Ο Τζέι Ντι Βανς είναι ο πραγματικός νικητής των αμερικανικών εκλογών

Διαβάζεται σε 9'
Ο Τζέι Ντι Βανς είναι ο πραγματικός νικητής των αμερικανικών εκλογών
O Tζέι Ντι Βανς χρειάστηκε οκτώ χρόνια για να γίνει αντιπρόεδρος των ΗΠΑ AP Photo David Yeazell

Ο Τζέι Ντι Βανς έκανε το απόλυτο flip-flop της πολιτικής ιστορίας, όπως έφτασε ένα βήμα από τον στόχο του: την προεδρία των ΗΠΑ.

Λες και περνούσε υπέροχα η ανθρωπότητα και χρειαζόμασταν έναν αστάθμητο παράγοντα για να αποκτήσει λίγο ενδιαφέρον η ζωή μας, ζούμε το comeback του Ντόναλντ Τραμπ στην πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ -και του δυτικού κόσμου.

Ο συντελεστής δυσκολίας διαχείρισης όσων μας περιμένουν ανεβαίνει μόλις δούμε ποιος είναι ο άμεσος συνεργάτης του Τραμπ (αυτός που θα τον επηρεάζει περισσότερο από όλους). Δηλαδή ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς (JD Vance).

To ΝEWS 24/7 έχει καλύψει ήδη την ιστορία της ζωής του, την οποία λέτε και ενδιαφέρουσα. Είναι ως μη γενόμενη, μπροστά σε όσα έκανε την τελευταία οκταετία.

Ένα πράγμα για το οποίο δεν φημίζεται ο 40χρονος είναι η συνέπεια του. Ή καλύτερα, είναι ξακουστός για την προσαρμοστικότητα του στις όποιες συνθήκες. Αρκεί να εξυπηρετούν κάποιον από τους σκοπούς του.

Δεν ντρέπεται και δεν διστάζει να κάνει ό,τι χρειαστεί για να φτάσει εκεί όπου θέλει. Οι πολιτικοί αναλυτές διευκρινίζουν πως αυτό το ‘όπου θέλει’ είναι η θέση του Πλανητάρχη.

ΠΩΣ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΕ Ο ΒΑΝΣ ΤΟΝ ΤΡΑΜΠ ΠΡΟ ΟΛΙΓΩΝ ΕΤΩΝ

Στην προεκλογική περίοδο του 2016 ανήκε στους πιο ηχηρούς επικριτές του νέου Πλανητάρχη. Ήταν αυτός που δημιούργησε το #NeverTrump. Μεταξύ των πολλών που είχε γράψει στα social media είναι ότι ο Τραμπ είναι ηλίθιος, επιβλαβής -για το ρεπουμπλικανικό κόμμα- και κατακριτέος –για το χαρακτήρα και τον τρόπο που προσέγγιζε τα πράγματα.

Eίχε ρωτήσει και «ποιο ποσοστό του αμερικανικού πληθυσμού έχει βιώσει σεξουαλική επίθεση από τον @RealDonaldTrump;».

«Ηλίθιος όποιος ψηφίσει τον Τραμπ»

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη είχε καταθέσει τα εξής:

«Δεν ήμουν και δεν θα γίνω ποτέ άνθρωπος του Τραμπ. Ποτέ δεν τον συμπάθησα. Έχω παρατηρήσει την διάθεση ανθρώπων που σκέφτονται όπως κι εγώ, όλους αυτούς τους λευκούς της εργατικής τάξης, να θυμίσουν πως είχαν ενημερώσει ότι ο Τραμπ θα είναι φριχτός υποψήφιος και ότι θα είναι ηλίθιος όποιος τον ψηφίσει.

Το πρόβλημα είναι ότι αν χρησιμοποιείς αυτό το αφήγημα για να υπογραμμίσεις την ήττα του Τραμπ παίζεις το παιχνίδι που τον ανέδειξε ευθύς εξ αρχής: το αίσθημα πως οι ελιτιστές πιστεύουν πως είναι πιο έξυπνοι από εσένα και ότι είσαι ηλίθιος».

Είχε προσθέσει ότι «ένα από τα μεγαλύτερα κίνητρα των υποστηρικτών του Τραμπ είναι ο κυνικός τρόπος με τον οποίον αναφέρεται στο μέλλον. Για παράδειγμα, το slogan του (Make America Great Again) αφήνει να εννοηθεί πως η Αμερική δεν είναι εκπληκτική τώρα. Αν λοιπόν, είσαι δυστυχισμένος με τη ζωή σου, θα βρεις το ‘ανήκειν’».

Ο Βανς είχε επισημάνει και ότι ο Τραμπ έδινε στους λευκούς της εργατικής τάξης «μια δικαιολογία να χαρακτηρίζουν ως υπεύθυνους των δεινών τους τους Μεξικανούς μετανάστες, το κινεζικό εμπόριο ή την Ελίτ των Δημοκρατικών ή ό,τι άλλο.

Κάποιες φορές οι ‘κακοί’ όντως, έχουν μερίδιο ευθύνης -πχ η ελίτ των Δημοκρατικών. Στην ουσία όμως, αυτό που κάνει ο Τραμπ είναι να μεταθέτει την προσοχή των λευκών της εργατικής τάξης από μια εποικοδομητική πολιτική στο να προτάσσουν το δάχτυλο σε άλλους».

«Ο Τραμπ είναι ή κυνικός μ… σαν τον Νίξον ή Αμερικανός Χίτλερ»

Σε ιδιωτικό γραπτό μήνυμα που είχε στείλει σε φίλο του, συμφοιτητή του στη νομική (ο Τζος ΜακΛοριν, o οποίος παραχώρησε τα ντοκουμέντα στο αμερικανικό Vice είναι εκπρόσωπος των Δημοκρατικών στην Τζόρτζια) μεταξύ άλλων ανέφερε πως «νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι πολύ ιδεολόγοι και ο Τραμπ, τον οποίον βρίσκω απεχθή, αγγίζει ένα εύλογο νεύρο. Δεν με εκπλήσσει η άνοδος του Τραμπ και νομίζω πως φταίει ολόκληρο το κόμμα για αυτήν.

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, είμαστε το κόμμα των λευκών ανθρώπων με χαμηλό εισόδημα, με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Λέω εδώ και πολύ καιρό ότι πρέπει να προσφέρουμε σε αυτούς τους ανθρώπους ΚΑΤΙ (και διάβολε, ίσως ακόμη και να επεκτείνουμε την έκκληση μας στους μαύρους της εργατικής τάξης στη διαδικασία) ή ό,τι θα έκανε ένας δημαγωγός.

Είμαστε τώρα σε αυτό το σημείο. Ο Τραμπ είναι ο καρπός της συλλογικής παραμέλησης του κόμματος.

Δεν έχω καταλήξει στο αν είναι ένας κυνικός μ… όπως ο Νίξον, κάτι που δεν θα ήταν τελείως κακό (ίσως να αποδεικνυόταν και χρήσιμο) ή είναι ο Αμερικανός Χίτλερ».

«Ο Τραμπ υπονομεύει τη δημοκρατία»

Ο Βανς είχε εκφράσει τις ανησυχίες πως το στιλ της ηγεσίας του Τραμπ μπορεί να υπονομεύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Είχε πει πως φοβόταν ότι η παραβίαση των κανόνων και η συγκρουσιακή προσέγγιση προς τα media, τα δικαστήρια και η πολιτική αντιπολίτευση διαβρώνουν τους ελέγχους και τις ισορροπίες που είναι θεμελιώδεις για την αμερικανική δημοκρατία.

Αμφισβήτησε και τα προσόντα του νυν συνεργάτη του για να τελεί χρέη προέδρου, να κυβερνά και να εκπροσωπεί αποτελεσματικά τα αμερικανικά συμφέροντα. Είχε αφήσει να εννοηθεί ότι ο Τραμπ δεν ήταν καταρτισμένος για να κατανοήσει την πολυπλοκότητα της διακυβέρνησης, ιδιαίτερα στον χειρισμό των πιο σημαντικών εσωτερικών και διεθνών προκλήσεων της χώρας.

«Ο Τραμπ είναι πολιτιστική ηρωίνη»

Στο Αtlantic είχε γράψει για την περιπέτεια της μητέρας του με ναρκωτικές ουσίες και την κρίση των ΗΠΑ με την ηρωίνη. «Δεν είναι πολλοί οι Αμερικανοί που δεν έχουν προσωπική γνώση από τον εθισμό. Λίγο μετά την αποφοίτησή μου από τη νομική, έμαθα πως η μητέρα μου ήταν σε κώμα στο νοσοκομείο, ως συνέπεια υπερβολικής δόσης ηρωίνης.

Ήταν το τελευταίο ναρκωτικό της αρεσκείας της. Τα συνταγογραφούμενα οπιοειδή είχαν στείλει νωρίτερα τη μητέρα μου στο νοσοκομείο και στοίχισαν ακριβά στην οικογένεια μου για μια δεκαετία, πριν αρχίσει την ηρωίνη.

Στην κοινότητά μας υπάρχει διαχρονική επιθυμία των ανθρώπων να μουδιάσουν τον πόνο που νιώθουν. Η ηρωίνη είναι ο πιο πρόσφατος τρόπος.

Κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου, φαίνεται ότι πολλοί Αμερικανοί έχουν ψάξει για ένα νέο αναλγητικό.

Υπόσχεται μια γρήγορη απόδραση από τις φροντίδες της ζωής, μια εύκολη λύση στα αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα των ΗΠΑ, των κοινοτήτων και του πολιτισμού. Δεν απαιτεί κάτι περισσότερο από μια μέτρια παρουσία και ίσως μερικούς βοηθούς. Μπαίνει στο μυαλό, όχι μέσω των πνευμόνων ή των φλεβών, αλλά μέσω των ματιών και των αυτιών. Το όνομα του είναι Ντόναλντ Τραμπ».

ΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΜΠ

Στα πρώτα βήματα της ‘κωλοτούμπας’ έσβησε ό,τι είχε γράψει στα social media για τον Τραμπ και έγινε φίλος του Ντόναλντ Τραμπ Jr. Άρχισε και να ψηφίζει στη Γερουσία σύμφωνα με τα συμφέροντα του έως τότε εχθρού του -κάτι που συνεχίζει να κάνει.

Μετά άρχισε να μιλάει στα media για… την αναθεώρηση των απόψεων του. Για παράδειγμα, είπε στους New York Times πως ψήφισε τον Τραμπ το 2020. «Για πολλούς Ρεπουμπλικάνους που ξέρω, η διαδικασία να γίνουν υποστηρικτές του Τραμπ ήταν διαφορετική. Δεν αφορούσε το να καταφέρουν να ζήσουν με την περσόνα του Τραμπ, επειδή συμφωνούσαν με τη λαϊκίστικη κριτική του.

Περισσότερο είχε να κάνει με το να αποφασίσουν ότι οι φιλελεύθεροι αντίπαλοι του Τραμπ ήταν τόσο τραγικοί που έπρεπε να υποστηρίξουν τον Τραμπ».

Μετανιώνει για κάτι από όσα είχε πει τότε εναντίον του νυν φίλου του; «Υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία εύχομαι να είχα καταφέρει να διατηρήσω μια ισορροπία. Ωστόσο, νομίζω ότι ο πραγματικός κίνδυνος στην αμερικανική κοινωνία δεν είναι να μη φιλτράρεις όσα λες, αλλά να το φιλτράρεις».

Σχολίασε και πως «όπως πολλοί άνθρωποι, άσκησα κριτική στον Τραμπ το 2016. Ήμουν λάθος όταν έλεγα πως θα είναι τραγικός πρόεδρος. Ήταν ένας εκπληκτικός πρόεδρος.

Ζητώ από τους ανθρώπους να μην με κρίνουν με βάση αυτά που είπα τότε. Ήμουν πολύ ανοιχτός στο ότι είπα αυτά τα επικριτικά πράγματα και τα μετανιώνω, και μετανιώνω που έκανα λάθος για τον Τραμπ.

Νομίζω ότι ήταν ένας καλός πρόεδρος, νομίζω ότι πήρε πολλές καλές αποφάσεις για τους ανθρώπους και νομίζω ότι δέχτηκε πολλά πυρά.

Quote Το πιο σημαντικό πράγμα, δεν είναι τι είπατε πριν 5 χρόνια, αλλά εάν είστε διατεθειμένοι να κάνετε ένα βήμα μπροστά και να δεχθείτε όλη την κριτική και τα χτυπήματα για την πραγματική υπεράσπιση των συμφερόντων του αμερικανικού λαού».

Chapeau.

Το 2021 μπήκε στην τελική ευθεία της ανακυβίστησης που είχε αρχίσει από την στιγμή που κατάλαβε πως δεν μπορούσε να νικήσει τον Τραμπ -κι έτσι αποφάσισε να συνταχθεί μαζί του. Όλα κρίθηκαν στην κατ ιδίαν συνάντηση των ανδρών, στην έπαυλη Mar-a-Lago του Τραμπ, παρουσία του γιου του προέδρου των ΗΠΑ και ενός εκ των μεγαλύτερων -οικονομικών- υποστηρικτών του.

Συμφώνησαν πως διαφωνούν μεν σε πολλά, αλλά είναι ευθυγραμμισμένοι στα λαϊκιστικά ζητήματα. Έκτοτε άρχισαν να ανεβαίνουν τα νούμερα του Βανς. Προέκυψε ένα κόλλημα, όταν του επιτέθηκε πολιτικός αντίπαλος με τηλεοπτικές διαφημίσεις που θύμιζαν το ένοχο παρελθόν του. Παραδόξως ο Τραμπ δεν εξερράγη εκ νέου, με τους δικούς του ανθρώπους να ενημερώνουν ότι συμπαθεί πολύ τον Τζέι Ντι.

Όταν το 2022 συνταξιοδοτήθηκε ο Γερουσιαστής του Οχάιο, Ρομπ Πόρτμαν ο Βανς έκανε τα τελευταία μέτρα της ‘μετάλλαξης’, με τον βασικό υποστηρικτή του Τραμπ να στηρίζει την καμπάνια του -χωρίς αυτόν η εκλογή του θα ήταν αδύνατη.

Ο ίδιος άνθρωπος συγκέντρωσε δυνατά σημεία και αδυναμίες του Βανς και των αντιπάλων του, για τη θέση του αντιπροέδρου του Τραμπ, ώστε να προετοιμαστεί ενδελεχώς για όλα -και τυχόν νέες επιθέσεις-, αλλά πώς μπορεί να κερδίσει την έγκριση του Τραμπ.

Πράγμα που έγινε.

Όλες οι πληροφορίες υπήρχαν διαθέσιμες σε ιστοσελίδα.

Οι έχοντες γνώση εξηγούν πως ο Βανς έκανε όλη αυτήν τη δουλειά για να μπει στο ‘όχημα’ του Τραμπ για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο. «Είναι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος, ο οποίος δεδομένα θα διεκδικήσει μια ημέρα την προεδρία των ΗΠΑ. Ίσως και μετά την τετραετία του Τραμπ».

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα