Δολοφονία Γρηγορόπουλου: Το χρονικό της δίκης και ο αμετανόητος Κορκονέας

Στα 24 του χρόνια, θα τελείωνε το πανεπιστήμιο, αν δεν το είχε ήδη κάνει. Θα σχεδίαζε τα πρώτα επαγγελματικά του βήματα ή θα συνέχιζε τις σπουδές του. Το κύριο μέλημά του πιθανότατα θα ήταν η βραδινή έξοδος με τους φίλους του -ίσως και με την κοπέλα του- αλλά και αν θα ξέκλεβε κανένα τριήμερο στις γιορτές για ένα ταξιδάκι.

Όλα αυτά, εφόσον πριν εννέα χρόνια, δεν βρισκόταν απέναντι σε έναν ειδικό φρουρό, ο οποίος με μία ευθεία βολή από το υπηρεσιακό του περίστροφο έκοψε το νήμα της ζωής του. Ο άδικος χαμός του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι χαραγμένος στο μυαλό κάθε ανθρώπου, που πριν από σχεδόν μία δεκαετία ξεσηκώθηκε κατά του …αδιανόητου, κατά του Επαμεινώνδα Κορκονέας ο οποίος για “επίδειξη ισχύος” -όπως κατέληξε η ελληνική Δικαιοσύνη- άφησε νεκρό στη συμβολή Τζαβέλα και Μεσολογγίου, στα Εξάρχεια, το 15χρονο μαθητή και “λαβωμένο” ανεπανόρθωτα τον Νίκο Ρωμανό, τον αδελφικό φίλο στην αγκαλιά του οποίου ξεψύχησε.

Σήμερα, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ήταν κάθετο ως προς το τί συνέβη το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008. Μέσα από 84 συνεδριάσεις, το ΜΟΔ Άμφισσας τον έκρινε ένοχο κατά πλειοψηφία (4-3) για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο, μετατρέποντας προς το αυστηρότερο την κατηγορία, καθώς μέχρι τότε τον βάραινε η ίδια πράξη, αλλά με ενδεχόμενο δόλο.

Όσο για το δεύτερο ειδικό φρουρό που κάθισε στο εδώλιο, Βασίλη Σαραλιώτη, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών κατά πλειοψηφία (6-1) για συνέργεια στην ανθρωποκτονία. Ένα χρόνο μετά, αποφυλακίστηκε με τον περιοριστικό όρο της μη απομάκρυνσης του από τον τόπο καταγωγής του, το νομό Δράμας, και από τότε παραμένει ελεύθερος.

Και οι δύο αναμένουν την εξέλιξη της δίκης στο Μικτό Εφετείο της Λαμίας, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου ένα χρόνο. Ωστόσο, η ακροαματική διαδικασία συνεχίζει με αργούς ρυθμούς, αφού έχει φτάσει μόλις στο στάδιο εξέτασης των αυτοπτών μαρτύρων.

Ανήμερα της “μαύρης” επετείου οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής, Νίκος και Ζωή Κωνσταντοπούλου, αναφέρουν σχετικά: “Εννέα χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους Ειδικούς Φρουρούς Ε. Κορκονέα και Β. Σαραλιώτη, η ψυχή του Αλέξανδρου αναζητεί δικαίωση.

Όχι μόνο με την επικύρωση της πρωτόδικης καταδίκης των ενόχων, την οποία αξιώνει η οικογένεια του Αλέξανδρου στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας, σε μια δίκη που εδώ και ένα χρόνο γίνεται σε καθεστώς πλήρους παρασιώπησης, με επόμενη δικάσιμο την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017.

Αλλά και με τη διασφάλιση της ζωής και της υγείας όλων των πολιτών απέναντι στην αστυνομική βία, με την παραδειγματική τιμωρία όλων των υπαιτίων για πράξεις αστυνομικής βίας, όσο υψηλόβαθμοι κι αν είναι”.

Το σκεπτικό το δικαστηρίου

Τα όσα έλαβαν χώρα το μοιραίο βράδυ, όταν κάποιος πέταξε ένα μπουκάλι νερό στο περιπολικό που επέβαιναν οι δύο ειδικοί φρουροί, αποκαλύπτονται στην πρωτοβάθμια απόφαση. Παρά τις αντίθετες εντολές του κέντρου της αστυνομίας, γύρισαν πίσω, άφησαν το περιπολικό, κατευθύνθηκαν πεζή προς την ομάδα των νεαρών και όταν έφτασαν σε απόσταση βολής, πυροβόλησε.

Για αυτό και κατά το δικαστήριο, ήταν ο Επαμεινώνδας Κορκονέας που “προκάλεσε τα νεαρά άτομα για επίδειξη ισχύος”, και στη συνέχεια “σκόπευσε ευθεία και πυροβόλησε” δύο επαναληπτικές φορές εναντίον των νεαρών ατόμων που προηγουμένως σκόπευσε και όχι “στον αέρα”. Ο υπερασπιστικός ισχυριμός ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε σε μία τσιμεντένια διακοσμητική μπάλα στο δρόμο, έπεσε στο κενό.

Όπως αναφέρει η πλειοψηφία του δικαστηρίου, εκ των οποίων ένας τακτικός δικαστής και τρεις ένορκοι, “αποδείχθηκε και η απαθής και αδιάφορη στάση του κατηγορουμένου απέναντι στο έννομο αγαθό της ζωής και από το γεγονός ότι μολονότι αντιλήφθηκε, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, την πτώση του θύματος, ωστόσο αυτός σκεπτόταν τη διαδικασία Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης που θα ακολουθούσε λόγω ακριβώς της χρήσης του όπλου (βλ. την απολογία του “σκεφτόμουν τι θα ακολουθούσε, ολόκληρη διαδικασία με ΕΔΕ λόγω της χρήσης του όπλου…. Την ΕΔΕ σκέφτηκα μετά τον πυροβολισμό”)”.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η μετατροπή της αρχικής κατηγορίας σε ανθρωποκτονία με άμεσο δόλο, έγινε για τον Κορκονέα, επειδή:

(α) από την ακατάσχετη επιθυμία του να προκαλέσει με κάθε τρόπο τα άοπλα νεαρά άτομα και να κάνει επίδειξη ισχύος, εμφορούμενος από την ασφάλεια που του παρείχε η κατοχή του ατομικού του οπλισμού και χωρίς προηγουμένως να έχει προκληθεί,

(β) από τις προηγηθείσες σχετικές απειλές με τις οποίες εξέφρασε ρητώς ότι είχε ανθρωποκτόνο πρόθεση, καθόσον απηύθυνε στα νεαρά άτομα τις φράσεις “ελάτε τώρα ρε …”, “ελάτε να σας δείξουμε”, “ελάτε αν σας τολμάει”,

(γ) από το μέσο (όπλο) που χρησιμοποίησε το οποίο ήταν επικίνδυνο, δραστικό και πρόσφορο κατά την κοινή πείρα που και ο ίδιος διέθετε, να προκαλέσει το θάνατο από την κοντινή απόσταση από την οποία πυροβόλησε, και μάλιστα χωρίς προηγουμένως να προειδοποιήσει για τη χρήση πυροβόλου όπλου,

(δ) από την εγγύτητα της απόστασης μεταξύ του δράστη και του θύματος, η οποία, κατά προσέγγιση, ανερχόταν σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, με κάθε πιθανή απόκλιση, σε είκοσι πέντε (25) με περίπου τριάντα (30) μέτρα,

(ε) από την κατεύθυνση των βολίδων σε συνδυασμό και με τον αριθμό των πυροβολισμών, καθόσον ο δράστης σκόπευσε ευθεία και πυροβόλησε όχι μία αλλά δύο (2) επαναληπτικές (συνεχόμενες) φορές εναντίον των νεαρών ατόμων που προηγουμένως σκόπευσε, και όχι “στον αέρα”,

(ζ) από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα η πράξη, ήτοι χωρίς να υπάρξει σε βάρος τους σφοδρή επίθεση ενωμένη με επικείμενο κίνδυνο θανάτου ή βαριάς σωματικής βλάβης ανθρώπου από άτομα του αναρχικού ή αντιεξουσιαστικού χώρου, όπως αβάσιμα διατείνονται, ούτε όμως υπήρξε εναντίον τους εκ μέρους των νεαρών ατόμων οποιαδήποτε πρόκληση, γεγονός που καταδεικνύει, επιπλέον, ότι ο Κορκονέας είχε σταθμίσει τη σημασία και τις συνέπειες της πράξης του,

(η) από το γεγονός ότι ο ίδιος μαζί με τον δεύτερο κατηγορούμενο Βασίλη Σαραλιώτη επεδίωξαν να έλθουν σε αντιπαράθεση με τα νεαρά άτομα που ευρίσκονταν στην οδό Τζαβέλα, χωρίς προηγουμένως να ειδοποιήσουν το Κέντρο Άμεσης Δράσης για τους σκοπούς τους και χωρίς να αναμένουν τη συνδρομή της διμοιρίας, και

(θ) από τη φυγή του μετά την πράξη, ήτοι ότι μαζί με το δεύτερο κατηγορούμενο αποχώρησε με προκλητικά απαθή και ψύχραιμο τρόπο από τη συμβολή των οδών Τζαβέλα και Ζωοδόχου Πηγής.

Αμετανόητος ο Κορκονέας

Μπορεί κατά την απολογία του στο ΜΟΔ Άμφισσας ο Επ. Κορκονέας να υποστήριξε πως “τα θύματα είμαστε εγώ κι αυτός. Το παιδί κι εγώ. Αυτό είναι νεκρό κι εγώ είμαι εδώ που είμαι. Μακάρι να βρισκόμουν εγώ στη θέση του. Πεθαίνω κάθε ώρα, κάθε λεπτό… Συμμερίζομαι τον πόνο της οικογένειας”, η μετέπειτα στάση του ήταν τελείως διαφορετική.

Πριν περίπου ένα χρόνο κατά την έναρξη του εφετείου, ο κατηγορούμενος κλήθηκε από το δικαστήριο να αναφερθεί στην κατηγορία. Η δήλωσή του προκάλεσε την αντίδραση ακόμη και της υπεράσπισής του (Αλ. Κούγια και Βάσω Πανταζή) οι οποίοι παραιτήθηκαν, καθώς, όπως εξήγησαν σε ανακοίνωσή τους, ο Επ. Κορκονέας ισχυρίστηκε αθώος, λέγοντας ότι “δεν πρόκεται να ζητήσει συγγνώμη από κανένα δεκαπεντάχρονο”.

Μάλιστα σύμφωνα με τον Αλέξη Κούγια, όταν τον ρώτησε γιατί δεν ζήτησε συγγνώμη, όπως είχε κάνει κατ’ επανάληψη στο προηγούμενο Δικαστήριο,έλαβε την απάντηση ότι “έτσι ένιωσε μετά την οκτάχρονη ταλαιπωρία που έχει υποστεί και μού απαγόρευσε να ζητήσω κι εγώ συγγνώμη, γιατί το θύμα δεν ήταν ένα συνηθισμένο δεκαπεντάχρονο αλλά ήταν αντιεξουσιαστής”.