Λύγισε ο Μάνος Δασκαλάκης – “Eίχα τυφλή εμπιστοσύνη στη Ρούλα”

Με δάκρυα στα μάτια προσπαθώντας να περιγράψει τα χρόνια της οικογενειακής του ζωής, ο Μάνος Δασκαλάκης κατέθεσε σήμερα στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, όπου εκδικάζεται η υπόθεση ανθρωποκτονίας των δυο μικρότερων κοριτσιών του, Μαλένας και Ίριδας. «Δεν θέλω να κλαίω, συγχωρέστε με!» είπε, καθώς μιλούσε για όσα ακολούθησαν το θάνατο της Μαλένας, τον οποίο -όπως και εκείνον της Ίριδας- χαρακτήρισε «δολοφονία».

Ο Μάνος Δασκαλάκης, που βρέθηκε μέσα σε λίγα χρόνια να χάνει τα τρία του παιδιά, κατέθεσε για τη σχέση του με την Ρούλα Πισπιρίγκου αλλά και για τον τρόπο που έφυγαν από τη ζωή οι κόρες του.

Χωρίς να είναι σε θέση να καταθέσει πολλές λεπτομέρειες ως προς τις ημερομηνίες και τους διαλόγους που είχαν λάβει χώρα, ο ίδιος επιχείρησε να απαντήσει στις ερωτήσεις της προέδρου επισημαίνοντας: «Ήρθε η ανακοπή της Τζωρτζίνας και μας έκανε να ξεχάσουμε τα πάντα. Δεν προλάβαινα από το ένα συμβάν να περάσω στο άλλο…».

Περιέγραψε τη σχέση του με τη Ρούλα Πισπιρίγκου, αναφέροντας: «Ό τι μου έλεγε το πίστευα, της είχα τυφλή εμπιστοσύνη» και εξηγώντας: «Τα περισσότερα πράγματα έχουν διαγραφεί από το μυαλό μου. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι τι έχει γίνει».

Ο θάνατος της Μαλένας

Αναφορικά με τα προβλήματα υγείας της 3,5 ετών Μαλένας, είπε: «τον Μάρτιο του 2019 ένα πρωί ξυπνάμε και βλέπουμε στον λαιμό της Μαλένας ένα μικρό καρουμπαλάκι, ένα πρήξιμο. Το είδε πρώτη η κατηγορούμενη. Ενημερώσαμε την παιδίατρο η οποία μας έδωσε μια αγωγή για 10 ημέρες. Όταν ξαναπήγαμε μας έγραψε εξετάσεις για το παιδί, ανάμεσα σε αυτές και για καρκινικούς δείκτες. Πήγαμε το παιδί στο «Ελπίδα» για λήψη μυελού των οστών και οι γιατροί μας ενημέρωσαν ότι το παιδί έχει λευχαιμία. Όταν το άκουσα κατέρρευσα. Αρχίσαμε και οι δυο τα κλάματα και οι γιατροί μας καθησύχαζαν. Πήγαμε στο «Ελπίδα» και μας εξήγησαν ότι αυτή η ασθένεια ήταν άκρως ιάσιμη με βεβαιότητα 1.000.000/100 ότι το παιδί θα γίνει καλά».

Την ημέρα του θανάτου του παιδιού, ο μάρτυρας κατέθεσε πως βρισκόταν στο σπίτι των θείων του και θα επέστρεφε στο νοσοκομείο, ωστόσο δεν πρόλαβε καθώς τον κάλεσε η Ρούλα Πισπιρίγκου και του είπε πως «το παιδί έμεινε». «Ήταν ταραγμένη. Έτρεμε η φωνή της. Στη διαδρομή για το νοσοκομείο την έπαιρνα τηλέφωνο. Μου είπε ότι δεν λειτουργούσαν κάποια μηχανήματα και τα άλλαζαν. Έφτασα και πήγα να μπω στο δωμάτιο και δε με άφησαν οι γιατροί. Έπειτα από κάποια ώρα ένας γιατρός μας ενημέρωσε ότι το παιδί δεν τα κατάφερε» ανέφερε, τονίζοντας: «Αυτό που μου φαίνεται παράξενο τώρα είναι ότι η κ. Μπάκα είπε να γίνει νεκροψία- νεκροτομή να δούμε τι έγινε και η κατηγορούμενη αντέδρασε και είπε «Όχι! Δε θα μου χαρακώσετε το παιδί!»».

Η περίπτωση της Ίριδας

Κατά την κατάθεση του, αποδέχθηκε ότι συνειδητά προχώρησαν στη σύλληψη της Τζωρτζίνας και της Μαλένας, ωστόσο ήταν διαφορετικά στην περίπτωση της Ίριδας που ήδη είχαν χάσει τη Μαλένα.  Όπως είπε, «πίστευα ότι πρέπει να δώσουμε βάση στη Τζωρτζίνα. Θεωρούσα ότι το να κάνουμε ένα παιδί δε θα έλυνε το πρόβλημα. Εγώ δεν ήμουν θετικός σε παιδί. Η κατηγορούμενη ήταν πάντα θετική σε τέτοιο ενδεχόμενο. Ήταν η πρώτη φορά που συζητήθηκε σοβαρά ο χωρισμός. Η κατηγορούμενη βέβαια κάθε φορά που μίλαγα για χωρισμό έκανε τα αδύνατα δυνατά να μη συμβεί».

Πρόεδρος: Δηλαδή;

Μάρτυρας: Ας πούμε μια φορά μου είπε «λιποθύμησα, πάω νοσοκομείο». Δεν θυμάμαι ποτέ ακριβώς ειχε γίνει αυτό. Τα περισσότερα πράγματα εξάλλου έχουν διαγραφεί από το μυαλό μου.

Πρόεδρος: Πως αντέδρασε στο ενδεχόμενο χωρισμού που της είπατε εσείς;

Μάρτυρας: Μέσω μηνυμάτων κυρίως και υπάρχουν στη δικογραφία.  Μπορεί να έφτανα στα όρια μου αλλά πάνω από όλα έπρεπε να βάζω τα παιδιά μου. Και μπορεί να μου έστελνε απειλές στα μηνύματα και εκεί ήταν που θα έκανα πίσω, σε καμία περίπτωση δεν θα έχανα τα παιδιά.

Πρόεδρος: Έμεινε έγκυος σε σύντομο χρονικό διάστημα σωστά;

Μάρτυρας: Ναι. Αποφασίσαμε να τα αφήσουμε όλα πίσω και να κάνουμε μια καινούργια αρχή. Μου ανακοίνωσε το παιδί και ήμασταν παρά πολύ καλά, τα ίδια συναισθήματα όπως με τη Τζωρτζίνα. Ένα μήνα μετά άρχισαν οι κλασικοί τσακωμοί. Γεννάει την Ίριδα, ένα υγιέστατο παιδί χωρίς κανένα πρόβλημα, και όλα κυλούσαν ομαλά.

Σύμφωνα με την κατάθεση Δασκαλάκη, μία απιστία της κατηγορούμενης τους έφερε στο χωρισμό, ύστερα από έναν έντονο καβγά όπου ήταν παρούσα η 9χρονη Τζωρτζίνα.  «Ήταν ο μόνος έντονος τσακωμός που είχαμε. Μου είπε ότι θα πάρει την αστυνομία για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης αν έφευγα. Πήγα το παιδί στο δωμάτιο της και άρχισε να με βρίζει» είπε και συνέχισε: «Ήταν η πρώτη φορά που τη χαστούκισα και η τελευταία, γιατί δεν ήξερε» τί έλεγε. Ξέσπασε η ίδια. Άρχισε να μου λέει τώρα τι να δεις τι έχει να γίνει», προσπαθούσα να δώσω μια ηρεμία για να μην ακούσει το παιδί, το μόνο που με ένοιαζε ήταν το παιδί, ούτε η κατηγορούμενη ούτε τίποτα άλλο. Εκείνη μου έλεγε ότι «αν φύγεις δεν θα ξαναδείς ποτέ το παιδί». Μετά από αυτό σταματήσαμε να μιλάμε».

Όπως περιέγραψε, δεν ξαναμίλησαν μέχρι την 21η Μαρτίου, όταν έλαβε ένα τηλεφώνημα από την αδελφή της κατηγορούμενης, Δήμητρα, ότι το παιδί δεν αναπνέει. «Η πόρτα του ήταν μισάνοιχτη. Μπαίνω και βλέπω τη Τζωρτζίνα πίσω πίσω και βλέπω την κατηγορούμενη να κάνει κάτι στο παιδί. Δεν είμαι τόσο σκληρός για να έχω ψυχραιμία σε αυτές τις καταστάσεις. Σάστισα έπεσα στα γόνατα και δεν ήξερα τι να κάνω. Πιάνω το πόδι της και το μόνο που ρώτησα τη Δήμητρα ήταν αν κάλεσε ασθενοφόρο ασθενοφόρο. Δεν μου το επιβεβαίωσε. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι το ποδαράκι της ήταν παγωμένο και το χεράκι της ήταν ζεστό. Η κατηγορούμενη έκανε μαλάξεις στο παιδί, της έκλεινε τη μύτη και φυσούσε αέρα» κατέθεσε.

Πρόεδρος: Πώς αντέδρασε η κατηγορούμενη;

Μάρτυρας: Η κατηγορούμενη είπε ένα «όχι Θεέ μου» θυμάμαι αμυδρά. Στο νοσοκομείο βγήκε μια γυναίκα γιατρός και μας καλεί μέσα στο δωμάτιο και το παιδί ήταν δεξιά σε ένα κρεβάτι. Σε όλο αυτό το διάστημα ήταν απλά σαστισμένη, τίποτα παραπάνω υπερβολικό, τίποτα λιγότερο. Φαινόταν ένα έντονο βλέμμα στο πρόσωπο.

Πρόεδρος: Εσείς;

Μάρτυρας: Εγώ προσπαθούσα να καταλάβω τι έχει γίνει. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήμουν εκεί.

Πρόεδρος: Ποια η διαφορά στις αντιδράσεις σας;

Μάρτυρας: Ήμουν σοκαρισμένος. Αυτή ήταν με γουρλωμένα μάτια, όχι όπως ήταν στη Μαλένα που έκλεγε κι ωρυόταν. Βγήκαν οι γιατροί και μας είπαν να αποχαιρετήσουμε το παιδί. Μπήκε και έλεγε «το παιδί μου, που είναι, σε πιο δωμάτιο το έχετε». Πλέον το σκέφτομαι και λέω αν ήταν εικόνα τρέλας θα κρατούσε. Αυτή έκανε αυτό και τέλος. Της είπαν εδώ είναι, σε ένα δίπλα δωμάτιο, κάθισε από πάνω της έκλαιγε όχι με τον ίδιο τρόπο όπως πριν. Έκανε πως λιποθύμησε, αλλά απλά λύγισε τα πόδια της απότομα και καλά πέφτει. Δεν έδειχνε σοκαρισμένη, ούτε έκλαιγε συνέχεια ούτε κάτι που να δείχνει ότι σπαράζει. Ήταν απλά σε ένα σοκ. Εγώ απ’οσο θυμάμαι και μου έχουν πει, δεν σταμάτησα να κλαίω. «Προσπάθησε να ηρεμήσεις, θα πάθεις τίποτα» μου έλεγε η κατηγορούμενη.

Το πανάκι

Ο Μάνος Δασκαλάκης αναφέρθηκε και στον τρόπο που βρήκε το πανάκι της Ίριδας. Σύμφωνα με τον ίδιο, όταν επέστρεψαν στο σπίτι η κατηγορούμενη έπεσε στα γόνατα, έπιασε την κούνια και άρχισε να κλαίει. «Είχε τα ρούχα του παιδιού και τα κοιτούσε και έκλαιγε. Στην κούνια είδα το πανάκι της μικρής και μου έκανε εντύπωση γιατί είχε κάποιες κηλίδες. Ήταν χωμένο στα κάγκελα στο ύψος του χεριού της, όπως ξαπλώνει. Πήρα το πανί, είχε κάτι καφέ πάνω, εκείνη ήταν παρούσα, σταματάει να κλαίει και ρώτησα «τι είναι αυτό;» Δεν ήξερε ούτε εκείνη ούτε η αδελφή της» ανέφερε και πρόσθεσε: «Το μύρισα γιατί νόμιζα ότι ήταν φρουτόκρεμα, ήταν κολλώδες και υγρό. Έψαξα να βρω το κορμάκι της μπέμπας και κοίταξα και τα σεντόνια. Πουθενά δεν είδα ίχνη. Έδωσα το πανάκι στη Δήμητρα που θα πήγαινε για κατάθεση γιατί δεν ήξερα τί έπρεπε να κάνω».