Οι άντρες του 2007

Από αρχαιοτάτων χρόνων ο άντρας γινόταν άντρας στο πεδίο της μάχης. Εκεί έδειχνε τα μπολάκια του και κέρδιζε το ρισπέκτ των υπολοίπων καταξιωμένων αντρών.

Οι μάχες λοιπόν του 2007 ήταν που ανέδειξαν και τους άντρες της χρονιάς. Μάχες όπως Καρβέλας-Λάκης, Γιωργάκης-Μπένι, Σαρκοζιξ- Σεσίλια (γυναίκα μεν, με μπολάκια δε). Κρίνοντας –ως είθισται- εκ του αποτελέσματος οι ΜΕΝ 2007 –φανφάρα- είναι:

Freaks

Ο Τοd Browning φιλμάρει το 1932 την πιο παράξενη ταινία στην ιστορία της MGM και την ονομάζει Freaks. Πολλοί προσπάθησαν από τότε, κανείς δεν άγγιξε καν το νυχάκι από την γκροτέσκα ατμόσφαιρά της. Η ιστορία όμως λογάριαζε χωρίς τον έλληνα ξενοδόχο ,που παρουσιάζει 75 χρόνια αργότερα την έγχρωμη ελληνική απάντηση στον Browning. Kαι τον ξενυχιάζει : Παρασκευάς, Κάτμαν, ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι, Κωνσταντίνος Βεδουράς και λοιποί εναλλακτικοί αλητέχνες, όλοι μέσα στην φιλόξενη τέντα του τσίρκουλου του Je t’aime. Ο Καρβέλας στο στοιχείο του, mάμησε (η κοιλιά της Πάνια μεγάλωσε) και παραλίγο έδειρε (Λαζόπουλο). Πανάξιος μαέστρο !

Iζνογκούντ

Έτρεξε στο Ζάππειο με τόση ορμή που φοβηθήκαμε πως τα κιλά του θα τον προδώσουν και θα χάσουμε την μόνη αληθινή XXL δεξαμενή πολιτικής σκέψης (μετά τον Χάρη Καστανίδη που ανήκει όμως στην ερασιτεχνική κλάση XL). Ο Bενιζέλος είχε διαβάσει πολλά, υποθέτω όμως πως σνόμπαρε τον -κατώτερο της κλάσης του- Αίσωπο και φέρθηκε σαν κυνηγημένος λαγός. Τελικά κέρδισε την κούρσα ο Χαρούν ελ Πασάχ, αποδεικνύοντας πως once χαλίφης, always χαλίφης. Μεγάλος χαμένος ο βοηθός Βενιζέλου Μπλιαχ Χαχάτ , που δεν έγινε πρώτος δεύτερος αλλά έμεινε δεύτερος του δεύτερου. Ούτε στη Βαγδάτη μπόρεσε να τα καταφέρει ο Λοβέρδος.

Χαρούν ελ Πασάχ
Τα είπαμε , μη τα ξαναλέμε και τα διαβάζει ο Βενιζέλος. Με το που ψυχανεμίστηκε ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου ο Βου πως ο ύπουλος αντίπαλός του είχε γεμίσει τις εφημερίδες με πληρωμένες καταχωρήσεις “je veux devenir calife à la place du calife” (στα γαλλικά, για να μην εντοπίσει τις προθέσεις του ο καλός & αγαθός Χαλίφης), έστρωσε επιτέλους κώλο και έβαλε το κόμμα να δουλέψει γι αυτόν. Να θυμίσουμε στους μη έμπειρους αναγνώστες πως το κίνημα κληρονομείται από πατέρα σε γιό, εκτός από την περίοδο όπου παρενεβλήθη ένας μικρός κοντός ξινός βεζύρης , ο Σιμίτ (ας μην ξύνουμε πληγές τώρα και φρικάρει ο αρχισυντάκτης που σπαταλάμε τσάμπα λέξεις).

O διοικητής της Βαγδάτης
Όσο ο Ιζνογκούντ κι ο Χαρούν ελ Πασάχ παίζαν στο τάβλι την κυριότητα του Χαλιφάτου, ο Καραμανλής ο Βου τους κλείδωσε μέσα στο καφενείο και ανέλαβε για δεύτερη φορά να βγάλει τους χουρμάδες απ’ τη φωτιά (στη Βαγδάτη δεν έχουν κάστανα). Tέτοια μεγαλεία είχε να δει το κόμμα του από την εποχή του θείου, γιατί- ξέχασα να σας πω- ότι και η ανώτερη διοίκηση κληρονομείται από σόι σε σόι.

Ο Λάκης
Αν τον βγάλεις απ’ το κλουβί και τον αφήσεις ανάμεσα στα μπουμπούκια που κυκλοφορούν αδέσποτα κι ελεύθερα σ’ αυτή τη χώρα, δεν θα αφήσει σταγόνα αίμα ούτε για ανάλυση. Ε, τον έβγαλε το Alpha απ’ το κλουβί, τον έλυσε κιόλας και τα εβδομηντάρια της ΑGB τα είδαμε. Αυτή μάλλον ήταν η χρονιά του Λαζόπουλου, όχι πως θα λείψουν τα θηράματα στα χρόνια που έπονται αλλά νομίζω πως , παρότι φωνάζει δημόσια όσα λέμε όλοι μας ιδιωτικά, δεν θα μας αρέσει να κοιταζόμαστε εσαεί στον καθρέφτη χωρίς να τον σπάμε. Ως τότε, ας παραμείνει ο εναλλακτικός μικρομεσαίος κλώνος μας, με ισχυρούς δεσμούς μέσα στο σύστημα που αποδομεί εκάστην Τρίτην (η αποδόμηση προβάλλεται και σε επανάληψη, για όσους δεν πρόλαβαν να επαναστατήσουν την Τρίτη).

Ο Θοδωράκης
Η μακράν καλύτερη επιλογή για το προεδριλίκι του μεγάλου της φτωχομάνας που βγάζει τα καλύτερα παιδιά. Που ντύνονται σαν κρεμάστρες του Cavalli , παίρνουν την τριζάτη γκόμενα που μένει από δω και πέρα με το μωρό στο σπίτι γιατί όσα μάτια πρόλαβαν και είδαν μπούτι είδαν, σκαρφαλώνουν στο Cayenne για να διασχίζουν τα λαγκάδια της Τσιμισκή και έχουν πίσω τους λαό που τους αγαπάει και τους ζηλεύει με λύσσα γιατί κι αυτοί θα μπορούσαν να είναι στη θέση του. Ασπρόμαυρο ελληνικό ψυχόδραμα χωρίς αρχή και τέλος, ειδικά από τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής είναι ο λαϊκός καρντάσης που για να επιβιώσει στο θρόνο θα πρέπει να αλώσει τα κάστρα των νότιων άπιστων. Τι παραβαρδάρειο άγχος Ζαγοράκη μου….

Σαρκοζίξ

Οι Γαλάτες φοβόταν μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι αλλά αν ήξεραν ότι έρχεται ο Νικολά, θα προτιμούσαν να τους πλάκωνε το σύμπαν ολόκληρο. Άλωσε την αριστερά, ευνούχισε τους σοσιαλιστές, ξεκαθάρισε πως ακόμη και τα ροκφόρ να κατεβούν σε απεργία, αυτός θα κάνει του κεφαλιού του. Τη Σεσιλιά πάντως την έχασε, μπορεί να σέρνει αυτός ολόκληρη Γαλλία στους δρόμους και τα πεζοδρόμια αλλά καράβι δεν μπορεί να σύρει.

Ο ανώνυμος εμπρηστής
Πώς να μπεις στο μυαλό του; Eιδικά αφού θάψαμε 71 ανθρώπους και περπατήσαμε πάνω σε τριακόσιες χιλιάδες εκτάρια στάχτης. Ούτε ο στρατηγός άνεμος , ούτε το υπεύθυνα ανεύθυνο κράτος, ούτε ο “ποινήν εκτίω” μπορούν να του στερήσουν την επίζηλη τιμητική (γι αυτόν) και ατιμωτική (για όλους εμάς) θέση εδώ μέσα.

Ο κουμπουροφόρος κι ο χασισοβοσκός
H πολιτική ορθότητα επιβάλλει να αναφέρεσαι στους Κρητικούς μόνον ως περήφανους, λεβέντες, αδούλωτους, παλληκάρια., γενναίους και – πάνω απ’ όλα- σαν τους τελευταίους πραγματικούς άντρες με κώδικα τιμής και αξιών.

Καμιά πολιτική ορθότητα δεν μας υποχρεώνει μαζί με τα ξερά να καίμε και τα χλωρά. Οι άλλοι ας είναι ο,τι θέλουν – άλλωστε ο αυτοπροσδιορισμός είναι το τελευταίο ισχυρό trend – να μην ξεχνάνε όμως πως κώδικες τιμής και αξιών έχουν και άλλοι, απανταχού της επικράτειας, χωρίς να τον υπογράφουν με φυσεκλίκια και τζιβάνες. Αυτοί όμως που μπλέξαν τις σφαίρες και τους μπάφους κρυμμένοι πίσω από το νησί τους με την ιδιότυπη ασυλία του, είναι οι τελευταίοι άντρες με κώδικα αξιών που ανάγεται στην εποχή των παγετώνων. Και λίγο πιο πίσω ακόμη.

Oύγκο Τσάβες
Δεν τράβηξαν λίγα οι banana και οι oil republics απ’ την αχορταγιά των Η.Π..Α . εδώ και πάνω από μισόν αιώνα. Δεν είναι λίγη η συσσωρευμένη οργή όταν βλέπεις τον άλλον να μπαίνει στην αυλή του σπιτιού σου και εκτός από τα αβγά που σου παίρνει κοψοχρονιά , να σου βιάζει και την αγαπημένη σου κότα φεύγοντας. Το να θέλεις όμως να φτιάξεις εν έτει 2007 remake απ’ το “Λιοντάρι που βρυχάται” , απαιτεί γερό κάστινγκ και σκηνοθέτη με αρχίδια. Αυτό όμως που κάνει ο Τσάβες είναι να τα κρατάει και να τα δείχνει φιλάρεσκα δεξιά κι αριστερά.Το πρώτο μήνυμα το πήρε απ’ τους δικούς του, που ψαλίδισαν την άμετρη φιλοδοξία του να γίνει ισόβιος presidente. Ας είναι και το τελευταίο, αυτό που θα τον ωριμάσει για να πάψει να φέρεται σαν εγχώριος conquistador -που βρίσκεται μισή ώρα πίσω- σε μιαν ήπειρο που χόρτασε από εισαγόμενους.

Αντρέας Βγενόπουλος
Ο Μίστερ ΜΙG, ή Μarfin , ή όπως αλλιώς, είναι αντικείμενο μελέτης και σχολιασμού από έμπειρους πολεμικούς ανταποκριτές. Τα δολλάρια των Αράβων συμμάχων του πιάνουν τόπο εκτοπίζοντας παραδοσιακές παλιές επιχειρηματικές καραβάνες. Με το αζημίωτο για τις καραβάνες, ασφαλώς, άλλωστε όλες οι επιχειρήσεις έχουν την τιμή τους πέρα από συναισθηματισμούς και τον ανθρώπινο παράγοντα. Κωλύομαι να γράψω περισσότερα γιατί με τη φόρα που πήρε, κανείς δεν μου αποκλείει πως μπορεί αύριο πρωί πρωί να αγοράσει όλο το 24 όπως είναι επιπλωμένο, μόνο και μόνο για να έχει τη χαρά να με στείλει σπίτι μου (μα από κεί γράφω, λές να το αγοράσει κι αυτό 😉

Πούτιν Βλαδίμηρος
Ποιος Ρασπούτιν ,ποιος Ζούκοφ και ποιος Λαβρέντι Μπέρια. Ο άνθρωπος είναι 3 σε 1. Μετά από δυο προεδρικές θητείες και ενώ δεν τόλμησε να βάλει χέρι στο Σύνταγμα που δεν προέβλεπε τρίτη, η Ενωμένη Ρωσία του κερδίζει το 63% των ψήφων στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.Τώρα θα επανέλθει ως πρωθυπουργός ή “εθνικός ηγέτης” .Πάντως ως ο άνθρωπος που θα συνεχίσει να κινεί τα νήματα. Η χώρα αυτή ανέκαθεν εξέτρεφε “πατερούληδες”.

Χουγκ Λιν Κέε
Στη Μιανμάρ (όπως ονόμασαν οι δικτάτορες τη Βιρμανία) οι μοναχοί βγήκαν μπροστά από τους πολίτες για να διαμαρτυρηθούν και να απαιτήσουν δημοκρατία. Όχι περισσότερη. Απλά δημοκρατία. Η τελευταία φορά που είδα εδώ συντεταγμένους τους αντίστοιχους δικούς μας ρασοφόρους ήταν για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες και του “Μακεδονία” μόνο στους δικούς μας χάρτες και στα δικά μας αεροδρόμια. Από τα άλλα καθημερινά θέματα που καίνε – κι αυτούς τους ίδιους- δηλώνουν απόντες. Ο Χουγκ Λιν Κέε δηλώνεται ως “αγνοούμενος”.

Εγώ (κι εσύ)

Kι όλοι εμείς οι μέτριοι , που για μια άλλη χρονιά τραφήκαμε από τις σάρκες μας και από το λίπος μας , παχύδερμα που δεν μας αγγίζει τίποτε, δεν βγαίνουμε στους δρόμους για τίποτε , δεν αντιδρούμε για τίποτε , φωνάζουμε εκ του ασφαλούς για το παραμικρό και με το ελάχιστο δωροδοκούμαστε για να σιωπούμε. Και του χρόνου εδώ θα είμαστε. Απλά λίγο περισσότερο ξεφτιλισμένοι.

Άλεξ Μεσχισβίλι

Έντεκα χρονών και πρόλαβε να τα δεί όλα. Κανείς πια δεν δικαιούται να τον αποκαλεί “ο μικρός Άλεξ”. Ήδη ενηλικιώθηκε μέσα μας και έγινε ο άντρας αυτής της χρονιάς. Και της προηγούμενης. Και της επόμενης. Μέχρι να πάψουμε να ντρεπόμαστε που μια μάνα που τον έκλαψε, δεν μπόρεσε ακόμη να ξέρει αν και πότε θα τον θάψει. Μέχρι να σταματήσουμε να βλέπουμε την ιστορία αυτή σαν ένα ακόμη ξεχασμένο επεισόδιο στην τηλεόραση κι αποφασίσουμε να ματώσουμε τα νύχια μας και τα χέρια μας και τα δόντια μας σκάβοντας να βρούμε έστω τα απομεινάρια της ελάχιστης ανθρωπιάς και ευαισθησίας που θα οφείλαμε πρώτα -και πάνω απ’ όλους- στον εαυτό μας.