Απεργία πείνας Κουφοντίνα: “Είναι επείγον να συνεννοηθούμε”

Είμαστε στο παραένα. Στα 63 του, έχοντας ήδη τέσσερις απεργίες πείνας πίσω του, ο Δημήτρης Κουφοντίνας μπαίνει σήμερα στην 53η μέρα της πέμπτης του απεργίας πείνας. Το νοσοκομείο της Λαμίας, οι γιατροί του, η κοινή λογική, λένε ότι έχει μερικές ώρες ζωής. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης: η απεργία πείνας του ηγέτη του IRA, Μπόμπι Σαντς, που ξεκίνησε την 1 Μαρτίου 1981, κράτησε 66 μέρες, γιατί ο ίδιος ήταν μόλις 27 ετών.

Έχει μια μεσαιωνική αγριότητα, μια κυβέρνηση να κρατά για τον εαυτό της το δικαίωμα πάνω στη ζωή και το θάνατο ενός κρατούμενου. Γιατί έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ; Αφού όλοι καταλαβαίνουν ότι αρμόδια να αποφασίσει είναι η κυβέρνηση, γιατί η ίδια επιμένει στη στάση που είχε 30 μέρες πριν;

Προσπαθώντας να καταλάβω, διαβάζω τη δήλωση της νέας κυβερνητικής εκπροσώπου και τη σημερινή απάντηση της κ. Σοφίας Νικολάου στην Ιωάννα Κούρτοβικ. Ο βασικός ισχυρισμός της κ. Νικολάου είναι α) ότι η συνήγορος του Κουφοντίνα ψεύδεται και β) ότι «ο κρατούμενος επέλεξε, αντί της προσφυγής στη Δικαιοσύνη, την απεργία πείνας ως μέσο άσκησης πίεσης στην Πολιτεία, παρά το γεγονός ότι τηρήθηκαν χωρίς καμιά παρέκκλιση οι νόμοι».

Είναι επείγον να συνεννοηθούμε. Όχι μόνο για τη διαδικασία, που είναι σημαντική. Αλλά και για την ουσία, που είναι σημαντικότερη:

* Η κ. Νικολάου δεν έχει δώσει την από 4.1.2021 κυρωτική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής Μεταγωγών, όπως όφειλε. Αυτή είναι η διαδικασία. Η ουσία: Αν όντως «τηρήθηκαν χωρίς καμιά παρέκκλιση οι νόμοι», προς τι οι παρεμβάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη, της Διεθνούς Αμνηστίας, συνταγματολόγων όπως ο πρόεδρος του Ιδρύματος Τσάτσου, της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, και χιλίων ακόμα δικηγόρων;

* Για να μην υπάρχει η παραμικρή δεύτερη σκέψη, όπως είναι ήδη γνωστό, η Ιωάννα Κούρτοβικ επανυπέβαλε χτες, 28.2.2021, προς τη Γεν. Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής και την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών, αίτημα μεταγωγής του Δ. Κουφοντίνα, σύμφωνα με τον ν. 4760/2020. Επανυπέβαλε σημαίνει: το είχε υποβάλει ήδη, αγνοήθηκε – η ίδια επέμεινε, σε γνώση της κυβέρνησης. Γιατί, λοιπόν, η κυβερνητική εκπρόσωπος επιμένει στο παράλογο; Ποιον πείθει η θέση ότι, ανάμεσα στο να τηρήσει τη διαδικασία και να ρισκάρει τη ζωή του, ο Κουφοντίνας διάλεξε να ρισκάρει τη ζωή του; Πού στηρίζεται η πεποίθηση ότι ο Κουφοντίνας κάνει 53 μέρες κάτι σαν …τζιχάντ;

* Ο πόλεμος ανακοινώσεων, με άμετρο ζήλο αμφιθεάτρου να …ξεσκεπαστεί ο αντίπαλος, δεν ενδιαφέρει και δεν βοηθά εδώ που είμαστε: οι νομικοί καλώς επιχειρηματολογούν για τη διαδικασία – όμως ο περισσότερος κόσμος δεν έχει τρόπο να ελέγξει ποιες διαδικασίες τηρήθηκαν. Αυτό που επείγει –και που, ευτυχώς, καταλαβαίνουν οι περισσότεροι πολιτικοί αρχηγοί, άνθρωποι όπως οι Α. Χατζής, Θ. Σοφός, Α. Καρακούσης, Α. Σπηλιωτόπουλος, Κ. Τζαβάρας, και ιστορικές ξένες εφημερίδες, όπως η Λιμπερασιόν και το Μανιφέστο–, είναι να μην υπάρξει νεκρός.

Φοβάμαι ειλικρινά –το λέω με αγωνία– ότι η κυβέρνηση τους αγνοεί, γιατί έχει εγκλωβιστεί στο «Δίλημμα του Φυλακισμένου». Πρόκειται για το δίλημμα που αντιμετωπίζουν όσοι εμπλέκονται σε καταστάσεις σύγκρουσης: να συνεννοηθώ με την άλλη πλευρά, προς το συμφέρον και των δύο – ή μήπως η άλλη πλευρά θα μου τη φέρει;

Εξηγώ: Όσοι υποστηρίζουμε το αίτημα του απεργού πείνας να γυρίσει στον Κορυδαλλό, λέμε ότι η απεργία πείνας είναι αγώνας για τη ζωή. Η κυβέρνηση, από την άλλη, είναι βαθιά πεισμένη (ή έτσι δείχνει) ότι η απεργία πείνας είναι κόλπο για να συσπειρωθεί κόσμος γύρω από τον Κουφοντίνα υπέρ του αντάρτικου πόλης. Γι’ αυτό και λέει τον Κουφοντίνα, όχι απεργό πείνας, αλλά «αυτόχειρα» και «εκβιαστή». Το έχει πει τόσες φορές, για να πειστεί ο κόσμος της συντηρητικής παράταξης, που φαίνεται να το έχει πιστέψει και η ίδια. Αναρωτιέμαι: έχει τρόπο να ελέγξει αυτή της την εκτίμηση; Κι αν, στηριγμένη σε λάθος εκτίμηση, αφήσει έναν άνθρωπο να πεθάνει;

Ο Κουφοντίνας δήλωσε στη γιατρό επιλογής του, κ. Κατερίνα Ντουζέπη, ότι δεν θέλει να πεθάνει. Όσοι τον υποστηρίζουμε, λέμε ότι δεν θέλουμε απεργό πείνας νεκρό. Η κυβέρνηση λέει ότι δεν θέλει νεκρό. Αυτή είναι μια βάση συνεννόησης για να ξεπεραστεί τώρα το αδιέξοδο.

Το «δίλημμα του φυλακισμένου» πρέπει μέσα στη μέρα να τερματιστεί. Θα συνεχίσουμε να διαφωνούμε με την κυβέρνηση στα περισσότερα: θέλουμε να διαφωνούμε με τον απεργό πείνας ζωντανό και στα πόδια του. Αρκεί, γι’ αυτό, απλά μια διοικητική απόφαση. Χωρίς άλλη καθυστέρηση. Και χωρίς παρανοϊκές υποθέσεις εργασίας να στηρίζουν την αδιαλλαξία και την εκδικητικότητα.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις