Ο Ντένις Νίλσεν σκότωνε γιατί δεν είχε κάτι άλλο να τον κάνει χαρούμενο

Ένας νάρκισσος που ανακάλυψε πως ο καλύτερος τρόπος για να νιώθει ότι έχει έλεγχο και δύναμη ήταν να αφαιρεί ζωές νέων ανδρών θα είναι ο πρωταγωνιστής μιας εκ των νέων παραγωγών του Netflix. Ο Ντένις Νίλσεν σκότωσε 15 νέους άνδρες (κρατούσε για εβδομάδες τα πτώματα στο διαμέρισμα, για να ικανοποιεί σεξουαλικές φαντασιώσεις, πριν τα διαμελίσει και τα κάψει/πετάξει), σε μια πενταετία, εκμεταλλευόμενος την ομοφοβία της δεκαετίας του ’80 και την άρνηση της αστυνομίας να ασχοληθεί με gay -ακόμα και μετά την καταγγελία αγοριού που κατάφερε να ξεφύγει από τον serial killer.

Όλα τα παραπάνω ανήκουν σε διαπιστώσεις ειδικών, κατόπιν εξετάσεων στις οποίες υπέβαλαν τον Σκωτσέζο εγκληματία που πέθανε σαν σήμερα 12/5 του 2018, από πνευμονική εμβολή έπειτα από επέμβαση. Ήταν 72 χρόνων.

Στο δικό του το μυαλό ήταν πάντα το αγόρι που πνιγόταν. Στο μυαλό όσων ζούσαν στο Λονδίνο στα τέλη του ’70 ήταν ο Hannibal Lecter.  Οι ειδικοί διαβεβαιώνουν πως δεν ήταν τόσο ξεχωριστός.

 

Η ιστορία του έγινε τρία επεισόδια σειράς που παρήγαγε το ITV, με τίτλο ‘Des’ και βιβλίο που έγραψε ο ίδιος με τίτλο ‘History of a Drowning Boy: The Autobiography‘. Άρχισε να το γράφει επτά χρόνια μετά την καταδίκη του και 18 χρόνια αργότερα είχε έτοιμες 6.000 σελίδες ‘ενδοσκόπησης, προβληματισμού, σχολίων και εξηγήσεων’. Ο Νilsen διάλεξε αυτόν τον τρόπο για να καταλάβει και ο ίδιος τους λόγους που αφαίρεσε τουλάχιστον 15 ζωές, μεταξύ του 1978 και του 1983. Επέλεγε άστεγους ή gay γιατί πίστευε πως δεν θα τους αναζητούσε κανείς, αν εξαφανίζονταν. Τους δελέαζε με φαγητό και ποτό.

Μετά τις δολοφονίες έπλενε και έντυνε τα θύματα του, που γίνονταν οι ερωτικοί του παρτενέρ για τις επόμενες εβδομάδες. Τους έβαζε δίπλα στον καναπέ, για να δουν μαζί τηλεόραση ή να ακούσουν μουσική και το ένα έφερνε το άλλο. Μετά προχωρούσε σε τεμαχισμό και καύση των μελών σε φωτιά που άναβε στον κήπο του σπιτιού του. Εναλλακτικά, τα πετούσε στην τουαλέτα.

Με όσα έγραψε, οι ερευνητές κατάφεραν να ‘αποκωδικοποιήσουν’ τους λόγους που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον σε αυτές τις φρικτές πράξεις -και συνήθως έχουν να κάνουν με βιώματα της παιδικής ηλικίας συνδυασμένα με την ύπαρξη, αλλά όχι τη διάγνωση και τη φροντίδα, διαταραχών που προκύπτουν από γενετικούς λόγους ή έπειτα από μεγάλα σοκ.

Η ιδιόγραφη ιστορία του ‘αγοριού που πνίγεται’ αφορά και τα 35 χρόνια που πέρασε στην υψίστης ασφαλείας φυλακή, τις συζητήσεις του με τις αρχές και την αλήθεια πίσω από τους μύθους που προέκυψαν από τα media και τον αφορούσαν. Ο Νίλσεν πέθανε στις 12/5 του 2018, σε ηλικία 72 χρόνων. Είχε αφήσει τη ζωή του (τις 6000 σελίδες) στον καλύτερο φίλο του, με την οδηγία να προχωρήσει σε έκδοση. Προφανώς και όσα αναφέρει είναι το πώς αντιλήφθηκε εκείνος το πέρασμα του από τη γη. Ο εγκληματολόγος Mart Pettigrew ανέλαβε να δώσει και την άλλη άποψη. Τον συνδυασμό θα τον δούμε στο Netflix, που αγόρασε τα δικαιώματα.

Η κλιμάκωση

Όπως προκύπτει από τις έρευνες και τις δικές του αναφορές, πριν αρχίσει τα εγκλήματα συνήθισε να ικανοποιεί τις διεστραμμένες επιθυμίες του, με κάποιες πολύ συγκεκριμένες τελετουργίες. Στις αρχές του ’60 πήγε στον στρατό και υπηρέτησε στη Δυτική Γερμανία. Εκείνη την περίοδο άρχισε να αποκτά σκοτεινές φαντασιώσεις. Τον ήθελαν να συνευρίσκεται με νεκρούς ή αναίσθητους. Ως στρατιώτης συνήθισε να πίνει τακτικά με τους συντρόφους του. Συχνά προσποιείτο και ότι ήταν αναίσθητος, με την ελπίδα πως κάποιος θα κάνει σεξ μαζί του.

Όταν πήρε μετάθεση στο Aden, ως σεφ, απέκτησε και το δικό του δωμάτιο. Είχε το χώρο για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα: τη δική του τεχνική αυνανισμού. Ξάπλωνε μπρούμυτα και κοιτούσε το σώμα του σε έναν καθρέπτη, οραματιζόμενος πως είναι αναίσθητος. Ο καθρέπτης ήταν τοποθετημένος έτσι, ώστε να μη βλέπει το πρόσωπο του -και να ‘πιστεύει’ πως κάνει σεξ με άλλον. Ακολούθως φανταζόταν πως είναι στο πεδίο μάχης και απειλείται η ζωή του, με τις εικόνες του να βασίζονται στα πτώματα στρατιωτών που είχε δει στον πόλεμο. Τον καθρέφτη τον κράτησε σε όσα έκανε στη συνέχεια -για να βλέπει τον εαυτό του να έχει τη δύναμη και τον έλεγχο εις βάρος των ζωών νέων ανδρών. Συνήθως ήταν μεθυσμένος.

Η φαντασίωση του ήταν βγαλμένη από τη ζωή -του

Ως παιδί συνήθιζε να περπατάει για ώρες στην παραλία του Inverallochy -βλ. νοτιοανατολική Σκωτία. Εκεί πήγαινε με τον, ψαρά, παππού του που κατά τον ίδιο ήταν ‘ένας ήρωας και ο προστάτης μου’. Ο μόνος που ενδιαφερόταν για εκείνον, μετά την εγκατάλειψη της Σκωτζέσας μητέρας του από τον Νορβηγό πατέρα του (όταν αυτός ήταν 4) και την αδιαφορία της μητέρας του και των λοιπών συγγενών για εκείνον -καθώς όπως έγραψε, προτιμούσαν τα δυο του αδέλφια. Όταν ο παππούς ‘ανοιγόταν’ στις θάλασσες εκείνος ένιωθε πως δεν είχε ζωή. Στις 31/10 του 1951 ο Andrew Whyte πέθανε από ανακοπή καρδιάς, στα 62 του χρόνια.

Το πτώμα του ‘ξεβράστηκε’ στην ακτή της Βορείου Θάλασσας και μετά μεταφέρθηκε στο σπίτι για αγρυπνία. Η μητέρα του Dennis τον ρώτησε αν ήθελε να δει τον παππού του. Απάντησε ‘ναι’ και τον πήγε στο ανοιχτό φέρετρο. Του είπε πως ο παππούς κοιμόταν και ότι είχε πάει σε ένα καλύτερο μέρος. Όπως σημειώνει ο εγκληματίας “εκείνη τη στιγμή ένιωσα να πυροδοτείται μια βαθιά αίσθηση απώλειας “μαζί με τη δια βίου γοητεία για τα πτώματα”.

Έκτοτε απομονώθηκε πλήρως και δεν ‘ανοιγόταν’ σε κανέναν. Όπως είχε πει “ένιωθα σαν σκύλος που δεν τον είχαν χαϊδέψει ποτέ”.

Μια μέρα του 1953 (όταν ο Dennis ήταν 8 χρόνων) λίγο έλειψε να πνιγεί, όταν τον ‘τράβηξε’ το κύμα και έμεινε για ώρα κάτω από την επιφάνεια του νερού. Τον έσωσε ένα μεγαλύτερο αγόρι, το οποίο μετά εξέφρασε το σεξουαλικό του ενδιαφέρον για εκείνον. Το 1955 μετακόμισε μαζί με τη μητέρα του, τα αδέλφια του και τον πατριό τους στο Strichen της Σκωτίας. Την επόμενη τετραετία η οικογένεια απέκτησε ισάριθμα παιδιά.

Ο Dennis είχε μπει στην εφηβεία όταν συνειδητοποίησε πως είναι gay. Όπως είχε πει, ένιωθε ντροπή και σύγχυση από την έλξη που ένιωθε για τα  αγόρια που έμοιαζαν στην αδελφή του, Sylvia. Πίστεψε ότι ήταν ο τρόπος που είχε για εκφράζει την αγάπη του για εκείνη. Η αγάπη του έφτασε στο σημείο να θωπεύσει μια φορά τη νεότερη αδελφή του. Το αυτό έκανε και στον αδελφό του, Olav Jr., ενώ εκείνος κοιμόταν. Έκτοτε ο Olav τον αποκαλούσε ‘κορίτσι’ μπροστά σε όλους.

Στα 14 αποφάσισε να καταταγεί στον στρατό για να σωθεί από την ανέχεια της οικογενείας και να βρει και κάτι να κάνει. Η ‘δουλειά’ που έκλεισε ήταν διάρκειας 9 χρόνων. Άρχισε το Σεπτέμβρη του 1961 με την εκπαίδευση του. Είχε πάρει για προσανατολισμό τη μαγειρική. Προφανώς δεν εμπιστεύτηκε σε κανέναν το μυστικό του. Απέφευγε και να κάνει ντους με τους άλλους στρατιώτες, γιατί φοβόταν μην τον προδώσει τυχόν ερεθισμός του. Είχε αρχίσει να πίνει και πολύ αλκοόλ, αφού είχε καταλάβει πως τον βοηθούσε να μην είναι πολύ ντροπαλός.

Μια μέρα, ενώ υπηρετούσε στη Δυτική Γερμανία θυμάται να είχε χάσει τις αισθήσεις του από το αλκοόλ. Η επόμενη ανάμνηση ήταν να είναι ξαπλωμένος στο πάτωμα του διαμερίσματος του. Τον είχε πάει εκεί ένας άλλος φαντάρος. Δεν τον είχε ακουμπήσει σεξουαλικά. Από ό,τι φάνηκε, δεν χρειαζόταν. Ο Dennis είχε αναπτύξει ήδη σεξουαλικές ματαιοδοξίες που είχαν για συμπρωταγωνιστές νέους, λεπτούς, ενεργητικούς άνδρες. Φαντασίωση στη φαντασίωση έφτασε στο να ‘βλέπει’ το σύντροφο του αναίσθητο ή νεκρό.

Η στρατιωτική του θητεία διήρκεσε 11 χρόνια. Τελείωσε τον Οκτώβριο του 1972. Μετακόμισε στο Λονδίνο όπου δούλεψε ως αστυνομικός (εκεί ανέπτυξε το ενδιαφέρον να πηγαίνει στο νεκροτομείο και να παρακολουθεί νεκροψίες), πριν γίνει security guard και έπειτα υπάλληλος σε γραφείο εύρεσης εργασίας -γιατί του είχε λείψει η ομαδική δουλειά του στρατού. Στις 30/12 του 1978 σκότωσε για πρώτη φορά. Θύμα του ήταν ο 14χρονος Stephen Holmes. Αποπειράθηκε να τον στραγγαλίσει, πριν τελικά τον πνίξει σε έναν κουβά νερό. Στις 3/12 του 1979 σκότωσε έναν 23χρονο Καναδό φοιτητή -τον οποίον έπνιξε με καλώδιο ακουστικών. Στις 17/5 του 1980 δολοφόνησε τον Martyn Duffey, πριν τον βάλει στην μπανιέρα για να τον καθαρίσει.

Οδηγήθηκε στον τεμαχισμό γιατί τον προβλημάτιζε η μυρωδιά των πτωμάτων

Tα τρία πρώτα θύματα τα εναπόθεσε κάτω από το ξύλινο πάτωμα του σπιτιού του. “Πλησίαζε όμως, το καλοκαίρι, είχε ανέβει η θερμοκρασία και κατάλαβα πως θα υπήρχε πρόβλημα με τη μυρωδιά” είχε πει στην ομολογία του, μετά τη σύλληψη του, όταν έδωσε όλες τις λεπτομέρειες για όσα είχε κάνει. “Προσπάθησα να καταλάβω τι προκαλεί τη δυσοσμία και κατέληξε στο ότι ήταν τα μαλακά μέρη του σώματος, τα όργανα. Ένα σαββατοκύριακο έβγαλα τα ξύλα από το πάτωμα της κουζίνας και μετά αφαίρεσα τα δυσάρεστα αυτά μέρη από τα πτώματα. Ήμουν τελείως μεθυσμένος, για να καταφέρω να κάνω ό,τι έπρεπε να κάνω, γιατί ήταν δυσάρεστο”.

Ο ανακριτής τον ρώτησε πώς προετοίμασε τον εαυτό του για να διαχειριστεί αυτή την ακαταστασία. Χωρίς να αλλάξει τόνο στο φωνή του ή ύφος εξήγησε πως “δεν άφησα καμία ακαταστασία. Βλέπετε, σε αυτού του είδους τις καταστάσεις, στις οποίες εμπλέκονται ζωντανοί, όταν μαχαιρώνεις κάποιον -ας πούμε αν σε μαχαιρώσω τώρα ή αν με μαχαιρώσεις εσύ- προκαλείται ένα χάος. Πετάγεται το αίμα παντού, γιατί η καρδιά χτυπά ακόμα. Στα νεκρά σώματα δεν υπάρχει πέταγμα αίματος. Το να βγάλεις τα όργανα περιλαμβάνει αίμα, αλλά δεν λερώνεις. Έχεις υπ’ όψιν σου τις πλαστικές σακούλες. Ανοίγεις μια, τη βάζεις στο πάτωμα, βάζεις επάνω το σώμα και το ανοίγεις”.

Συνελήφθη το 1983, όταν ο υδραυλικός που ανταποκρίθηκε στα τηλεφωνήματα της γειτονιάς του Nielsen για φραγμένη αποχέτευση (fact: είχε πάρει και ο ίδιος ο serial killer, για να παραπονεθεί) βρήκε πως αυτή είχε μπλοκαριστεί από ανθρώπινο δέρμα. Στην έρευνα της αστυνομίας εντοπίστηκαν ουκ ολίγες πλαστικές σακούλες, γεμάτες μέλη και όργανα ανθρώπων. Μεταξύ άλλων αποκάλυψε πως έβαζε σε μια κατσαρόλα τα κεφάλια και τα έβραζε, για να ‘ξεφορτωθεί’ τα μυαλά. Καταδικάστηκε το Νοέμβριο του 1983 για έξι δολοφονίες και μια απόπειρα. Ομολόγησε 15 δολοφονίες. Τα εγκλήματα του εκτιμώνται πολλά περισσότερα. 

Ενώπιον δικαστή είπε “εύχομαι να μπορούσα να σταματήσω να σκοτώνω, αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό. Δεν είχα κάτι άλλο να με εξιτάρει ή να με κάνει χαρούμενο“. Εξήγησε πως δεν αντλούσε χαρά από την τέχνη της δολοφονίας “αλλά τη λάτρευα, όπως λάτρευα και αυτή του θανάτου”.

Ο ‘μπανάλ τύπος’ που δεν συνελήφθη νωρίτερα ‘λόγω της ομοφοβίας’

Σε εμφάνιση του εγκληματολόγου David Wilson σε τηλεοπτική εκπομπή της Μεγάλης Βρετανίας, το Σεπτέμβρη του 2020, ο ειδικός που είχε συναντήσει πολλάκις τον Nilsen -ως βοηθός διευθυντή των φυλακών που ‘φιλοξενούσαν’ τον εγκληματία- εξήγησε κατ’ αρχάς πως “όλοι αρέσκονται στο να συγκρίνουν τους serial killers με τον Hannibal Lecter, αλλά ο Nielsen δεν ήταν ένας ξεχωριστός άνδρας, όπως ήταν ο Lecter. Ήταν ένας συνηθισμένος, μπανάλ τύπος”. Τον ρώτησαν γιατί αποκάλυψε τα πάντα, μετά τη σύλληψη του.

“Υπήρξε ένας ενδιαφέρον άνθρωπος, αν τον συγκρίνω με όλους τους serial killers που έχω συναντήσει. Ήταν αυτός που είχε προετοιμαστεί περισσότερο από όλους, για να μιλήσει πιο ανοιχτά για τις πράξεις του. Προσπάθησε από την αρχή να μας επιβάλει την ανάλυση που είχε κάνει για τα εγκλήματα του. Για να καταλάβουμε τον τρόπο που ανταποκρίθηκε στην ανάκριση, θα χρειαστεί να θυμόμαστε πως ο ίδιος είχε υπάρξει αστυνομικός. Και νωρίτερα, ήταν στον στρατό. Ήταν δηλαδή, συνδεδεμένος με την πειθαρχία και τις πειθαρχικές οργανώσεις. Σε κάθε περίπτωση, δεν πιστεύω ότι μας είπε τα πάντα”.

Ο λόγος που κατάφερε να δρα για χρόνια, ανενόχλητος ήταν “η ομοφοβία που κυριαρχούσε τότε στην αστυνομία και την κουλτούρα μας. Τα θύματα του ήταν στην πλειοψηφία τους άστεγοι και gay”. Ανέφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Douglas Stewart, στον οποίον είχε επιτεθεί ο Nielsen, με τον νεαρό να καταφέρνει να ξεφύγει. Αμέσως πήρε τηλέφωνο στο αστυνομικό τμήμα και κατήγγειλε όσα του είχαν συμβεί. Πέντε λεπτά αργότερα εμφανίστηκε περιπολικό στο σημείο που βρισκόταν, με τον Stewart να τους οδηγεί στο διαμέρισμα του Nielsen. “Μόλις οι αστυνομικοί σκέφτηκαν πως το θέμα μπορεί να αφορά ομοφυλοφιλική σχέση, δεν ήθελαν να μάθουν τίποτα παραπάνω και δεν επικοινώνησα ποτέ ξανά με το θύμα”.

Όπως τόνισε ο εγκληματολόγος, δεν ήταν η αστυνομία που έπιασε τον Nielsen, αλλά ο μηχανικός που διέταξε τον καθαρισμό των αποχετεύσεων, στην περιοχή όπου έμενε ο εγκληματίας. Η κλινική εξέταση κατέληξε στο ότι “ο Dennis Nielsen ήταν νάρκισσος. Ενδιαφερόταν για τη δύναμη και τον έλεγχο που έπρεπε να του ανήκουν, λόγω του ναρκισσισμού του. Εκφράστηκε με τη δυνατότητα που είχε να σκοτώσει πολλούς νέους άνδρες, που ήταν επίσης gay”. Ο Wilson ξεκαθάρισε και ότι ο Nielsen είχε σώας τας φρένας του -πλήρη επίγνωση όσων έκανε. “Διαπιστώθηκε ωστόσο, πως είχε στοιχεία ψυχοπάθειας στην προσωπικότητα του και τους προγόνους του” όταν ήταν αργά.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις