Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου δεν μας ταίριαξε ποτέ

“Και βέβαια θα συνεχίσω. Αυτό έλειπε, ένα ατύχημα, όσο σοβαρό κι αν ήταν, να αλλάξει μια αντίληψη και φιλοσοφία ζωής. Εμείς οι ποδηλάτες δεν το βάζουμε εύκολα κάτω”, δήλωνε το 2008 ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αναφερόμενος στο ατύχημά του με το ποδήλατο, το οποίο έγινε ανέκδοτο και αγαπημένο θέμα αρθρογράφων και σατιρικών εκπομπών.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, υπήρξε από το ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας “ξένος” ως προς τη φιλοσοφία του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας, του βαθέος ΠΑΣΟΚ, αλλά και της κοινωνίας.

Μπορεί να έγινε αποδεκτός ή για να ακριβολογούμε ανεκτός λόγω του βάρους του ονόματός του, αλλά ποτέ δεν ταίριαξε πραγματικά με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό.

Ο ίδιος δεν φαινόταν να ενοχλείται από τα σχόλια που προκαλούσαν οι συνήθειές του, αλλά και οι απόψεις που κατά καιρούς εξέφραζε όχι μόνο ως πρωθυπουργός, αλλά και στη δεκαετία του 90′ και του 80′, είτε προτείνοντας το Εθνικό Απολυτήριο, είτε τασσόμενος υπέρ της ελεύθερης ραδιοφωνίας, είτε υποστηρίζοντας την αποποινικοποίηση για τους χρήστες μαλακών ναρκωτικών.

Η πρωτοβουλία του επί κυβερνήσεων Σημίτη για την προώθηση της ελληνοτουρκικής φιλίας, λοιδορήθηκε αγρίως, ωστόσο ο ίδιος επέμενε καταφεύγοντας ακόμα και στο… ζεϊμπέκικο.

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό του, παρά το γεγονός ότι είναι άνθρωπος ευγενής και ήπιων τόνων, να επιμένει στις απόψεις του ακόμα και όταν τους έχει όλους εναντίον του, πράγμα που αποδείχθηκε περίτρανα από το 2009 και μετά.

Τα ελληνικά και το iPad

Ο Γιώργος Παπανδρέου, είχε πολλά τρωτά σημεία όσον αφορά την εικόνα του ως πρωθυπουργός. Το βασικό ήταν ότι κυρίως μέχρι να γίνει πρωθυπουργός (αλλά σε πολλές περιπτώσεις και αργότερα) έκανε πράγματα που δεν ταίριαζαν στη θέση του και κυρίως δεν προσπαθούσε να αλλάξει σε τίποτα.

Το γεγονός ότι όταν κατέκτησε τελικά την εξουσία, έκανε άλλα από αυτά που υποσχέθηκε, αλλά και το ότι πήρε τα πιο σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα στη μεταπολίτευση, πιστεύοντας ότι “σώζει” τους πολίτες, έκαναν ακόμα πιο ενοχλητικές τις συνήθειές του, ακόμα και σε όσους αρχικά τις αντιμετώπιζαν ως ένδειξη ειλικρίνειας.

Μίλαγε ελληνικά τόσο άσχημα, οσο μιλάει ο Βενιζέλος Αγγλικά, κάτι που έδινε λαβές σε όσους θεωρούσαν ως μειονέκτημα το γεγονός ότι είχε γεννηθεί στο Σαιντ Πωλ της Μινεσότα και σπούδασε σε πανεπιστήμα των ΗΠΑ, της Στοκχόλμης και της Μεγάλης Βρετανίας.

Η λατρεία του για την τεχνολογία, επίσης προκαλούσε ειρωνικά σχόλια, καθώς ήταν ο πρώτος που προσήλθε με λάπτοπ σε υπουργικό συμβούλιο, ενώ ακόμα και ως πρωθυπουργός δεν εγκατέλειψε τις συνήθειές του, χρησιμοποιώντας το iPad και στη συνέχεια το iPad2.

Η συνήθειά του να μην κρατάει σημείωσεις με τον παραδοσιακό τρόπο, ξένιζε ακόμα και αρκετούς υπουργούς, ωστόσο ο ίδιος έδειχνε να μην πτοείται.

Το κανό, η αλυσίδα και ο Μαραθώνιος

To πάθος του για τη γυμναστική τον έβαλε σε περιπέτειες, όχι μόνο για το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που φρόντιζε τόσο πολύ το σώμα του όσο για το ότι ανεξαρτήτως χρονικής συγκυρίας δεν  παρέλειπε ποτέ να ασκείται είτε με ποδήλατο, είτε με το “θρυλικό” κανό του.

Τον Απρίλιο του 2008, πριν γίνει πρωθυπουργός, είχε ένα ατύχημα με το ποδήλατο, το οποίο μνημονεύεται ακόμα, λόγω κυρίως της εξιστόρησής του από τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος υπέστη κάταγμα στο δάχτυλο και στον όγδοο θωρακικό σπόνδυλο, στο ύψος της πλάτης.

“Ένας έμπειρος ποδηλάτης με αγωνιστικό ποδήλατο, όπως το δικό μου, ξέρει ότι μπορείς να επιδιορθώσεις βλάβες στις ταχύτητες ή την αλυσίδα εν κινήσει. Πάντα όμως υπάρχει αυτό που λέμε “κακιά στιγμή”. Μια τέτοια στιγμή ήταν και για μένα. Προσπάθησα να διορθώσω τη βλάβη που αντιλήφθηκα ότι υπήρχε στην αλυσίδα, μπλόκαρε ο μηχανισμός”, είχε δηλώσει στον “Κόσμο του Επενδυτή”, με την αλλαγή αλυσίδας εν κινήσει να γίνεται το ανέκδοτο της εποχής.

Στις 31 Οκτωβρίου 2010, ο Γιώργος Παπανδρέου φορώντας μια εντυπωσιακή μαύρη φόρμα και μαύρα γυαλιά συμμετείχε στο αγώνισμα των δέκα χιλιομέτρων στο πλαίσιο του 28ου Μαραθώνιου της Αθήνας.

Η εικόνα ήταν πρωτόγνωρη και σίγουρα κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάποιον από τους προκατόχους του σε ανάλογη θέση.

Με τη χώρα να έχει μπει ήδη στο μνημόνιο, ξεκινούσε και η αντιστροφή της τάσης σχετικά με την αντιμετώπιση των συνηθειών του Γιώργου Παπανδρέου από την κοινή γνώμη.

Η εμφάνισή του ανάμεσα σε τόσο πλήθος θα ήταν η τελευταία. Τα μέτρα που ακολούθησαν καθιστούσαν απαγορευτικό κάθε παρόμοιο εγχείρημα.

Εποχή άφησαν επίσης οι ιστορίες για το κανό του. Τον Σεπτέμβριο του 2011 και ενώ η κρίση σάρωνε την Ελλάδα, εθεάθη να κάνει κωπηλασία στην παραλία του Σχινιά. Τα σχόλια ήταν δηλητηριώδη, καθώς θεωρήθηκε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου την ώρα που η χώρα κατέρρεε βρισκόταν στον…. “κόσμο” του.

Η μικρή αλλαγή στο δρόμο προς την πρωθυπουργία

Παρά το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου ήθελε να είναι ο εαυτός του, δεν κατάφερε να αποφύγει τον πειρασμό να υιοθετήσει αρκετά από τα χαρακτηριστικά ενός πολιτικού συστήματος, του οποίου εμφανίστηκε ως “πολέμιος”.

Οι εξαγγελίες για τη διαφάνεια, τον σεβασμό στον πολίτη και το opengov, πήγαιναν χέρι χέρι με το “λεφτά υπάρχουν”, τις υποσχέσεις (που εύκολα ξέχασε) για πιέσεις ώστε να αλλάξει το σύμφωνο σταθερότητας και πολιτικές ντρίμπλες που θύμιζαν Ανδρέα Παπανδρέου, χωρίς όμως να συνοδεύονται από τη γοητεία ή τη ρητορική δεινότητα του τελευταίου.

Ο Γιώργος Παπανδρέου  μετά από απανωτές ήττες και μια νικηφόρα εσωκομματική “μάχη” απέναντι στον Ευ. Βενιζέλο, έγινε τελικά πρωθυπουργός και παρά το ότι εξακολουθούσε να διαφέρει από τους προηγούμενους άρχισε σιγά σιγά να προσέχει και να αλλάζει.

Στην εποχή του μνημονίου έκοψε τις πολλές εμφανίσεις και φρόντιζε οι επιδόσεις του στη… γυμναστική να μην γίνονται πλέον γνωστές.

Το αθώο ψέμα στον Καρατζαφέρη

Φτάνοντας στα γεγονότα των τελευταίων ημερών δυο στιγμιότυπα αποτυπώνουν την αλλαγή που συνετελέσθη σταδιακά στη συμπεριφορά του, μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας και την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο.

Το πρώτο, οι φωτογραφίες από τον Εθνικό Κήπο, όπου ο Γιώργος Παπανδρέου έπινε τον καφέ του, αφού ζήτησε τις παραιτήσεις των υπουργών του. Ένας καλά σκηνοθετημένος τρόπος να μας πει ότι “απαλλάχθηκε” από εμάς, που δεν συνάδει στην εικόνα του αυθόρμητου Έλληνα της διασποράς.

Το δεύτερο η αμήχανη συζήτηση με τον Γιώργο Καρατζαφέρη στο Προεδρικό, στην τελευταία συνεδρίαση, όταν και “κλείδωσε” η επιλογή Παπαδήμου.

Ο Γ. Καρατζαφέρης παρατηρώντας το iPad, που είχε φέρει μαζί του τον ρώτησε για τη μάρκα και ο Γιώργος Παπανδρέου του απάντησε ότι είναι “το παλιό της Apple”, ενώ είναι γνωστό ότι είχε αποκτήσει εδώ και καιρό το “καινούργιο της Apple” iPad2.

Αμηχανία λόγω της κρισιμότητας της στιγμής ή ανεξήγητη ντροπή για το ότι πάντα βρισκόταν μπροστά σε θέματα τεχνολογίας;

Ο πρωθυπουργός που δεν μας ταίριαξε ποτέ, πέρασε στην ιστορία και φυσικά αν είχε αφήσει κάτι καλό πίσω του κανένας δεν θα ενοχλούνταν ούτε από τα ελληνικά του, που δεν βελτιώθηκαν, ούτε από το κανό, ούτε από την αλλαγή της αλυσίδας εν κινήσει.

Με την ανακολουθία προεκλογικών υποσχέσεων και έργων, την είσοδο της χώρας στο μνημόνιο, το ψαλίδι σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα και την αδυναμία ελέγχου της ακρίβειας, δεν θα κέρδιζε τη συμπάθεια του κόσμου ακόμα και αν πέρναγε τον ελεύθερο χρόνο του μοιράζοντας καθημερινά το συσσίτιο στους άπορους.

Άλλωστε, την ημέρα που ανακοίνωσε ότι παραιτείται, η ΕΛΣΤΑΤ μετρούσε τους ανέργους του Αυγούστου στους 907.000.

Ένας πρωθυπουργός με τέτοιο έργο δεν θα μπορούσε να μας ταιριάζει, όποια και αν ήταν τα χόμπι και οι συνήθειές του.