Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Κρέμασε το σκυλί και το παράτησε – “Άφησα ένα κενό στο μάτι για να βλέπω το παιδί”

«Ο άνθρωπος που έχετε απέναντι σας κλαίει κάθε μέρα και κοιμάται αγκαλιά με τη φωτογραφία του θύματος. Η ζωή μου δεν τελείωσε όταν με συνέλαβαν, αλλά όταν πέρσι τέτοια μέρα έχασα την Καρολάιν. Τις υπόλοιπες 37 ημέρες ήταν να επανορθώσω έστω και ένα κομματάκι από αυτά που προκάλεσα με το να είμαι εκεί».

Με αυτά τα λόγια ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος της απολογίας του, ύστερα από σχεδόν επτά ώρες.

Ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε στη σκηνοθετημένη ληστεία, στο σκυλί που θανάτωσε, αλλά και στις 37 ημέρες που προσπάθησε να διαφύγει των αρχών.

Συγκεκριμένα, για τη θανάτωση του ζώου υποστήριξε:

Κατηγορούμενος: Η μόνη απελπισμένη σκέψη που έκανα ήταν να έχουν κάνει οι ληστές κάτι σε ένα ζωάκι μας.

Πρόεδρος: Αποφασίσατε να το κάνετε γιατί κανένας δεν θα σκεφτόταν εσάς, γιατί δείχνατε να τα αγαπάτε τα ζώα..

Κατηγορούμενος: Ήταν το μόνο που σκέφτηκα να κάνω.. Κατέβηκα στο υπόγειο και την πήρα με το κολάρο της. Ήμουν ένας άνθρωπος που κλαίει και χτυπιέται και σκέφτηκα αυτό το απίστευτο πράγμα. Έβαλα το λουρί της στο κάγκελο και απλά ανασηκώθηκε λίγο πάνω από το έδαφος το σκυλί.

Πρόεδρος: Ήταν ακαριαίος ο θάνατος;

Κατηγορούμενος: Έφυγα, ήταν αδύνατον να κοιτάω τη Ρόξυ. Πήγα στην κουζίνα που όλο αυτό δεν φαίνεται.

Πρόεδρος: Έβγαλε ήχο;

Κατηγορούμενος: Έκλαψε, όπως κλαίνε τα σκυλιά. Είχε διάρκεια λίγα δευτερόλεπτα. Το μωρό ήταν στο δωμάτιό του. Σε ένα μαξιλαράκι στο χαλί που της αρέσει να κοιμάται.

Για το σκηνικό της ληστείας:

Κατηγορούμενος: Είχα απέναντι μου τον άνθρωπό μου και ο,τι κάνω με πονάει. Σκέφτηκα να παρουσιάσω σκηνικό ληστείας. Δεν υπήρχε λογική και καθαρό μυαλό..

Πρόεδρος: Αυτό που παρουσιάσατε έγινε πιστευτό. Η αστυνομία σάς πίστεψε, κύριε κατηγορούμενε. Επικηρύχθηκαν οι ληστές με 300.000 ευρώ. Και εγώ προσωπικά σας πίστεψα. Αυτό έγκλημα το βιώσαμε όλοι. Πότε άρχισε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να στήνετε το σκηνικό της ληστείας;

Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος περιέγραψε πως ανακάτεψε το σπίτι, χωρίς να θυμάται τη χρονολογική σειρά των γεγονότων. Όπως ανέφερε, τελευταίος χώρος ήταν το υπνοδωμάτιο, όπου βρισκόταν νεκρή πλέον η Καρολάιν.

Πρόεδρος: Γιατί βάλατε το παιδάκι σας δίπλα στη μητέρα του;

Κατηγορούμενος: Χαίρομαι που με ρωτάτε γιατί έχουν ακουστεί πολλά. Είμαι στην κατάσταση που έχω περιγράψει και η μπέμπα κοιμάται. Όταν ανέβηκα πάνω, ήταν υποχρεωτικό να την έχω μαζί μου. Δεν έχω ιδέα τι θα ακολουθήσει με την αστυνομία, πότε θα έρθει. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να είναι μαζί μου.

Πρόεδρος: Γιατί όχι μέσα στο λίκνο; Το παιδί έχει αντίληψη, αντιλαμβάνεται ότι είναι στη μητέρα του, ότι έχει την μυρωδιά της μητέρα τους και ότι παγώνει…

Κατηγορούμενος: Ότι κοιμόταν το είχα σκεφτεί. Στο κρεβάτι φαινόταν ότι κοιμόταν, είναι το πιο ασφαλές σημείο πλην της αγκαλιάς μου.

Πρόεδρος: Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήταν ιδιαίτεροι σκληροί και άκαρδοι οι ληστές που έβαλαν το μωρό στο κρεβάτι…

Κατηγορούμενος: Όχι. Στα σκατά που έφτιαξα με ένοιαζε να ήταν όσο πιο ασφαλές γινόταν το παιδί. Εκεί ήταν ασφαλές, δεν μπορούσε να πέσει

Πρόεδρος: Πώς δεθήκατε;

Κατηγορούμενος: Πήγα στην κουζίνα, σκεφτόμουν πώς είναι οι δεμένοι σε ληστεία; Άνοιγα κλαίγοντας τα συρτάρια της κουζίνας. Περιεστρεφα τον καρπό μου με σπάγκο χαρταετού. Άφησα ένα κενό στο μάτι για να βλέπω το παιδί.

Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκε γενετικό υλικό κάπου; Στο κρεβάτι, στη σκάλα, στην κάμερα, στην κουζίνα;

Κατηγορούμενος: Όταν κατέβηκα στο παράθυρο, πήρα γάντια, γιατί σκέφτηκα για τα αποτυπώματα. Ίσως και την κάμερα να την έπιασα με γάντια. Είναι λεπτά και ώρες που είναι πολύ βίαια και χαοτικά…

Πρόεδρος: 12 παρά τέταρτο βάσει του κινητού ανεβήκατε τρεις ορόφους, άρα ήσασταν στο υπόγειο. Τι κάνατε εκεί;

Κατηγορούμενος: Πολύ πιθανόν κάτι να της πήρα και να της το ανέβασα στο δωμάτιο.

Πρόεδρος: Γίνετε συγκεκριμένος. Τι κάνατε εσείς;

Κατηγορούμενος: Μπορεί να ήθελα να πάρω κάτι. Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που θα μπορούσα να κάνω.

Πρόεδρος: Για τις κάμερες, γιατί υπήρχαν τόσες πολλές εγγραφές;

Κατηγορούμενος: Ίσως η Καρολάιν να έμπαινε συνέχεια στην εφαρμογή.

Για τις 37 ημέρες που διέφευγε της σύλληψης:

Κατηγορούμενος: Αυτές οι μέρες που μνημονεύονται ότι «μας κορόιδευε»… Αυτές οι 37 ημέρες για ό τι αδικαιολόγητο έχει συμβεί, δεν είναι λιγότερο βασανιστικές…

Πρόεδρος: Τότε θα έπρεπε να είχατε απευθυνθεί στις αρχές αν σας βασάνιζε αυτό το γεγονός…

Κατηγορούμενος: Φυσικά και με βασάνιζε. Ήμουν σε ένα χάος που προκάλεσα ο ίδιος με ένα μωρό στην αγκαλιά. Του στέρησα τη μητέρα του και τί θα κάνω. 37 μέρες πέρασα αγκαλιά με τη μικρή …

Πρόεδρος: Πιστέψατε ότι τα είχατε καταφέρει;

Κατηγορούμενος: Όταν γνώρισα τους ανθρώπους του ανθρωποκτονιών ήξερα ότι θα βρουν την αλήθεια

Πρόεδρος: Γιατί δεν προλάβατε τότε να τα πείτε πρώτος;

Κατηγορούμενος: Μετά το μνημόσυνο, αν ήθελα κακόβουλα να αποφύγω ψυχρά και μεθοδικά αυτό το κομμάτι όπως λένε, θα το είχα κάνει. Αν η βούλησή μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους, την πεθερά μου και τους γονείς μου και να φύγω, θα το είχα κάνει. Θα μπορούσα να πάρω την κόρη μου και να φύγω.

Πρόεδρος: Δηλαδή μείνατε εδώ για αυτούς;

Κατηγορούμενος: Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου και κρατούσα συνεχώς αγκαλιά την κόρη μου για να μην την αφήσω ποτέ

Πρόεδρος: Πιστεύετε ότι είχατε το ηθικό παράστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί; Δεν νιώθατε ότι κάτι σας βαρύνει;

Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε επιλογή. Μπορεί να είμαι διαλυμένος, αλλά η μικρή δεν φταίει σε τίποτα. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου να καλύψω αυτό το κενό, να ζητήσω συγγνώμη και να προσπαθήσω να επανορθώσω.

Η απολογία συνεχίζεται με ερωτήσεις της εισαγγελέως της έδρας.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις