Μάτι: “Για μένα ήταν πόλεμος”

Εικόνες αποκάλυψης περιέγραψαν οι επιζήσαντες της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, που το 2018 άφησε πίσω της 104 νεκρούς και δεκάδες εγκαυματίες. Ανάμεσα στους μάρτυρες που εξετάστηκαν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων ήταν και η Ελένη Παπαποστόλου, η οποία μίλησε για ένα «απειλητικό σκηνικό», ωστόσο δεν υπήρξε καμία βοήθεια.

«Ακούγονταν εκρήξεις, για μένα ήταν πόλεμος, όλα έγιναν μαύρα» περιέγραψε η μάρτυρας η οποία έχασε τον πατέρα της, ιερέα εν ενέργεια, ενώ είχαν μπει στη θάλασσα σε μια προσπάθεια να σωθούν. «Τόσο κοντά στην Αθήνα, στη Ραφήνα, υπήρχε βάση του λιμενικού, όλοι θα μπορούσαν να είναι εκεί…» είπε.

Όπως κατέθεσε με δάκρυα στα μάτια, «όταν άρχισε να αγριεύει η θάλασσα προσπαθούσα με την μητέρα μου, να κρατήσουμε τον πατέρα μου στην επιφάνεια, τα κύματα έρχονταν κατά πάνω μας. Τότε άκουσα για πρώτη φορά τον πατέρα μου να φωνάζει βοήθεια, είχα κουραστεί πολύ αλλά έκανα τα πάντα να τον κρατήσω στην επιφάνεια. Κράτησε μία ώρα αυτό. Σηκώνει τα χέρια του ψηλά και λέει “Θεέ μου συγχώρεσε με”, γυρνάει στη μητέρα μου “σας ευχαριστώ για όσα έχετε κάνει για μένα”, και λέει και σε “όλους…” και αυτή ήταν η τελευταία του λέξη, ακούγεται βρόγχος και έφυγε από τη ζωή. (…) Τον κρατήσαμε μαζί μας. Τον γύρισα ανάποδα και έδεσα στην άκρη του αριστερού καρπού το ράσο».

Αντίστοιχα, η Αγγελική Παλαιολογοπούλου που κατάφερε να διασωθεί μετά από 4 ώρες στη θάλασσα τόνισε: «Η βοήθεια δεν ήρθε πότε. Κάποια στιγμή ακούσαμε ένα αχνό φως και ακούσαμε από ντουντούκα ότι θα έρθουν δύο αλιευτικά». Σε άλλο σημείο ανέφερε: «Άκουσα και στις ειδήσεις που είπαν ο πρωθυπουργός και οι υπόλοιποι, πως όλα πήγαν καλά και θεώρησα ότι και αυτοί οι άνθρωποι (σ.σ. που συνάντησε στη θάλασσα) θα ήταν καλά…Μέσα μου πίστευα πως δεν θα ζούνε. Έχοντας ζήσει όλα αυτά…».

Τέλος, η Μαρία Αβραμίδου που έχασε τη μητέρα, την αδελφή της, τον γαμπρό της και τον ανιψιό της, περιέγραψε τις αγωνιώδες προσπάθειες της να εντοπίσει τους δικούς της. «Γύρω στις 7:30 το σήκωσε κάποιος στο 199. Του λέω “θέλω να μάθω τι γίνεται στο Μάτι, έχουμε τέσσερις ανθρώπους”. Μου είπε “δεν έχω κάτι, αφήστε το τηλέφωνο και θα σας πάρω εγώ”. Φυσικά δεν με πήρε πότε.

Άκουσα από κάπου πως άρχισαν να παίρνουν ανθρώπους στα νοσοκομεία και μιλάω με συγγενείς μου να σκορπιστούμε στα νοσοκομεία… Ακούω ότι φέρνουν ανθρώπους στο λιμάνι της Ραφήνας και παίρνω μπουρνούζια και πετσέτες και κατευθυνόμαστε εκεί. Προσπαθούσα να βρω κάποιον από δικούς μου. Γύρω στις δώδεκα με μία, βλέπω κάποιο γνωστό μου που βγαίνει από βάρκα και μου λέει υπάρχουν πολλοί νεκροί πίσω και εκεί μου κόπηκαν τα πόδια. Δεν μπορούσα να πιστέψω πως οι δικοί μου δεν θα σωθούν. Στις 5 το πρωί οι τελευταίες βάρκες έφερναν τουρίστες ξένους και ρωτάω εάν θα φέρουν και άλλους. Μου λένε θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε. Πήγαμε στο λιμεναρχείο και τους δηλώνουμε αγνοούμενους».

Περιγράφοντας τις εικόνες που αντίκρυσε μπαίνοντας στο Μάτι σε μια προσπάθεια να εντοπίσει τους ανθρώπους της, η μάρτυρας είπε: «το πρώτο που είδαμε ήταν καμένα αυτοκίνητα, αντικρίσαμε ένα σκηνικό πολέμου, η αγριότητα του τοπίου ήταν απερίγραπτη. Ο ανιψιός μου προχώρησε με ένα φίλο του και κάποια στιγμή βρήκαν τα αυτοκίνητα των δικών μας, άθικτα. Συνεχίσαμε να ψάχνουμε για μέρες. Τελικά, ταυτοποιήθηκαν μέσω του DNA…».

Η δίκη συνεχίζεται τη Δευτέρα.