Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο Τζέιμι Λάνιστερ γίνεται Top Chef και σε επανέκδοση τα “400 Χτυπήματα” του Τρυφώ

Οι κινηματογράφοι έχουν ανοίξει και το σινεμά αποτελεί πάλι μια αφορμή εξόδου. Παρουσιάζουμε όλες τις πρεμιέρες της Πέμπτης 5 Αυγούστου.

Οι κριτικές των ταινιών της εβδομάδας:

Η Γεύση της Απιστίας

3 / 5

(“Smagen af sult / A Taste of Hunger”, Κρίστοφερ Μποέ, 1ω44λ)

Ζευγάρι ιδιοκτητών ενός εντυπωσιακού εστιατορίου κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν το πολυπόθητο αστέρι Μισελέν. Η φιλοδοξία τους δεν συναντά όριο, αλλά αυτό που μια μέρα θα στείλει τα πράγματα σε επικίνδυνη τροχιά είναι όταν Κάρστεν (στον ρόλο ο Νικολάι Κόστερ Βάλνταου του “Game of Thrones”) λάβει ένα μυστηριώδες γράμμα που απλά αναφέρει πως η Μάγκι, πλέον, αγαπά κάποιον άλλον.

O σεναριογράφος του “Άσπρο Πάτο”, Τομπίας Λίντχολμ, συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη της αξέχαστης “Ερωτικής Αναπαράστασης” σε μια ακόμα ενδιαφέρουσα σπουδή χαρακτήρων που βρίσκονται σε διαρκή πάλη με τους δαίμονές τους. Όπως και με την ταινία του Βίντερμπεργκ, έτσι το σενάριο κι εδώ είναι στιβαρό ως εξερεύνηση, κι ας μην αποτελεί κάτι το δραματουργικά ανατρεπτικό. Τη δουλειά αναλαμβάνει ο Μποέ με εντυπωσιακή οπτική αίσθηση, χρώματα και καδραρίσματα, γεμίζοντας την οθόνη με αισθήσεις είτε κινηματογραφεί ψυχολογικά περίπλοκες σκηνές πάθους και σεξ, είτε την μαγευτική διαδικασία της μαγειρικής και της δημιουργίας ενός πιάτου. Σε όλες τις περιπτώσεις, μπορείς να νιώσεις κάτι το ορμητικό μέσα από τις εικόνες του.

Οι δραματικές αστοχίες δεν λείπουν, και ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό συναντάμε αρκετές επιφανειακές ιδέες βαδίζοντας προς την επίλυση. Όμως μέσα από μια διασκεδαστικά ταιριαστή δομή του στόρι, βασισμένη στην ακολουθία των γεύσεων, ο Μποέ ολοκληρώνει μια εν τέλει ικανή, όμορφη, ενήλικη δραματική ιστορία έτοιμη για σερβίρισμα σε φαν της κουζίνας και μη.

Το Καλοκαίρι του ‘85

3 / 5

(“Été 85 / Summer of 85”, Φρανσουά Οζόν, 1ω41λ)

Ένας 16χρονος διασώζεται από τη θάλασσα από ένα μεγαλύτερο αγόρι στη Γαλλία των ‘80ς. Ξαφνικά, η φιλία των δύο αγοριών αρχίζει να φλερτάρει με κάτι παραπάνω. Ιστορία ενηλικίωσης για το πώς πολλές φορές αρχίζεις να σκέφτεσαι τη ζωή μόνο υπό το φάσμα κάποιας ταραχώδους απειλής, το όμορφο φιλμ του ακούραστου Φρανσουά Οζόν θα φέρει κατανοητά στο νου το “Να με Φωνάζεις με τ’Όνομά σου” του Λούκα Γκουαντανίνο- κι αν δεν είναι τόσο σωματικό ή εμβληματικό όσο εκείνο, διαθέτει μια σκοτεινή επίγευση που του δίνει ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Ο Οζόν (“Φραντζ”, “Νέα και Ωραία”, “8 Γυναίκες”) δεν ακολουθεί γραμμική πορεία στα γεγονότα, εντείνοντας έτσι μια αίσθηση μυστηρίου και ενός νομοτελειακού χαρακτήρα. Η επιλογή λειτουργεί σε επίπεδο τόνου και ύφους (το φιλμ και τα αισθήματα των ηρώων του μοιάζουν περικυκλωμένα από πάθος κι από αβεβαιότητα) αλλά σεναριακά δεν λείπουν οι αστοχίες. Τελικά, αυτό που επιβιώνει πάνω απ’όλα είναι το στυλ, και μια ‘80s παθιασμένη νοσταλγία που αποτυπώνει κάτι το υπέροχα προσωπικό: Η σκηνή της silent disco μες στην κανονική disco, με τους δύο τους να ακούν και να κινούνται και να αισθάνονται σε διαφορετικούς αλλά ταιριαστούς ρυθμούς, είναι από τις ωραιότερες του καλοκαιριού.

Αδέρφια σε Σύγκρουση

2 /5

(“Rams”, Τζέρεμι Σιμς, 1ω58λ)

Κάπου στα πιο απομακρυσμένα μέρη της επαρχίας στη Δυτική Αυστραλία, δύο αδέρφια διάσημα στην τοπική κοινότητα για την απομάκρυνση και την έχθρα τους, βρίσκονται τώρα σε πόλεμο. Όταν η ιατρική διάγνωση λέει πως τα ζώα του ενός πάσχουν από μια σπάνια και θανατηφόρα ασθένεια, οι αρχές αποφασίζουν την εξολόθρευση των προβάτων της περιοχής. Ίσως τώρα τα δύο αδέρφια μιλήσουν ξανά μεταξύ τους ύστερα από δεκαετίες, για να χτίσουν ξανά της ζωή τους και για να επανενώσουν την κοινότητά τους. Ριμέικ της εξαιρετικής Ισλανδικής τραγικωμωδίας με το ίδιο όνομα από λίγα χρόνια νωρίτερα, αρκετά πιστό, καλοφτιαγμένο, με τον Σαμ Νιλ καλό στον ρόλο, αλλά που όμως σε κανένα σημείο δεν δικαιολογεί ιδιαίτερα τον λόγο της ύπαρξής της. Η μουντή σιωπή του χιονιού εδώ δίνει τη θέση της σε ένα ζεστό σκηνικό που αλλοιώνει το DNA της ιστορίας κάνοντας τα πάντα να μοιάζουν λιγότερο επίπονα, με έναν παράδοξο τρόπο.

Ο Διάσημος Κλέφτης Twist

1 / 5

(“Twist”, Μάρτιν Όουεν, 1ω30λ)

Μοντέρνα διασκευή του διάσημου έργου του Ντίκενς, που μεταφέρεται από το Λονδίνο του 19ου στους δρόμους του σήμερα, όπου ο Όλιβερ (Ραφ Λο, γιος του Τζουντ) κάνει παρκούρ και γίνεται μέλος συμμορίας. Φτηνά τηλεοπτική αισθητική και ανυπόφορα επιθετικοί εκμοντερνισμοί. Σε κεντρικούς ρόλους ο Μάικλ Κέιν κι η Λίνα Χίντι του “Game of Thrones”, θα εύχονται να τους σκηνοθετούσε ο Γκάι Ρίτσι.

Κυκλοφορούν επίσης

Κουνιάδοι: Ο Εδουάρδο και ο κουνιάδος του χρειάζονται επειγόντως χρήματα και απαγάγουν τον Μοδέστο, κουνιάδο της γυναίκας που τους προκάλεσε όλα τους τα προβλήματα. Το πρόβλημα είναι πως εκείνη δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει για εκείνον. Ισπανική κωμωδία.

Οδός Μέλροουζ Αριθμός 86: Πρώην πεζοναύτης μεμετατραυματικό στρες εισβάλλει σε μια γκαλερί στο Λος Αντζελες και κρατά ομήρους τους επισκέπτες. Περιπέτεια δίχως περγαμηνές.

Σε επανέκδοση

Τα 400 Χτυπήματα

5 / 5

(“Les quatre cents coups / The 400 Blows”, Φρανσουά Τρυφώ, 1ω39λ)

Ο μικρός Αντουάν ονειρεύεται τη θάλασσα. Μες στην πόλη όμως, βιώνει μια ταραχώδη, επεισοδιακή ζωή, παραμελημένος από τους γονείς του, παραγνωρισμένος από το αυταρχικό σχολικό του περιβάλλον. Προσπαθεί να κάνει σχέδια ζωής με τον καλύτερό του φίλο, όταν όμως ένα από αυτά πάει στραβά, τον Αντουάν περιμένουν ακόμα περισσότερα μπλεξίματα με φιγούρες εξουσίας. Στην πρώτη ταινία με ήρωα τον Αντουάν Ντουανέλ (o Τρυφώ θα γύριζε τελικά πέντε) και μια από τις σημαίες της Νουβέλ Βαγκ, ο Ζαν-Πιέρ Λεό καθηλώνει ως παρουσία, με το γεμάτο εκφράσεις πρόσωπο και τις πιο ανεπαίσθητες κινήσεις του να υποδηλώνουν κάτι το πηγαία ανατρεπτικό.

Ο Αντουάν είναι μια διαρκής αντίδραση, είναι αλητεία και ποίηση μαζί, μια συναρπαστικά αντιφατική φιγούρα που πασχίζει για απόδραση, ένα συγκλονιστικά προσωπικό alter ego για τον σκηνοθέτη, όλα αυτά μαζί. Σαν την πιο μελαγχολική ανάμνηση για τη χαμένη αθωότητα που θα μπορούσες να ανασύρεις, δίχως τη βεβαιότητα πως κάθε λεπτομέρεια συνέβη πράγματι όπως την διηγείσαι, αλλά με την σαρωτική αλήθεια του στοιχειωτικού φινάλε να λειτουργεί ως συναισθηματικό θεμέλιο.

Νύχτα Πρεμιέρας

4.5 / 5

(“Opening Night”, Τζον Κασσαβέτης, 2ω24λ)

Μια διάσημη ηθοποιός φτάνει πολύ κοντά στα όρια της καταστροφής καθώς μετρά τις μέρες μέχρι το μεγάλο άνοιγμα στο Μπρόντγουεϊ. O Κασσαβέτης αφήνει πίσω την αίσθηση του ρεαλισμού δημιουργώντας το κατακερματισμένο πορτρέτο μιας γυναίκας χαμένης στο μυαλό της και παραδομένης στην ίδια την καταστροφική φύση της ύπαρξης. Αναμνήσεις, εμμονές, φοβίες εκφράζονται ως κομμάτια του ίδιου δυσανάγνωστου εφιάλτη όπου τα πάντα έχουν την αίσθηση του ατελούς: Σχέσεις, διαδρομές, προσωπικότητες. Μια καθηλωτική άσκηση ύφους και τεχνικής με τη Τζίνα Ρόουλαντς σε μια φρενήρη αλλά και εντυπωσιακά κοντρολαρισμένη ερμηνεία την ίδια στιγμή.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις