Δολοφονία Φύσσα: Η αρχή του τέλους της ναζιστικής Χρυσής Αυγής

Επτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την νύχτα που όλη η Ελλάδα κατανόησε την πραγματική φύση της Χρυσής Αυγής. Από την νύχτα που το προσωπείο του πολιτικού κόμματος έσπασε και ακόμη και οι πλέον ανυποψίαστοι δεν μπόρεσαν να αποστρέψουν το βλέμμα τους από την πραγματικότητα. Αυτήν μιας ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, η οποία δεν διστάζει ακόμη και μπροστά στην φυσική εξόντωση των αντιπάλων της.

Επτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την νύχτα που ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, των συνοδοιπόρων του εκείνο το βράδυ και όσων τους εξέθρεψαν και τους όπλισαν.

Η συμπλήρωση των επτά χρόνων από την δολοφονία του Killah P, συμπίπτει με την ολοκλήρωση της δίκης της ναζιστικής οργάνωσης, μετά από 5,5 χρόνια και την αναμονή της δικαστικής απόφασης.

Και μπορεί πλέον η Χρυσή Αυγή να έχει κατακερματιστεί, τα πάλαι ποτέ κραταιά στελέχη της να είναι εξαφανισμένα -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-από την δημόσια σφαίρα και σε κάθε ευκαιρία να εξαπολύουν αλληλοκατηγορίες υπό το βάρος της δίκης και της κοινωνικής κατακραυγής, όμως δεν ήταν πάντα έτσι.

Η “σοβαρή Χρυσή Αυγή”

Τον Σεπτέμβριο του 2013 η Χρυσή Αυγή αποτελούσε εκλεγμένο στο ελληνικό κοινοβούλιο κόμμα, εκπροσωπούμενο από 18 βουλευτές. Με την χώρα να διανύει τα πιο δύσκολα μνημονιακά χρόνια της, με την αντιμεταναστευτική ρητορική στο απόγειό της, η Χρυσή Αυγή έχει καταφέρει να δρα σχεδόν ανενόχλητη, βάζοντας στο στόχαστρό της, όποιον δεν ταίριαζε με την ναζιστική αισθητική της ή δεν συμφωνούσε με την ιδεολογία του μίσους που πρεσβεύει.

Είχε προηγηθεί άλλωστε, τον Ιανουάριο της ίδιας χρονιάς, η δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, από δύο μέλη της οργάνωσης, ενώ πέντε μέρες πριν την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 12 Σεπτεμβρίου, τάγμα εφόδου της οργάνωσης επιτέθηκε με σιδερολοστούς και κοντάρια κατά συνεργείου του ΚΚΕ που πραγματοποιούσε αφισοκόλληση.

H βουλευτική ασυλία βασικών στελεχών της οργάνωσης και η απραξία των αρχών απέναντι στα εγκλήματα, αλλά και η νομιμοποίηση που παρείχαν στην δράση της δηλώσεις περί “σοβαρής χρυσής αυγής” που θα μπορούσε να συμμετάσχει σε κυβέρνηση και περί “αυθεντικού λαϊκού κινήματος της μεταπολίτευσης”, καλλιέργησαν μία αίσθηση ατιμωρησίας στην οργάνωση, η οποία θεωρούσε τους δρόμους προνομιακό πεδίο δράσης της και στόχους της όλους εκείνους που βρίσκονταν απέναντι στην εγκληματική της δράση.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου 2013, ο αντιφασίστας μουσικός, Παύλος Φύσσας, γνωστός ως Killah P με την σύντροφο και την παρέα του παρακολουθούσε έναν αγώνα ποδοσφαίρου σε καφετέρια στο Κερατσίνι. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, θα άφηνε την τελευταία του πνοή μαχαιρωμένος από το μέλος της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Ρουπακιά, συνεπικουρούμενο από ομοϊδεάτες και “συναγωνιστές”.

Βίντεο της ερευνητικής ομάδας Forensic Architecture, που είχε δοθεί στην δημοσιότητα, κοντά στην συμπλήρωση των πέντε χρόνων από την δολοφονία, καταδεικνύει την δράση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, με το Τάγμα Εφόδου να συγκροτείται μέσα σε 20 λεπτά, αλλά και την αδράνεια -σε εγκληματικό ενδεχομένως βαθμό- των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ που κλήθηκαν να επέμβουν.

Όπως έγραφε τέτοιες μέρες το 2019 ο Χρήστος Δεμέτης, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 18ης Σεπτεμβρίου, “ο Ρουπακιάς ολοκλήρωνε το έργο που αποτελούσε το επιστέγασμα ενός πολύ καλά οργανωμένου σχεδίου μιας εγκληματικής οργάνωσης με νεοναζιστική δομή και ιεραρχεία. Ο Παύλος Φύσσας, ο Killah P, δεν πέθανε “για το ποδόσφαιρο” όπως βιάστηκαν να μεταδώσουν κάποιοι το πρωί της 18ης Σεπτεμβρίου. Δολοφονήθηκε για τα πιστεύω του, για τις ιδέες του, για όσα πρέσβευε με τους καθημερινούς του αγώνες. Ήταν εκείνος που οργάνωνε αντιφασιστικά χιπ χοπ φεστιβάλ στις γειτονιές του Πειραιά, ήταν ένας από εκείνους που φώναζαν και προειδοποιούσαν για το κακό που αναδυόταν, ήταν ένας από τους λίγους που δεν δίστασε να υψώσει το ανάστημά του μπροστά στο Κτήνος”.

Και ήταν ο θάνατός του που κατέδειξε την μεγάλη αυτή παθογένεια, αυτό το Κτήνος, που η ελληνική κοινωνία, με σαφείς ευθύνες του κράτους και των κυβερνήσεων, εξέφρεψε και άφησε να γιγαντωθεί, για να βρεθεί (όχι και τόσο) ξαφνικά απέναντί της.

Η αρχή του τέλους

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν εκείνη που έθεσε την Χρυσή Αυγή στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών και ξεσκέπασε τις μεθόδους και την δράση της για την πλειονότητα των πολιτών.

Η σύλληψη του Γ. Ρουπακιά και η σχέση του με την οργάνωση, οδήγησαν στον έλεγχο ακόμη και υψηλόβαθμων στελεχών της, με τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης, Νίκο Δένδια να διαβιβάζει στην Εισαγγελία το Αρείου Πάγου φάκελο με παρόμοιες επιθέσεις κατά ημεδαπών και αλλοδαπών, ο οποίος αποτέλεσε την έναρξη της προκαταρκτικής εξέτασης για ρατσιστικές επιθέσεις.

Λίγες ημέρες μετά και με την ολοκλήρωση της έρευνάς του, ο εισαγγελέας Α.Π., Χαρ. Βουρλιώτης, ζητεί την ποινική δίωξη βασικών βουλευτών της Χ.Α., όπως ο Νικ. Μιχαλολιάκος, ο Χρ. Παππάς και ο Ηλ. Κασιδιάρης.

Στο πόρισμά του, έκανε λόγο για “ενεργή ναζιστικού τύπου εγκληματική οργάνωση που δρα από το 1987 μέχρι σήμερα με στρατιωτική δομή, ιεραρχία και διακλαδώσεις σε όλη τη χώρα”, ενώ απέδιδε στον γραμματέα του κόμματος Νίκο Μιχαλολιάκο ρόλο αρχηγού στα πρότυπα του “Führerprinzip” και υπαρχηγού στον Χρήστο Παππά.

Στις 15 ημέρες που ακολούθησαν την δολοφονία, 32 στελέχη της συνελήφθησαν, μεταξύ αυτών, ολόκληρη η ηγετική της ομάδα.

Το πολιτικό τέλος

Το τέλος της πολιτικής επίφασης της Χ.Α. ήρθε τον Ιούλιο του 2019, όταν στις βουλευτικές εκλογές δεν ξεπέρασε το όριο του 3%, στερούμενη έτσι την ασυλία των μελών της και τις σχετικές επιχορηγήσεις. 

Η αποδιοργάνωση, τα “αλληλοκαρφώματα” μεταξύ πρωτοκλασάτων στελεχών της και οι αποχωρήσεις όσων “περήφανα” μέχρι πρότινος δήλωναν μέλη της, κατέστησαν σαφές σε όλους ότι το μόρφωμα, που ανέστησε το σάπιο πτώμα του εν ελλάδι φασισμου, χρήζει μόνο περιφρόσυνης και απαξίας.

Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση

Παρά τις δεκάδες καταγγελίες σε βάρος της, παρά τις δολοφονίες και τα πογκρόμ σε βάρος μεταναστών από τον Άγιο Παντελεήμονα έως τον Ασπρόπυργο, ο επίσημος χαρακτηρισμός της ως εγκληματική οργάνωση, έχει αργήσει σχεδόν 40 χρόνια.

Αλλά μόνο επίσημα. Η πραγματική φύση της οργάνωσης αποκαλύφθηκε στην κοινωνία όταν μέλη της δολοφούσαν τον Σαχζάτ Λουκμάν. Όταν χρυσαυγίτες επιτίθεντο σε Αιγύπτιους αλλιεργάτες και σε κομμουνιστές. Όταν το αίμα του Φύσσα πότιζε το πεζοδρόμιο στο Κερατσίνι. Είχε αποκαλυφθεί σε δρόμους και πλατείες όπου ακούστηκαν τα χυδαία συνθήματα περί αίματος και τιμής.

Πλέον δεν υπάρχει δικαιολογία. Η Μάγδα Φύσσα, ο Καντίμ Χουσεϊν, οι φίλοι του Παύλου και του Σαχζάτ το γνωρίζουν. Μαζί με αυτούς το γνωρίζουν όσοι όλα αυτά τα χρόνια βρίσκονται στους δρόμους και στις δικαστικές αίθουσες περιμένοντας να αποδοθεί Δικαισύνη.

Επτά χρόνια μετά την δολοφονία του Φύσσα και πεντέμιση από την έναρξη της δίκης, οι δικαστικοί λειτουργοί καλούνται να λάβουν μία απόφαση. Καλούνται να επικυρώσουν αυτό που στη συνείδηση του κόσμου είναι γεγονός. Η Χρυσή Αυγή είναι μία οργάνωση ναζιστών, είναι μία οργάνωση δολοφόνων. Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση.