Η κάλπη έχει τη δική της ιστορία. Την ελληνική (Β’ μέρος)

Λίγες ώρες πριν την πιο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση της Μεταπολίτευσης, το NEWS 247 κάνει μια αναδρομή στις εκλογές των τελευταίων 38 ετών.

Την Παρασκευή σας παρουσιάσαμε το πρώτο μέρος του αφιερώματος που εξέτασε τους λόγους που φτάναμε κάθε φορά σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Σήμερα ακολουθεί το δεύτερο μέρος που καλύπτει την περίοδο από το 1996 μέχρι και το 2009.

1996-Η κυριαρχία του “εκσυγχρονισμού”

Οι εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου του 1996, είναι οι πρώτες μετά από πολλές δεκαετίες, που δεν διεξάγονται υπό τη σκιά κάποιου “μεγάλου ηγέτη”. Στο ΠΑΣΟΚ τα ηνία έχει αναλάβει μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ενώ στη Νέα Δημοκρατία αρχηγός είναι ο Μιλτιάδης Έβερτ. Τελικά, το όραμα του “εκσυγχρονισμού” όπως το παρουσίασε ο κ. Σημίτης, πλαισιωμένος από αυτούς που αποτελούσαν επί χρόνια την εσωκομματική αντιπολίτευση του Ανδρέα Παπανδρέου, πείθει τους πολίτες με την αρωγή και των ΜΜΕ και επικρατεί της Νέας Δημοκρατίας.

Τα ποσοστά των κομμάτων

ΠΑΣΟΚ 41,49% και 162 έδρες

Νέα Δημοκρατία 38,12% και 108 έδρες

ΚΚΕ 5,61% και 11 έδρες

Συνασπισμός 5,12% και 10 έδρες

ΔΗΚΚΙ 4,43% και 9 έδρες

ΠΟΛΑΝ 2,94%

Τι έκρινε το αποτέλεσμα

Η νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, του 1996 βασίστηκε στο ιδεολόγημα του “εκσυγχρονισμού”. Μπορεί κοιτάζοντας από απόσταση να αποδεικνύεται ότι επρόκειτο για εκσυγχρονισμό προς όφελος των ολίγων, ωστόσο εκείνη την εποχή φάνηκε να εκφράζει μια εκσυγχρονιστική φιλοευρωπαϊκή τάση.

Η Νέα Δημοκρατία με αρχηγό τον Μιλτιάδη Έβερτ δεν κατάφερε να επωφεληθεί από την κυβερνητική φθορά του ΠΑΣΟΚ και την απώλεια του ιδρυτή του.

Την ίδια στιγμή ο Κώστας Σημίτης, παρουσιαζόταν ως ο “σοβαρός καθηγητής που θα κάνει τη δουλειά”, ενώ τα ανέκδοτα για τον κ. Έβερτ, έδιναν και έπαιρναν.

Ο Κώστας Σημίτης δεν ήταν ισχυρός στους εσωκομματικούς μηχανισμούς του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο επικράτησε μετά τον θάνατο του Α. Παπανδρέου, καθώς όλοι ήξεραν ότι ήταν ο άνθρωπος που μπορούσε να κρατήσει το κόμμα στην εξουσία.

Ο λαός ήταν κουρασμένος και από τον λαϊκίστικο παλαιοκομματικό λόγο, αλλά και από τις ακάλυπτες επιταγές του βαθέος ΠΑΣΟΚ και χρειαζόταν και πάλι όραμα. Αυτό του το έδωσε ο Κώστας Σημίτης με τον εκσυγχρονισμό αλλά και τον στόχο της συμμετοχής στην ΟΝΕ.

Η εντολή που έλαβε ο Κώστας Σημίτης από τον ελληνικό λαό,  ήταν αποτέλεσμα της οριοθέτησης ενός εθνικού στόχου και όχι κάποιων υποσχέσεων για τη λύση προβλημάτων της καθημερινότητας. Έτσι κατάφερε να αποσπάσει τη στήριξη των κυρίαρχων τάξεων, αλλά και της πολυπληθούς μεσαίας τάξης, που τότε  αναπτυσσόταν δυναμικά, με τα μέλη της να έχουν πίστη στην κοινωνική κινητικότητα και στο όραμα για μια ευρωπαϊκή Ελλάδα. Η φούσκα θα παρέμενε ανέπαφη για αρκετά χρόνια ακόμα…

Εκλογές 2000-Η μεγάλη ανατροπή

Οι εκλογές της 9ης Απριλίου 2000, έχουν μείνει στην ιστορία για το γεγονός ότι οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ πανηγύρισαν την ίδια μέρα για τη νίκη του κόμματός τους! Το ΠΑΣΟΚ παρά την κυβερνητική φθορά, καταφέρνει να κερδίσει στο παρά πέντε, σε ένα εκλογικό θρίλερ χωρίς προηγούμενο. Ο δικομματισμός παραμένει κραταιός συγκεντρώνοντας το εντυπωσιακό ποσοστό του 86,5%, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς, παρά τις πολιτικές λιτότητας πραγματοποιούν χαμηλές πτήσεις.

Τα ποσοστά των κομμάτων

ΠΑΣΟΚ: 43,8 και 158 έδρες

ΝΔ: 42,7 και 125 έδρες

ΚΚΕ: 5,5 και 11 έδρες

ΣΥΝ: 3,2 και 6 έδρες

Τι έκρινε το αποτέλεσμα

Απόγευμα της 9ης Απριλίου 2000. Ρηγίλλης. Οπαδοί της ΝΔ συγκεντρώνονται με σημαίες και πανηγυρίζουν τη νίκη του κόμματός τους. Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή στη Χαριλάου Τρικούπη, τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αποφεύγουν τις δηλώσεις και μπαίνουν βιαστικά στα γραφεία του κόμματος. Λίγη ώρα αργότερα τα συναισθήματα αντιστρέφονται. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, έχουν ξαναβρεί το χρώμα τους και κάνουν δηλώσεις και οι οπαδοί της ΝΔ, κατεβάζουν τις σημαίες και φεύγουν.

Σκληροπυρηνικοί δεξιοί έκαναν λόγο για νοθεία, ωστόσο τίποτα δεν αποδείχθηκε, ενώ όλα τα κόμματα αποδέχθηκαν το αποτέλεσμα.

Το οριακό αποτέλεσμα οφείλεται στο γεγονός ότι ναι μεν προχωρούσαν τα έργα και ο δρόμος προς την ΟΝΕ, ήταν εξασφαλισμένος, αλλά από την άλλη το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, η σκληρή λιτότητα, ο εκσυγχρονισμός και η προπαγάνδα που τον ακολουθούσε, είχε δημιουργήσει κόπωση σε μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος.

Από την άλλη, στη Νέα Δημοκρατία, είχε αναλάβει ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος, ο οποίος ναι μεν είχε το όνομα και τη ρητορική δεινότητα, ωστόσο δεν είχε καταφέρει να πείσει ακόμα τον κεντρώο χώρο να τον εμπιστευθεί.

Χωρίς να εξετάζουμε τις θεωρίες συνωμοσίας, το αποτέλεσμα απεικονίζει τη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού. Ο Κώστας Σημίτης θα είχε μια τελευταία ευκαιρία και ο Κώστας Καραμανλής που έφτασε στην πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε, θα έπρεπε να περιμένει άλλη μια τετραετία.

Εκλογές 2004-Η απόδραση Σημίτη και η “επανίδρυση”

Αν το ΠΑΣΟΚ είχε γλυτώσει το νοκ άουτ στον τελευταίο γύρο, αυτή τη φορά έδειχνε ότι δεν θα τα καταφέρει. Ο Κώστας Καραμανλής μετά από 4 χρόνια αναμονής και σκληρής αντιπολίτευσης, έγινε πρωθυπουργός, χωρίς όμως να κερδίσει τον Κώστα Σημίτη στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004. Ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είχε προλάβει να παραδώσει το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Γιώργο Παπανδρέου, αποχωρώντας… αήττητος.

Τα ποσοστά των κομμάτων

ΝΔ: 45,4% και 165 έδρες

ΠΑΣΟΚ: 40,6% και 117 έδρες

ΚΚΕ: 5,9% και 12 έδρες

ΣΥΝ: 3,3% και 6 έδρες

Τι έκρινε το αποτέλεσμα

Από την πρώτη μέρα της δεύτερης τετραετίας Σημίτη, ήταν προφανές πως η ανοχή του λαού είχε στερέψει. Παρά τα μεγάλα έργα, υπήρχε η αίσθηση ότι ήταν σε εξέλιξη ένα μεγάλο φαγοπότι με την ανοχή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα μανδαρίνοι, αλλά και σημαίνοντα στελέχη έκαναν τη μεγάλη ζωή, εξοργίζοντας τους πολίτες.

Η ατιμωρησία για σκάνδαλα όπως αυτό του Χρηματιστηρίου, αποδείχθηκε βούτυρο στο ψωμί του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος υποσχόταν την επανίδρυση του κράτους, το τέλος των “νταβατζήδων” της πολιτικής ζωής και είχε ως μότο του το “σεμνά και ταπεινά”.

Προς το τέλος της τετραετίας και ενώ η ήττα έμοιαζε σίγουρη, ο Κώστας Σημίτης παρέδωσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος ανέλαβε να το οδηγήσει στην εκλογική μάχη, με μοναδικό του όπλο το όνομά του.

Τα “νέα αλλαγή” και τα “νέα ποχη” (Sic), έδιναν και έπαιρναν, ενώ από την αρχή είχε φανεί ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν ταίριαζε στη νοοτροπία μας , την ώρα που ο Κώστας Καραμανλής έμοιαζε με τον άνθρωπο, που θα μπορούσαμε να πάμε για κοψίδια και ούζα.

Ο Κώστας Καραμανλής εκείνη την εποχή εξέφρασε την ανάγκη του λαού για νοικοκύρεμα του κράτους, αλλά και τον πόθο του λαού να μπει τέλος στη διαφθορά που είχε κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή τα τελευταία χρόνια. Ο πρόεδρος της ΝΔ υποσχέθηκε επανίδρυση του κράτους, δικαιοσύνη και τιμωρία όσων ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα και πήρε καθαρή εντολή για να πραγματοποιήσει τις δεσμεύσεις του. Δυστυχώς όπως και οι προκάτοχοί του επρόκειτο να απογοητεύσει το λαό.

Εκλογές 2007-Οι κάλπες της φωτιάς

Νίκη σε καμμένη γη για τη Νέα Δημοκρατία, καθώς των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, είχαν προηγηθεί οι φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία. Η παράδοση της δεύτερης ευκαιρίας στον πρωθυπουργό εδραιώθηκε και ο Κώστας Καραμανλής κατάφερε βγαίνοντας ο ίδιος μπροστά να ανανεώσει τη θητεία του για άλλη μια τετραετία, την οποία όμως δεν επρόκειτο να ολοκληρώσει.

Τα ποσοστά των κομμάτων

Νέα Δημοκρατία 41,83% και 152 έδρες

ΠΑΣΟΚ  38,10% και 102 έδρες

ΚΚΕ 8,15% και 22 έδρες

ΣΥΡΙΖΑ 5,04% και 14 έδρες

ΛΑΟΣ 3,80% και 10 έδρες

Τι έκρινε το αποτέλεσμα

Το καλοκαίρι του 2007 η χώρα δοκιμαζόταν από τις πυρκαγιές. Τον Ιούνιο, μεγάλη φωτιά είχε καταπιεί χιλιάδες στρέμματα στην Πάρνηθα, ενώ τον Αύγουστο οι πυρκαγιές στην Ηλεία είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς, καμένα δάση και σπίτια.

Η κυβέρνηση Καραμανλή βρισκόταν στο τρίτο χρόνο διακυβέρνησής της, με το σύνθημα “σεμνότητα και ταπεινότητα” να χάνει τη δυναμική του εξαιτίας των σκανδάλων και την επανίδρυση του κράτους να μην προχωρά.

Παράλληλα οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο λαός δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του και ήταν ευκαιρία για τον κ. καραμανλή να ανανεώσει τη θητεία του πριν χειροτερέψουν τα πράγματα.

Έτσι, ο πρωθυπουργός ζήτησε στις 17 Αυγούστου 2007 από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια τη διάλυση της Βουλής και τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στις 16 Σεπτεμβρίου, επικαλούμενος ως εθνικό θέμα τις μεταρρυθμίσεις στην παιδεία και την οικονομία και κυρίως την κατάρτιση του προϋπολογισμού του 2008.

Η προεκλογική περίοδος σημαδεύτηκε από τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία, αλλά η γρήγορη αντίδραση της κυβέρνησης ως προς τις αποζημιώσεις των πληγέντων και η συνήθεια του λαού να δίνει “δεύτερη ευκαιρία” στον εκάστοτε πρωθυπουργό, οδήγησαν σε μια μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας.

Βασικός όμως λόγος της νίκης του Κώστα Καραμανλή, μιας και οι διαφορές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ως προς την οικονομική πολιτική που ακολουθούσαν ήταν δυσδιάκριτες, ήταν το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έπειθε ούτε καν τους οπαδούς του.

Τα σαρδάμ, οι παλινωδίες, οι νεωτερισμοί που κανείς δεν καταλάβαινε και η αίσθηση ότι βρισκόταν στη θέση του λόγω του ονόματός του, προκαλούσαν διαρκή αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του. Ο μόνος δρόμος για να κέρδιζε ήταν η τακτική του “ώριμου φρούτου” και ένα καλό ψέμα. Θα έπρεπε να περιμένει δύο χρόνια για να γίνει πρωθυπουργός μέσω του προαναφερθέντος συνδυασμού.

Εκλογές 2009-Το τελευταίο παραμύθι

Το αποτέλεσμα των πρόωρων εκλογών της 4ης Οκτωβρίου 2009 ήταν προδιαγεγραμμένο, καθώς η φθορά της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν ραγδαία. Το γιατί επέλεξε ο τότε πρωθυπουργός να πάει σε εκλογές παραμένει αντικείμενο προς εξέταση για τους ιστορικούς του μέλλοντος, την ώρα που οι θεωρίες συνωμοσίας οργιάζουν. Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου πέτυχε άνετη νίκη, με ένα σύνθημα που πια προκαλεί θυμηδία. Το θρυλικό “λεφτά υπάρχουν”.

Τα ποσοστά των κομμάτων

ΠΑΣΟΚ 43,92 και 160 έδρες

ΝΔ: 33,48 και 91 έδρες

ΚΚΕ: 7,54 και 21 έδρες

ΛΑΟΣ: 5,63 και 15 έδρες

ΣΥΡΙΖΑ: 4,60 και 13 έδρες

Τι έκρινε το αποτέλεσμα

Για την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής επικαλέστηκε ως λόγους τη δυσχερή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και την άρνηση του ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δηλώσει επίσημα από το καλοκαίρι του 2009 ότι τον Φεβρουάριο του 2010 δε θα ψήφιζε τον Κάρολο Παπούλια, αποκλειστικά και μόνο για να προκαλέσει πτώση της κυβέρνησης και να τον στηρίξει εκ των υστέρων.

Η αλήθεια είναι ότι παρά το ότι στην εξωτερική πολιτική υπήρξαν αρκετά καλές στιγμές για την κυβέρνηση Καραμανλή, στο εσωτερικό τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τα σκάνδαλα ήταν αλλεπάλληλα, η επανίδρυση του κράτους, είχε την τύχη της “αλλαγής” του ’80 και ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής έδειχνε “κουρασμένος” και παρουσίαζε τάσεις φυγής.

Παράλληλα, οι τρεις μέρες καταστροφής και λεηλασίας της Αθήνας, που ακολούθησαν τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από ειδικό φρουρό, κόστισαν στην εικόνα της Νέας Δημοκρατίας, μιας και τα ζητήματα της ασφάλειας είναι πρώτη προτεραιότητα για τους συντηρητικούς ψηφοφόρους.

Από την άλλη, σε αντιδιαστολή με τον Καραμανλή, ο οποίος παρουσίασε ένα πρόγραμμα λιτότητας και περικοπών και υποσχέθηκε “δύσκολες μέρες” ο Γιώργος Παπανδρέου είπε το περίφημο “λεφτά υπάρχουν”.

Επρόκειτο για το τελευταίο παραμύθι της Μεταπολίτευσης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εξαπάτησε τον ελληνικό λαό, ο οποίος όμως φάνηκε να θέλει να τον πιστέψει. Το τι ακολούθησε το ζούμε πια καθημερινά.

Το παραμύθι του Γιώργου Παπανδρέου στις εκλογές του 2009 είχε δράκο (ΔΝΤ) και δυστυχώς για τους πολίτες και τη χώρα, ήταν αδηφάγος.