Ρένα Δούρου: Γιατί έκανα σύμφωνο συμβίωσης – Στην πολιτική οι γυναίκες είμαστε πιο ευάλωτες

Μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΙ, η Ρένα Δούρου μίλησε για το σύμφωνο συμβίωσης που έχει κάνει αλλά και για την επίθεση Κασιδιάρη.

“Έχω κάνει σύμφωνο συμβίωσης. Η μαμά μου δεν μπορεί να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα, βέβαια, για την κόρη της. Μάλλον θα ήθελε άλλα πράγματα για την κόρη της, όπως όλοι οι γονείς για τα παιδιά τους. Δεν νομίζω πως θα ήθελε να κάνω σύμφωνο συμβίωσης, αλλά επειδή είναι άλλου είδους μαμά, αγαπάει κι αυτά που κάνουν τα παιδιά της”, δήλωσε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε:

“Πόσες κυρίες σου έχουν μιλήσει για τον ονειρεμένο γάμο τους και μετά για το διαζύγιο; Αν ο τόνος από τούλι εξασφάλιζε τον σεβασμό και την αλληλοϋποστήριξη, άνδρες και γυναίκες θα μπαίναμε σε αυτό το τούλι”.

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στο περιστατικό βίας από τον Ηλία Κασιδιάρη:

“Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν συνέβη ήταν ότι ζήτησα να αναβληθούν όλες οι επόμενες τηλεοπτικές παρουσιάσεις που είχα γιατί δεν ήθελα να συζητάμε στις εκπομπές γύρω από αυτό. Το έκανα για δύο λόγους :Και γιατί σιχαίνομαι τη θυματοποίηση και όσο περισσότερα μιλάς για κάποιον τον αξιώνεις. Με χαρακτηρίζει η ψυχραιμία, το γνωρίζουν αυτό οι κοντινοί μου άνθρωποι. Και αυτό το θεωρώ μεγάλη δύναμη στην πολιτική”.

Για το αν στην πολιτική είναι ίσοι γυναίκες και άντρες, είπε:

“Όχι δεν είμαστε. Στην πολιτική οι γυναίκες είμαστε πιο ευάλωτες. Μία γυναίκα στην πολιτική θα κριθεί για την ηλικία της, την ομορφιά της, τα σωματικά χαρακτηριστικά της. Για παράδειγμα, στις αρχές του ’90, η Αλέκα Παπαρήγα έγινε γενική γραμματέας του ΚΚΕ και ο Έβερτ έγινε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Μιλάμε για δύο ανθρώπους που είχαν παραπάνω κιλά από αυτό που θεωρείται όμορφο. Ο Έβερτ κατόρθωσε αυτό να το κάνει κάτι συμπαθητικό σαν «ο γλυκούλης», ενώ την κυρία Παπαρήγα μετά από λίγο χρονικό διάστημα την είδαμε αδυνατισμένη. Το λέω για να καταδείξω ότι ναι η γυναίκα κρίνεται για την εμφάνισή της. Είναι μια υποκρισία αυτό.

Όπως λέμε για τις όμορφες γυναίκες στα καλλιστεία, αχ δεν ήξερε να απαντήσει στην τάδε ερώτηση. Μα εκεί η κοπέλα δεν πήγε για να δείξει ότι έχει διδακτορικό. Έτσι και στην πολιτική. Με διακυμάνσεις. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι το αισθάνομαι στο χώρο μου. Εγώ λιγότερο από άλλες γυναίκες, γιατί ο πολιτικός χώρος μου με προφυλάσσει. Το κόμμα στο οποίο ανήκω, ανάμεσα από όλα τα άλλα μάχεται και για την ισότητα των δύο φύλων. Όμως από τους πολιτικούς μου αντιπάλους έχω κριθεί για τον σωματότυπό μου, για το αν είμαι όμορφη ή όχι. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Η οργή και η αγανάκτηση του κόσμου, όταν δεν έχει πολιτική κατεύθυνση εκτραχύνεται σε βιαιότητα κι έτσι η κριτική που ασκείται στη γυναίκα είναι πολύ πιο βίαιη. Κι έτσι οι γυναίκες, υπαναχωρούν”.