Η απολογία του 24χρονου που σκότωσε ληστή

Σε ατύχημα αποδίδεται από τον 24χρονο φοιτητή της Παιανίας η εκπυρσοκρότηση της καραμπίνας που έκοψε το νήμα της ζωής του άνδρα που καταδίωκε το μοιραίο βράδυ της περασμένης Τετάρτης προς Πέμπτη.

Η απολογία δημοσιοποιήθηκε από το bloko.gr, και αποκαλύπτει ανεξερεύνητες πτυχές της πολύκροτης υπόθεσης.

Διαβάστε ολόκληρη την απολογία του 24χρονου ο οποίος αναφέρει πως δεν είχε την παραμικρή πρόθεση να σκοτώσει:

“Αποδέχομαι την πράξη του πυροβολισμού σε βάρος του Αλβανού, που εδώ μαθαίνω τα στοιχεία του, αλλά δεν ενήργησα με πρόθεση. Θέλω να δηλώσω ότι ανεξάρτητα από τις ποινικές συνέπειες που θα έχω για την πράξη μου, αυτό που με ενοχλεί, είναι το βάρος που θα έχω στη συνείδηση μου για όλη μου τη ζωή, γι αυτό που που έκανα, έστω κι αν το έκανε άθελα μου και θα σας εξηγήσω αμέσως τι συνέβη.

Μένω μαζί με τον αδελφό μου Βασίλη, τη μάνα μου και τον πατέρα μου σε ιδιόκτητο σπίτι- μεζονέτα, στην οδό Σπ… στην Παιανία. Εγώ με τον αδελφό μου και με τον πατέρα μου, ο οποίος πριν από μια εβδομάδα έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο, χθες το βράδυ 6-6-2012 κοιμόμασταν σε δωμάτια στον πάνω όροφο της μεζονέτας. Εγώ με τον αδελφό μου στα δωμάτια μας είχαμε και τα κορίτσια μας. Η μητέρα μου κοιμόταν στο σαλόνι του σπιτιού, που βρίσκεται στο ισόγειο. Ξαφνικά, στις 03:00 ώρα τις 7-7-2012 άκουσα τον ήχο της χρονοκαθυστέρησης από το συναγερμό του σπιτιού μας και πετάχτηκα από το κρεβάτι μου, γιατί κάτι κακό πίστεψα ότι είχε γίνει δεδομένου ότι στο σπίτι μας είχαν μπει διαρρήκτες και είχαν επιτεθεί στη μητέρα μου.

Κατεβαίνοντας τις εσωτερικές σκάλες πηγαίνοντας προς το ισόγειο, όπου βρισκόταν η μητέρα μου, άκουσα ανδρικές φωνές σε «σπαστά» ελληνικά να λένε: “Κλείσε το συναγερμό γρήγορα!”. Η προφορά ήταν αλβανική, γιατί ζω στην Παιανία πολλά χρόνια όπου έχουμε πολλούς Αλβανούς και μπορώ να ξεχωρίσω την προφορά τους. Ταυτόχρονα είδα δύο άντρες που φορούσαν κουκούλες σκουρόχρωμες και φαίνονταν μόνο τα μάτια τους, να είναι δίπλα από τη μητέρα μου και να φορούν γάντια στα χέρια. για να μπουν στο σπίτι.

Ο ένας ήταν λίγο πιο κοντός από τον άλλο, μετρίου αναστήματος και οι δύο. Ο κοντότερος φορούσε καρό πουκάμισο, που μέσα είχε μια κόκκινη απόχρωση απ’ ότι θυμάμαι και νομίζω σκούρο παντελόνι. Στη μέση φορούσε τσαντάκι σκούρου χρώματος. Κρατούσε μαχαίρι, με το οποίο απειλούσε τη μητέρα μου, το οποίο είχε βάλει πολύ κοντά στο λαιμό της. Ο άλλος κρατούσε λοστό, αν διέκρινα καλά και ήταν πολύ κοντά κι αυτός στη μάνα μου, ενώ φορούσε κι αυτός σκουρόχρωμα ρούχα.

Φοβήθηκα πάρα πολύ όταν τους είδα για τη ζωή της μητέρας μου, αλλά και τη ζωή εμάς των υπολοίπων. Πήγα κοντά τους για να προστατεύσω τη μητέρα μου κι αυτός με απειλούσε κουνώντας το μαχαίρι μπροστά στα μούτρα μου. Ακούγοντας ο πατέρας μου και ο αδελφός μου όλη τη φασαρία κατέβηκαν τις σκάλες προς το ισόγειο πλην όμως, ο πατέρας μου λόγω της πρόσφατης ασθένειας του έπεσε εκεί στα σκαλοπάτια, γεγονός που ενίσχυσε την ανησυχία που είχα.

Ο αδελφός μου αφού πρώτα σήκωσε τον πατέρα μου, ήρθε προς το μέρος μου και τότε οι δύο αυτοί διαρρήκτες τραβήχτηκαν προς την είσοδο του σπιτιού, την οποία οι ίδιοι είχαν προηγουμένως ανοίξει. Εγώ με τον αδελφό μου βγήκαμε στη βεράντα και στη συνέχεια στον περιβάλλοντα χώρο του σπιτιού και είδαμε ότι κινήθηκαν προς το πίσω μέρος του σπιτιού κι αφού πήδηξαν το συρματόπλεγμα εξαφανίστηκαν προς το λόφο που συνορεύει με το οικόπεδο μας. ‘Ήδη είχαμε ειδοποιήσει την Αστυνομία και μετά από λίγα λεπτά έφτασαν τα περιπολικά στο σπίτι μας. Τους αναφέραμε ότι ακριβώς είχε γίνει κι εκεί ακούσαμε από την γειτόνισσα μας κυρία Γκ… ότι λίγη ώρα πριν, είχαν προσπαθήσει να μπουν στο σπίτι τους από το παράθυρο του μπάνιου δύο άτομα.

Αφού έφυγαν οι αστυνομικοί, για να κάνουν τις έρευνες τους με βάση τα στοιχεία που τους δώσαμε εμείς μπήκαμε μέσα στο σπίτι και οικογενειακώς συζητούσαμε τί επιπρόσθετα μέτρα ασφαλείας έπρεπε να πάρουμε για να προστατευθούμε.

Πέρασε λίγη ώρα κι ακούσαμε πυροβολισμούς πολύ κοντά στο σπίτι, ταυτόχρονα γαβγίσματα σκυλιών κι αμέσως φωνές από τη γειτόνισσα μας Α… Μαίρη που έλεγε: Σταματήστε, σταματήστε, βοήθεια Κυριάκο”.

Εγώ κατάλαβα ότι φώναζε τον πατέρα μου για βοήθεια. Το περιστατικό αυτό μας δημιούργησε μεγαλύτερη ταραχή και ένταση και πιστέψαμε ότι οι πυροβολισμοί πιθανόν προέρχονται από τους ίδιους διαρρήκτες που μπορεί να είχαν πυροβολήσει κάποιον γείτονα και για αυτό η γειτόνισσα να φώναζε βοήθεια.

Επειδή όπως σας είπα ο πατέρας μου δεν μπορούσε να βοηθήσει λόγω του πρόσφατου εγκεφαλικού επεισοδίου και να προστατεύσει εμάς και την περιουσία μας, πήρα την κυνηγετική καραμπίνα του από ένα ντουλάπι κι αφού πήρα κι ένα φυσίγγι που βρήκα εκεί δίπλα, το έβαλα σ’ αυτή και βγήκα έξω από το σπίτι. την καραμπίνα την πήρα για προστασία εμένα και της οικογένειας μου γιατί είχα φοβηθεί από τους πυροβολισμούς.

Βγαίνοντας στο δρόμο είδα δύο άτομα που έμοιαζαν πολύ με τους διαρρήκτες που είχαν μπει στο σπίτι μας λίγη ώρα πριν, τόσο από τη σωματοδομή όσο κι από τα ρούχα που φορούσαν και τα έχω περιγράψει παραπάνω. Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για τα ίδια άτομα, γιατί είχε περάσει πολύ μικρό χρονικό διάστημα που επαναλαμβάνονταν οι διαρρήξεις στη γειτονιά μας και είχαν ακουστεί οι πυροβολισμοί. Τους φώναξα να σταματήσουν, ο ένας σταμάτησε ενώ ο άλλος, ο πιο κοντός με το καρό πουκάμισο άρχισε να τρέχει προς την οδό Μ…

Εγώ τον ακολούθησα τρέχοντας, κρατώντας την καραμπίνα με το δεξί μου χέρι και στραμμένη προς το έδαφος. του φώναζα συνεχώς να σταματήσει και το ίδιο έκανε και ο αδελφός μου ο Βασίλης που ήταν πίσω μου , αλλά και οι γείτονες που είχαν βγει από τα σπίτια τους. Αυτός έστριψε αριστερά στην οδό Μ… που είναι στενή οδός, με ελάχιστο φωτισμό έχει κλίση και στην αρχή της έχει ανάχωμα σαν σαμάρι. Μόλις έστριψα στην οδό Μ… σκόνταψα στο ανάχωμα που σας είπα, το σώμα μου πήρε ελαφρά κλίση και προσπαθώντας να έρθω στην ισορροπία μου, πατήθηκε άθελα μου η σκανδάλη.

Δεν είχα καμία πρόθεση να πυροβολήσω ούτε και σημάδεψα προς το μέρος του ανθρώπου που έτρεχε.

Πιστεύω ότι τα σκάγια βρήκαν τον Αλβανό αν και δεν τον σημάδευα όπως σας είπα γιατί το σημείο που εγώ βρισκόμουν ήταν ψηλότερο λόγω του αναχώματος απ’ το σημείο π[ου βρισκόταν αυτός μπροστά μου και σε απόσταση. Έχω στεναχωρηθεί πολύ μ’ αυτό που έγινε και λυπάμαι για τον άνθρωπο που έφυγε απ’ τη ζωή. Θέλω να σας πω ότι οι δύο ληστές πήραν από το σπίτι ένα σακ βουαγιάζ που υπήρχαν μέσα τα ρούχα μου, το δελτίο της ταυτότητας μου και η άδεια οδήγησης. Επίσης, έλειπε και το κλειδί του αυτοκίνητου μάρκας CITROEN του αδελφού μου.

Ερώτηση: Αναγνωρίζεις το κλειδί που σου δείχνουμε; (Γίνεται μνεία ότι στο μάρτυρα επιδείχθηκε ένα κλειδί αυτοκινήτου μάρκας CITROEN σε μπρελόκ με τηλεχειριστήριο που βρέθηκε στον περιβάλλοντα χώρο της οικίας του Δ… Κυριάκου και κατασχέθηκε με την από 7-6-2012 έκθεση αυτοψίας και κατασχέσεως).

Απόκριση: Ναι, αυτό είναι το κλειδί από το αυτοκίνητο του αδελφού μου του Βασίλη.

Ερώτηση: (Γίνεται μνεία ότι στο μάρτυρα επιδείχθηκε ένα τσαντάκι μέσης μπλε, που βρέθηκε και κατασχέθηκε με την από 7-6-2012 έκθεση αυτοψίας και κατασχέσεως)

Απόκριση: Όπως το βλέπω, μου φαίνεται ίδιο με αυτό που φορούσε ο πιο κοντός και σας είπα παραπάνω”.

Με δήλωση του στο bloko.gr ο συνήγορος του κατηγορούμενου, κ. Αλέξανδρος Αλεξανδράκης, επαναλαμβάνοντας σχεδόν την θέση και την άποψη του φοιτητή είπε πως “να μην θεωρηθεί σε καμία περίπτωση προς Θεού ότι είναι λύση ή επιλογή οι διαφορές να λύνονται με τα όπλα. Όταν αυτά χρησιμοποιούνται, ο κίνδυνος δεν είναι μόνο για το θύμα. Όπως αποδεικνύει η περίπτωση του Νίκου, είναι τέτοιες οι τύψεις που δύσκολα αντέχονται, ειδικά όταν το θύμα αφήνει πίσω του παιδιά. Και να ξέρετε ότι αυτά μνημονεύει και σκέφτεται συνεχώς ο Νίκος. Ότι θα ζήσουν δίχως τον πατέρα τους, αποτέλεσμα για το οποίο δίχως να φταίει, υπάρχει δική του συμβολή”.