Δύσκολα η ΝΔ! Ακόμη το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης βγάζει κυβέρνηση

Όταν έχεις καιρό να δεις μια «κανονική» δημοσκόπηση, ακόμη και τα απολύτως αναμενόμενα  ευρήματα να παρουσιαστούν, προκαλούν ενδιαφέρον και είναι χρήσιμα για συμπεράσματα.  Η δημοσκόπηση της Κάπα Research που δημοσιεύει σήμερα το Έθνος, αποτυπώνει δημοσκοπικά τις κυρίαρχες τάσεις στην ελληνική κοινωνία, σε απόλυτη αρμονία με αυτό που εισπράττει ο μέσος πολίτης. Η μείωση της ψαλίδας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας είναι κυρίαρχη σε όλες τις δημοσκοπήσεις τους τελευταίους μήνες, αν και το 4,8% της διαφοράς, φέρνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε πολύ δύσκολη θέση. Το ενδιαφέρον όμως εντοπίζεται στα ποιοτικά στοιχεία της έρευνας.

Εκεί διαπιστώνουμε, πως τα σημαντικότερα προβλήματα των πολιτών είναι με συντριπτικά ποσοστά η ανεργία, η φτώχεια, η κατάσταση στις δομές υγείας και διαφθορά στη δημόσια ζωή. Αντίθετα ζητήματα που παρουσιάστηκαν ως μείζονα από δημοσκοπικές εταιρίες και media, όπως το προσφυγικό, η κατάσταση στην αγορά και η εγκληματικότητα δεν απασχολούν  τον πολύ κόσμο και έρχονται στις τελευταίες θέσεις της σχετικής μέτρησης.

Αν υπήρχε ένα κόμμα με πλήρη αντίληψη της  «αγωνίας» της κοινωνίας, όπως αυτή αποτυπώνεται στην έρευνα της Κάπα Research, ήταν  ο ΣΥΡΙΖΑ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μεταξύ του  2012 και του 2014. Σε αυτά τα ζητήματα προσπάθησε να δώσει απαντήσεις το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του Σεπτεμβρίου του 2014 και πέτυχε να δημιουργήσει μια ευρύτατη κοινωνική πλειοψηφία, που έφερε το αποτέλεσμα των εκλογών του Γενάρη του 2015.

Πρώτο ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ τότε ήταν η ανεργία και απαντούσε σε αυτό, με ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης μέσω ενός διευρυμένου προγράμματος δημοσίων επενδύσεων και με έμφαση στην κοινωνική οικονομία. Η φτώχεια και η ανέχεια, συνθήκη ταυτισμένη με τις μνημονιακές  πολιτικές,  θα αποτελούσαν παρελθόν με τον κατώτατο να επιστρέφει στα 751 ευρώ, την 13η και 14η σύνταξη κλπ. Η κατάσταση στο χώρο της υγείας θα άλλαζε άρδην με χιλιάδες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, ενώ η διαφθορά στη δημόσια ζωή θα αποτελούσε παρελθόν και όσοι είχαν βάλει το χέρι στο μέλι, θα κατέληγαν στη φυλακή.

Ότι τα ζητήματα  αυτά παραμένουν τα βασικά  προβλήματα, έπειτα από 3 σχεδόν χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν  υποδηλώνει προφανώς επιτυχία στην χάραξη του κυβερνητικού έργου, ούτε τήρηση των δεσμεύσεων που χάθηκαν με την υπογραφή του 3ου μνημονίου. Η ιστορία όμως δείχνει ότι διευρύνεις το εκλογικό σου ακροατήριο, όταν γίνεσαι φορέας των συμφερόντων των πολλών,  απαντώντας προγραμματικά στα μεγάλα ερωτήματα που τίθενται.

Η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, κάνει ακριβώς το αντίθετο, θέτοντας στην ατζέντα ζητήματα που συσπειρώνουν, μόνο όσους αυτοπροσδιορίζονται ως οργανικά τμήματα  της Δεξιάς. Άντε και όσους έχουν offshore, αλλά πόσοι είναι;

 Στο γαλάζιο επιτελείο θεωρούν πως η ανεργία θα λυθεί με ευέλικτες μορφές εργασίας, λες και δεν αποτελούν ήδη την αποτυχημένη μνημονιακή συνταγή, που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια. Η αύξηση του κατώτατου μισθού θα είναι καταστροφική για τους εργαζόμενους, δηλώνει ο κ.Βρούτσης, ενώ αυξήσεις στις συντάξεις προβλέπονται μόνο για στρατιωτικούς και δικαστές (sic). Η δημόσια υγεία αποτελεί παρωχημένο μοντέλο, μπροστά στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ενώ η μνήμες από τις θητείες των Βορίδη και Άδωνη στο Υπουργείο είναι ακόμη νωπές. Το θέμα της διαφθοράς στη δημόσια ζωή δεν το πιάνω καν, γιατί η άποψη του κόσμου για το πολιτικό προσωπικό της ΝΔ, συναντά τη  ρήση του Κίσσιγκερ  πως «οι διεφθαρμένοι πολιτικοί είναι δυσφήμιση για το υπόλοιπο δέκα τοις εκατό».

Ακόμη και οι υποσχέσεις για μειώσεις στη φορολογία των επιχειρήσεων, σκοντάφτουν στα ευρήματα της έρευνας, με το 70% των πολιτών, να θεωρεί πως οι μεγάλες επιχειρήσεις σημειώνουν υπερκέρδη. Όλα λάθος δηλαδή γίνονται προγραμματικά στη Νέα Δημοκρατία, που επενδύει στα ζητήματα ασφάλειας, αγοράς και στο προσφυγικό, ενώ στα πραγματικά προβλήματα καταγράφει φανερά αντιδημοφιλείς θέσεις.

Σε αυτό το περιβάλλον  το παιχνίδι όχι απλώς παραμένει ανοιχτό, όπως αναφέρει το πρωτοσέλιδο του Έθνους, αλλά  γέρνει και υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεχτούμε μάλιστα, το εύρημα για  1.000.000 αναποφάσιστους, που είναι κυρίως φτωχοί άνθρωποι, άνεργοι, προοδευτικοί  –θέλουν διαχωρισμό εκκλησίας- κράτους, ψήφισαν ΌΧΙ στο δημοψήφισμα κλπ- τότε το μεγάλο ζήτημα δεν είναι τι θα κάνει η ΝΔ που έχει πιάσει ταβάνι, αλλά αν ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι σε θέση να εκφράσει τον κόσμο του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης», που δεν πάει στη ΝΔ, αλλά παραμένει αναποφάσιστος και πολιτικά ορφανός. Και αυτό με επιδοματική πολιτική και πλειστηριασμούς δεν γίνεται.

*Ο Λευτέρης Αρβανίτης είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος του γραφείου της 24MEDIA στη Θεσσαλονίκη.