Το “Green Monster” της Οpel, μοντέλο του 1914 με κινητήρα 12.3 L, έτρεξε στη Λυόν
Μετά από 100 χρόνια, η Opel επέστρεψε για μία επετειακή γιορτή (1-2-3 Μαΐου) με ιστορικά αγωνιστικά αυτοκίνητα, στο Grand Prix de Lyon
- 06 Μαΐου 2014 17:02
Το Grand Prix de Lyon θεωρείται η απαρχή όλων των μορφών μηχανοκίνητου αθλητισμού, συμπεριλαμβανομένης της Formula 1.
Στον αγώνα του 1914, Opel συμμετείχε με τρία αυτοκίνητα Grand Prix. Τώρα, μετά από 100 χρόνια, η Opel επέστρεψε για ένα επετειακό σόου, 1-3 Μαΐου με εκείνα τα ίδια αυτοκίνητα και ένα πολύ ξεχωριστό μοντέλο Opel: το διάσημο “Green Monster” με κινητήρα 12.3 L, 260 hp και ροπή 700 Nm. Οι θεατές βίωσαν μία σύγχρονη, συναρπαστική εμπειρία με το θέαμα και τους ήχους που είχαν γοητεύσει το κοινό πριν από έναν αιώνα.
Grand Prix de Lyon 1914: Γερμανο-Γαλλική μονομαχία
4 Ιουλίου, 1914, παραμονή του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου: παρά τις γεωστρατηγικές εντάσεις της Ευρώπης, η Γαλλική λέσχη αυτοκινήτου (ACF) πραγματοποιεί το πρώτο της Grand Prix de Lyon. Το Grand Prix de l’ACF είναι ένα ετήσιο γεγονός που λαμβάνει χώρα σε διάφορα μέρη από το 1906. Ήταν από τις καλύτερες διοργανώσεις της Ευρωπαϊκής αγωνιστικής σεζόν και προάγγελος της σημερινής σκηνής του επαγγελματικού μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Οι συμμετοχές για τον αγώνα του 1914 περιλάμβαναν αυτοκίνητα από 14 κατασκευαστές που εκπροσωπούσαν έξι χώρες σε μία εξουθενωτική διαδρομή 750 km. Η Opel συμμετείχε με τρία οχήματα Grand Prix. Το αυτοκίνητο με αριθμό 2 οδηγούσε ο εργοστασιακός οδηγός της Opel Carl Jörns, το αδιαμφισβήτητο Νο 1 του Rüsselsheim. Στα άλλα δύο λευκά αυτοκίνητα πιλότοι ήταν οι Emil Erndtmann και Franz Breckheimer. Όπως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη, και οι τρεις οδηγοί συνοδεύονταν από μηχανικούς συνοδηγούς, με αποστολή να παρακολουθούν τα όργανα και τις ενδείξεις και να αυξάνουν την πίεση καυσίμου στο ρεζερβουάρ με μία χειροκίνητη αντλία εάν ήταν απαραίτητο. Οι μηχανικοί έπρεπε επίσης να συνδράμουν κατά τη διάρκεια των pit stops και να αντιμετωπίζουν τα όποια απροσδόκητα περιστατικά ή συμβάντα.
Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς του 1914, οχήματα Grand Prix είχαν κινητήρες 4.5 L και όριο βάρους 1.100 kg. Η τεχνολογία των αυτοκινήτων Opel ήταν εντυπωσιακή: τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο με κάθετο άξονα κίνησης και εκκεντροφόρο επικεφαλής. Ένας κεντρικός άξονας μετάδοσης ήταν επίσης υποχρεωτικός, αντικαθιστώντας την κλασσική αλυσίδα.
Τα Opel είχαν αεροδυναμικό αμάξωμα που θύμιζε τορπίλη και συνέβαλε στην τελική ταχύτητα των 160 km/h. Όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, οι εμπρός τροχοί ήταν χωρίς φρένα. Μόνον οι πίσω τροχοί είχαν ταμπούρα που ενεργοποιούνταν από το χειρόφρενο. Ένα ακόμα φρένο που λειτουργούσε από το δεξί πεντάλ ενεργοποιούσε το ευαίσθητο στις θερμοκρασίες ταμπούρο στον κεντρικό άξονα μετάδοσης. Το πεντάλ του γκαζιού ήταν στο κέντρο, και ο συμπλέκτης καλυμμένος με δέρμα στα αριστερά. Οι ταχύτητες του μη συγχρονισμένου τετρατάχυτου κιβωτίου άλλαζαν μέσω του εξωτερικού επιλογέα.
Ο Friedrich “Fritz” Opel, γιος του ιδρυτή της εταιρίας Adam, ταξίδεψε στη Lyon για να υποστηρίξει τους οδηγούς του. Το Grand Prix de l’ACF δεν διεξαγόταν σε αγωνιστικές πίστες ειδικών προδιαγραφών αλλά σε δημόσιους δρόμους που ήταν κλειστοί και κατάλληλα προετοιμασμένοι. Το σημείο εκκίνησης και τερματισμού μιας διαδρομής 36.7 km, που έπρεπε να επαναληφθεί 20 φορές, ήταν το Brignais, νοτιοδυτικά της Lyon, όπου μία μεγάλη οθόνη ενημέρωνε τους θεατές για την εξέλιξη του αγώνα. Υπήρχαν επίσης κερκίδες σε άλλα σημεία της πίστας, αλλά οι περισσότεροι από τους περίπου 300.000 οπαδούς του Grand Prix παρακολουθούσαν τον αγώνα ακροβολισμένοι κατά μήκος της διαδρομής.
Η Opel ξεκίνησε από την πρώτη σειρά. Ο Carl Jörns ήταν δίπλα στον Ούγγρο Ferenc Szisz, στο τιμόνι μιας Γαλλικής Alda, ο οποίος ήταν τότε διεθνής σταρ και ο πρώτος νικητής σε αγώνα Grand Prix το 1906. Οι θέσεις εκκίνησης αποφασίστηκαν με κλήρο, καθώς δεν υπήρχαν κατατακτήριες δοκιμές εκείνη την εποχή.
Σαν προάγγελος του μέλλοντος, ο αγώνας εξελίχθηκε σε μονομαχία μεταξύ κατασκευαστών αυτοκινήτων από χώρες που σύντομα θα εμπλέκονταν σε πόλεμο μεταξύ τους – Γερμανία και Γαλλία. Παρά το ότι συμμετείχαν στον αγώνα, κατασκευαστές από άλλες χώρες ελάχιστο ρόλο έπαιξαν. Ο Carl Jörns είχε ένα καλό αγώνα και μετά από οκτώ και πλέον ώρες οδήγησης τερμάτισε δέκατος.