Δίκη Χρυσής Αυγής: Η κατά την εισαγγελέα “τυχαία” δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Ήταν ακριβώς πέντε μήνες πριν, όταν στη δίκη της Χρυσής Αυγής, ο Γ. Ρουπακιάς από την ξύλινη καρέκλα του εδωλίου είπε σε μία αποστροφή του λόγου του για τη δολοφονία του Π. Φύσσα: «Μια απλή ανθρωποκτονία ήταν». Χθες, Πέμπτη, η ίδια φράση ακούστηκε ξανά, αυτή τη φορά από τα χείλη της εισαγγελέως Αδαμαντίας Οικονόμου. «Η ανθρωποκτονία ήταν τυχαία» ήταν τα ακριβή της λόγια.

Επί οκτώ ώρες, η εισαγγελική λειτουργός ανέλυσε το σκεπτικό της, το οποίο επί της ουσίας ήταν πως δεν υπήρξε ποτέ εγκληματική οργάνωση, ότι όλες οι ανθρωποκτονίες που αποδίδονται στη Χρυσή Αυγή είναι μεμονωμένα περιστατικά και τέλος, ότι η ηγετική ομάδα δεν μπορούσε να έχει ιδέα για τα εγκλήματα που ενδεχομένως τέλεσαν μέλη, οπαδοί ή υποστηρικτές του κόμματος.

Επί οκτώ ώρες, διάβαζε την πολυσέλιδη εισήγησή της, επικαλούμενη κυρίως τους ισχυρισμούς των κατηγορουμένων και των μαρτύρων υπεράσπισης και καταρρίπτοντας ως αβάσιμα όσα υποστήριξαν στα 4,5 χρόνια ακροαματικής διαδικασίας προστατευόμενοι και μη μάρτυρες.

Επί οκτώ ώρες, η πρόεδρος της έδρας Μαρία Λεπενιώτη δεν έστρεψε ούτε μία φορά το βλέμμα της προς την πλευρά της εισηγήτριας, σημειώνοντας ασταμάτητα στα έγγραφά της. Μοναδική εξαίρεση, μία στιγμή λίγο πριν την ολοκλήρωση της αγόρευσης, όπου η πρόεδρος θέλησε να επισημάνει την παραδρομή της εισαγγελέως ως προς τα αδικήματα που αποδόθηκαν σε έναν κατηγορούμενο.

Την ίδια ώρα, η Μάγδα Φύσσα άκουγε μέχρι αργά το μεσημέρι την εισαγγελική λειτουργό να αποδομεί το κατηγορητήριο που έφερε ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης την Τοπική Οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Γύρω της, κόσμος περνούσε, της έσφιγγε το χέρι σε μία προσπάθεια να την εμψυχώσουν.

Η ίδια με παρέμβαση της προς την έδρα, θέλησε να πάρει μία απάντηση: «Να κάνω μια ερώτηση στην κυρία εισαγγελέα… Σήμερα στις 18 του μήνα ο Παύλος κλείνει 75 μήνες νεκρός. Τελικά σήμερα τον ξαναμαχαιρώσατε; Αιμορραγεί η πληγή του. Θα ήθελα να απαντήσει….».

Δολοφονία δίχως κίνητρο

 Η εισαγγελέας της έδρας δεν «είδε» στυλιάρια, ούτε ρόπαλα. Δεν «είδε» ούτε συνοδηγό στο αυτοκίνητο που οδήγησε ο Γ. Ρουπακιάς ανάποδα στην Π. Τσαλδάρη, εντοπίζοντας τον Παύλο Φύσσα. Για εκείνη είναι «ο μόνος ένοχος».

Ήθελε να φονεύσει τον παθόντα, είπε επικαλούμενη τα χτυπήματα που κατάφερε «με μανία» στον 34χρονο, ενώ βρισκόταν «σε ήρεμη σκέψη πριν και μετά την υλοποίηση της πράξης, αποδεχόμενος τον κίνδυνο του θανατηφόρου αποτελέσματος, που μπορούσε να προκληθεί με το αναδιπλωμένο μαχαίρι, το οποίο έφερε μαζί του».

Ωστόσο, η Αδαμ. Οικονόμου δεν έκανε αναφορά στο κίνητρο του Γ. Ρουπακιά. Τί δηλαδή, προκάλεσε στον κατηγορούμενο την απόφαση να σκοτώσει τον 34χρονου μουσικό, αφού όπως εξήγησε, ο Π. Φύσσα δεν ήταν στοχοποιημένος. «Ο Γ. Ρουπακιάς αποφάσισε με μία αίσθηση υπεροχής και ασφάλειας να επιτεθεί και να επιφέρει το θάνατο» υποστήριξε μόνο, αναφερόμενη στην «οχλαγωγία»που επικρατούσε στο σημείο, επισημαίνοντας την ίδια στιγμή ότι «από κανένα στοιχείο δεν αποδείχθηκε οτι η ανθρωποκτονία του Π. Φύσσα ήταν προσχεδιασμένη από ηγεσία και δόθηκε σχετική εντολή».

Αντίστοιχα, είπε για τους 17 συγκατηγορούμενούς του: «Η παρουσία τους στο σημείο προκάλεσε ευνοϊκές συνθήκες για την τέλεση του κακουργήματος, με την οχλαγωγία και τον προπηλακισμό της παρέα του Π. Φύσσα. Αποτέλεσμα ήταν εκείνος να εγκλωβιστεί και να καταστεί ευάλωτος. Βρέθηκαν μαζί με το Ρουπακιά στην πρώτη γραμμή των επεισοδίων ενισχύοντας την πρόθεσή του». Όμως λίγο αργότερα θα προσθέσει: «Δεν προκύπτει ότι είχαν σκοπό να σκοτώσουν, όταν έφυγαν από τα γραφεία της Τοπικής Οργάνωσης της Νίκαιας. Δεν προέκυψε αν γνώριζαν την ανθρωποκτόνο πρόθεση του Γ. Ρουπακιά και παρέμειναν στο σημείο για να τον συνδράμουν. Εκείνο το βράδυ δεν υπήρχε σχεδιασμός. Δεν αποδεικνύεται» καταλήγοντας πως και οι 17 θα έπρεπε να κηρυχθούν αθώοι για το αδίκημα της συνέργειας στην ανθρωποκτονία.

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν η αγόρευση και για την εμπλοκή του Ιω. Λαγού, για τον οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ ειπε πως στις τηλεφωνικές συνομιλίες που είχε με τον πυρηνάρχη Νίκαιας, Γ. Πατέλη, απλά προσπαθούσε να μάθει εν αγωνίως τί είχε συμβεί το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας Φύσσα.

«Αμφισβητείται το καταστατικό»

Όσο για την κατηγορία της ένταξης, συμμετοχής και διεύθυνσης της εγκληματικής οργάνωσης, σύμφωνα με την εισαγγελική λειτουργό, η ηγεσία της Χρυσής Αυγής ουδέποτε εδωσε κάποια εντολή, ούτε γνώριζε για ενδεχόμενες εγκληματικές πράξεις.

Παράλληλα, κατά την εισήγηση, δεν αποδείχθηκε ότι υπήρχε άλλο καταστατικό πριν από αυτό που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο του 2012, πριν την εκλογή του κόμματος, επικαλούμενη μάλιστα, μάρτυρες υπεράσπισης. Αντίθετα, για εκείνο που κατέθεσε ο μάρτυρας κατηγορίας και δημοσιογράφος Δημ. Ψαρράς, υποστήριξε ότι «δεν φέρει ημερομηνία, αμφισβητείται έντονα από τους κατηγορούμενους, ενώ ο μάρτυρας δεν αναφέρει την προέλευσή του» και καταλήγει: «Ακόμα και αν γίνει δεκτός ο ισχυρισμός ότι υπήρχε πράγματι τέτοιο καταστατικό, δεν αποδείχθηκε ότι αυτό το ακολουθούσαν μετά το 1992».

«Μεμονωμένα περιστατικά»

Αντίστοιχα, οι «πύρινες» ομιλίες των βουλευτών δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «οξείες πολιτικές εκφράσεις, που δεν ήταν ικανές να προκαλέσουν την τέλεση εγκλημάτων», ενώ οι μαίανδροι, οι ναζιστικοί χαιρετισμοί κι οι μαίανδροι δεν αφορούν αντικείμενο της δίκης, καθώς -όπως υποστηρίζουν αι οι κατηγορούμενοι- «η ιδεολογία τους είναι ποινικά αδιάφορη».

Τέλος, τα εγκλήματα που αποδόθηκαν ως ενέργειες χρυσαυγιτών, όπως η επίθεση σε βάρος των Αιγύπτιων αλιεργατών και του χώρου «Αντίπνοια», χαρακτηρίστηκαν ως «μεμωνομένα περιστατικά» δίχως συγκεκριμένο σχεδιασμό. Στο ίδιο πλαίσιο για τη δολοφονία του Λουκμαν Σαχζάτ επεσήμανε ότι «οι κατηγορούμενοι ουδεμία σχέση είχαν με τη Χρυσή Αυγή» ενώ για την επίθεση σε βάρος μαθητή στο Π. Φάληρο υποστηριξε ότι «το κίνητρο ήταν προσωπικό -μία αισθηματική σχέση- και όχι πολιτικό».

Εν ολίγοις η Αδ. Οικονόμου ζήτησε Για τους συνολικά 68 κατηγορούμενους:

– την απαλλαγή και για τους 65 κατηγορούμενους, στους οποίους έχει αποδοθεί η ένταξη, συμμετοχή ή διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης.

– Την καταδίκη μόνο του Γ. Ρουπακιά από τους 18 κατηγορούμενους για τη δολοφονία Φύσσα.

– Την καταδίκη των πέντε κατηγορούμενων για την επίθεση σε βάρος των Αιγύπτιων ψαράδων, όχι όμως για το αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας από πρόθεση, αλλά για το κακούργημα της βαριάς σκοπούμενη σωματικής βλάβης

– Την ενοχή των τεσσάρων εμπλεκομένων στην επίθεση κατά του ΠΑΜΕ για πλημμεληματική επικίνδυνη σωματική βλάβη και για απλή σωματική βλάβη, η οποία ωστόσο έχει παραγραφεί, προτείνοντας και εδώ τη μετατροπή της απόπειρας ανθρωποκτονίας

– Την πλήρη απαλλαγή των Ηλ. Κασιδιάρη και Στ. Μπούκουρα για το αδίκημα της διακεκριμένης οπλοκατοχής, πράξη για την οποία μάλιστα έιχε προφυλακιστεί ο πρώτος κατηγορούμενος

– Την καταδίκη για το πλημμέλημα της παράνομης κατοχής όπλων ή πυρομαχικών για τους υπόλοιπους πέντε κατηγορούμενους βουλευτές, Νικ. Μιχαλολιάκο, Χρ. Παππά, Γ. Γερμενή, Νικ. Μίχο και Ιω. Λαγό, κατά μεταβολή της κατηγορίας από το κακούργημα της διακεκριμένης οπλοκατοχής.