Γιατί η Λεωφόρος Σουνίου μπορεί να γίνει νέο Μάτι – Τι δεν έκανε η Πολιτεία

Ηταν Πέμπτη απόγευμα. Κινούμενοι με το αυτοκίνητο από το Σούνιο προς το Λαύριο μέσω της Λεωφόρου Σουνίο παρατηρούσαμε κάθε λίγα μέτρα τις κόκκινες ταμπέλες που ειδοποιούσαν ντόπιους και τουρίστες ότι εκεί υπήρχε πέρασμα προς τη θάλασσα σε περίπτωση που κάποιος το χρειαστεί σε περίπτωση φωτιάς.

Η σκέψη ήρθε αυτόματα στο μυαλό. Με τέτοιους είδους οργάνωση ίσως πολλά από τα 102 θύματα της περσινής καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι να ζούσαν ακόμη. Η σκέψη όμως αποδείχθηκε πρόχειρη. Οπως θα διαβάσετε αναλυτικά παρακάτω οι ταμπέλες (που τοποθετήθηκαν ΜΕΤΑ την φωτιά στο Μάτι) αφενός οδηγούν σε περάσματα πολύ στενά πολλά εκ των οποίων “διακόπτονται” από ιδιωτικές περιουσίες, αφετέρου θα έπρεπε να είναι πολύ περισσότερα αλλά οι γιγάντιες μάντρες δεν επιτρέπουν όχι μόνο διέλευση προς τη θάλασσα αλλά ούτε καν υποψία τοποθέτησης ταμπέλας.

Ο δήμαρχος Λαυρεωτικής Δημήτρης Λουκάς (στο πόστο του από το 2002) είναι κοφτός στα λόγια αλλά πολύ σαφής στα νοήματα. Και δεν κάνε εκπτώσεις. Μαζί με τους συνεργάτες του ενημέρωσαν το News 24/7 για το τι ισχύει αλλά και τι δεν ισχύει στην περιοχή τους σχετικά με την αντιπυρική προστασία.

“Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν πολλά περάσματα για τη θάλασσα. Υπάρχει όμως και κάτι που αξίζει να αναφέρουμε. Μέχρι πρότινος, το περσινό καλοκαίρι, τα περάσματα αφού δεν είχαν σήμανση τα ήξεραν μόνο οι ντόπιοι. Τι γίνεται όμως με τους τουρίστες που γνωρίζουν ελάχιστα ή καθόλου την περιοχή; Τελικά, τοποθετήσαμε τις ταμπέλες αλλά και πάλι υπάρχει θέμα. Η διέλευση προς τη θάλασσα διακόπτεται από μυριάδες κατασκευές. Και δεν έχει να κάνει μόνο με το θέμα της ασφάλειας και το δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης στις παραλίες”.

Στη συνέχεια γίνεται πιο αναλυτικός: “Ο μεγάλος μπελάς έχει να κάνει με τις κατασκευές που χτίστηκαν στην περιοχή πριν από το 1955. Και είναι οι περισσότερες. Το πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα το ελληνικό δημόσιο, το υπουργείο Οικονομικών για την ακρίβεια, έδωσε πολλά παραχωρητήρια γης σε δικηγόρους, γιατρούς, δικαστικούς. Εχτισαν και τα σπίτια αυτά υπάρχουν ακόμη.

Ευτυχώς, η περιοχή προστατεύεται ως αρχαιολογικό μνημείο, ως natura κτλ. Αλλά προφανώς, αυτό δεν φτάνει. Είναι σαφές ότι κάποιες από τις κατασκευές, ιδιαίτερα οι μεγάλες μάντρες, πρέπει να γκρεμιστούν. Ο νόμος ορίζει ότι οι μάντρες πρέπει να φτάνουν το πολύ τα 55 μέτρα σε μήκος. Εδώ σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ μεγαλύτερες”.

Το ερώτημα έρχεται αυτόματα στο μυαλό: Πόσες γκρεμίστηκαν τον τελευταίο χρόνο κ. Δήμαρχε;

“Καμία! Το Υπουργείο Περιβάλλοντος έχει ενημερωθεί εγγράφως και όχι μόνο μία φορά. Εχει σαφέστατη και ξεκάθαρη γνώση του προβλήματος. Δεν έχει γίνει τίποτα επί της ουσίας για να διευκολυνθεί η πρόσβαση στη θάλασσα. Πολλές από τις κατασκευές είναι χτισμένες πάνω στον αιγιαλό”.

Και τι σώζει το δήμο από μεγάλη φωτιά; “Προσπαθούμε να οργανωθούμε μόνοι μας. Και τα καταφέρνουμε. Διαθέτουμε 15 πυροσβεστικά οχήματα ως δήμος. Εχουμε 40 άτομα έμμισθο προσωπικό (τετραμηνίτες συμβασιούχοι) αλλά και 200 καταγεγραμμένους εθελοντές. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε χρόνο προλαβαίνουμε σχεδόν εν τη γεννέσει τους 50 φωτιές. Ξέρουμε όμως ότι χρειάζονται σίγουρα περισσότερα πράγματα”.

Η ΑΥΤΟΨΙΑ

Αφού ο δήμαρχος μας κατατόπισε προφορικώς, αποφασίσαμε να τσεκάρουμε επί τόπου την κατάσταση των περασμάτων. Με τον Ηρακλή, στενό συνεργάτη του δημάρχου πολύτιμο σύμμαχο, ανακαλύψαμε σημεία που δυστυχώς μπορούν να γίνουν παγίδες θανάτου όπως το περίφημο περιφραγμένο οικόπεδο στο Μάτι στο οποίο παγιδεύτηκαν πολλοί συμπολίτες μας για να καούν τελικά ζωντανοί.

Θέση Παναγίτσα-Λεωφόρος Σουνίου

Κατεβήκαμε με το αυτοκίνητο μέχρι εκεί που μπορούσαμε. Ρίσκο. Το πέρασμα είναι πολύ στενό και μετά δυσκολίας ένα όχημα μπορεί να αλλάξει φορά. Το αναλάβαμε. Πέρασε, όπως μας είχε προειδοποιήσει ο Ηρακλής, σε αδιέξοδο. Μία τεράστια σιδερένια πόρτα έκλεινε την πόρτα. Κατά τραγική ειρωνεία θύμιζε πύλη στρατοπέδου. Εχει και ένα ξεθωριασμένο σήμα που θυμίζει ότι απαγορεύεται η πρόσβαση.

Τι γίνεται εδώ Ηρακλή; “Είναι ξεκάθαρο ότι η πόρτα κλείνει τη διέξοδο προς τη θάλασσα. Υπάρχει βέβαια άλλο πέρασμα, αυτό που βλέπεται δεξιά αλλά είναι πάρα πολύ στενό ακόμα και για δύο ανθρώπους και η διέλευση επηρεάζεται από την έντονη βλάστηση στο σημείο. Για την ακρίβεια το ξέρουν μόνο οι μυημένοι που μέσω αυτού φτάνουν στην όντως μαγική παραλία. Ο κόσμος που δεν ξέρει την περιοχή ουδεμία ιδέα έχει ότι το συγκεκριμένο πέρασμα καταλήγει στη θάλασσα”.

Συμπέρασμα: Θανάσιμος κίνδυνος σε περίπτωση φωτιάς.

Εξοδος 16

Φεύγουμε από τη θέση Παναγίτσα και μετά από μόλις δεκάδες μέτρα φτάνουμε στο πέρασμα 16. Βρίσκεται μεταξύ δύο μεγάλων μαντρών και ως εκ τούτου είναι αρκετά στενό όπως σχεδόν όλα. Επιπλέον και η ταμπέλα δεν φαίνεται πολύ καλά σε ένα άπειρο μάτι. Φανταστείτε έναν άνθρωπο που τρέχει μέσα στον πανικό.

Θέση Βαλής

Πρέπει να παρατηρήσετε προσεκτικά τις φωτογραφίες από αυτό το σημείο στη Λεωφόρο Σουνίου. Κλειστή αριστερή στροφή για όσους έρχονται από το Σούνιο με κατεύθυνση προς το Λαύριο. Στα δεξιά τεράστιες μάντρες με πολύ μεγάλο μήκος κλείνουν όλη την πρόσβαση στην παραλία. Είναι μία σκηνή που επαναλαμβάνεται ξανά, ξανά σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής, ειδικά όσο φτάνουμε στο Λαύριο. Επίσης θα παρατηρήσετε ότι η κατασκευή είναι πολύ παλιά κάτι που σημαίνει ότι η συγκεκριμένη ανορθογραφία παρατηρείται εδώ και κάμποσες δεκαετίες. Και όμως, ουσιαστική πρόοδος δεν υπάρχει. Ούτε μετά το Μάτι.

Ακόμα ένα πέρασμα προς τη θάλασσα που αφενός φαίνεται μετά βίας παρά τη σήμανση του Δήμου και αφετέρου βρίσκεται μεταξύ δύο σιδερόφραχτων εκτάσεων. Ο χώρος που απομένει είναι πράγματι πολύ μικρός. Και χρειάζεται σίγουρα έμπειρο μάτι για να τις εντοπίσει. Φανταστείτε πως ήταν τα πράγματα πριν από την τοποθέτηση της σχετικής ταμπέλας, μέχρι δηλαδή το καλοκαίρι του 2018.

Αλλη βίλα στη Λεωφόρο Σουνίου

Μάντρα πανύψηλη, σχεδόν πάνω στο δρόμο αλλά και με πολύ μεγάλο μήκος. Σχεδόν ατελείωτη στο μάτι. Για πολλές δεκάδες μέτρα δεν υπάρχει η παραμικρή πρόσβαση προς τη θάλασσα ούτε για τους πεζούς ούτε φυσικά για τροχοφόρα οχήματα. Οπως τονίσαμε και πιο πάνω, πρόκειται σχεδόν για κανόνα σε όλο το μήκος της Λεωφόρος Σουνίου. Υπενθυμίζουμε: Δεν πρόκειται για δημόσιες περιουσίες αλλά για ιδιωτικές καθαρά.

Επιμύθιο: Δεν μάθαμε σχεδόν τίποτα από την τραγωδία του Ματιού. Αυτή είναι η ξεκάθαρη πραγματικότητα. Και την ευθύνη έχει κυρίως η κεντρική διοίκηση. Χρειάζεται μία πανίσχυρη πολιτική βούληση έτσι ώστε το συγκεκριμένο απόστημα να αρχίσει να σπάει. Τώρα. Χθες, αν ήταν δυνατόν. Σε διαφορετική περίπτωση, και παρά τη φροντίδα των κατά τόπους δήμων, θα θρηνήσουμε και πάλι θύματα. Οσο στα περάσματα προς τη σωτηρία θα υψώνονται μάντρες, αυτό θα είναι δυστυχώς το φυσικό επακόλουθο. “Μα έχουμε πληρώσει” έχει πει σε ανύποπτο χρόνο ιδιοκτήτης μάντρας που κλείνει πέρασμα στο δήμο. Και λοιπόν;

(Περιοχές που κινδυνεύουν να γίνουν νέο Μάτι αν δεν υπάρξει άμεση παρέμβαση είναι επίσης η Κακιά Θάλασσα, η Βραυρώνα, η Χαµολιά, το Ζούµπερι και οι Αγιοι Απόστολοι, το Πόρτο Ράφτη και το Θορικό όπως καταγράφηκαν σε έρευνα που έκανε το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο. Οι μεγάλες μάχες είναι μπροστά μας).

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI