Αλέξης Γρηγορόπουλος: Ο καθόλου “πρότερος σύννομος βίος” του Κορκονέα

Ήταν λίγο πριν τις 21:00 το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 όταν ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από τη σφαίρα του Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος είχε βρεθεί με την παρέα του στα Εξάρχεια για να γιορτάσει με φίλους του, ανήμερα του Αγίου Νικολάου.

Τα παιδιά κάθονταν στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα. Κορκονέας και Σαραλιώτης επέβαιναν σε περιπολικό το οποίο έλαβε σήμα για να μεταβεί για τροχαία παράβαση στην Αλεξάνδρας, χωρίς όμως να πάνε ποτέ εκεί. Αντιθέτως, βρέθηκαν στο σημείο που ήταν συγκεντρωμένος κόσμος στα Εξάρχεια. Οι αστυνομικοί διαπληκτίστηκαν με τους νεαρούς και αποχώρησαν με το όχημά τους. Έλαβαν εντολή να αποσυρθούν, ωστόσο επανήλθαν με τα πόδια προς τη Τζαβέλα. Ο Σαραλιώτης έριξε προς τους νεαρούς μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης και ο Κορκονέας πυροβόλησε προς το πλήθος τρεις φορές. Η μία σφαίρα βρήκε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τον άφησε νεκρό στα χέρια των φίλων του.

Το ντοκουμέντο της δολοφονίας:

Λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία:

 

Οι αστυνομικοί έφυγαν χωρίς να ενημερώσουν το κέντρο για τους πυροβολισμούς και για το γεγονός ότι είχε χτυπηθεί ένα παιδί.

Το πρώτο tweet που θα θυμόμαστε για πάντα:

Ανέφεραν στην υπηρεσία τους ότι είχαν δεχθεί επίθεση με πέτρες, ένα σενάριο που διακίνησε η Αστυνομία εν συνεχεία προς τα ΜΜΕ και αναπαράχθηκε σε μεγάλο βαθμό. Οι ανακοινώσεις που ακολούθησαν έκαναν λόγο για εξοστρακισμό της σφαίρας που προκάλεσε τον θάνατο του Γρηγορόπουλου. Οι μαρτυρίες ήταν όλες αντίθετες και έκαναν λόγο για ευθεία βολή.

Οι δύο ένστολοι συνελήφθησαν και τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, μαζί με τον διοικητή ΑΤ Εξαρχείων.

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν από τις πιο ιστορικές της μεταπολίτευσης. Χιλιάδες νέοι βγήκαν αμέσως στους δρόμους, λίγες μόλις ώρες μετά τη δολοφονία. Μετά την ανακοίνωση του θανάτου, ξεσπασαν οδομαχίες, στήθηκαν οδοφράγματα έξω από τις πανεπιστημιακές σχολές. Μέχρι και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο Σύνταγμα παραδόθηκε στις φλόγες. Η Αθήνα ήταν εμπόλεμη ζώνη για πολλές μέρες, ενώ επεισόδια σημειώθηκαν στις περισσότερες πόλεις της χώρας. Πορείες έγιναν και σε πόλεις του εξωτερικού.

Η οργή συντηρήθηκε από το γεγονός πως υπήρχε διάχυτη η αίσθηση πως η αστυνομική βία θα έμενε πάλι ατιμώρητη. Χιλιάδες νέοι είδαν στο πρόσωπο του Αλέξη τον εαυτό τους.

Οι μνήμες από τη δολοφονία του Καλτεζά, είχαν ξυπνήσει. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου ήρθε μετά από πλείστα περιστατικά αστυνομικής βίας και καταστολής στους δρόμους τα προηγούμενα χρόνια, και συνέπιπτε χρονικά με την έναρξη της οικονομικής κρίσης στη χώρα. Από τις 7 έως τις 20 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκαν μεγάλες πορείες διαμαρτυρίας στην Αθήνα, σημειώθηκαν εκτεταμένα επεισόδια, καταστράφηκαν δημόσια κτίρια, τράπεζες, καταστήματα. Ο Κορκονέας δεν αναλάμβανε την ευθύνη των πράξεών του, η υπερασπιστική του γραμμή έκανε λόγο για “ατύχημα”, ενώ ένστολοι προκαλούσαν ακόμη και στην κηδεία του Αλέξη κραδαίνοντας όπλο. Η προσπάθεια να αμαυρωθεί η μνήμη του Γρηγορόπουλου από συστημικά media, έριχνε νέο λάδι στη φωτιά. Το “τι δουλειά είχε ο 15χρονος στα Εξάρχεια”, ήταν σκέτο μπαρούτι για τους νέους, και όχι μόνο.

Ο Υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος και ο Υφυπουργός Παναγιώτης Χηνοφώτης υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στον Κώστα Καραμανλή, που δεν έγιναν δεκτές. Η πολιτική κρίση όμως ήταν γεγονός. Ο Δεκέμβρης του 2008 δεν ήταν απάντηση, όπως έλεγε ένα σύνθημα σε τοίχο, ήταν η ερώτηση. Οι εξεγερμένοι ρώτησαν την κοινωνία αν έμπρακτα ήθελε μια κοινωνική επανάσταση και η κοινωνία βρέθηκε μπροστά στον καθρέφτη της.

Ο Δεκέμβρης ήταν ερώτηση

Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης που ακολούθησαν βρήκαν τη χώρα απέναντι στις πιο μαζικές πορείες της μεταπολιτευτικής της ιστορίας. Μέχρι τα τραγικά γεγονότα της Μαρφίν, ο κόσμος δεν σταματούσε να μάχεται στα πεζοδρόμια, όχι μέσω πληκτρολογίων. Ακόμη και μετά όμως, “τα παιδιά του Δεκέμβρη” συναντήθηκαν με τους μεγαλύτερους στις πλατείες των Αγανακτισμένων, και σταδιακά οδηγηθήκαμε στο πρόσκαιρο -έστω- τέλος του δικομματισμού στη χώρα, το 2015.

Η κρίση όμως ήταν παραπάνω από εξωγενώς “εμμονική”, και όπως έγραφε ο Μαρξ, “κρίση είναι η βίαιη εξωτερίκευση των καπιταλιστικών αντιθέσεων, αλλά και η βίαιη εξομάλυνσή τους”… Με την “εξομάλυνση” να γίνεται πλέον με όρους υφεσιακούς, επιβαλλόμενους εκτός στενών, εθνικών συνόρων.

Τι κρατήσαμε από τον Δεκέμβρη του 2008;

Αν μη τι άλλο τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που συναντήσαμε μέσα στα χρόνια της βαθιάς μνημονιακής κρίσης, τις δομές που μετασχηματίστηκαν σε αλληλέγγυα σχήματα επιτόπιας δράσης μέσα από τις καταλήψεις της Νομικής, της ΑΣΟΕΕ, της Λυρικής Σκηνής, την οργάνωση στις γειτονιές που κράτησε όρθιες χιλιάδες οικογένειες τη δεκαετία του ’10, τις συναυλίες και τις εκδηλώσεις οικονομικής στήριξης που ακολούθησαν, την κουλτούρα του ότι κανείς δεν πρέπει να αφεθεί μόνος του απέναντι στη βία και στην αδικία, είτε είναι ένα 15χρονο παιδί, είτε είναι η Κωνσταντίνα Κούνεβα που τραυματίστηκε λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξη, είτε είναι μετανάστης που έφτασε από τα νερά του Αιγαίου, είτε είναι ο Ζακ, ο Παύλος, το οποιοδήποτε θύμα της συστημικής επιβολής.

Ο Δεκέμβρης του 2008 αποκάλυψε ότι το Σύστημα δεν είναι ανίκητο και πως η συντονισμένη οργή, δεν μπορεί να ελεγχθεί από κανέναν. Είναι μια σπουδαία παρακαταθήκη αυτή, αλλά και μια σταθερή υπενθύμιση για το μέλλον, πως ο κόσμος μπορεί να “ταρακουνηθεί” και να αλλάξει, έστω και λίγο, μόνο μέσα από την αυτοοργάνωση από κάτω προς τα πάνω (και όχι αντιστρόφως).

Τα συνθήματα του Δεκέμβρη

Δικαιοσύνη για τον Αλέξη

Είναι 15 χρονών κι όμως έχει άποψη… Σκοτώστε τον!

Αλέξη είσαι ανάμεσά μας

Η ομορφιά βρίσκεται στους δρόμους

Νο justice, no peace

Το αίμα κυλάει – Εκδίκηση ζητάει

NO CONTROL

Merry crisis and happy new fear

Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε

Ξυπνήστε! Πεθαίνω!

Fuck May ’68 – Fight now

Πειθαρχία τέλος. Μαγική ζωή

Σταματήστε να παρακολουθείτε – Βγείτε στους δρόμους

Ελευθερία σε όλους μας

Είμαστε εικόνα από το μέλλον

Απόψε, άσε την τηλεόραση και έλα μαζί μας στα οδοφράγματα

Πόλη που φλέγεται – Λουλούδι που ανθίζει

Τα ξωτικά βαρέθηκαν και έβαλαν φωτιά στο δέντρο

Εξέγερση παντού

Κλείσε την τηλεόραση και άνοιξε τα μάτια σου

Εξεγερμένο το νέο έτος

Είμαστε όλοι κουκουλοφόροι

Η οργή δεν σβήνει

15χρονος νεκρός, το μίσος μεγαλώνει – Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Η Δημοκρατία είναι το χέρι, οι μπάτσοι δολοφονούν

Ντροπή! Ντροπή! Σκοτώσατε παιδί

Προσοχή! Προσοχή! Δολοφόνοι με στολή

Σε κάθε γωνία αστυνομία – Η Χούντα δεν τελείωσε το ’73

ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία – Λιτότητα, ανεργία, τρομοκρατία

Στις τράπεζες λεφτά, στην νεολαία σφαίρες – ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες

Η Δημοκρατία δολοφονεί

’85 Καλτεζάς, ’08 Γρηγορόπουλος – Η δημοκρατία σας δολοφονεί

Η δημοκρατία σας βρωμάει δακρυγόνο

Ελεύθερος παραμένει ο Κορκονέας

Εντωμεταξύ ελεύθερος παραμένει ο Επ. Κορκονέας, μετά την αναβολή της εκδίκασης στο Στ’ Τμήμα του Αρείου Πάγου την 8η Νοεμβρίου, σχετικά με την αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Λαμίας, με την οποία χορηγήθηκε για δεύτερη φορά το ελαφρυντικό του προτέρου σύννομου βίου στον πρώην ειδικό φρουρό.

Οι δικηγόροι της οικογένειας του Γρηγορόπουλου με την έναρξη της διαδικασίας κατέθεσαν αίτημα για να ενημερωθούν σχετικά με την αλλαγή της προέδρου τμήματος που θα εκδίκαζε την υπόθεση, με την πρόεδρο να προχωρά σε δήλωση αποχής από έδρας και τον εισαγγελέα να αναφέρει πως πρέπει να δοθεί αναβολή στην υπόθεση για τις 9 Γενάρη του 2024, κάτι που έκανε δεκτό η πρόεδρος.

Στην πρότασή του ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Β. Παπαδάς, ζήτησε να απορριφθεί το αίτημα παράστασης της οικογένειας προς υποστήριξη της κατηγορίας.

Στις 28 Ιουνίου του 2022 άλλωστε, το Εφετείο Λαμίας αναγνώρισε το ελαφρυντικό στον Κορκονέα με ψήφους 4 υπέρ και 3 κατά. Με το συγκεκριμένο ελαφρυντικό είχαν σπάσει τον Ιούλιο του 2019 τα ισόβια για τον Κορκονέα, που βρέθηκε τελικά εκτός φυλακής, έχοντας εκτίσει 11 χρόνια φυλακής.

Ανακοίνωση εξέδωσαν τότε οι συνήγοροι της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Νίκος και Ζωή Κωνσταντοπούλου, στην οποία απέρριπταν τα περί “πρότερου σύννομου βίου”.

Όπως ανακοίνωναν, του αναγνωρίστηκε ελαφρυντικό

“Κι ας ήταν ο Κορκονέας διαβόητος μεταξύ των συναδέλφων του, κι ας τον φώναζαν Ράμπο.

Κι ας έχει κατατεθεί από την μητέρα του Αλέξανδρου ότι δούλευε ως μπράβος στην Καλαμάτα.

Κι ας έχει αποκαλυφθεί ότι υπάρχει ένα σκοτεινό κομμάτι της ζωής του, για το οποίο αρνήθηκε να αποκαλύψει ο,τιδήποτε στο Δικαστήριο και αφορά την παραμονή του στον Καναδά.

Κι ας έχει αναγκαστεί να ομολογήσει στο Δικαστήριο ότι είχε τελέσει έναν άλλο γάμο, στον Καναδά, τον οποίο απέκρυπτε επιμελώς, χρησιμοποιώντας μάλιστα ψευδή πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης.

Κι ας επέδειξε, το ίδιο βράδυ της δολοφονίας, ακραία υβριστική συμπεριφορά προς ανήλικα παιδιά, βρίζοντάς τα χυδαία.

Κι ας κατέθεσε μάρτυράς του ότι ο ίδιος μοίραζε σφαίρες στους συναδέλφους του στη βάρδια.

Κι ας βρέθηκε το όπλο του σε κατάσταση που υποδηλώνει επανειλημμένη οπλοχρησία, με σφαίρες από διάφορες παρτίδες και με παραβιασμένο τον μηχανισμό ώστε να μεγαλώνει η χωρητικότητα.

Κι ας έδωσε δείγμα γραφής ακόμη κι ενώπιον του Δικαστηρίου, αντιδρώντας σε πρόκληση που του έγινε και κομπάζοντας κι ο ίδιος για ξυλοδαρμό!”.

Ενώ σημείωναν σε άλλο σημείο:

“Οι Δικαστές που φρόντισαν επιμελώς και επίμονα, πριν καν συγκροτηθεί το Δικαστήριο, να αποκλειστεί από τη δίκη η πλευρά της οικογένειας του Αλέξανδρου, να μην ακουσθεί η πλευρά μας επί των τεράστιων δικονομικών και ουσιαστικών ζητημάτων, όπως το ζήτημα του εάν θα εξετασθούν μάρτυρες και αν θα αναγνωστούν έγγραφα και ως προς το ποια στοιχεία θα έπρεπε να αξιολογήσει το Δικαστήριο, οι Δικαστές οι οποίες αντιμετώπισαν με σκαιά επιθετικότητα την πλευρά μας, έκριναν μόνες τους και απέρριψαν κάθε προσφυγή και καταγγελία μας και εξασφάλισαν τον επιθυμητό μονόλογο στην υπεράσπιση Κορκονέα (αλλά και μία διακοπή 3 εβδομάδων, με κληρωθείσα τη σύνθεση) κρύβονται πίσω από τους ενόρκους.

Οι οποίοι, χωρίς να έχουν ακούσει κανένα μάρτυρα, ούτε τη μάνα του Αλέξανδρου ούτε έναν αυτόπτη, χωρίς να έχουν ακούσει την καταδικαστική απόφαση ούτε διαβάσει ούτε ένα έγγραφο, αποφάσισαν λέει, κατά πλειοψηφία, ότι ο Κορκονέας δικαιούται ελαφρυντικό”.