Κρίση και ευκαιρίες

Σήμερα θα σας διηγηθώ μια ιστορία, που δείχνει το παρόν και το μέλλον του εργαζόμενου στην εποχή της σοσιαλιστικής βαρβαρότητας και των δακρύων του Λοβέρδου και που αποδεικνύει ότι ναι μεν υπάρχει κρίση, αλλά για κάποιους η κρίση συνοψίζεται στο εξής: “Βρήκαμε παπά να θάψουμε 5-6”.

Ιδιοκτήτης πέντε βενζινάδικων και τοπικής ομάδας, ο οποίος προφανώς πεινάει, αποφάσισε να κάνει περικοπές στις βάρδιες των πρατηρίων του.

Άρχισε λοιπόν να απολύει. Στο ένα από τα βενζινάδικα, για το οποίο έχω και προσωπική άποψη, εργάζονται δύο άτομα. Από τις 6 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα δουλεύει ένας αλλοδαπός -μου διαφεύγει η εθνικότητα- για 800 ευρώ.

Την άλλη βάρδια την κάνει ένας νεαρός Έλληνας. Έξι το απόγευμα με έξι το πρωί επίσης για 800 ευρώ. Πριν λίγο καιρό υπήρχαν περισσότεροι υπάλληλοι για να μοιράζονται οι ώρες, αλλά επειδή όλοι γνωρίζουμε ότι πέντε βενζινάδικα δεν φτάνουν για ένα καλό εισόδημα, ο ιδιοκτήτης αναγκάστηκε να πάρει μέτρα. Πώς αναγκάζεται ο Λοβέρδος να ανακαλύπτει κάθε μέρα και κάτι καινούργιο από το μνημόνιο; Κάπως έτσι.

Ο νεαρός Έλληνας είναι πρώην οικοδόμος. Ένας τραυματισμός, δεν του επιτρέπει να συνεχίσει στις οικοδομές και αισθάνεται τυχερός που μπορεί να δουλεύει 12 ώρες την ημέρα, χωρίς κανένα ρεπό φυσικά και να αποταμιεύει τόσα πολλά χρήματα, καθώς δεν έχει χρόνο για να τα ξοδέψει.

Ο αγαπητός επιχειρηματίας της ιστορίας μας έχει δύο σκλάβους, λόγω περικοπών, οι οποίοι δεν είναι αρκετά μεγαλόψυχοι για να καταλάβουν ότι σε περίοδο κρίσης δικαιώματα έχουν μόνο οι έχοντες.

Η ζούγκλα αυτή υπήρχε και πριν από την κρίση, τώρα όμως θεσμοθετείται, γίνεται επίσημη πολιτική του κράτους, πίσω από την οποία κρύβονται πιράνχας σαν και τον σεβαστό επιχειρηματία.

Οι εργαζόμενοι μένουν απροστάτευτοι, με μόνη παρηγοριά τις καθημερινές παραστάσεις το υπουργού Εργασίας, ο οποίος όταν κάποια στιγμή φύγει τρέχοντας από το υπουργείο μπορεί να ξεκινήσει καριέρα σε βραζιλιάνικη σαπουνόπερα. Το ταλέντο το έχει.

Ιστορίες σαν και αυτή υπάρχουν και θα υπάρξουν πάρα πολλές. Είμαι βέβαιος ότι καθένας από εσάς γνωρίζει και ίσως βιώνει μία.

 Με πάμφθηνες προσλήψεις, εύκολες απολύσεις και την ανεργία να πηγαίνει χέρι χέρι με την ακρίβεια, οι εργαζόμενοι είναι πλέον αναλώσιμοι.

Αν ο μετανάστης ή ο τραυματισμένος οικοδόμος αντιδράσουν και απολυθούν, ποιος θα τους προστατέψει; Ποιος θα προστατέψει αυτούς και τους επόμενους που περιμένουν με λαχτάρα αυτά τα 800 ευρώ, έστω και με αυτές τις συνθήκες;

Όχι πάντως ο ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Λοβέρδος, οι οποίοι παίρνουν μέτρα για να σώσουν την πατρίδα όπως λένε. Αν φυσικά πατρίδα σημαίνει τράπεζες, μεγαλοϊδιοκτήτες και πάσης φύσεως εκμεταλλευτές.