Νέο αίτημα αποφυλάκισης από Βίκυ Σταμάτη: “Σας εκλιπαρώ αφήστε με να επανέλθω στο ρόλο της μάνας”

Tην αποφυλάκισή της, με αίτηση που υπέβαλε στο Συμβούλιο Εφετών, ζητά εκ νέου η σύζυγος του πρώην υπουργού ‘Ακη Τσοχατζόπουλου, επικαλούμενη σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει αλλά και ψυχοσωματικά προβλήματα που εμφανίζει ο 6χρονος γιος τους, λόγω του αποχωρισμού του από τους γονείς του.

Η Βίκυ Σταμάτη υποστηρίζει ότι αντιμετωπίζει διεγνωσμένο πρόβλημα υγείας που χρήζει περεταίρω ιατρικής διερεύνησης, με την υποβολή της σε εξειδικευμένες εξετάσεις και για το οποίο θα χρειαστεί να υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις.

Υποστηρίζει, επίσης, τονίζοντας την πλήρη αθωότητα της για όσα της καταλογίζονται, ότι η δίκη για την υπόθεση των λεγόμενων παράνομων αμοιβών του συζύγου της θα κρατήσει μεγάλο χρονικό διάστημα και ότι επομένως δεν θα πρέπει να εξακολουθήσει η κράτηση της προτείνοντας την άρση της με την επιβολή όρων.

Στην αίτηση της, που συνέταξε ο δικηγόρος της Αλέξης Κούγιας, η κα Σταμάτη επικαλείται βεβαιώσεις ιατρών των Νοσοκομείων Γ.Γεννηματάς και ‘Αγιος Σάββας που αναφέρονται σε ευρήματα τα οποία χρήζουν περαιτέρω έρευνας και πιθανόν οδηγούν στην ανάγκη υποβολής της σε χειρουργική επέμβαση.

Αναφερόμενη στον εξάχρονο γιο της η κατηγορουμένη τονίζει, μεταξύ άλλων:

«Ο ξαφνικός αποχωρισμός από τον υιό μου, 13 μήνες τώρα, έχει συντρίψει ψυχολογικά και σωματικά και τους δυο. Η μόνη επί 13 μήνες τώρα επαφή μου με το εξάχρονο παιδί μου περιορίζεται σε μία συνάντηση, μιας ώρας, κάθε Κυριακή πρωί στον κήπο των αντρικών φυλακών. Εδώ και 13 μήνες βιώνουμε δύο παράλληλες τραγικές πραγματικότητες. Εγώ μόνη, έγκλειστη, ανήμπορη, συντετριμμένη σωματικά και ψυχικά και το παιδί μου επίσης μόνο του, ανήμπορο να διαχειριστεί την σκληρή καθημερινότητα, η οποία δεν περιλαμβάνει αυτό που είναι φυσιολογικό και αυτονόητο για κάθε παιδί, πόσο μάλλον της ηλικίας του, δηλαδή την παρουσία των γονέων του και ιδίως της μητέρας του. Το παιδί ζει μόνο του, χωρίς του γονείς του, στο χωριό με τους ηλικιωμένους γονείς μου, στο επίκεντρο μιας σκληρής και κακής πραγματικότητας, για την οποία το ίδιο δεν έφερε την παραμικρή ευθύνη. Κι ενώ αρχικά πίστευα ότι το παιδί μου ζούσε σε μια εικονική πραγματικότητα και ότι δεν είχε αντιληφθεί τον λόγο της βίαιης απομάκρυνσής του από τους γονείς του και ποιος είναι στην πραγματικότητα ο τόπος, όπου πλέον κάθε Κυριακή πρωί μας συναντά, αφού του λέγαμε ότι τάχα είναι νοσοκομείο, πλέον με τις ερωτήσεις του και τις απορίες που διατυπώνει συνειδητοποιώ ότι αντιλαμβάνεται πως μας επισκέπτεται στη φυλακή».

Η κ. Σταμάτη στην αίτηση της αναπτύσσει λεπτομερώς τους νομικούς ισχυρισμούς που προέβαλε και στο δικαστήριο με την έναρξη της δίκης και καταλήγει με έκκληση προς τους Εφέτες που θα κρίνουν το θέμα:

«Σας εκλιπαρώ να σκύψετε με τη δέουσα ευαισθησία και τον δέοντα ανθρωπισμό στην έκκλησή μου να μου δώσετε την δυνατότητα, που ούτως ή άλλως είναι επιτρεπτή στο πλαίσιο του νόμου, να επανέλθω στο ρόλο της μάνας και μόνον σε αυτόν».