Γαβριήλ Σακελλαρίδης: Απέναντι στον Μητσοτάκη η εναλλακτική είναι η Αριστερά

Η πιο σημαντική και γοητευτική πλευρά της προεκλογικής εκστρατείας είναι η άμεση επικοινωνία με τους πολίτες. Μια επικοινωνία προσωπική και γι’ αυτό εν τέλει βαθιά πολιτική. Στις συζητήσεις που έχω κάνει σε όλη την Ελλάδα αυτές τις μέρες κυριαρχούν δύο μεγάλα ζητήματα.

Η ακρίβεια

Το πρώτο ζήτημα είναι βέβαια η ακρίβεια. Συζητώντας με τον κόσμο συνειδητοποιείς την τεράστια απόσταση μεταξύ της κοινωνικής πραγματικότητας και της εικόνας που κατασκευάζει ο επικοινωνιακός μηχανισμός της κυβέρνησης. Ακόμα και οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας λένε ότι κάθε μήνα λιγοστεύουν τα προϊόντα που μπορεί να αγοράσει κανείς με το μισθό του. Έχω γυρίσει σχεδόν όλη τη χώρα, αλλά δεν έχω συναντήσει κανέναν πολίτη που να θεωρεί ότι τα κυβερνητικά μέτρα για την ακρίβεια έχουν αποδώσει.

Η ακρίβεια είναι η μεγάλη αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Μια αποτυχία που δεν προέκυψε από κάποια αστοχία της κυβερνητικής πολιτικής. Αντιθέτως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέτυχε το στόχο της, που δεν ήταν άλλος από την προστασία των μεγάλων συμφερόντων και του συστήματος της κερδοσκοπίας. Η Δεξιά ήταν και παραμένει διαχρονικά προσηλωμένη σε αυτό το σκοπό.

Αποτελεί, λοιπόν, επείγουσα ανάγκη για την κοινωνία να υπάρξει το αντίπαλο δέος απέναντι στη Δεξιά του κ. Μητσοτάκη. Να κυριαρχήσει και να εφαρμοστεί μια πειστική πρόταση διακυβέρνησης που θα θεμελιώνεται στην κοινωνική προστασία, την αλληλεγγύη, την κλιματική δικαιοσύνη.

Το αντίπαλο δέος

Το δεύτερο μεγάλο θέμα, που έχει κυριαρχήσει στις προεκλογικές συζητήσεις μου με τους πολίτες, είναι ακριβώς αυτή η ανάγκη. Και παρατηρώ πως οι πολίτες εκφράζουν δύο κοινές αγωνίες: Αφενός θέλουν να παύσει να λειτουργεί το «πολιτικό σύστημα του ενός κόμματος», που οδηγεί στη θεσμική ανισορροπία και την αφυδάτωση της δημοκρατίας. Αυτήν την άποψη εκφράζουν ακόμα και ψηφοφόροι της ΝΔ.

Αφετέρου, όλοι όσοι τοποθετούνται στον προοδευτικό χώρο αντιλαμβάνονται πως ούτε το σχέδιο Κασσελάκη ούτε το σχέδιο Ανδρουλάκη είναι ανταγωνιστικά απέναντι στον Μητσοτάκη. Μια καμπάνια που κάθε μέρα αλλάζει γραμμή και στηρίζεται στο lifestyle δεν μπορεί να πείσει τους πολίτες. Η νοσταλγία για ένα «νικηφόρο παρελθόν» δεν απαντά στα ερωτήματα του σήμερα, γιατί ακριβώς αφορά το παρελθόν.

«Το πράγμα δεν πάει έτσι», μού είπε ο Λευτέρης στη Θεσσαλονίκη και έχει δίκιο.

Πώς θα νικήσουμε

Αφού δεν πάει έτσι, να δούμε λοιπόν πώς πρέπει να κινηθούμε.

Απέναντι στο δεξιό, συντηρητικό και αντικοινωνικό σχέδιο του κ. Μητσοτάκη πρέπει να αντιπαρατεθεί ένα εναλλακτικό θετικό σχέδιο για την πορεία της χώρας. Οι διαρκείς καταγγελίες, η ρηχή συνθηματολογία και η εμμονή με την εικόνα και την προβολή έχει αποδειχτεί πως έχουν όρια, δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα της εποχής μας. Στη νίκη μπορεί να οδηγήσει μόνο μια μελετημένη προγραμματική πρόταση με ρεαλιστικές και συνάμα ριζοσπαστικές τομές. Μια πρόταση που δεν θα προσεγγίζει ούτε θα αντιγράφει τις θέσεις της Δεξιάς –ο κόσμος πάντα προτιμάει το αυθεντικό και απορρίπτει την απομίμηση. Απέναντι στον Μητσοτάκη ο ανταγωνιστικός πόλος μπορεί να χτιστεί μόνο με βάση ένα αριστερό πολιτικό πρόγραμμα.

Πέραν αυτού, την επόμενη μέρα πρέπει να ξεκινήσει μια δημιουργική διαδικασία ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης. Να οικοδομηθεί ένα πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο, που θα στέκεται καθαρά απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και να ξεκινήσει η επίπονη συζήτηση για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου εναλλακτικού μοντέλου διακυβέρνησης. Τον ρόλο του καταλύτη αυτής της διαδικασίας δεν μπορεί να αναλάβει όποιος σήμερα επενδύει σε αδιέξοδες επιλογές, όποιος υπηρετεί ένα σχέδιο που εφάπτεται με το πρόγραμμα της Δεξιάς και της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Στις κάλπες της 9ης Ιουνίου οι πολίτες επιλέγοντας το ψηφοδέλτιο της Νέας Αριστεράς έχουν την ευκαιρία να δώσουν δύναμη στην εναλλακτική απέναντι στη Δεξιά του Μητσοτάκη, στην αριστερή ευθέως ανταγωνιστική προοπτική απέναντι στην διακυβέρνηση της Δεξιάς. Έχουν την ευκαιρία να δώσουν δύναμη στην Αριστερά για να γίνει πρωταγωνίστρια στις εξελίξεις της επόμενης μέρας.