Αυτοδυναμία ή εκλογές ξανά;

Το ερώτημα εάν στις 26 Ιανουαρίου η χώρα θα έχει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή θα κινδυνεύει να οδηγηθεί σε επαναληπτικές εκλογές σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας, αναμένεται να ενταχθεί στο προεκλογικό οπλοστάσιο του Μαξίμου, το οποίο αγωνίζεται να ανακόψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία ή ακόμη και να επιτύχει την ανατροπή.

Τα αντικρουόμενα στοιχεία των διαφορετικών δημοσκοπήσεων οδηγούν σε αντικρουόμενα ως προς αυτό το ζήτημα συμπεράσματα, ενώ πάντα λαμβάνεται πλέον υπόψη το ενδεχόμενο τα γκάλοπ να πέσουν έξω, καθώς τα τελευταία χρόνια η κοινή γνώμη δεν έχει και την καλύτερη δυνατή άποψη για τις έρευνες κοινής γνώμης με αποτέλεσμα οι δημοσκόποι να δυσκολεύονται πλέον να βρουν κατάληλο δείγμα πρόθυμο να απαντήσει στα ερωτήματα τους, αλλά και λόγω του υψηλού ποσοστού αναποφάσιστων.

Καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις θα παίξει ο αριθμός και κυρίως το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής, καθώς από αυτό εξαρτάται στον εκλογικό νόμο Παυλόπουλου ο πήχυς της αυτοδυναμίας.

Εάν τα κόμματα που δεν καταφέρουν να μπουν στη νέα Βουλή συγκεντρώσουν ποσοστό 10% και πάνω, το πρώτο κόμμα κατακτά την αυτοδυναμία με 36% ή ακόμη και 34%- αλλά και πάλι με μικρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που δεν θα ξεπερνά τις 155 έδρες στην καλύτερη περίπτωση.

Εφόσον επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου (ή το ΠΑΣΟΚ κατά άλλους) να μένουν εκτός Βουλής και μάλιστα οριακά (δηλαδή με ποσοστό λίγο κάτω από το 3%) ,το σενάριο αυτό θα γίνει και πραγματικότητα. Σε αυτή την περίπτωση, εκείνο που ενδιαφέρει το περιβάλλον του κ.Σαμαρά είναι η διαχειρίσιμη ήττα, το κλείσιμο δηλαδή της ψαλίδας με το ΣΥΡΙΖΑ στο 3% και λιγότερο. Στόχος είναι όπως έχει γράψει το news247 να καταστεί μία κυβέρνηση με επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα αριστερή παρένθεση και ο σημερινός πρωθυπουργός να κρατηθεί στην ηγεσία της Ν.Δ αναμένοντας τις εξελίξεις.

Εάν η Ν.Δ καταφέρει την ανατροπή (διαψεύδοντας το μόνο δείκτη των δημοσκοπήσεων που δεν έχει πέσει ποτέ έξω, δηλαδή την παράσταση νίκης) έστω και με μία μονάδα, ακόμη και να μη φτάνει την αυτοδυναμία, το επιχείρημα του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος είναι πως έχει τη δυνατότητα συνεργασιών (με το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ ακόμη και το κόμμα του κ.Παπανδρέου), ενώ αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ (του οποίου σαφής στρατηγική είναι η αυτοδυναμία) έχει ξεμείνει από συμμάχους, με τη ΔΗΜΑΡ να οδεύει στον εκλογικό αφανισμό και τους ΑΝΕΛ να βρίσκονται στο όριο του 3%.

Το ενδεχόμενο πάντως, ακόμη και να είναι πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ να μη σχηματίσει κυβέρνηση ελλείψει κατάλληλων συμμάχων και η Ν.Δ λαμβάνοντας ως δεύτερο κόμμα εντολή να καταφέρει να συγκροτήσει κυβέρνηση συνασπισμού φαίνεται αριθμητικά απίθανο. Και αυτό καθώς το δεύτερο κόμμα θα εκλέξει το πολύ 70 με 80 βουλευτές και εφόσον κανένα από τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν μοιάζει να μπορεί να διεκδικήσει διψήφιο ποσοστό, ακόμη και με δύο συμμάχους θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να διασφαλιστεί ο αριθμός των 151 βουλευτών.

Η συζήτηση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή και κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, που είχε ανοίξει μετά τις ευρωεκλογές και την οποία το Μαξίμου είχε ξορκίσει (όχι μόνο για λόγους διατήρησης του κομματικού ηθικού, αλλά και γιατί αυτά τα σενάρια δεν περιλαμβάνουν τον Αντώνη Σαμαρά στην πρωθυπουργία ή και στο τιμόνι της Ν.Δ), έχει σταματήσει δημοσίως λόγω προεκλογικής περιόδου, δεν αποκλείεται όμως να επανέλθει εκ των πραγμάτων.