Οι κάτοικοι στον Παλαμά δεν έχουν καθαρό νερό, επτά μήνες μετά τον Daniel

Η κακοκαιρία Daniel που χτύπησε σφοδρά την Θεσσαλία πριν από περίπου έξι μήνες, άφησε πίσω της απώλειες ανθρώπινων ζωών, ανυπολόγιστες καταστροφές σε υποδομές, ζωικό κεφάλαιο και αγροτικές καλλιέργειες.

Επτά μήνες μετά, κάτοικοι που ακόμα προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, έρχονται αντιμέτωποι ακόμα και με έλλειψη του πιο βασικού αγαθού, αυτό του πόσιμου νερού.

Κάτοικος του χωριού Λεύκη, που ανήκει στον δήμο Παλαμά της Καρδίτσας -έναν δήμο που επλήγη ανεπανόρθωτα από την κακοκαιρία- καταγγέλλει στο NEWS 24/7 ότι το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με την υδροδότηση. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι στη Λεύκη όσο και στα γύρω χωριά, το νερό όταν τρέχει σε πολλές περιπτώσεις βγάζει λάσπες. «Το νερό είναι βρώμικο. Αρχίσαμε να βλέπουμε ότι έχει καφέ χρώμα. Δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για τίποτα. Ούτε για να πλύνουμε πιάτα, ούτε για να σφουγγαρίσουμε, ούτε για να κάνουμε μπάνιο. Σε καμία περίπτωση δεν είναι πόσιμο. Απέχουμε αρκετά από αυτό». 

Όπως εξηγεί, η έλλειψη καθαρού νερού κοστίζει αρκετά χρήματα στους κατοίκους. «Για να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες της καθημερινότητάς μας, χρειάζεται να ανεφοδιαζόμαστε ανά δύο μέρες με εξάδες εμφιαλωμένων νερών. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό είναι ένα σοβαρό έξοδο το οποίο δεν μπορούμε να περιορίσουμε».

Συμπληρώνει μάλιστα πως ακόμα και σε χωριά που έχουν καθαρό νερό, όπως τους Σοφάδες στην Καρδίτσα, οι κάτοικοι φοβούνται για την ποιότητά του, οπότε προτιμούν να αγοράζουν εμφιαλωμένο νερό για να πίνουν και να μαγειρεύουν. «Κανείς δεν μας διαβεβαιώνει ότι είναι ασφαλές, ειδικά όταν κατά καιρούς βλέπουμε το τρεχούμενο νερό να βγάζει λάσπες».

Πως προέκυψε το πρόβλημα με την υδροδότηση

Επικοινωνήσαμε με τον Βασίλη Γκιουλέκα, που είναι ο πρόεδρος της ΔΕΥΑ του δήμου Παλαμά, η οποία και έχει την ευθύνη για την υδροδότηση των χωριών. 

Ο κ. Γκιουλέκας εξήγησε πως η Λεύκη και τα υπόλοιπα χωριά τα οποία ήρθαν αντιμέτωπα με προβλήματα υδροδότησης, μέχρι πρότινος υδροδοτούνταν από το δίκτυο του Σμοκόβου. «Ωστόσο, στις 4 Φεβρουαρίου, λάβαμε μια ανακοίνωση που μας γνωστοποιούσε ότι η υδροδότηση πρόκειται να διακοπεί την επόμενη μέρα». 

Πρόκειται για μια απόφαση η οποία δεν έδωσε κανένα χρονικό περιθώριο στη ΔΕΥΑ του δήμου Παλαμά να ενεργήσει. «Εμείς δεν γνωρίζαμε ότι η υδροδότηση θα διακοπεί από το Σμόκοβο και μας βρήκε προ εκπλήξεως. Μετά τις καταστροφές της κακοκαιρίας Daniel, σε πολλές περιοχές υπήρξαν βλάβες και οικονομικά δεν σύμφερε να δουλεύει το αντλιοστάσιο και η δεξαμενή νερού στο Σμόκοβο, οπότε και σταμάτησε η χρηματοδότηση. Αυτή ήταν η ανακοίνωση της διαχείρισης».

Στην ερώτηση ποιος διαχειρίζεται την υδροδότηση στο Σμόκοβο, ο κύριος Γκιουλέκας εξηγεί πως δεν υπάρχει Σύνδεσμος Ύδρευσης Σμοκόβου. Η κατασκευαστική εταιρεία και η εταιρεία στην οποία ανήκει η δεξαμενή είναι αυτές που έχουν την ευθύνη. 

«Οπότε η μοναδική λύση που είχαμε μετά τη διακοπή της υδροδότησης ήταν να βάλουμε ξανά την γεώτρηση. Όμως, η γεώτρηση είχε ζημιές, λόγω της κακοκαιρίας Daniel, με αποτέλεσμα να μεταφέρονται φερτά υλικά και λάσπες στη δεξαμενή νερού και από εκεί στο δίκτυο.

Εμείς ως δήμος κινήσαμε τις διαδικασίες από την πρώτη μέρα, να καθαριστεί δηλαδή η γεώτρηση, η δεξαμενή νερού και το δίκτυο και παράλληλα παραγγείλαμε φίλτρο για το νερό. Όμως οι διαδικασίες αυτές είναι χρονοβόρες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να μείνουν χωρίς καθαρό νερό».

Και περιγράφει πως: «στη Λεύκη είχαν τεράστιο πρόβλημα. Άνοιγαν τις βρύσες και έβγαζαν άμμο. Η κατάσταση ήταν τραγική, δεν μπορούσαν να σφουγγαρίσουν. Εμείς ήμασταν εκεί από την πρώτη μέρα με τα συνεργεία για να το αντιμετωπίσουμε. Φοβόμασταν να μπούμε στην δεξαμενή μην τυχόν και μας ρουφήξει η λάσπη».

Τον καθαρισμό της γεώτρησης τον ανέλαβε εξ ολοκλήρου ο δήμος Παλαμά, όπου και χρηματοδότησε όλες τις ενέργειες. Πλέον, ο κ. Γκιουλέκας αναφέρει πως το νερό είναι καθαρό αλλά όχι πόσιμο.

«Βοήθεια δεν υπάρχει από πουθενά. Όλα τα κάνουμε μόνοι μας. Χωρίς κονδύλια, χωρίς μηχανήματα. Δεν υπάρχει κρατική μέριμνα. Ως δήμος από όταν αναλάβαμε, δεν έχουμε λάβει τίποτα. Πάντως, εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην μείνει κανείς κάτοικος χωρίς νερό, ασχέτως αν υπάρχει κρατική αρωγή ή όχι». 

Σε μια πληγείσα περιοχή όμως, η κρατική μέριμνα και αρωγή για να μη θεωρείται το νερό «είδος πολυτελείας» για τους κατοίκους, θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη.