Κώστας Καββαθάς: Η ζωή του, η πίστη και τα περιοδικά – Τι είχε πει στο NEWS 24/7

Ο Κώστας Καββαθάς, άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα, σε ηλικία 86 ετών αφήνοντας πίσω του τεράστια παρακαταθήκη για την οποία θα μνημονεύεται από όλους όσοι εργάζονται στο χώρο του αυτοκινήτου.

Πριν τρία χρόνια είχε μιλήσει στο Magazine του NEWS 24/7 και στον Θεοδόση Μίχο.

“Μπορεί να υπήρξα καλός δημοσιογράφος, φωτογράφος, εκδότης και μέτριος πιλότος, αλλά δεν ήμουν αρκετά έξυπνος ή “καπάτσος” επιχειρηματίας και δεν διέθετα εφοπλιστικές, τραπεζικές και κρατικοδίαιτες επιχειρηματικές “πλάτες”, έλεγε χαρακτηριστικά. Αφορμή για τη συζήτηση ήταν η κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του με τίτλο “Ασημόσπιτο” (εκδ. Αρμός). “Πιστεύω πως με τη δουλειά μου κάτι έχω προσφέρει στη χώρα. Είδατε να με αναφέρουν κάπου; Είστε ο πρώτος που επικοινωνεί μαζί μου για το βιβλίο. Ίσως και ο τελευταίος. Δεν σας κάνει εντύπωση;”, έλεγε ενδεικτικά.

Για τα περιοδικά του και τη δίωξη εναντίον του, είχε πει:

“Από μικρό παιδί θαύμαζα ό,τι είχε σχέση με την αεροπορία και το διάστημα με αποτέλεσμα να βγάλω το περιοδικό «ΠΤΗΣΗ & Διάστημα». Όπως γράφω στο βιβλίο πρώτα έμαθα να πετάω και μετά να οδηγώ. Μου άρεσαν οι αγώνες αυτοκινήτων, οι οδηγοί εκείνης της εποχής και οι πρωτοπόροι μηχανικοί-σχεδιαστές και έτσι βγήκαν οι «4ΤΡΟΧΟΙ». Η μουσική άρεσε σε μένα και στη Σοφία Μπλέτσα-Καββαθά, και βγάλαμε το περιοδικό «ΗΧΟΣ & HiFi». Στην Σοφία άρεσε η υψηλή μαγειρική και έβγαλε το περιοδικό «ΓΕΥΣΗ» μια δεκαετία πριν αρχίσει όλη η Ελλάδα να… μαγειρεύει. Μου άρεσαν τα πράγματα που έρχονται από το μέλλον και έβγαλα το «Αναλόγιο», περιοδικό για την επιστήμη και την επιστημονική φαντασία. Ακολούθησαν το «ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ», το «Ηλεκτρονικός Υπολογιστής» το 1985, το «RAM» το 1986 και άλλα που ο αναγνώστης μπορεί να δει αν επισκεφτεί το blog μου στο themeta4fourinstitute.gr.

Με συνέλαβαν με την κατηγορία ότι η Εταιρία μου όφειλε 11,5 εκατ. ευρώ στο Δημόσιο. Φυλακίστηκα, δικάστηκα και αθωώθηκα – τόσο φανερή ήταν η πλεκτάνη που είχε στηθεί από γνωστούς και μη εξαιρετέους οικονομικούς και εκδοτικούς «δολοφόνους»”.

“Η εταιρία μεγάλωσε. Βγάλαμε περίπου 30 τίτλους. Μηνιαία, διμηνιαία, ετήσια περιοδικά. Κάναμε και ένα ραδιοφωνικό σταθμό, τον «Εν Λευκώ 87,7FM». Ενοχλήσαμε κόσμο, «πατήσαμε κάλους» στο τότε εκδοτικό «διευθυντήριο». Όμως το λάθος – γιατί περί λάθους πρόκειται – να λάβω μέρος στην ίδρυση ενός λιθογραφείου, σήμανε την καταστροφή των Τεχνικών Εκδόσεων. Οι διαχειριστές του εργοστασίου δεν μπορούν να χαρακτηριστούν παραδείγματα προς μίμηση. Τα πρώτα δύο χρόνια λειτουργίας «έκαναν φτερά» πάρα πολλά χρήματα με αποτέλεσμα η επιχείρηση να καταρρεύσει και οι τράπεζες να ζητήσουν την αποπληρωμή των δανείων. Επειδή οι πραγματικοί υπεύθυνοι χάθηκαν στην ομίχλη στράφηκαν κατά των Τεχνικών Εκδόσεων και εμού προσωπικά”, έλεγε ακόμη.

“Για να πάρετε μια ιδέα, τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 οι 4Τροχοί πουλούσαν πάνω από 100 χιλιάδες αντίτυπα και η Πτήση πάνω από 35.000”, είχε επισημάνει ο ίδιος ο εκδότης.

Για την Ελλάδα του σήμερα, έλεγε:

“Οι κοινωνίες τα άτομα των οποίων έχουν μάθει να συνεργάζονται, προχωρούν την έρευνα και την εξέλιξη στις επιστήμες, σχεδιάζουν το μέλλον, πάνε στα άστρα. Στη δική μας οι περισσότεροι θέλουν να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα. Τι έχουν κάνει οι πολιτικοί για να αλλάξουν αυτή τη νοοτροπία; Συνεχίζεται ο ίδιος μίζερος τρόπος σκέψης. Είναι σαν καφενείο τη δεκαετία του ’50. Βγαίνει ο ένας, μπαίνει ο άλλος, παίζουν χαρτιά, ζάρια, πρέφα, τάβλι, άντε γεια, τα λέμε αύριο”.

“Αυτή είναι η παθογένειά μας. Βλέπεις όσα λέγονται στη Βουλή και απορείς για ποιο πράγμα συζητάνε. Η δεξιά, η αριστερά, η ημιδεξιά, η κεντροαριστερά της αριστεροδεξιάς, μια ατέλειωτη παπαρολογία, με συγχωρείτε για την έκφραση, η οποία εδώ και χρόνια δεν οδηγεί πουθενά”.

Περί πίστης, δήλωνε:

“Αν ο απέναντι μου πιστεύει στον Δία ή στον Σίβα το σέβομαι. Προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο να πιστεύεις ότι κάποιος άλλος έχει την ευθύνη για όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους – και στο Σύμπαν. Οι γονείς μου πίστευαν. Δεν συγκρουστήκαμε ποτέ γι’ αυτό, αν και η μητέρα μου άναβε τρία καντήλια σε τρία εικονοστάσια και ο πατέρας μου ήταν Επίτροπος στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, Μου άρεσε η τελετουργία, το Πάσχα, η Ανάσταση. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν θεοί και δαίμονες, προφήτες και άγιοι”.

Για το μέλλον δήλωνε:

“Αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, σίγουρα. Το 2050 ο πληθυσμός θα φτάσει τα 10 δισ. Από τη στιγμή όμως που ο πρώτος άνθρωπος, συνδεθεί με την Πληροφορία οι ελπίδες επιβίωσης του πλανήτη πολλαπλασιάζονται. Όπως ο άνθρωπος πριν από χιλιάδες χρόνια σάλπαρε για να πάει στην Τροία, έτσι θα σαλπάρει για στον Άρη. Όλα αυτά όμως είναι συζητήσεις για ανθρώπους που έχουν μπροστά τους το μέλλον. Εγώ το έχω πίσω. Και μόνο με χιούμορ μπορώ να το αντιμετωπίσω”.

Ερωτηθείς δε για το αν θα ήθελε νέος ξανά, απαντούσε: “Ναι, για να πάω στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Είχα προσπαθήσει αλλά δεν τα κατάφερα. Τουλάχιστον όμως το 2004 με ένα Mig 25 πέταξα στα όρια της στρατόσφαιρας. Είδα από κοντά το μαύρο του διαστήματος και το φωτογράφισα”.