Τζένη Λειβαδάρου στο NEWS 24/7: Θα δώσουμε τη μάχη για να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην πολιτική

Η μηχανικός, εξειδικευμένη σε θέματα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και στρατηγικής για πράσινες επενδύσεις Τζένη Λειβαδάρου ήταν μία από τις εκπλήξεις του ΣΥΡΙΖΑ στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Η υποψήφια μιλά στο NEWS 24/7 για το παραγωγικό μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα, για την προσβασιμότητα των ανθρώπων με αναπηρία, την αριστεία και τα ελληνικά πανεπιστήμια.

Το βιογραφικό σας είναι ίσως ένα από τα πιο πλούσια που έχουμε διαβάσει. Γιατί ένας άνθρωπος με τις δικές σας περγαμηνές επιλέγει, σε νέα ηλικία, να αφιερωθεί στα κοινά;

Από φοιτήτρια ήμουν δραστήρια στα κοινά, πρώτα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και έπειτα στο Cambridge, ως πρόεδρος των μεταπτυχιακών και διδακτορικών φοιτητών. Επέστρεψα στην Ελλάδα, αρχικά, με στόχο να προσφέρω με τις γνώσεις μου στην προώθηση και την αξιοποίηση της καινοτομίας για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγικής αλυσίδας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Όταν, λόγω επαγγελματικής δραστηριότητας, άρχισα να τοποθετούμαι δημόσια για την εξέλιξη της ενεργειακής μετάβασης, με πλησίασαν πολλές ενεργοβόρες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως είναι οι βιοτεχνίες με την αγωνία της επόμενης μέρας σε ότι αφορά το ασύμφορο για αυτούς ενεργειακό κόστος.

Όταν έγραψα το πρώτο μου άρθρο για τις ενεργειακές κοινότητες, με πλησίασαν οικογένειες, οι οποίες επιθυμούσαν να ενημερωθούν για να μπορέσουν να μειώσουν το κόστος του λογαριασμού τους. Όταν ασχολήθηκα ενεργά με τα θέματα προσβασιμότητας ζήτησαν τη βοήθεια μου άνθρωποι που δεν μπορούσαν ν ’ανταπεξέλθουν σε δαιδαλώδεις διαδικασίες και παρερμηνείες πιστοποίησης αναπηρίας. Προσπάθησα να ανταποκριθώ σε όλα τα ζητήματα και κατάλαβα πως χρειάζεται κεντροποιημένη αντιμετώπιση και ένα ξεκάθαρο πλαίσιο προς τις τρεις αυτές κατευθύνσεις. Ειδικά στα θέματα αναπηρίας χρειάζεται πολλές φορές εξατομικευμένη αντιμετώπιση και επίδειξη γρήγορων αντανακλαστικών από τους δημόσιους φορείς. Σε κάποιες περιπτώσεις τα καταφέραμε με τις επίμονες προσπάθειές μας, για κάποιες άλλες όμως περιπτώσεις ακόμα παλεύουμε για τα αυτονόητα.

Για μένα είναι ξεκάθαρο πως οι συμπολίτες μου νιώθουν τεράστια ανασφάλεια σε θέματα κόστους ζωής και ασφάλειας των υποδομών. Αυτά είναι θέματα που άπτονται της εξειδίκευσης μου. Είναι ξεκάθαρο πως έχουν ταλαιπωρηθεί και έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στις υφιστάμενες διαδικασίες. Επιζητούν συγκεκριμένο πλαίσιο και συστημικές λύσεις που θα αντιμετωπίζουν ολιστικά τα προβλήματά τους.

Όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιο επικρατείας για μένα δεν ήταν μια απλή επιλογή. Ήταν απόφαση ευθύνης, για να μπορέσω να βοηθήσω, όχι πια μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά με τον πλέον συστημικό τρόπο, σε τομείς που γνωρίζω καλά και έχουν σημαντική θετική συνεισφορά, σε ολόκληρη την κοινωνία.

Σκεφθήκατε ποτέ ότι εφόσον εκλεγείτε μπορεί να έρθετε αντιμέτωπη με επιθέσεις κάτω από τη ζώνη και ένα εν γένει τοξικό κλίμα που επικρατεί στην πολιτική σκηνή;

Την τοξικότητα τη συναντάμε σε όλους τους τομείς της ζωής, πόσο μάλλον και στην πολιτική σκηνή. Είναι ένας παράγοντας που λειτουργεί αποτρεπτικά για ανθρώπους που έχουν να προσφέρουν αλλά αποφεύγουν τις άσκοπες προστριβές. Είναι, επίσης, δεδομένο πως η τοξικότητα δε βοηθά στην πρόοδο, ούτε στην εξεύρεση λύσεων. Αντιθέτως, εξυπηρετεί κυρίως προσωπικές σκοπιμότητες.

Ναι, έχω σκεφτεί ότι μπορεί να δεχθώ μια «επίθεση κάτω από τη μέση». Ωστόσο, η ανάγκη όλων μας για δημοκρατικές διαδικασίες είναι πολύ μεγαλύτερη. Άνθρωποι σαν και μένα, από όλους τους πολιτικούς χώρους, οφείλουμε να βγούμε μπροστά, να διεκδικήσουμε έναν ειλικρινή δημόσιο διάλογο, περιθωριοποιώντας τις τοξικές αντιπαλότητες. Θα τη δώσουμε αυτή τη μάχη για να επανακτηθεί η εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην πολιτική, για να αποκατασταθεί η ποιότητα της δημοκρατίας. Και επειδή μιλάμε τη γλώσσα της αλήθειας θα κερδίσουμε.

Με βάση την εμπειρία σας νομίζω ότι μπορείτε να απαντήσετε με ακρίβεια στο επόμενο ερώτημα: Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να οδηγηθεί το παραγωγικό μοντέλο της χώρας και με ποιον τρόπο αυτό μπορεί να γίνει;

Μέχρι το 2020 ήταν αδιανόητη η εμφάνιση μιας απειλητικής για ολόκληρη την ανθρωπότητα, πανδημίας, όπως και η πρωτοφανής ενεργειακή κρίση την οποία αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα. Τα αποτελέσματα της επέλευσης των κινδύνων αυτών είναι γνωστά. Η δραματική αύξηση του κόστους της ενέργειας, των πρώτων υλών και η αποδιοργάνωση της εφοδιαστικής αλυσίδας, δημιούργησαν συνθήκες οικονομικής κρίσης σε διεθνές επίπεδο. Η ακρίβεια, ωστόσο, είναι το κυρίαρχο ζήτημα που απασχολεί τα νοικοκυριά. Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας πρέπει να ανταποκρίνεται πρωτίστως στην ανάγκη αντιμετώπισης των πληθωριστικών τάσεων που καλούνται να αντιμετωπίσουν τόσο τα νοικοκυριά όσο και οι επιχειρήσεις.

Το κόστος των αγαθών είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το κόστος ενέργειας το οποίο και χαρακτηρίζεται από μεγάλη μεταβλητότητα. Βασική προτεραιότητα είναι η ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής ενέργειας για να μειώσουμε το κόστος παραγωγής των αγαθών και να θωρακίσουμε την οικονομία από τις τιμές εισαγόμενων προϊόντων.

Το ενεργειακό μείγμα της χώρας μας πρέπει να ενισχυθεί από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, που έχουν απολύτως προβλέψιμο κόστος. Όλες οι υπόλοιπες λύσεις ενέργειας είτε είναι εισαγόμενες με απρόβλεπτο κόστος ή υπόκεινται σε υψηλούς φόρους και κατατάσσονται αυτόματα ακριβότερες σε σχέση με τις ΑΠΕ. Η ενέργεια από ΑΠΕ είναι η μόνη πηγή ενέργειας με κλειδωμένο – προσυμφωνημένο κόστος κιλοβατώρας.

Και αυτό είναι ένα πολύ θετικό πρόσημο, καθώς η χώρα μας έχει πάνω από 95% του χρόνου ηλιοφάνεια και ένα εξαιρετικό αιολικό δυναμικό, δύο στοιχεία που ανήκουν σε όλους μας. Άρα, η κοινωνία θα πρέπει να είναι στο επίκεντρο και αρωγός της ενεργειακής μετάβασης και να απολαμβάνει τα οφέλη αυτού του μετασχηματισμού. Για να έχουμε την κοινωνία μαζί μας, οφείλουμε να αποδείξουμε στα νοικοκυριά τα οφέλη των ΑΠΕ. Αυτό μπορεί να γίνει μέσω της ανάπτυξης ενεργειακών κοινοτήτων. Στις ενεργειακές κοινότητες, η ενέργεια από ΑΠΕ αφαιρείται απευθείας από τους λογαριασμούς των πολιτών που ανήκουν στην κοινότητα.

Όμως οι ΑΠΕ δεν είναι από μόνες τους λύση. Απαιτούνται έργα υποδομής, δυνατότητα αποθήκευσης, δίκτυο που να μπορεί να συγκεντρώσει την ενέργεια, αλλά και έξυπνα συστήματα που να μπορούν να προβλέπουν την παραγωγή και να τη διοχετεύουν στο δίκτυο στις ώρες που καταναλώνεται. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι ο εκσυγχρονισμός της βιομηχανίας. Σε αυτή την πρόκληση πρέπει να ενισχύσουμε την εγχώρια παραγωγή, αξιοποιώντας χρηματοδοτικά εργαλεία για επενδύσεις που προάγουν την ενεργειακή απόδοση και κατά συνέπεια μειώνουν το κόστος παραγωγής.

Στον οδικό χάρτη του εκσυγχρονισμού της παραγωγικής αλυσίδας, πρωταρχικό χαρακτηριστικό είναι η νομοπαρασκευαστική διαδικασία. Μια νομοπαρασκευαστική διαδικασία με σαφή κριτήρια οικονομικής ενίσχυσης των επενδύσεων αλλά και στόχους υλοποίησης. Πάνω από όλα, ο οδικός χάρτης εκσυγχρονισμού και ως ένα βαθμό εξηλεκτρισμού της παραγωγικής αλυσίδας θα πρέπει να βασίζεται σε ουσιαστική δημόσια διαβούλευση, σε τεχνικά υλοποιήσιμες λύσεις και σε ορθολογικά χρονοδιαγράμματα υλοποίησης.

Το πρώτο σας πτυχίο αποκτήθηκε σε ελληνικό ΑΕΙ. Αλήθεια τι πιστεύετε για τα ελληνικά πανεπιστήμια, για το επίπεδο σπουδών που παρέχουν και το γενικότερο στάτους τους;

Αποφοίτησα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που μου έδωσε τα εφόδια και τη δυνατότητα να αναπτύξω έρευνα και στο εξωτερικό. Με απλά λόγια, τα υπόλοιπα πτυχία μου δεν θα τα είχα καν σκεφτεί αν δεν είχα πάρει τις σωστές βάσεις από τη δημόσια παιδεία που παρέχεται στη χώρα μας.

Τα ελληνικά πανεπιστήμια, είναι στελεχωμένα από εξαιρετικούς καθηγητές και ερευνητές και παράγουν ένα σπουδαίο εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο. Απτή απόδειξη είναι οι διαχρονικές διακρίσεις σε διεθνείς κατατάξεις, παρά την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση. Στο πλαίσιο αυτό, θα έλεγα ότι είναι κάπως άδικο να καλλιεργείται στον δημόσιο διάλογο μια άλλη εικόνα. Αναμφίβολα έχουμε ελλείψεις σε υποδομές και γι’ αυτό οφείλουμε να ακούμε τους νέους όταν διεκδικούν καλύτερες σπουδές και προοπτική. Η εκπαίδευση και η έρευνα για να είναι ποιοτικές και υψηλού επιπέδου, όπως θέλουμε, χρειάζονται μεγάλες επενδύσεις και δουλειά από την ακαδημαϊκή κοινότητα σε βάθος χρόνου.

Έχω την τύχη μέσα από τη δουλειά μου, να επικοινωνώ την ανάγκη για καινοτομία που επιτάσσει ο εκσυγχρονισμός της αγοράς με ερευνητικές ομάδες. Γνωρίζω το ερευνητικό περιβάλλον στην Ελλάδα και στηρίζω τις πρωτοβουλίες νέων τεχνολογιών καθώς και τις νεοφυείς επιχειρήσεις. Από την εμπειρία μου θα σας πω πως οι ερευνητές μας είναι άρτια ενημερωμένοι για όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις και χρησιμοποιούν τις πλέον εξελιγμένες και αναπτυσσόμενες τεχνολογίες.

Άρα ο στόχος μας πρέπει να είναι η διάθεση περισσότερων πόρων στα δημόσια πανεπιστήμια, ώστε να ενισχύσουμε περαιτέρω την ποιότητα εκπαίδευσης και την έρευνα. Ο στόχος μας πρέπει να είναι η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ανεξάρτητα από το οικονομικό υπόβαθρο των σπουδαστών.

Γιατί πιστεύετε ότι η Ελλάδα είναι τόσο πίσω στα θέματα της προσβασιμότητας των ανθρώπων με αναπηρία σε δημόσιες και μη δημόσιες δομές και πώς αυτό μπορεί να αλλάξει;

Εδώ και περίπου 10 χρόνια πιστεύω πως έχει γίνει πιο έντονος ο δημόσιος διάλογος για τα θέματα αναπηρίας. Οι συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν την προσβασιμότητα ως μια έλλειψη της κοινωνίας μας, προς μια καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους. Αυτή η αντιμετώπιση είναι μια εξαιρετική κατάκτηση που θα μας βοηθήσει να προωθήσουμε λύσεις προσβασιμότητας. Λύσεις που δεν διεκδικούνται πια μόνο από το αναπηρικό κίνημα αλλά από το σύνολο της κοινωνίας.

Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες δεν χτίστηκαν προσβάσιμες. Έγιναν προσβάσιμες χάρη σε τρεις συνθήκες: στην κοινωνική αναγκαιότητα, στην πολιτική βούληση και την ύπαρξη στοχευμένου πολεοδομικού σχεδιασμού. Σήμερα στη χώρα μας μπορούμε να έχουμε και τις τρεις συνθήκες.

Είμαι αισιόδοξη πως μπορούμε να προχωρήσουμε σε λύσεις καθολικής προσβασιμότητας ξεκινώντας από το επίπεδο του κτιρίου και πηγαίνοντας στο επίπεδο της γειτονιάς. Έχω τοποθετηθεί αρκετές φορές για τη δημιουργία προσβάσιμων γειτονιών. Γειτονιές με συνδυασμό χρήσεων γης, όπου μπορεί να εξυπηρετήσει πολλές δραστηριότητες, που ακουμπούν όλες τις ηλικίες. Φανταστείτε μια γειτονιά που έχει δημόσιες υπηρεσίες για ένα γονιό, δίπλα στο νηπιαγωγείο που απασχολείται το παιδί και δίπλα από μια καφετέρια που κάθεται ο παππούς ή η γιαγιά και περιμένει να σχολάσει το εγγόνι. Μπορεί να ακούγεται ιδανικό αλλά μπορούμε πράγματι να δημιουργήσουμε μικρούς κόμβους προσβασιμότητας.

Σε επίπεδο κτιρίου, δεν γίνεται πλέον τα δημόσια κτίρια να μην είναι προσβάσιμα. Δεν γίνεται να μην έχουμε έξω από κάθε δημόσιο κτίριο και σε κάθε δημόσια υπηρεσία δύο θέσεις ΑΜΕΑ. Δεν γίνεται να μιλάμε για αναπτυξιακές πολιτικές και να μην μπορούν οι άνθρωποι με αναπηρίες να πάνε μέχρι το ταχυδρομείο. Και νομίζω ήρθε η ώρα να σκεφτούμε σοβαρά την πρόβλεψη για την εξ αποστάσεως εξυπηρέτηση κάποιων πολιτών, ειδικά σε θέματα ασφάλισης και αναπηρίας. Είναι πολλά τα θέματα, άλλα μικρότερα και άλλα μεγαλύτερα. Υπάρχουν γρήγορες άμεσες λύσεις όπως οι θέσεις ΑΜΕΑ και μακροχρόνιες στρατηγικές προσβασιμότητας. Ζητάμε και συζητάμε λύσεις που θα αντιμετωπίζουν τα προβλήματα συστημικά και θα προάγουν βιώσιμες μακροχρόνιες λύσεις.

Εκτός από την φυσική προσβασιμότητα έχουμε πολλά ζητήματα και στις παροχές αναπηρίας. Η αξιολόγηση της αναπηρίας αλλά και προγράμματα όπως ο προσωπικός βοηθός πρέπει να ακουμπήσουν το σύνολο των ατόμων που έχουν ανάγκη. Για κάποια άτομα με αναπηρία η αναγκαιότητα ξεπερνά το όριο της ποιότητας ζωής και μιλάμε ξεκάθαρα για βασικές ανάγκες επιβίωσης. Πολλές φορές η αναπηρία αφορά εξατομικευμένες ανάγκες που δεν περιλαμβάνονται στη νομοθεσία. Και ενώ όντως είναι δύσκολο να συμπεριλάβουμε κάθε ειδική περίπτωση, από την άλλη είναι χρέος κάθε αναπτυγμένης κοινωνίας να ανταποκρίνεται και να επιδεικνύει τα κατάλληλα αντανακλαστικά.

Συζητώ και αντιμετωπίζω αρκετό καιρό αυτά τα ζητήματα. Χαίρομαι ιδιαίτερα που το σύνολο της κοινωνίας αντιλαμβάνεται τα οφέλη των υποδομών προσβασιμότητας. Έχουμε όλοι το δικαίωμα να είμαστε δραστήριοι πολίτες. Έχουμε πολλά να κάνουμε. Έχω την ελπίδα πως θα μας δοθεί η ψήφος εμπιστοσύνης ώστε να σχεδιάσουμε την προσβασιμότητα για πρώτη φορά από ανθρώπους που βιώνουν τους περιορισμούς της αναπηρίας και έχουν τις τεχνικές γνώσεις να συνδράμουν στις διαδικασίες και στις υποδομές προσβασιμότητας.

Πως θα ορίζατε εσείς, κα Λειβαδάρου, την αριστεία και τι περιεχόμενο μπορεί να έχει για την Αριστερά μία τέτοια έννοια;

Όταν ήμουν στο δημοτικό νόμιζα πως άριστος είναι ο σημαιοφόρος στο σχολείο μου. Όταν πήγα στο γυμνάσιο νόμιζα πως άριστος είναι ο απουσιολόγος της τάξης μου. Όταν πήγα στο λύκειο και έγινα απουσιολόγος νόμιζα πως άριστος είναι ο φοιτητής που σπούδαζε στο πολυτεχνείο. Όταν ήμουν φοιτήτρια στο πολυτεχνείο νόμιζα πως άριστος είναι ο φοιτητής που σπούδαζε στο Cambridge. Όταν πήγα στο Cambridge νόμιζα πως άριστος είναι εκείνος που εργάζεται στον ΟΗΕ.

Δεν τελειώνει ποτέ αυτός ο επαναπροσδιορισμός της αριστείας και ευτυχώς αποτελεί μια διαρκή κινητήρια δύναμη για εξέλιξη. Άριστος λοιπόν, είναι αυτός που κάνει την υπέρβαση. Άριστος είναι αυτός που διεκδικεί καλύτερες συνθήκες για τη ζωή του, προσπαθεί, υπερβαίνει τα εμπόδια και κατακτά τους στόχους του. Άριστος είναι εκείνος που βοηθά τους γύρω του και προωθεί το συλλογικό καλό. Έτσι μετράμε το ήθος, τις δυνάμεις μας και την αριστεία, με την προσπάθεια μας και τις κατακτήσεις μας.

Το βιογραφικό της Τζένης Λειβαδάρου

Η Δρ Τζένη Λειβαδάρου εργάζεται είναι μηχανικός, εξειδικευμένη σε θέματα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και στρατηγικής για πράσινες επενδύσεις. Έχει 16 χρόνια εμπειρίας σε θέματα υποδομών, προσβασιμότητας, διαχείρισης φυσικών πόρων και σε νέες τεχνολογίες για τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας. Έχει εργαστεί σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (Γενική Γραμματεία – Νέα Υόρκη) και έχει διατελέσει υψηλόβαθμο στέλεχος σε διευθυντικές θέσεις σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.

Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις τεχνολογίες υδάτινων πόρων. Για τα επόμενα 7 χρόνια εργάστηκε ως σύμβουλος μηχανικός σε μεγάλα έργα υποδομών.

Στην πορεία της καριέρας της μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο του Cambridge στο Ηνωμένο Βασίλειο, απέκτησε δεύτερο μεταπτυχιακό τίτλο στα οικονομικά των υποδομών και στη συνέχεια εκπόνησε το διδακτορικό της στο Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής. Κάνοντας έρευνα στις πατέντες για πράσινες τεχνολογίες ταξίδεψε σε Αμερική, Ευρώπη, Ασία και Αυστραλία και είχε την τύχη να συνεργαστεί με διακεκριμένους ακαδημαϊκούς ερευνητές. Παράλληλα με τις σπουδές της, εκπροσώπησε το κολέγιο της – Queens’ college – ως πρόεδρος των φοιτητών και οργάνωσε δυο καμπάνιες χορηγιών για λύσεις προσβασιμότητας. Ως εκφραστής της κοινωνικής ενσωμάτωσης είχε την τιμή να συζητά με τον καθηγητή Stephen Hawking.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις