Ο Τραμπ έφυγε, ο διχασμός παραμένει

Η είδηση της εκλογικής ήττας του Ντόναλντ Τραμπ (και όχι τόσο της εκλογικής νίκης του Τζο Μπάιντεν) είναι, από πολλές απόψεις, ίσως η πιο θετική – εάν όχι η μόνη πραγματικά θετική – είδηση της ανασκόπησης του 2020. Η πιο θετική είδηση, ωστόσο, ίσως να μην υπήρχε καν ως είδηση… εάν δεν είχε προηγηθεί η πιο αρνητική είδηση της ίδιας χρονιάς, που είναι η πανδημία. Παράδοξο; Όχι και τόσο. Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ακόμη και για ένα annus horribilis, που όλοι πλέον ανυπομονούν να διαγράψουν, όπως ήταν το 2020.

Χωρίς την πανδημία του κορονοϊού, ο Τραμπ θα είχε κατά πάσα πιθανότητα επανεκλεγεί στην προεδρία των ΗΠΑ. Η χρονιά είχε, άλλωστε, ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς, με την ανεργία στο 3,5% και την ανάπτυξη σε θετική τροχιά.

Χωρίς την πανδημία του κορονοϊού, ένας 46χρονος Αφροαμερικανός ονόματι Τζορτζ Φλόιντ μάλλον δεν θα είχε μείνει άνεργος. Και έτσι, ίσως να μην είχε βρεθεί ποτέ του αντιμέτωπος και με τον Ντέρεκ Σόβιν, τον λευκό αστυνομικό υπό το γόνατο του οποίου ο Φλόιντ θα άφηνε – σιδηροδέσμιος – την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο. Στις 25 Μαΐου. Στη Μινεάπολη.

Και εάν δεν είχε δολοφονηθεί έτσι ο Φλόιντ μπροστά στις κάμερες των κινητών τηλεφώνων των περαστικών, το σύνθημα «I can’t breathe» («Δεν μπορώ να αναπνεύσω» στα ελληνικά) μάλλον δεν είχε γίνει ποτέ… σύνθημα. Και το κίνημα BlackLivesMatter ίσως να μην «έπαιρνε φωτιά» όπως πήρε τους μήνες που διαδέχθηκαν τη δολοφονία, αν και ο Τζορτζ Φλόιντ δεν ήταν ούτε ο πρώτος αλλά ούτε και ο τελευταίος Αφροαμερικανός που αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια λευκών αστυνομικών στις ΗΠΑ.

Πολλά τα «εάν», το γεγονός όμως παραμένει. Ο Τραμπ αποδείχθηκε πολύ λίγος ως ηγέτης απέναντι στην πανδημία του κορονοϊού (με τους νεκρούς από τον COVID-19 μόνο στις ΗΠΑ να έχουν ξεπεράσει τις 230.000 έως και την ημέρα των προεδρικών εκλογών), και πολύ εριστικός, διχαστικός, ακόμη και συκοφάντης απέναντι στους επικριτές του: είτε επρόκειτο για το κίνημα BlackLivesMatter (που «στρέφεται ενάντια στον ίδιο τον θεσμό της οικογένειας», σύμφωνα με τον Τραμπ), είτε για τους αντιπολιτευόμενους Δημοκρατικούς (τους οποίους παρουσίαζε ως «ακροαριστερούς» και «προδότες»), είτε ακόμη και για πρώην στελέχη της ιδίας της κυβέρνησής του με τα οποία ο Ρεπουμπλικάνος ηγέτης συγκρούστηκε (χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον, του πρώην υπουργού Άμυνας Τζιμ Μάτις, του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Τζεφ Σέσιονς κ.ά.).

Οι παλινωδίες του 45ου προέδρου των ΗΠΑ και τα πολλά είπα-ξείπα (ειδικά στην περίπτωση της πανδημίας του κορονοϊού), οι ανερμάτιστες ατάκες του (βλέπε «ενέσεις με χλωρίνη»), τα ακατάσχετα (unedited) προεδρικά τιτιβίσματα στο twitter, και οι (εκ του αποτελέσματος) αποτυχημένοι προεδρικοί χειρισμοί έφεραν εκατομμύρια πολίτες στο αμήν… προκαλώντας όμως έτσι και συνωστισμό στην κάλπη, παρά την πανδημία.

Οι προεδρικές της 3ης Νοεμβρίου του 2020 θα μείνουν στην ιστορία ως οι εκλογές με τη μεγαλύτερη συμμετοχή έπειτα από 120 χρόνια. Συνολικά, πάνω από 155 εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν για τον 46ο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών εν μέσω πανδημίας, δεκάδες εκατομμύρια εξ αυτών με επιστολική ψήφο, με τη συμμετοχή να εκτοξεύεται στο 66,7%.

Ας όψεται η πανδημία, παραδόξως. Και ο Τραμπ, προφανώς, που την πήρε και την έκανε ακόμη χειρότερη… Για την ιστορία, έως και την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές οι νεκροί από τον κορονοϊό στις ΗΠΑ είχαν ξεπεράσει τους 290.000 και αυξάνονταν…

Σύμφωνα με τα επίσημα εκλογικά στοιχεία, Τζο Μπάιντεν και Κάμαλα Χάρις εξασφάλισαν σχεδόν 81,3 εκατομμύρια ψήφους (ποσοστό 51,3%) και πάνω από 300 εκλέκτορες σε σύνολο 538, έναντι του Ντόναλντ Τραμπ που συγκέντρωσε κάτι παραπάνω από 74,1 εκατομμύρια ψήφους (ποσοστό 46,9%) έχοντας στο πλευρό του ως υποψήφιο αντιπρόεδρο τον Μάικ Πενς.

Και κάπως έτσι, μέσα σε ένα πλέγμα από φαινομενικώς αντιφατικές πραγματικότητες, ο Ρεπουμπλικάνος Τραμπ έγινε ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος έπειτα από 28 χρόνια που δεν εξασφαλίζει μια δεύτερη θητεία στην εξουσία. Τα ρεκόρ και οι πρωτιές του 2020 όμως δεν σταματούν εκεί. Ο 78χρονος Δημοκρατικός Τζό Μπάιντεν είναι πλέον ο γηραιότερος πρόεδρος στα αμερικανικά χρονικά. Αλλά και ο πρόεδρος που εξελέγη με περισσότερες ψήφους από κάθε άλλον (με περίπου 11 εκατομμύρια ψήφους παραπάνω από τις σχεδόν 70 εκατομμύρια που είχε λάβει ο Μπαράκ Ομπάμα το 2008). Ενώ η 56χρονη Κάμαλα Χάρις είναι πλέον η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ. Μια γυναίκα που τυγχάνει μάλιστα και κόρη μεταναστών, καθώς η μητέρα της ήρθε στην Αμερική από την Ινδία και πατέρα της από την Τζαμάικα.

Οι εκλογές του 2020 ολοκληρώθηκαν μέσα σε κλίμα ακραίας πόλωσης και αμφισβήτησης της ίδιας της εκλογικής διαδικασίας, με τον Ντόναλντ Τραμπ να δηλώνει αποφασισμένος να προσβάλει το εκλογικό αποτέλεσμα στα δικαστήρια, όπερ και εγένετο. Πλην όμως χωρίς τα προσδοκώμενα αποτελέσματα για τον Ρεπουμπλικάνο ηγέτη ο οποίος ωστόσο – απτόητος – θα συνέχιζε επί σειρά εβδομάδων να αυτοανακηρύσσεται νικητής των εκλογών μέσω twitter αλλά και από το βήμα ομιλιών.

«Κερδίσαμε την Τζόρτζια […] Κερδίσαμε τις εκλογές», θα διακήρυττε ο ίδιος κατά τη διάρκεια ομιλίας του στις αρχές Δεκεμβρίου, έναν μήνα και βάλε έπειτα από την κάλπη. Μικρή «λεπτομέρεια»: την πολιτεία της Τζόρτζια την κέρδισε ο Δημοκρατικός Τζο Μπάιντεν με διαφορά περίπου 12.500 ψήφων. Ο Τραμπ ωστόσο δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για αποδείξεις και ονόματα… όταν δεν τον συμφέρουν. Και αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί του, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ίδιος θα συνέχιζε επί σειρά εβδομάδων να αποκηρύσσει το αποτέλεσμα των εκλογών της 3ης Νοεμβρίου ως «προϊόν νοθείας», ερχόμενος όμως έτσι σε αντίθεση ακόμη και με υπουργούς της δικής του κυβέρνησης. Διότι ήταν ο ίδιος ο υπουργός Δικαιοσύνης Ουίλιαμ Μπαρ που στις αρχές Δεκεμβρίου διέψευσε ως ανυπόστατες τις καταγγελίες περί εκτεταμένης νοθείας, μιλώντας στο Associated Press.

Εν τω μεταξύ, ήδη από τις 24 Νοεμβρίου, ο Τζο Μπάιντεν θα είχε αρχίσει να παρουσιάζει και τους κορυφαίους της επερχόμενης διοίκησης: τον Άντονι Μπλίνκεν που αναμένεται να βρεθεί στο τιμόνι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την Τζάνετ Γέλεν που αναμένεται να αναλάβει το υπουργείο Οικονομικών, τον Τζέικ Σάλιβαν ως νέο σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας κ.ά.

Επί του πρακτεόυ, ο χρόνος για τον Τραμπ πια μετράει αντίστροφα έως και την ορκομωσία του νέου 46ου προέδρου στις 20 Ιανουαρίου του 2021. Ο ίδιος στην πραγματικότητα μάλλον το γνωρίζει. Για αυτό και τρέχει να «βγάλει λάδι» έναντι της αμερικανικής Δικαιοσύνης «ημετέρους» που τυχαίνει να βρίσκονται αντιμέτωποι με κατηγορίες ήδη απαγγελθείσες ή επαπειλούμενες, μπας και προλάβει έτσι να τους γλιτώσει από διώξεις και δικαστικές περιπέτειες. Ο λόγος για «ημετέρους» όπως ήταν, για παράδειγμα, ο ένοχος για ψευδορκία πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Μάικλ Φλιν στον οποίο ο Τραμπ έσπευσε να απονείμει χάρη («a Full Pardon») στις 25 Νοεμβρίου. Ποιος άλλος θα μπορούσε να (προ)λάβει τη «συγχώρεση» του απερχόμενου προέδρου πριν από τις 20 Ιανουαρίου; Οι υποψήφιοι πολλοί… του ιδίου του Τραμπ συμπεριλαμβανομένου. Ο ίδιος θα το ήθελε άλλωστε πολύ να αυτοσυγχωρεθεί… Το 2020 ωστόσο θα τον στοιχειώνει.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.