ΚΕΘΕΑ: Ο αποτρόπαιος θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου δεν είναι ο μόνος

«Ο αποτρόπαιος θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου είναι ένας ακόμα κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα κρουσμάτων βίας στους δρόμους της Αθήνας, τα περισσότερα από τα οποία δεν έρχονται ποτέ στο φως της δημοσιότητας» καταγγέλλει με ανακοίνωσή του που εξέδωσε το πρωί της Παρασκευής το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ).

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης:

«Ο αποτρόπαιος θάνατος του Ζακ Κωστόπουλου είναι ένας ακόμα κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα κρουσμάτων βίας στους δρόμους της Αθήνας, τα περισσότερα από τα οποία δεν έρχονται ποτέ στο φως της δημοσιότητας, γιατί αφορούν τις πιο ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας, άστεγους, εξαρτημένους, εργαζόμενους του σεξ, πρόσφυγες, μετανάστες.

Ειδικά όσον αφορά τους χρήστες, την τελευταία διετία με αυξανόμενη ανησυχία καταγράφουμε σε διάφορες περιοχές της πρωτεύουσας απρόκλητες επιθέσεις από αυτόκλητες ομάδες ή άτομα κατά εξαρτημένων χρηστών, επιβαρυμένων με πολλαπλά προβλήματα και αδύναμων να αμυνθούν. Σε αρκετές περιπτώσεις οι απειλές και η βία στρέφονται και ενάντια στους εργαζόμενους που υποστηρίζουν τους χρήστες στον δρόμο, παρεμποδίζοντας το έργο τους και θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλειά τους.

Αυτά τα φαινόμενα αποτελούν αρνητικό δείκτη για το επίπεδο ανθρωπιάς και συνοχής της κοινωνίας μας, όπου η διαφορετικότητα εύκολα στοχοποιείται ως πηγή του κακού και τα πιο ευάλωτα θύματα της κρίσης προβάλλονται ως αιτίες της. Tην ίδια στιγμή, οι πολιτικές λιτότητας, η υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, η αναζήτηση πρόχειρων λύσεων διαχείρισης των κοινωνικών προβλημάτων με κύριο στόχο να μειωθεί η κοινωνική όχληση, η ρητορική του μίσους και η καλλιέργεια του φόβου συμβάλλουν στη διαιώνιση των προβλημάτων για τα άτομα και την κοινωνία.

Σε αυτήν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι τυχαίο ότι η βία προς το πρόσωπο του Ζακ Κωστόπουλου συνεχίζεται και μετά τον θάνατό του, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε πολλά ΜΜΕ. Φαίνεται πως δυσκολευόμαστε να  αντιληφθούμε ότι αυτό που συνέβη στην οδό Γλάδστωνος είναι μια τραγωδία για όλους μας.

Aπέναντι στον κοινωνικό ρατσισμό, τη βία και την αυτοδικία, για τη διασφάλιση του δικαιώματος σε φροντίδα και υποστήριξη, για μια πιο συνεκτική κοινωνία, χρειάζεται ουσιαστικός κοινωνικός διάλογος, μακροπρόθεσμες πολιτικές με επάρκεια πόρων και αγωγή της κοινότητας, σε ένα πλαίσιο που θα προωθεί την συνύπαρξη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ένταξη».