Ο κόσμος των εγκληματολόγων πίσω από τη χρυσόσκονη της μικρής οθόνης

CSI δεν γίνεται να μην έχετε δει (κάτι οι 15 σεζόν, κάτι τα ‘παραρτήματα’ σε Λας Βέγκας, Μαϊάμι και Νέα Υόρκη, κάτι ότι προβάλλονται ακόμα επεισόδια στην ελληνική τηλεόραση). Πολλές είναι και οι πιθανότητες να έχετε παρακολουθήσει το ‘Έτερος εγώ’. Την ταινία ή τη σειρά της COSMOTE TV.

Παρεμπιπτόντως, η πρεμιέρα της πρώτης προσπάθειας δημιουργίας ελληνικού αστυνομικού θρίλερ για τον κινηματογράφο έγινε στις 19/1 του 2017. Το Φεβρουάριο του ίδιου χρόνου έγινε το πρώτο μιας σειράς εγκλημάτων που διαπράττονταν στην περιοχή της Κηφισιάς, με θύματα οδηγούς ταξί. Ο ένοχος παραμένει άγνωστος.

Το Μάρτιο η ταινία αποσύρθηκε από τις αίθουσες, με τον σκηνοθέτη, Σωτήρη Τσαφούλια να εξηγεί πως κατ’ αυτόν τον τρόπο ήθελε να συνδράμει στην αστυνομική έρευνα για την εξιχνίαση των εγκλημάτων.

Τι είχε προηγηθεί

Ο κύριος Τσαφούλιας είχε δεχθεί μια ιδιαίτερη ερώτηση, μετά την προβολή του ‘Έτερος Εγώ’ σε κεντρικό κινηματογράφο της Αθήνας, στις 7/2. Ένας άνδρας τον ρώτησε αν του πέρασε ποτέ από το μυαλό, όταν έγραφε το σενάριο, πως θα μπορούσε να εμπνεύσει κάποιον να κάνει κάτι αντίστοιχο στην πραγματική ζωή.

Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να εμπνευστούν για δολοφονίες τόσο εύκολα, μάλλον δεν θα υπήρχαν αστυνομικά μυθιστορήματα ή σχετικά τηλεοπτικά σίριαλ και ταινίες -από καταβολής όλων. Για να είναι όλα αυτά ακόμα εκεί έξω, δεδομένων και των ερευνών που γίνονται σε πολλά διαφορετικά -σχετικά- επίπεδα, σημαίνει πως το έγκλημα είναι πιο περίπλοκη ιστορία. Για να μάθουμε τι πραγματικά ισχύει, μιλήσαμε με την Αναστασία Χαλκιά, Δρ Εγκληματολογίας και γενική γραμματέας του Κέντρου Μελέτης Εγκλήματος, αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρίας.

Σκοπός του ΚΕΜΕ είναι η μελέτη, έρευνα και δημόσια προβολή θεμάτων εγκληματολογίας. Το Κέντρο, έχει εδώ και δύο έτη, ειδική συμβουλευτική ιδιότητα στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ, διεξάγει έρευνες, διαθέτει τρία ειδικά εργαστήρια, εκδίδει το ηλεκτρονικό περιοδικό CrimeTimes και πρόσφατα δημιούργησε το podcast με τίτλο CrimeCast.

Συνοπτικά, κρατήστε πως εγκληματίας γίνεσαι. Δεν γεννιέσαι. Όπως και ότι έγκλημα δεν είναι μόνο οι βίαιες πράξεις, αλλά και η διαφθορά όπως και άλλες μέθοδοι που δεν προκαλούν πληγές. Επίσης, η κοινωνία -παγκοσμίως- έχει την τάση να επικεντρώνει στον θύτη και όχι στο θύμα -ή την οικογένεια του.

Το πρώτο πράγμα που μάθαμε στην άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε με την κυρία Χαλκιά ήταν πως ο εγκληματολόγος του CSI με αυτόν στην Ελλάδα δεν έχουν την παραμικρή σχέση.

“Είναι αλήθεια πως η κυρίαρχη εικόνα και η κυρίαρχη αντίληψη για το τι κάνει ο εγκληματολόγος, προέρχεται από τις πολλές σειρές που έχουμε δει -τύπου CSI- και από κάποιες ταινίες. Νομίζουμε πως ο εγκληματολόγος είναι κάποιος με μια βαλίτσα, με φακούς, με ειδικά εργαλεία που ψάχνει να βρει τι έχει γίνει και ποιος έκανε ένα έγκλημα”. Σαν μάγος που τα ξέρει όλα και όλα τα μπορεί. “Ο εγκληματολόγος μπορεί να εργαστεί τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, όπως στην αστυνομία, στις φυλακές, στις υπηρεσίες επιμελητών ανηλίκων, σε δήμους αλλά και σε μη κυβερνητικούς φορείς που μπορεί να ασχολούνται με γυναίκες, παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση. Στην Ελλάδα όμως οι θέσεις αμιγώς για εγκληματολόγους είναι ακόμα πολύ λίγες, δυστυχώς» Ο εγκληματολόγος δεν είναι αυτό που νομίζετε. Κάντε λίγη υπομονή και θα δείτε.

Πώς γίνεσαι εγκληματολόγος στην Ελλάδα

“Εγκληματολόγος στην Ελλάδα είναι αυτός που έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην εγκληματολογία. Δεν υπάρχει βασικό πτυχίο Εγκληματολογίας”. Είναι ειδίκευση. Για να ακολουθήσετε την εγκληματολογία, δεν έχει σημασία τι αφορά το πρώτο πτυχίο. “Συνήθως είναι απόφοιτοι κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Από τη φύση της η εγκληματολογία περιλαμβάνει πολλούς τομείς. Είναι πολυσυλλεκτική επιστήμη. Άρα το πρώτο πτυχίο μπορεί να είναι νομικής, κοινωνιολογίας, ψυχολογίας, κοινωνικής ανθρωπολογίας κλπ.”

“Σε απλά λόγια αφορά το πώς μπορεί να διαμορφωθεί ένας οικιστικός χώρος σε μια περιοχή στο κέντρο της Αθήνας, ώστε να συμβάλει στην πρόληψη του εγκλήματος. Για παράδειγμα, να μην έχει κρυφά σημεία, να έχει καλό φωτισμό, να μην έχει σημαία που δεν είναι ανοιχτά στο δημόσιο χώρο -όπου μπορούν να συγκεντρωθούν κάποιες ομάδες. Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές”.

Πού μπορεί να δουλέψει ένας εγκληματολόγος στην Ελλάδα

““Το μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογίας βοηθά στην εξεύρεση εργασίας ως ένα πρόσθετο προσόν αλλά όχι απαραίτητα στην εξεύρεση εργασίας με την ιδιότητα του εγκληματολόγου. αν θέλετε να δουλέψετε σε δημόσιους φορείς και οργανισμούς που ασχολούνται με τις κοινωνικές επιστήμες. Θέσεις εγκληματολόγων στην Ελλάδα προβλέπονται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στις φυλακές, σε σημαντικό βαθμό όμως παραμένουν κενές”. Όπου και πάλι δεν είναι αυτό που νομίζετε. “Ο εγκληματολόγος στις φυλακές έχει κυρίως έναν διοικητικό ρόλο αλλά και έναν πιο δυναμικό που αφορά τη συμβολή του – στο μέτρο του δυνατού- στη βελτίωση των συνθηκών κράτησης κατά τη διάρκεια της φυλάκισης αλλά και της προετοιμασίας για τη ζωή μετά την αποφυλάκιση.

Στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο εγκληματολόγος στο πλαίσιο των διοικητικών του καθηκόντων μπορεί να συμμετέχει στη συγγραφή εκθέσεων και αναφορών, να συλλέγει στοιχεία από τους φορείς που εποπτεύει το υπουργείο, ή ακόμα και να συμμετέχει στο σχεδιασμό της αντεγκληματικής πολιτικής”.

Η αστυνομία δεν έχει εγκληματολόγους

Στα της αστυνομίας “όταν διαπραχθεί ένα έγκλημα, δεν μας καλούν στον τόπο του εγκλήματος. Πηγαίνει μόνο η αστυνομία και αυτή είναι υπεύθυνη για τη διαλεύκανσή του”. Τα στοιχεία που ‘μαζεύουν’ πού τα δίνουν; “Στα εργαστήρια της, στα αρμόδια τμήματα. Στη συνέχεια θα διενεργηθεί η ανάκριση και ό,τι άλλο προβλέπεται στη διαδικασία”.

Υπάρχει επίσης η αυτοτελής Κεντρική Υπηρεσία της Ελληνικής Αστυνομίας που ονομάζεται Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών “όπου υπάρχει ομάδα επιστημόνων με ιδιότητες άλλου είδους όπως πχ βιολόγοι”. Δεν υπάρχουν όμως, εγκληματολόγοι. “Υπάρχουν αστυνομικοί και πολιτικό προσωπικό που μπορεί να έχουν ειδίκευση στην εγκληματολογία αλλά δεν έχουν προσληφθεί με την ιδιότητα του εγκληματολόγου”.

Το πλαίσιο των ερευνών ενός εγκλήματος δεν αφορά εγκληματολόγους που πληρώνονται από την αστυνομία, για να κάνουν τη δουλειά που βλέπουμε στις ταινίες και τα σίριαλ του εξωτερικού. “Εκεί, στο εξωτερικό συμβαίνει ό,τι βλέπουμε στις οθόνες. Στο Home Office της Μεγάλης Βρετανίας εργάζονται πολλοί εγκληματολόγοι. Στις ΗΠΑ επίσης. Εδώ δεν έχουμε”. Στα θετικά, ένας Έλληνας εγκληματολόγος μπορεί να αναζητήσει δουλειά στο εξωτερικό.

Η απόπειρες που δεν ‘άντεξαν’ στο χρόνο -γιατί άλλαζαν οι κυβερνήσεις

“Ισχύει πως η αστυνομία μπορεί να ζητήσει τη βοήθεια εγκληματολόγου. Κατά καιρούς, πχ μέσα από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, όπως για παράδειγμα του Καθηγητή Γιάννη Πανούση, όταν ήταν Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, είχαν συσταθεί ειδικές ομάδες εργασίας με εγκληματολόγους για να μελετήσουν συγκεκριμένα εγκλήματα. Για παράδειγμα, είχε συσταθεί ομάδα για το bullying, άλλη για την ενδοοικογενειακή βία κ.λπ. Το αρνητικό όλης αυτής της κατάστασης είναι πως δεν έχουν συνέχεια. Εξαρτώνται από την πολιτική βούληση για το εάν και πώς θα προχωρήσουν. Έρχεται ο επόμενος και σταματάει το έργο του προηγούμενου, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Έχουν γίνει ωστόσο, προσπάθειες και κάποιες ομάδες είχαν προλάβει να παρουσιάσουν και τα πορίσματα τους. Κατά συνέπεια, ένας εγκληματολόγος στην Ελλάδα μπορεί να μην έχει σταθερή σχέση εργασίας με το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης (αστυνομία, εισαγγελία, δικαστήρια κλπ) αλλά μπορεί να παρέχει τις συμβουλευτικές ή και γνωμοδοτικές υπηρεσίες του σε αυτό”. Αλλά δεν ζει από αυτό.

Γιατί να γίνει κάποιος εγκληματολόγος στην Ελλάδα;

“Και άλλα επαγγέλματα στην Ελλάδα δεν είναι πολύ αναπτυγμένα, παρ’ όλα αυτά τα επιλέγουν τα νέα παιδιά. Όσον αφορά την εγκληματολογία, αρκετοί παροτρύνονται να την ακολουθήσουν γιατί θέλουν να μελετήσουν τους λόγους που ωθούν κάποιον στη μη συμμόρφωση με τους κανόνες, στο να πράξει ένα έγκλημα και ειδικά βίαιο. Κυρίως υπάρχει αυτή η ‘μυθολογία’ -ποιος και γιατί το έκανε- γύρω από την επιστήμη μας, που ελκύει τα νέα παιδιά”.

Αυτό που βλέπουμε στα τηλεοπτικά σίριαλ του συγκεκριμένου είδους, επιστήμονες που λύνουν εγκλήματα “ισχύουν στο εξωτερικό, αλλά μέσω εξειδικευμένων σπουδών. Η παράδοση της εγκληματολογίας στην Ελλάδα, έχει να κάνει κυρίως με την έρευνα (πχ στην αστυνομία, στις φυλακές, σε ειδικό πληθυσμό, στις στάσεις του κοινού), με την ακαδημαϊκή εγκληματολογία, με συμβουλευτική και γνωμοδότηση”.
Δηλαδή, σαν αυτά που βλέπουμε στο Mindhunter του Netflix, για να το φέρουμε σε κατανοητά, για όλους επίπεδα;

“Ναι. Οι άνθρωποι αυτοί του FBI μέσα από τις συνεντεύξεις που διεξήγαγαν με καταδικασμένους ανθρωποκτόνους έθεσαν τα θεμέλια της έννοιας του serialkiller και προέβησαν σε ταξινομήσεις ανάλογα με τον τρόπο που δρούσαν”.

Δολοφόνος γίνεσαι -δεν γεννιέσαι

Στο Κέντρου Μελέτης Εγκλήματος όπως και στο ηλεκτρονικό περιοδικό του CrimeTimes έχουν δημοσιευθεί πλείστες εγκληματολογικές έρευνες. Ειδικότερα για εάν γεννιέται κάποιος δολοφόνος η Α. Χαλκιά δήλωσε: . “Αν γεννιόμασταν δολοφόνοι, θα το είχαμε λύσει το ζήτημα της εγκληματικότητας. Επιστήμονες έχουν κάνει τα πάντα σε έρευνες. Από τη μέτρηση του κρανίου, της απόστασης μεταξύ των ματιών, των γονιδίων. Δεν προέκυψαν ενδείξεις περί του εκ γενετής εγκληματία. Εξάλλου, εάν υποστηρίξουμε ότι κάποιος γεννιέται εγκληματίας πώς μπορεί να ερμηνευθούν οι διαφοροποιήσεις της εγκληματικότητας στον χρόνο και στον τόπο; Ή οι απόγονοι εγκληματιών θα είναι κι εκείνοι εγκληματίες; Βλέπουμε επομένως ότι τέτοιου είδους προσεγγίσεις είναι έωλες. Υπάρχουν εγκλήματα εν τω μεταξύ, που περιέχουν βία -όπου πάει συνήθως το μυαλό μας όταν ακούμε τη λέξη ‘έγκλημα’. Υπάρχει όμως και το οικονομικό έγκλημα, η διαφθορά. Κάθε έγκλημα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και μια συγκεκριμένη ομάδα χαρακτηριστικών για τους δράστες της”.

Σε συνθήκες που έχουμε σώας τας φρένας και συνείδηση των πράξεων μας, οι παράγοντες που παρεμβαίνουν για τη διάπραξη του εγκλήματος έχουν δυναμικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα, ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο έχεις εξοικειωθεί από μικρή ηλικία με την εγκληματική συμπεριφορά δημιουργεί περισσότερες πιθανότητες για τη διάπραξη ενός ποινικού αδικήματος, αλλά για να περάσει τελικά κάποιος ή όχι στην πράξη υπεισέρχονται κι άλλοι παράγοντες. Όπως ο αυτοέλεγχος ή ο άτυπος κοινωνικός έλεγχος -πχ. να είσαι ανήλικος, στη γειτονιά, έτοιμος να κάνεις κάτι και να περάσει εκείνη την ώρα από το δρόμο ο θείος σου ή ένας γνωστός και δεν θες να σε δει. Ακόμα και ένα τηλέφωνο που χτυπάει ‘την κατάλληλη στιγμή’ μπορεί να σε σταματήσει”.

Δυνητικά όλοι μπορεί να εγκληματίσουμε αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι τελικά συμμορφώνονται με τους ισχύοντες κανόνες “και ο φόβος σε συνδυασμό με το θυμό μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση της βίας” όπως είδαμε και εν μέσω πανδημίας, με παγκόσμιες έρευνες να αναφέρουν αύξηση ενδοοικογενειακής βίας -μεταξύ άλλων.

Το έγκλημα στην Ελλάδα έχει αλλάξει

Δεν γινόταν να μην τη ρωτήσουμε για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά. Προφανώς και όχι, ώστε να κάνει υποθέσεις του θύματος (κάτι που ουδείς επιστήμονας κάνει, χωρίς να έχει στη διάθεση του όλα τα στοιχεία και ιδανικά μια συνέντευξη με τον θύτη), αλλά για να μιλήσει για τη φύση της ακραίας βίας. “Είναι ένα συμβάν που έγινε πολύ πρόσφατα, επομένως μένουν ακόμα να γίνουν πολλά έως ότου ολοκληρωθεί ο φάκελος και φτάσει στα δικαστήρια, αν βρεθεί κάποιος ή κάποιοι που θα θεωρηθεί/ούν ύποπτοι. Αυτό που μπορεί να πει κανείς, βλέποντας τη γενικότερη εικόνα είναι ότι υπάρχει έντονο το στοιχείο της βίας σε εγκλήματα όπως οι ληστείες.

Πλέον υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες για άσκηση βίας εις βάρος μας αν μπει κάποιος στο σπίτι μας. Παλαιότερα, βάσει των γνωστών εγκλημάτων -γιατί υπάρχει και ο σκοτεινός αριθμός εγκληματικότητας, εγκλήματα δηλαδή που δεν γίνονται γνωστά στις Αρχές -, δεν υπήρχε τέτοια βία, πχ μπορεί να ήσουν ψύχραιμος και να έκανες πως κοιμόσουν -έχουμε ακούσει τέτοιες ιστορίες. Υπήρχαν επίσης τα σπρέι ή η παραβίαση γινόταν σε ώρες που δεν ήταν κανείς σπίτι. Τώρα υπάρχει πιο βίαιη συμπεριφορά από πλευράς δραστών που μπορεί να κλιμακωθεί πολύ ασύμμετρα. Προκειμένου να πάρει κάποιος 100 ευρώ, φτάνει να απειλήσει την ανθρώπινη ζωή -ή ακόμα και να οδηγηθεί στην ανθρωποκτονία. Αυτή είναι μία σημαντική ποιοτική διαφοροποίηση που μπορούμε να αναφέρουμε. Τα υπόλοιπα για τη συγκεκριμένη υπόθεση είναι θέμα της αστυνομίας”.

Έγκλημα δεν είναι μόνο η ανθρωποκτονία

“Τα βίαια εγκλήματα είναι αυτά που τραβούν την προσοχή και εγείρουν συναισθήματα -πολλές φορές ακραία και μας ωθούν να απαιτήσουμε όλο και πιο αυστηρούς νόμους. Αν κάναμε μια έρευνα τώρα, θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα πολύ τιμωρητικές οι στάσεις απέναντι στο έγκλημα, γιατί έχουν συμβεί πρόσφατα τρία πολύ βίαια εγκλήματα. Μόλις όμως, περάσει η μεγάλη ‘φουρτούνα’ -τρέχει η επικαιρότητα και οι ειδήσεις ‘παλιώνουν’- αυτά θα ξεχαστούν και οι αυστηρές στάσεις θα μετριαστούν. Δηλαδή δεν θα είναι πια, τόσο τιμωρητικές”.

Το #MeToo αφορά επίσης λίστα εγκλημάτων “και θα ξαναπώ ότι έγκλημα είναι και η διαφθορά, και έχει πολλές επιπτώσεις στη ζωή μας. Για παράδειγμα, η διαφορά στον τομέα της υγείας (υπερτιμολόγηση φαρμάκων ή αγορά κακής ποιότητας εξοπλισμού για εξασφάλιση προσωπικού οφέλους), μπορεί να επηρεάσει την υγεία όλων μας, μέσω του πώς λειτουργούν πχ τα νοσοκομεία σε κρίσιμη κατάσταση. Η προσοχή όμως, στρέφεται στο βίαιο έγκλημα, στην αρχέγονη βία που ενυπάρχει σε όλους μας αλλά μετριάζεται σημαντικά μέσω της συμμετοχής μας στην κοινωνία, και είναι αυτή τελικά που κερδίζει και την προσοχή μας”.

Οι έρευνες στάσεων έχουν δείξει πως όταν μιλάμε με γενικό τρόπο για το έγκλημα και την αντιμετώπισή του, η σκέψη των περισσοτέρων πηγαίνει σε έναν εγκληματία που έχει διαπράξει βίαιο έγκλημα. Έτσι τείνουμε να είμαστε πιο τιμωρητικοί στις απαντήσεις μας, γιατί είναι αυτό μας έρχεται πρώτα στο μυαλό.

Με την άνεση που ευχόμαστε τα χειρότερα για κάποιον εγκληματία, ‘κρύβουμε’ χρήματα από την εφορία ή διαπράττουμε άλλα εγκλήματα (προσδιορίζονται ως πράξεις άδικες -αντίθετες προς το νόμο- και καταλογιστές -ασύγγνωστες). Επειδή δεν σκοτώνουν και κανέναν, θεωρούμε πως δεν κάναμε και τίποτα. Ενδεχομένως να ‘σκοτώνουν’ τη ψυχή κάποιου ή να του ρίχνουμε τη χαριστική βολή για το και μη παρέκει, αλλά ορατή πληγή δεν προκαλούμε, οπότε δεν υπάρχει και πρόβλημα. Σωστά; Λάθος. “Έτσι όπως είναι διαμορφωμένο το ποινικό σύστημα στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα στην Ευρώπη, δίνεται μεγάλη έμφαση στον δράστη και πολύ μικρή στο θύμα. Πώς μπορεί το θύμα και το περιβάλλον του να βοηθηθεί, έπειτα από μια εγκληματική πράξη; Υπάρχει ο κατάλληλος μηχανισμός για να ξεπεράσει το θύμα τη δύσκολη κατάσταση ή μένει αβοήθητο, πιο αδύναμο και αναγκασμένο να πληρώσει για να διεκδικήσει το δίκιο και τη ζωή του; Ένα έγκλημα μπορεί να οδηγεί και σε οικονομικές βλάβες. Υπάρχουν πολλές προεκτάσεις σε ένα έγκλημα” αλλά εμείς κοιτάμε μόνο το δράστη της δολοφονίας.

“Στην εγκληματολογία υπάρχει το τετράγωνο του εγκλήματος: είναι ο δράστης, το θύμα, το κράτος και η κοινωνία των πολιτών. Αυτοί οι τέσσερις παράγοντες σχηματίζουν το εγκληματικό φαινόμενο. Κάθε αλλαγή -ακόμα και η παραμικρή- σε κάποιον από αυτούς τους παράγοντες φέρνει αλλαγές στο έγκλημα. Δηλαδή, θα αντιδράσει το κράτος εγκαίρως και αποτελεσματικά; Θα υπάρξει μεταβολή στις τάσεις της εγκληματικότητας. Δεν θα αντιδράσει; Θα υπάρξει αύξηση. Η κοινωνία των πολιτών θα αντιδράσει -πχ σε ρατσιστικά εγκλήματα και τι θα σημαίνει αυτό για την αντιμετώπιση του ρατσιστικού εγκλήματος; Όλα αυτά παίζουν ρόλο. H εγκληματολογία λοιπόν είναι μια δυναμική και εφαρμοσμένη επιστήμη που μελετά όλα τα παραπάνω και με βάση τα επιστημονικά της πορίσματα προτείνει τρόπους με τους οποίους μπορεί το έγκλημα να προληφθεί και να αντιμετωπισθεί”.

Κατόπιν όλων αυτών, μάλλον θα νιώθετε μια επιθυμία να παρακολουθήσετε το διήμερο διαδικτυακό διεθνές συνέδριο που διοργανώνει η Ομάδα Εργασίας για την Ποιοτική Μεθοδολογία της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο, το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών και το Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος. Το θέμα είναι “Σύγχρονες κοινωνίες σε κίνηση: πρωτοποριακές ποιοτικές ερευνητικές μέθοδοι, στη μελέτη της απόκλισης και του κοινωνικού ελέγχου”.

Κεντρικοί ομιλητές/τρια είναι ο Paul Rock, ένας από τους καταξιωμένους εγκληματολόγους σε διεθνές επίπεδο και δύο νεότεροι επιστήμονες, η Rita Faria και ο Μichael Mills που έχουν ήδη αφήσει το στίγμα τους στην διεθνή έρευνα και την ακαδημαϊκή κοινότητα.

Aπό την Ελλάδα, κατά το άνοιγμα του συνεδρίου θα τοποθετηθούν με εισηγήσεις εκπροσωπώντας δύο κορυφαία ιδρύματα, το ΕΚΠΑ και το ΕΚΚΕ, οι Καθηγητές Νικόλαος Δεμερτζής και Γιώργος Πλειός και η διευθύντρια Ερευνών ΕΚΚΕ, Δρ Ιωάννα Τσίγκανου.

Θα παρουσιαστούν τέσσερις θεματικές συνεδρίες:

✎ Η πρώτη αφορά την εθνογραφική προσέγγιση των συνόρων υπό την οπτική του προσφυγικού ζητήματος,

✎ η δεύτερη τη διασπορά ψευδών ειδήσεων (και τον τρόπο αντιμετώπισης της διασποράς των ψευδών ειδήσεων -προτείνονται λύσεις που στηρίζονται στα ευρήματα της έρευνας)

✎ η τρίτη τις ποιοτικές μεθοδολογίες στην Εγκληματολογία και την Πανδημία (πώς ο εγκλεισμός που προέκυψε έχει επηρεάσει την κοινωνία μας)

✎ η τέταρτη τις ψηφιακές μεθόδους έρευνας “γιατί χρησιμοποιούμε νεωτεριστικά στοιχεία, όπως είναι ο ήχος και η εικόνα και το υλικό από τα social media, για ανάλυση. Υπάρχουν νέα εργαλεία προσέγγισης της πραγματικότητας’.

Για να εγγραφείτε στο συνέδριο μπορείτε να επισκεφτείτε το σχετικό link στην ιστοσελίδα Athens Conference 2021.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις