να ξέρουν την πίστα καλύτερα από κάθε άλλη.








Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες στην Ισπανία είναι η υπερβολική καταπόνηση των ελαστικών καθώς το οδόστρωμα ταλαιπωρεί αρκετά τις γόμες. Η επαναφορά των αλλαγών στα ελαστικά σίγουρα θα βοηθήσει αλλά η επιλογή της γόμας και η ποιότητα του θα κρίνει πολλά, με την μάχη να μεταφέρεται στις εταιρίες ελαστικών.



Στην στροφή ELF αναμένονται τα περισσότερα προσπεράσματα, ενώ πολλά θα κριθούν στην έξοδο της τελευταίας στροφής που θα πρέπει να είναι τέλεια για να επιτευχθεί η πάνω από 300 χιλιόμετρα τελική ταχύτητα στην μεγάλη ευθεία.









Μονακό – Μόντε Κάρλο



Το Grand Prix του Μονακό είναι το δημοφιλέστερο του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Το παρακολουθούν τόσο από κοντά όσο και από την τηλεόραση ακόμα και άνθρωποι που δεν ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.



Οι εξέδρες θυμίζουν απονομή όσκαρ και Χόλιγουντ με την χλιδή να περισσεύει. Η πίστα του Μονακό όμως αποτελεί πρόκληση και από αγωνιστικής πλευράς, με τους πιλότους και τους μηχανικούς να πρέπει να επιστρατεύσουν όλες τις γνώσεις και το ταλέντο τους. Ο αγώνας διεξάγεται στους κανονικούς δρόμους του κοσμοπολίτικου και παραλιακού Μόντε Κάρλο, δίπλα ακριβώς από τα γιοτ των επωνύμων.








Η ακριβής οδήγηση είναι πρωταρχικής σημασίας, αφού οι μπαριέρες δεν αφήνουν περιθώρια λάθους και, κατά συνέπεια, απαιτείται μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση απ’ ό,τι σε κάθε άλλη πίστα. Οι στενοί δρόμοι με τις μπαριέρες δεν επιτρέπουν το παραμικρό οδηγικό λάθος ενώ οι μηχανικοί πρέπει να “παλέψουν” με τις αεροτομές για να παράγουν την καλύτερη κάθετη δύναμη.



Το Μονακό είναι η πιο αργή πίστα του πρωταθλήματος με μέση ωριαία ταχύτητα λίγο πάνω από τα 150 χιλιόμετρα. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στη λειτουργία του κιβωτίου ταχυτήτων αφού κατά τη διάρκεια των 78 γύρων πραγματοποιούνται περίπου 3800 αλλαγές σχέσης. Αεροδυναμικά η διαδρομή απαιτεί ακραίες κλίσεις στις πτέρυγες, με στόχο την παραγωγή όσο το δυνατό μεγαλύτερης κάθετης δύναμης.









Μόντρεαλ – Καναδάς



Αρχικά, η πίστα ονομαζόταν Ile Notre-Dame Circuit, με το πρώτο grand prix να πραγματοποιείται το 1967. Το 1982 μετανομάστηκε στην ονομασία που έχει σήμερα προς τιμήν του πρωταθλητή Ζιλ Βιλνέβ. Η συγκεκριμένη πίστα έιναι γνωστή για τις δύσκλες στροφές, και τις μεγάλες ευθείες, ενώ είανια διάσημη για το “Wall Of Champions”. Στον πρώτο γύρο έχουν παρατηρηθεί πολλά ατυχήματα, ιδιαίτερα στη στροφή Senna, έτσι το αυτοκίνητο αφαλείας εμφανίζεται στην πίστα συχνά πυκνά. Οι ομάδες χρειάζονται περίπου δύο γύρους ώστε να καταλάβουν το ποια στρατηγική θα ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα.








Το 2009 το grand prix του Καναδά βγήκε από το πρόγραμμα της FIA μιας και η κυβέρνηση δε δ’εχτηκε να πληρώσει στη FIA τους αυξημένους φόρους που ζήταγε. Ωστόσο, οι συζητήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του 2009 επέφεραν τη συμφωνία μεταξύ του Μπάρνι Έκλεστοουν και των υπεύθυνων του αγώνα ώστε να επιστρέψει στο καλεντάρι.









Βαλένθια-Ισπανία



Η πίστα βρίσκεται στο λιμάνι της πόλης και περνάει γύρω από τη μαρίνα Χουάν Κάρλος. Το μήκος της διαδρομής είναι στα 5,440 μέτρα και τη χάραξή της επιμελήθηκε ο Γερμανός αρχιτέκτονας, Χέρμαν Τίλκε.








Πρόκειται για μια πολύ γρήγορη διαδρομή που δεν έχει καμία σχέση με αυτή του Μονακό. Αποτελείται από 25 στροφές (14 δεξιές και 11 αριστερές), ενώ υπάρχουν πέντε σημεία στα οποία τα μονοθέσια μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα άνω των 300km/h. Στη μεγαλύτερη ευθεία η ταχύτητα φτάνει τα 323km/h ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις η μέση ωριαία ταχύτητα θα είναι στα 225km/h!



Το μέγιστο πλάτος του σιρκουί φτάνει τα 14 μέτρα ενώ υπάρχουν δύο σημεία που προσφέρονται για προσπεράσματα. Οι απαιτήσεις στο αεροδυναμικό πακέτο των μονοθεσίων είναι παρόμοιες με αυτές της πίστας του Χόκενχαϊμ, ενώ είναι ιδιαίτερη απαιτητική στα φρένα θυμίζοντας πολύ Μπαχρέιν.









Mεγάλη Βρετανία-Σίλβερστόουν



Καλώς ήλθατε στην πίστα που έγινε ο πρώτος αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος. Από το 1992 και μετά προστέθηκαν μερικές στροφές στο Σίλβερστόουν ώστε να μειωθούν οι ταχύτητες, που είχαν φτάσει σε υπερβολικά νούμερα.



Το Grand Prix της Μεγάλης Βρετανίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το παγκόσμιο πρωτάθλημα για τρεις λόγους. 1) είναι η γηραιότερη πίστα στο καλεντάρι, 2) η Αγγλία συμμετέχει στο πρωτάθλημα με έξι ομάδες (McLaren, Williams, Red Bull, Renault, Midland and BAR) και 3).








Από την πλευρά των πιλότων η 5.1 χιλιομέτρων πίστα του Σίλβερστόουν είναι η καλύτερα σχεδιασμένη πίστα στο καλεντάρι και σε αυτό έχουν βοηθήσει οι πολλές αλλαγές. Όπως οι περισσότερες πίστες στην Βρετανία αρχικά το Σίλβερστόουν αρχικά ήταν ένα αεροδρόμιο του B’ ΠΠ.



Οι τελευταίες αλλαγές αφορούν τα καινούργια πιτς και τη διαδρομή, έτσι ώστε να δίνει περισσότερο θέαμα στους θεατές. Για να επικρατήσει ένας οδηγός στην Αγγλία θα πρέπει να διαθέτει αρκετό θάρρος και πολύ καλή φυσική κατάσταση σε μία πίστα που χαρακτηρίζεται από την ταχύτητά της.









Γερμανία-Νίρμπουργκρινγκ



Πέρυσι ήταν το Χόκενχαϊμ, φέτος είναι η σειρά της “πράσινης κόλασης”, όπως είναι το παρατσούκλι της πίστας του Νίρμπουργκρινγκ.



Το πραγματικό Νίρμπουργκρινγκ, το Νορντσλίφε, ήταν μία εμπνευσμένη διαδρομή 22,5 χιλιομέτρων [14 μιλίων]. Ήταν τόσο μεγάλο και τόσο περίπλοκο που οι οδηγοί δεν μπορούσαν να θυμούνται την ιδανική αγωνιστική γραμμή. Το Νίρμπουργκρινγκ ήταν, στην πραγματικότητα, δύο σιρκουί: το Νορντσλίφε και το Σαντσλίφε. Συνολικά υπήρχαν 172 στροφές!








Όμως, για λόγους ασφαλείας η πίστα εγκαταλείφθηκε. Μετά από το ανατριχιαστικό ατύχημα του Νίκι Λάουντα το 1976, στο οποίο υπέστη σοβαρά εγκαύματα, η άδεια του Νίρμπουργκρινγκ να φιλοξενεί αγώνες F1 ανακλήθηκε.

Το σιρκουί υπέστη μία εκ βάθρων ανακατασκευή προκειμένου να δημιουργηθεί μία νέα πίστα και την άνοιξη του 1984 διεξήχθη εκεί ένας… παράξενος αγώνας.



Είκοσι ολόιδιες Mercedes 190E φιλοξένησαν στη θέση του οδηγοί μερικούς από τους μεγαλύτερους οδηγούς στην ιστορία της F1. Νίκι Λάουντα, Κάρλος Ρόιτεμαν, Κέκε Ρόζμπεργκ, Αλαίν Προστ, Άιρτον Σέννα, Τζέιμς Χαντ, Στέρλινγκ Μος, Τζακ Μπράμπαμ, Φιλ Χιλ, Τζον Σαρτίς και Ντένι Χιουλμ ήταν ανάμεσα στους μεγάλους οδηγούς που πήραν μέρος σε εκείνον τον αγώνα. Ο Σέννα, σχετικά νεαρός τότε, ήταν αυτός που πήρε την νίκη, μπροστά από τους Λάουντα και Ρόιτεμαν.



Η πίστα μπορεί να μην είναι τόσο προκλητική όσο το παλιό σιρκουί, αλλά είναι ακόμα εφικτό ένα… ταξίδι αναπολήσεων – κυριολεκτικά. Για μερικά ευρώ μπορείτε να πάρετε ένα αυτοκίνητο και να οδηγήσετε στην παλαιά διαδρομή, προκειμένου να εντρυφήσετε στο γιατί η πίστα προκαλούσε τον φόβο και τον σεβασμό.



Το Νίρμπουργκρινγκ βρίσκεται στην επαρχία Άιφελ της Γερμανίας, 60 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Κόμπλεντζ και 90 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κολονίας. Η σύνδεση των διεθνών αεροδρομίων της Κολονίας/Βόννης και του Ντίσελντροφ, που βρίσκεται περίπου 120 χιλιόμετρα μακριά, είναι πολύ καλή.



Από την Κολωνία ακολουθήστε τον αυτοκινητόδρομο A1-E29 και βγείτε στην έξοδο του Νίρμπουργκρινγκ. Από το Κόμπλεντζ ακολουθήστε τον αυτοκινητόδρομο A48-E44, συνεχίστε στον A61 προς Κολονία και βγείτε στην έξοδο Βερ Νίρμπουργκρινγκ.









Oυγγαρία – Χουνγκάρορινγκ



Περίπου 20 χιλιόμετρα έξω από τη Βουδαπέστη, βρίσκεται το Χουνγκάρορινγκ, όπου και διεξάγεται το Ουγγρικό GP από το 1986, αφού πρώτα απορρίφθηκε η επιλογή της Μόσχας.



Η περιοχή λόγω της μορφολογίας του εδάφους, δημιουργεί φυσικές εξέδρες για το κοινό, έτσι το 1986 στον πρώτο αγώνα της F1 επί Ουγγρικού εδάφους, συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από 200.000 θεατές.



Η συγκεκριμένη πίστα έχει γίνει μάρτυρας, σε μερικές από τις πιο δυνατές στιγμές του σπορ, με πιο σημαντική αυτή της νίκης του Τιερί Μπούτσεν το 1990, απέναντι στον Άυρτον Σένα, με διαφορά μόλις 0,3 του δευτερολέπτου.








Ένας εξίσου μοναδικός αγώνας, ήταν αυτός του 1997, καθώς οι θεατές είδαν την προσπέραση που έκανε η Arrows του Ντέιμον Χιλ στην Ferrari του Μίκαελ Σουμάχερ. Προς απογοήτευση όλων όμως, το μονοθέσιο του πρώτου, εγκατέλειψε στον τελευταίο γύρο λόγω μηχανικού προβλήματος.



Τα 4.381 χιλιόμετρα της πίστας, βρίσκονται βορειοανατολικά της Βουδαπέστης και κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι, τα σφιχτά κομμάτια που δημιουργούν οι 11 στροφές. Αδιαμφισβήτητα ένα σιρκουί που συνήθως κρύβει εκπλήξεις στα φαβορί!



O Φελίπε Μάσα σίγουρα θα θέλει να ξεχάσει το περσινό πέρασμά του από την πίστ, καθώς εκεί λίγο έλλειψε να χάσει ακόμα και τη ζωή του, όταν το ελατηρίο από το μονοθέσιο του Μπαρικέλο προσέκρουσε λίγο πιο πάνω από το μάτι του.









Βέλγιο – Σπα



Η πίστα του Βελγίου είναι μια από τις ιστορικότερες πίστες στην Formula 1 και για πολλούς το καλύτερο σιρκουί παγκοσμίως.



Εκτός από την φήμη αλλά και την ιστορία το Σπα είναι μια από τις πιο δύσκολες αλλά και συναρπαστικές πίστες της Formula 1. Οι μεγάλες ευθείες αλλά και οι γρήγορες στροφές καθιστούν το έργο των οδηγών ακόμα πιο δύσκολο.



Αξίζει να σημειωθεί ότι στην πίστα του Βελγίου βρίσκεται και μια από τις πιο δύσκολες στροφές του πρωταθλήματος η Eau Rouge, αφου σ’ αυτήν οι οδηγοί έχουν να αντιμετωπίσουν και την απότομη αλλαγή του υψομέτρου. To Σπά είναι η μεγαλύτερη σε μήκος πίστα του πρωταθλήματος και οι προκλήσεις που περιλαμβάνει την κάνουν πολή αγαπητή όχι μόνο στους θεατές αλλά και σε πολλούς πιλότους.








Οι περισσότεροι πιλότοι λατρεύουν την πίστα του Σπα και όχι άδικα. Η πίστα συνδυάζει αργές και γρήγορες στροφές δεδομένο που κάνει εξαιρετικά δύσκολο το στήσιμο του μονοθεσίου. Στο σύμπλεγμα των στροφών συμπεριλαμβάνεται και το πιο γρήγορο “εσάκι” του πρωταθλήματος με τους πιλότους να περνούν πάνω από τα κερμπ με 300 χιλιόμετρα!



Για την “διάσημη” Eau Rouge που αναφέραμε και παραπάνω είναι το κορυφαίο σημείο του πρωταθλήματος. Τα μονοθέσια… κατεβαίνουν τον δρόμο και αμέσως μετά ακολουθεί μία τρομακτική ανηφόρα. Ο μόνος και ο καλύτερος τρόπος για να περάσει κανείς από την Eau Rouge είναι να έχει το δεξί του πόδι πατημένο στο γκάζι, αφού πρώτα βέβαια έχει μελετήσει άριστα την στροφή που δεν βλέπει!



Φόβο προκαλεί επίσης και η La Source στην οποία τα μονοθέσια φτάνουν με περίπου 290 χιλιόμετρα και αναγκάζονται να κόψουν στα 80 χλμ και πρώτη σχέση στο κιβώτιο. Οι συναρπαστικές στροφές όμως δεν στέρησαν ποτέ από το Σπα την ταχύτητα. Οι πιλότοι περνούν από πολλά σημεία με τέρμα γκάζι και οι δείκτες σταματάνε σε πολλά κομμάτια της πίστας στα 300+.









Ιταλία – Μόντσα



Ο “Ναός” της ταχύτητας, όπως αποκαλείται συχνά από δημοσιογράφους και θεατές η Μόντσα, είναι ίσως ο πιο ιστορικός προορισμός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Οι ταχύτητες είναι υψηλές και αυτό δικαιολογεί τον παραπάνω χαρακτηρισμό. Έτος κατασκευής 1922, γεγονός που την καθιστά ως την τρίτη πίστα που κατασκευάστηκε ποτέ, μετά το Μπρούκλαντς και την Ινδιανάπολη.



Τοποθετημένο δίπλα στη μικρή Ιταλική πόλη Μόντσα, βορειοανατολικά του Μιλάνου, το σιρκουί στην αρχική του μορφή έφτανε τα 10 χιλιόμετρα απόστασης. Σήμερα η πίστα της Μόντσα, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μετά της Σουζούκα με απόσταση 5.793 χιλιόμετρα.








Το πρώτο GP που πραγματοποιήθηκε επί Ιταλικού εδάφους, είναι συνυφασμένο με την ίδρυση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, το 1950. Τόσα χρόνια αγώνων δεν θα μπορούσαν να μην έχουν συνδεθεί με πολλές από τις καλύτερες, αλλά και τις χειρότερες στιγμές του σπορ. Χαρακτηριστικό της πίστας είναι η τελική ταχύτητα των 347 χιλιομέτρων που επιτυγχάνουν τα μονοθέσια, λίγο πριν «πλακωθούν» στα φρένα για να μπουν στην Παραμπόλικα.



Το 2000 ύστερα από μια μαζική σύγκρουση χάνει τη ζωή του ένας από τους κριτές ασφαλείας, στον ίδιο αγώνα όμως, ο Μίκαελ Σουμάχερ ισοφάρισε το ρεκόρ νικών του ινδάλματος του, Άιρτον Σένα. Ο Γερμανός μόλις συνειδητοποιεί το επίτευγμα του, ξεσπά σε κλάματα.









Σιγκαπούρη

Τα φώτα στη Σιγκαπούρη ανάβουν για το νυχτερινό αγώνα της F1 και όλος ο κόσμος περιμένει με ανυπομονησία τη δράση στους δρόμους της πόλης.



Οι προβολείς θα κάνουν τη νύχτα μέρα στη Σιγκαπούρη αλλά αυτό δεν αφαιρεί τίποτα από την αίγλη του παρθενικού GP κάτω από το φως της σελήνης. Μετά την Βαλένθια, την Αυστραλία, τον Καναδά και το Μονακό, αυτό θα είναι το 5ο Grand Prix πόλης με την FIA να δείχνει σαφή προτίμηση στους αγώνες σε κανονικούς δρόμους κοινής χρήσης.



Η νέα πίστα των 5,067 χιλιομέτρων στην Σιγκαπούρη αναμένεται να είναι από τις πιο αργές του πρωταθλήματος αλλά συγχρόνως και από τις πιο συναρπαστικές της σεζόν με τις ομάδες να αγωνίζονται με υψηλή κάθετη δύναμη και τους χρόνους να είναι κοντά στο 1’45”.








Η διαδρομή της πίστας είναι σχεδιασμένη μέσα στην πόλη εκτός από την ευθεία εκκίνησης τερματισμού που τοποθετήθηκε εκτός αυτής καθώς χρειαζόταν χώρος για να φιλοξενηθούν οι ομάδες και οι μηχανικοί.



Το σιρκουί διαθέτει 23 στροφές και πολλές από αυτές είναι αρκετά κλειστές όπως συμβαίνει συνήθως σε αγώνες που διεξάγονται σε κανονικούς δρόμους. Η διαδρομή έχει αρκετές εκπλήξεις για τους θεατές, τους τηλεθεατές και τους οδηγούς, καθώς τα μονοθέσια θα χρειαστεί να περνούν σε κάθε γύρο από δύο γέφυρες και από μία υπόγεια στοά!



Τον φωτισμό της πίστας έχει αναλάβει η εταιρία που έβγαλε εις πέρας το δύσκολο αυτό έργο στο Κατάρ για το πρωτάθλημα του Moto GP. Για να γίνει η νύχτα μέρα στη Σιγκαπούρη θα χρειαστούν 1.600 προβολείς περιμετρικά της πίστας, 240 πυλώνες, συνολική ενέργεια τριών Megawatt ενώ η το φως που θα βγαίνει από τους προβολείς θα είναι της τάξεως των 3.000 lux.









Ιαπωνία – Σουζούκα



Το GP που έχει δει τα περισσότερα καθοριστικά αποτελέσματα για την κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, είναι αυτό της Ιαπωνίας στην πίστα της Σουζούκα (μήκος 5.807 χλμ.).Το 1962 η Honda κατασκεύασε τη συγκεκριμένη πίστα αγώνων, για να δοκιμάζει τα αυτοκίνητα της και μέχρι το 1986 φιλοξενούσε μόνο αγώνες της F2 και πρωταθλήματα σπορ αυτοκινήτων.



Από το 1987 όμως και ύστερα από μερικές επεμβάσεις στο σχεδιασμό της Σουζούκα, η Ιαπωνία φιλοξένησε το πρώτο GP στην ιστορία της. Δίπλα από την καυτή άσφαλτο οι υπεύθυνοι έχουν κατασκευάσει ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα αναψυχής στον κόσμο, με κυριότερο χαρακτηριστικό την τεραστίων διαστάσεων ρόδα που είναι ορατή από τα περισσότερα σημεία της πίστας.








Για τον ιδιόρρυθμο σχεδιασμό της Σουζούκα που θυμίζει το νούμερο 8, υπεύθυνος είναι ο Χέρμαν Τίλκε της εποχής, Τζον Χούγκενχολζ. Οι απαιτητικές στροφές, δοκιμάζουν τις αντοχές των οδηγών και των μονοθεσίων σε κάθε GP, ενώ οι 130R και η Spoon είναι δύο από τις πιο εντυπωσιακές.



Λόγω, της τοποθέτησης του συγκεκριμένου αγώνα σχεδόν στο τέλος του αγωνιστικού ημερολογίου, έχουν λάβει χώρα μερικά από τα πιο καθοριστικά αποτελέσματα. Γνωστότερο παράδειγμα είναι η σύγκρουση των Σέννα και Προστ, γεγονός που έκρινε την κατάκτηση του πρωταθλήματος υπέρ του δεύτερου.









Γεονγκάμ – Κορέα



Στην Κορέα θα πραγματοποιηθεί το 16ο Grand Prix της χρονιάς. Πρόκειται για μια νέα πίστα, που βρίσκεται στην πόλη Γεονγκάμ και η κατασκευή της κόστισε περίπου 264.000.000 $. Έχει συνολικό μήκος 5.450 χιλιόμετρα και περιλαμβάνει 23 στροφές. “Υπεύθυνος” για την κατασκεύη της είναι ο Χέρμαν Τίλκε. Η κατεύθυνση της είναι αντίθετη από τη φορά που έχουν οι δείκτες του ρολογιού.








Μπορούν να φιλοξενηθούν 135.000 θεατές. Η συμφωνία που έχει επέλθει με τη FIA κάνει λόγο για την πραγματοποίηση αγώνων για εφτά χρόνια (το ένα έχει ήδη πραγματοποιηθεί), με τη δυνατότητα ανανέωσης για ακόμα πέντε έτη.









Άμπου Ντάμπι



Χρήματα συνεχίζουν να μπαίνουν στην τσέπη του Μπέρνι Έκλεστοουν με ενέργειες εις βάρος της Formula 1. Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δεν θα κλείσει το πρωτάθλημα μια και η Βραζιλία θα αναλάβει να ολοκληρώσει το φετινό πρωτάθλημα.








Το συγκεκριμένο έργο ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2007 και για την ολοκλήρωσή του 14.000 άνθρωποι σπατάλησαν 35.000.000 εργατοώρες. Το αποτέλεσμα βέβαια κάθε άλλο από ικανοποιητικό είναι και οι ιθύνοντες της πίστας δικαιώνονται μιας και το γεγονός της Formula 1 αποτελεί το γεγονός που συγκεντρώνει όλα τα βλέμματα πάνω του.



Οι οδηγοί θα καλύψουν 5.554 χιλιόμετρα, ενώ οι 21 στροφές της θα καταστήσουν το έργο των πιλότων αρκετά δύσκολο. Συνολικά θα καλυφθούν 55 γύροι, όπου στο πέρας τους θα σβήσουν και τα φώτα σε ένα από τα πιο λαμπερά και γκλάμουρ αθλήματα παγκοσμίως.









Iνδία-Νέο Δελχί



Ο Οκτώβριος αναμένεται να είναι μεγάλος μηνάς για την ινδία. Στην Jaypee International Race Circuit θα φιλοξενηθεί για πρώτη αγώνας Formula 1.








Ο Ναρέι Καρθικέγιαν, ο Καρούν Τσάντχοκ και πρόεδρος της Force India, Βιτζάι Μαλίγια είναι οι Ινδοί που βρίσκονται ήδη στο σπορ και θα έχουν την ευκαιρία να αγωνιστούν μπροστά στο κοινό τους.



Ύστερα από 60 γύρους το πέσιμο της καρό σημαίας θα σηματοδοτήσει το τέλος του πρώτου αγώνα στην Ινδία. Το συνολικό μήκος της πίστας ανέρχεται 5.137 χλμ, ενώ θα μπορεί να φιλοξενήσει 150.000 θεατές.









Βραζιλία – Ιντερλάγκος



Το τρίτο σιρκουί στο καλεντάρι της F1, που τα μονοθέσια κινούνται αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού, είναι του Ιντερλαγκος, νότια του Σάο Πάολο.



Το πρώτο GP της Βραζιλίας, διεξήχθη το 1973 παρουσία 100.000 θεατών. Η ιστορία όμως ξεκινάει περίπου 35 χρόνια πριν, όταν ένα μεγάλο κομμάτι στην περιοχή είχε αγοραστεί από δύο μεσιτικές εταιρείες για την κατασκευή σπιτιών.








Για καλή τύχη όλων, ένα συγκεκριμένο κομμάτι γης, δεν ήταν κατάλληλο για την ανέγερση κτηρίων, οπότε και κατασκεύασαν μια πίστα. Το 1970, η διεθνής επιτυχία του Βραζιλιάνου οδηγού Έμερσον Φιτιπάλντι, δημιούργησε την ανάγκη για την “απόκτηση” ενός αγώνα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.



Έτσι, το 1973 το Ιντερλάγκος φιλοξένησε το πρώτο του GP. Το μήκος της πίστας δεν είναι από τα μεγαλύτερα αφού με τα βίας φτάνει τα 4.309 χιλιόμετρα, το αργό της κομμάτι όμως, είναι αρκετά τεχνικό και αποτελείται από οκτώ διαδοχικές στροφές.



Ένα ακόμη στοιχείο που καθιστά ακόμη πιο δύσκολο το έργω των ομάδων, είναι το υψόμετρο της πίστας που επηρεάζει αρνητικά την ιπποδύναμη και την αξιοπιστία των κινητήρων. Ο αγώνας, της γενέτειρας του αείμνηστου Άιρτον Σένα, θα κλείσει τον κύκλο του φετινού πρωταθλήματος.