Η συμμετοχή, το μήνυμα και η σπέκουλα

του Γιώργου Λακόπουλου

Είναι καλά νέα. Μόλις στήθηκε μια κάλπη, ένα μεγάλο μέρος από όσους προσκλήθηκαν να συμμετάσχουν ανταποκρίθηκε. Σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή αποτελεί στοιχείο αναζωογόνησης της Δημοκρατίας. Εν προκειμένω είναι και τροχιοδεικτική βολή για τις πολιτικές εξελίξεις.

Το άσχημο σ αυτή την υπόθεση είναι ότι προτού καν κλείσουν οι κάλπες οι γνωστοί σπεκουλαδόροι έσπευσαν να παραχαράξουν το νόημα της συμμετοχής και την προοπτική της. Η ορχήστρα της μιντιακής παραπληροφόρησης προσπαθει να πείσει ότι συγκεκριμένη ψηφοφορία εχει χαρακτηριστικά εναντίον του… Τσίπρα! Στο επόμενο στάδιο – στο οποιο ορισμένοι προχώρησαν ήδη – θα τη χαρακτηρίσουν… φιλική προς τον Μητσοτάκη- που έσπευσε να επικυρώσει αυτή τη θεωρία.

Είναι μακριά νυχτωμένοι. Μπορει στην ψηφοφορία να παρεισέφρησαν ορισμένοι γραφικοί τύποι της Δεξιάς- και ενδεχομένως η ΝΔ, ή κάποιοι παράγοντές της, έστειλαν δικούς τους στην κάλπη. Αλλά ο κορμός των ψήφων οφθαλμοφανώς προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ.

Όχι γενικώς και αορίστως: από το ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο Ανδρεας Παπανδρεου, έχει διακριτή ιδεολογία, συγκεκριμένη ιδρυτική Διακήρυξη και γνωστή ιστορια. Προέρχονται από τη δεξαμενή των 342.000 που το ψηφισαν το 2015, επιμένοντας να το στηρίζουν παρά την αλλοίωση που επέφεραν οι ηγεσίες του- ιδιως ο Γ. Παπανδρέου και ο Βενιζέλος- και ανάγκασε πολλούς να το εγκαταλείψουν.

Η ταυτότητα των ψηφοφόρων προκύπτει αλλωστε και από το αποτέλεσμα. Η συντριπτική πλειοψηφία έστειλε στον δεύτερο γύρο δύο στελέχη του αμιγούς ΠΑΣΟΚ. Επισφράγισε δηλαδη την ψηφοφορία ως εσωτερική υπόθεση του Κινήματος . Ταυτόχρονα έστειλε στα τάρταρα όσους μπήκαν σ αυτό το παιχνίδι με σκοπ’ο να το διαλύσουν και να βάλουν ένα νέο κομμα στη θέση του-αγνώστου ταυτότητας. Ο δήμαρχος Καμίνης και αρχηγός Σταύρος που προσπάθησαν να αγιάσουν με ξένα κόλλυβα έσπασαν μούτρα τους. Για τους υπολοίπους ας μη συζητάμε….

Ο καταποντισμός των αντι-ΠΑΣΟΚ υποψηφίων αποτελεί ισχυρό μήνυμα για τους φιναλίστ της επομένης Κυριακής: οι οπαδοί του Κινήματος κινητοποιήθηκαν για να αποτρέψουν τη διάλυσή του. Να εμποδίσουν την παράδοσή του σε τρίτους. Όχι το αντίθετο, όπως κραυγάζουν οι κακόφωνοι κάποιων ΜΜΕ που αλλιώς τα περίμεναν και αλλιώς τους βγήκαν. Παριστάνουν τους ενθουσιασμένους, αλλα θρηνούν -μαζί με τους δημοσκόπους τους, που ξαναρεζιλεύθηκαν… .

Πως γίνεται και οσοι έχουν στρατευθεί υπέρ του Μητσοτάκη να χαίρονται για μια υπόθεση που του κόβει ψήφους; Προφανώς νομίζουν ότι θα “μανιπουλάρουν” την κατάσταση , ώστε όποιος επικρατήσει στον δεύτερο γύρο να σπεύσει στο πλευρό του προέδρου της ΝΔ -που δεν μπορει να εμπνεύσει ούτε το κομμα του.

Το μήνυμα όμως είναι καθαρό. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να παραμείνει ΠΑΣΟΚ. Να εξελιχθεί, να ανανεωθεί και να μεταρρυθμιστεί, αλλά ως ΠΑΣΟΚ. Με το ίδιο όνομα, τα ίιδια συμβολα , την ίδια ιδεολογία και τον ίδιο σεβασμό στον ιδρυτή του. Ως αναβαθμισμένη συνέχεια του εαυτού του και όχι ως κατι άλλο , παρεκτρεπόμενο από την ιστορική διαδρομή του.

Αυτό εκπροσώπησε η Γεννηματά και εκτινάχθηκε. Ο Ανδρουλάκης- που είναι η έκπληξη των εκλογών -θα κρατήσει ανοιχτό το δρόμο προς το μέλλον αν αποκηρύξει τις, σημιτικής επιρροής , θεωρίες “το ΠΑΣΟΚ τελείωσε”.

Εδώ βρίσκεται η πολιτική ουσία της εκλογής και αφορά και τους δύο υποψήφιους για την ηγεσία- ιδίως τη Φώφη με την έπαρση και την ΣΥΡΙΖΑ ρητορεία. Οσοι κινητοποιήθηκαν για να δώσουν βάρος και ουσία στην εκλογή τη Κυριακής προέρχονται από την ευρεία δημοκρατική παράταξη. Όπως την όριζε ο Ανδρεας Παπανδρεου: ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και οι προοδευτικοί κεντρώοι. Είναι δηλαδη μια παράταξη με αντιδεξιά αντανακλαστικά.

Με άλλα λόγια -και παρα την επιχειρουμένη διαστρέβλωση – οσοι ανήκουν σ αυτή την παράταξη δεν κινητοποιήθηκαν για <να φύγει ο Τσιπρας> , αλλά κυρίως για <να μην έλθει ο Μητσοτάκης>. Είναι δηλαδη άνθρωποι που επιθυμούν την ανασύνταξη του δημοκρατικού χώρου. Με ζωντανό το ΠΑΣΟΚ -που είναι το κομμα τους-, αλλά σε σύγκλιση με τις λοιπές προοδευτικές δυνάμεις- που είναι η παράταξη τους. Τοσο απλό.

Γέφυρες

Οι κάλπες που στήθηκαν την Κυριακή είναι υπόθεση με πολλές άκρες και ο κάθενας παιρνει αυτή που τον βολευει. Κάποιοι πχ επιμένουν να τις βλέπουν ως νεα ευκαιρία χειραγώγησης της πολιτικής σκηνής. Άλλοι δηλώνουν <κεντροαριστεροί> ,η επικαλούνται την ευρωπαικη σοσιαλδημοκρατια, αλλά ανάθεμα και αν έχουν την παραμικρή σχέση : απλώς προσπαθούν να (ξανά) κανουν καριέρα στην πολιτική. Οι περισσότεροι βλέπουν μια εσωτερική υποθεση του ΠΑΣΟΚ -και γι αυτό πονηροί πληρώθηκαν με το κατάλληλο νόμισμα .

Αν ανοίξουμε την εικόνα όμως θα δουμε και μια άλλη ακρη- ισως την πιο κρίσιμη :αυτή που αφορά τον … Αλέξη Τσίπρα. Για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργό, οι εκλογες της Κυριακής σημαίνουν ότι ήλθε η ώρα να απαντήσει τελεσίδικα σε ένα ερώτημα: θέλει να είναι ο εκφραστής της σύγχρονης Κεντροαριστεράς;

Ετσι όπως τον εκλαμβάνουν οι παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που τον πήγαν στο 35%. Με τη σχέση που περιγράφουν διανοούμενοι όπως ο Νικος Μουζέλης και ο Γιαννης Πανούσης. Και με τον τροπο που τον βλέπει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κομμα – επιδιώκοντας να τον εντάξει στις γραμμές του.

Οι περισσότεροι από οσους ψήφισαν την Κυριακή θέλουν να υπάρχει το ΠΑΣΟΚ και το θέλουν σε σύγκλιση με τον Τσιπρα, όχι με τον Μητσοτάκη. Θα τους δικαιώσει, σπεύδοντας , τώρα που είναι στη βράση το σίδερο, να κινηθεί ως κεντρικός εκφραστής της νέας Κεντροαριστεράς. Με πρωτοβουλίες που τον απεγκλωβίζουν από ετερόκλιτες συμμαχίες και εσωκομματικούς καταναγκασμούς- που εξελίσσονται σε βαρίδια.

Ως Πρωθυπουργός που νίκησε τη Δεξιά, ο Τσιπρας κρατάει την τράπουλα του πολιτικού παιχνιδιού. Το ερώτημα είναι αν θα την ξαναμοιράσει, δινοντας καλά χαρτιά στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη. Δηλαδη αν θα αποφασίσει αυτό που έλεγε ο Καναδός συγγραφέας Λόρενς Πέτερ: “Ποιες γέφυρες θα περάσεις και ποιες θα κάψεις”.