Ο κ. Μητσοτάκης διέβη τον Ρουβίκωνα για μια κοινωνία φόβου

Αν στη Νέα Δημοκρατία υπήρχε στοιχειώδης αίσθηση αυτοπροστασίας, θα απέφευγαν με κάθε τρόπο τις μονομαχίες σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων στη βουλή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πλέον σαφές ότι δεν κερδίζει τις εντυπώσεις στο βήμα του Κοινοβουλίου, οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν “φτιάχνονται” από τις ομιλίες του και ο Αλέξης Τσίπρας αντιστρέφει συνήθως την κατάσταση, με τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης να βρίσκεται στο τέλος απολογούμενος. Αυτή τη φορά στη Νέα Δημοκρατία ήταν και άτυχοι, καθώς την κατάθεσης της ερώτησης στη βουλή για την ανομία, ακολούθησε μια σειρά επιτυχιών της ΕΛΑΣ, που καθιστούσαν τη συζήτηση μάλλον ανεπίκαιρη.

Και ενώ περιμέναμε ακόμη μια κοινοβουλευτική διαδικασία χαμηλού ενδιαφέροντος  με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας μετά τη σύγκρουση στη Βουλή να φεύγει ηττημένος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε την έκπληξη και αποκάλυψε  την ατζέντα της νέας Νέας Δημοκρατίας, για το μετασχηματισμό της κοινωνίας σε μια μετά-δημοκρατία τάξης, ασφάλειας και φόβου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εντόπισε την αιτία του κακού, στην χαλαρότητα με την οποία το κράτος δικαίου αντιμετωπίζει τα φαινόμενα παραβατικότητας. Για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας το οργανωμένο έγκλημα που σχεδίασε τη δολοφονία Ζαφειρόπουλου συνεχίζει να δρα ανενόχλητο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε τις φυλακές τύπου Γ’. Ο δικηγόρος έχασε τη ζωή του, γιατί στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε φυλακές που να θυμίζουν το Γκουαντάναμο και τα λευκά κελιά της Τουρκίας και όχι γιατί μερικά χρόνια πριν στήθηκε μια εγκληματική συμμορία, με κρατική ανοχή, που θεωρούνταν υγιής επιχειρηματικότητα και λειτουργούσε υπερ της ανταγωνιστικής οικονομίας.

Για τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας βασική αιτία έξαρσης της εγκληματικότητας αποτελεί ο νόμος Παρασκευόπουλου. Ένας νόμος που σχεδόν απαιτήθηκε από διεθνούς οργανισμούς και την ΕΕ, προκειμένου να αποσυμφορηθούν οι φυλακές και να λυθεί το ζήτημα του εύκολου εγκλεισμού και των συχνών προφυλακίσεων. Πράγματι αν ξεπεράσουμε την αποδοχή και διασπορά ψευδών ειδήσεων από την πλευρά του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, τίθεται το σοβαρό θέμα του σωφρονισμού στις ελληνικές φυλακές. Τα ποσοστά όσων αποφυλακίζονταν όμως από τα κολαστήρια που ονομάζουμε φυλακές και επέστρεφαν σε παραβατικές συμπεριφορές ήταν πάντα στα ύψη, ανεξάρτητα από τον χρόνο φυλάκισης.

Τα σημειώματα στις πολυκατοικίες που λένε να κλειδώνουν οι ένοικοι την πόρτα μετά τις 10 το βράδυ, επειδή υπήρξαν κρούσματα διαρρήξεων, τα θυμάμαι από τη δεκαετία του ’90. Εκτός βέβαια κι αν έχεις μεγαλώσει σε σπίτι με φυλάκιο στην είσοδο. Το Μενίδι αποτελούσε και αποτελεί εστία παραβατικότητας και όσο οι άνθρωποι αυτοί γκετοποιούνται δεν θα φτάνουν δεκάδες διμοιρίες για να επιβάλλουν την τάξη. Στα Εξάρχεια τα τελευταία 40 χρόνια έχουμε συγκρούσεις με την αστυνομία, όπως ακριβώς στα προάστια του Παρισιού, στις γειτονιές της Κοπεγχάγης και έξω από τις καταλήψεις του Άμστερνταμ. Όπου δηλαδή δρα μια βίαιη νεολαία που “έσκασε” για πρώτη φορά μόλις το ’68 και θα έχει ακόμη πολλές εκρήξεις.

Όλα τα παραπάνω δεν συνθέτουν  μια κοινωνία ανομίας, που τρέμει ο πολίτης να βγει από το σπίτι του. Συνθέτουν όμως μια πολύ κακή ανάγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας. Δεν μπορεί στα σοβαρά να υπάρχει άνθρωπος που θεωρεί πως τμήματα της αναρχίας -και αναφέρομαι στον Ρουβίκωνα- έχουν σχέσεις με τον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, γιατί σημαίνει πως δεν έχει αντιληφθεί τι έχει συμβεί στη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια. Ούτε μπορεί να θεωρεί σοβαρός άνθρωπος πως μπορεί να αποφευχθεί οποιαδήποτε επίθεση σε αστυνομικό τμήμα, με περισσότερη αστυνομία στους δρόμους. Οι επιθέσεις άλλωστε στις πολύ καλά φρουρούμενες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αποδεικνύουν, πως οι πόλεις δεν θωρακίζονται, όταν γίνονται σιδερόφρακτες.

Το σκεπτικό του Κυριάκου Μητσοτάκη για τα θέματα ασφάλειας ολοκληρώνεται με την απουσία από την ομιλία του οποιασδήποτε αναφοράς στις επιθέσεις της Χρυσής Αυγής και των τραμπούκων στην εφημερίδα Έθνος και στα γραφεία της 24MEDIA. Η δράση της Χ.Α πράγματι θέτει ένα ζήτημα ασφάλειας στις γειτονιές. Όταν μετανάστης δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, το κράτος δεν εξασφαλίζει τους πολίτες του τα στοιχειώδη δικαιώματα. Όταν εργάτες καταλήγουν στα νοσοκομεία, πράγματι στήνεται ένα σκηνικό ανομίας και ατιμωρησίας. Και όταν τραμπούκοι διασχίζουν τη μισή Αθήνα, με γνωστή αφετηρία και προορισμό και επιτίθενται σε δημοσιογράφους, γεννιούνται ερωτήματα για τη στάση της αστυνομίας.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήθελε να ανοίξει μια συζήτηση για τα ζητήματα ασφάλειας. Υπέκυψε σε ένα σχεδιασμό ακροδεξιάς έμπνευσης που περιλαμβάνει την σύνδεση της Αριστεράς με την τρομοκρατία, την παραβατικότητα και το οργανωμένο έγκλημα. Η τήρηση και διεύρυνση των ατομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων είναι το κλείσιμο του ματιού στην παραβατικότητα. Αντίθετα ο περιορισμός αυτών και η εγκαθίδρυση ενός κράτους-αστυφύλακα αποτελεί εγγύηση για ένα περιβάλλον ασφάλειας και τάξης.

Με την στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας στα ζητήματα της οικονομίας να μην βγαίνει, ο κ. Μητσοτάκης προσπάθησε να επαναφέρει μια πολύ παλιά, σχεδόν ταυτοτικής φύσης, πόλωση μεταξύ Αριστεράς-Δεξιάς και ιδιαίτερα επικίνδυνη.  Από τη μία οι παράνομοι -οι αριστεροί-  και από την άλλη Εμείς που εγγυόμαστε τη νομιμότητα του αστικού κράτους. Γι’ αυτό δεν χωρούσε η Χρυσή Αυγή στην ομιλία του. Γιατί παραδοσιακά αυτή η αντίληψη την έθετε στην πλευρά των νόμιμων.

Με την επιλογή αυτή όμως η φιλελεύθερη ταυτότητα της παράταξης εγκαταλείπεται, στο κάδρο πίσω από το γραφείο του προέδρου αντί για τον Καραμανλή μπαίνει ο Αβέρωφ και στην καρέκλα του κάθεται αναπαυτικά ο Άδωνις Γεωργιάδης.

*Ο Λευτέρης Αρβανίτης είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος του γραφείου της 24MEDIA στη Θεσσαλονίκη