Πέτρος Φιλιππίδης: Τα τρία μηνύματα μιας προφυλάκισης

Ξεκινάω με δύο αναγκαίες διευκρινίσεις. Πρώτον, πιστεύω η συνέπεια στις αρχές μας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από το πώς μεταχειριζόμαστε τον εκάστοτε “αντίπαλο” όταν αυτός περιπίπτει σε κατάσταση αδυναμίας. Από το αν δηλαδή επιχειρούμε κάποιου είδους λιντσάρισμα. Δεύτερον, θεωρώ ότι οι φυλακές συνιστούν τόπους καταρράκωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Πρόκειται για τόπους εξαχρείωσης και όχι σωφρονισμού.

Κατά συνέπεια, προσπαθώ να αποφεύγω τις εκφράσεις χαιρεκακίας όταν κάποιος μπαίνει στη φυλακή, ακόμα και όταν αυτή η φυλάκιση είναι καταφανώς δίκαιη και απολύτως επιβεβλημένη.

Ισχυρά μηνύματα

Έχοντας κάνει προκαταρκτικά τις δύο διευκρινίσεις προκειμένου να μην παρερμηνευτεί η άποψή μου, έρχομαι στο κύριο θέμα. Νομίζω ότι η η προφυλάκιση του Πέτρου Φιλιππίδη για ένα βιασμό και δύο απόπειρες βιασμού, στέλνει 3 σημαντικά πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.

Πρώτα απ’ όλα, η προφυλάκιση του γνωστού κωμικού που ακολούθησε αυτή του Δημήτρη Λιγνάδη, συνιστά πανηγυρική δικαίωση του ελληνικού #metoo. Μετά την καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, πολλοί έκαναν λόγο για ̈κυνήγι μαγισσών”, καθώς και για “δίκες των social media”. Με τη δεύτερη απόφαση των δικαστικών αρχών για προφυλάκιση ενός celebrity κατηγορούμενου για σεξουαλικές κακοποιήσεις, αποδεικνύεται ότι οι καταγγελίες έχουν βασιμότητα.

Τουλάχιστον, αρκετή βασιμότητα ώστε εισαγγελείς και ανακριτές να κρίνουν ότι κάποιος πρέπει να μπει στη φυλακή.

Το δεύτερο μήνυμα από την προφυλάκιση Φιλιππίδη, είναι ότι μια χαρά συνδυάζεται η σε βάθος διερεύνηση των καταγγελιών του #metoo με τον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων και των κατακτήσεων του νομικού πολιτισμού. Για την ακρίβεια, ο κ. Φιλιππίδης σε ό,τι αφορά την “διακριτικότητα” της διαδικασίας, είχε μια αντιμετώπιση την οποία πολύ σπάνια έχουν κατηγορούμενοι για ανάλογα εγκλήματα.

Τρίτον, η προφυλάκιση Φιλιππίδη (όπως άλλωστε και αυτή του κ. Λιγνάδη) στέλνει ένα πολύ σαφές μήνυμα: Κανείς πια, όσο ισχυρός και αν είναι, δεν έχει το “ελεύθερο” να κακοποιεί σεξουαλικά. Κανείς πια, σε όποια θέση και αν βρίσκεται, δεν έχει πια ασυλία απέναντι σε καταγγελίες για κακοποίηση και παρενόχληση. Κανείς πια, όσες διασυνδέσεις και αν έχει στην εξουσία, δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότιθα τη γλιτώσει από μια υπόθεση #metoo.

Συνοψίζοντας, το #metoo δεν παραβιάζει τους κανόνες της δικαιοσύνης. Αντιθέτως, προωθεί την απονομή της.

Τα αποτελέσματα

Μένουν πολλά να γίνουν για τον περιορισμό της βίας κατά των γυναικών. Παραμένουμε μια χώρα όπου η ποινική διαδικασία μπορεί να σημάνει μια δεύτερη κακοποίηση του θύματος. Μια χώρα όπου οι δημόσιες υπηρεσίες για τις κακοποιημένες γυναίκες είναι τραγικά υποστελεχωμένες. Μια χώρα όπου η Εκπαίδευση και η Ενημέρωση δεν προωθούν την κουλτούρα του σεβασμού και της ισότητας. Η νέα γυναικοκτονία στη Δάφνη, επιβεβαιώνει την οξύτητα του προβλήματος.

Ωστόσο, με το #metoo και τη δράση του φεμινιστικού κινήματος είναι ορατή μια σημαντική αλλαγή. Η κακοποίηση έπαψε να είναι “περιθωριακό” θέμα, αλλά μπήκε στην κεντρική πολιτική ατζέντα. Μαζί με την ανάδειξη του θέματος έρχεται και η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης των γυναικών και των αντρών που θα μπορούσαν να γίνουν θύματα κακοποίησης ή παρενόχλησης. Γιατί τώρα ξέρουν ότι η φωνή τους μπορεί να ακουστεί. Το αποτέλεσμα είναι να χαράσσονται νέα όρια στις συμπεριφορές, ιδιαίτερα στους χώρους εργασίας. Το τέλος της ατιμωρησίας μάς εισάγει σε μια νέα περίοδο όπου αυτό που ήταν συνηθισμένο, δεν είναι πια επιτρεπτό.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις