Πέτρος Τατσόπουλος: Η εξομολόγηση για τα πρώτα χρόνια της ζωής του σε ίδρυμα

Φορτισμένος και με εξομολογητική διάθεση, ο Πέτρος Τατσόπουλος βρέθηκε το πρωί της Πέμπτης (24/11) στην ΕΡΤ και άνοιξε τα χαρτιά του στις “Συνδέσεις” μιλώντας για τα δύσκολα παιδικά βιώματα και τη ζωή στο ίδρυμα που πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

Έχοντας μιλήσει πολλές φορές για το ιδιαίτερο αυτό “ταξίδι” από το ίδρυμα σε μία ανάδοχη οικογένεια, “ταξίδι” για το οποίο έχει γράψει και το βιβλίο με τίτλο “Η καλοσύνη των ξένων”, μοιράστηκε με το τηλεοτικό κοινό την εμπειρία του τονίζοντας πως είναι μία από τις χιλιάδες στην Ελλάδα και πιθανόν μία από τις εκατομμύριες παγκοσμίως.

“Η δική μου εμπειρία έχει να κάνει με το ίδρυμα στο οποίο είχα φιλοξενηθεί τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, δηλαδή μιλάμε για τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, τότε το ‘Πατριωτικό Ίδρυμα Κοινωνικής Προνοίας και Αντιλήψεως (ΠΙΚΠΑ) στεγαζόταν και ίσως να στεγάζεται ακόμα, στην Πεντέλη. Ήταν η πρώτη δεκαετία μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και το μότο ήταν ‘υπό την υψηλή προστασίαν της βασιλίσσης‘, ήταν ένα δημιούργημα της Φρειδερίκης, οπότε ο χαρακτήρας της διαπαιδαγώγησης, όπως γίνεται αντιληπτό, ήταν μέσα στο κλίμα αυτό και μετά τη λήξη του εμφυλίου επικρατούσε ένας θρησκευτικός, πατριωτικός χαρακτήρας.

Έζησα πολύ λίγο εκεί, 3-4 χρόνια, γιατί βρέθηκε μία ανάδοχη οικογένεια που τότε λειτουργούσαν ως εξωτερικοί συνεργάτες του ΠΙΚΠΑ, ήταν συνήθως φτωχές οικογένειες που έπαιρναν ένα μικρό επίδομα από το ίδρυμα για να σε μεγαλώσουν, γιατί ενώ δεν είχες τα δικαιώματα του υιοθετημένου, είχες την ευκαιρία να μεγαλώσεις σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, να μην ιδρυματοποιηθείς, όπως συνηθίσαμε να λέμε”, ανέφερε μεταξύ άλλων.

Ο ίδιος μοιράστηκε και την εμπειρία του όταν βρέθηκε, όντας ενήλικος πια, ως ασκούμενος κοινωνικός λειτουργός μέσα στο Ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων στον Κορυδαλλό, όπου όπως περιέγραψε, μετά τη λήξη της βάρδιας το μεσημέρι, η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη.

“Τα παιδιά έμεναν μόνα τους με τους παιδονόμους. Η δουλειά του παιδονόμου ήταν να επικρατεί η ησυχία και η τάξη μέσα στον θάλαμο. Μιλάμε για παιδιά όλων των ηλικιών που ζούσαν σε στρατιωτικούς θαλάμους και μπορούσαν να δεχθούν οποιαδήποτε παρενόχληση […] Σε εμάς ή στη διοίκηση θα απευθύνονταν αυτά τα παιδιά αλλά θα ήταν πάντα ο λόγος σου απέναντι στον δικό μου. Το μεγαλύτερο παιδί που θα είχε ασλήσει βία δεν θα το παραδεχόταν, ο παιδονόμος δεν θα το παραδεχόταν, η διοίκηση δεν θα το παραδεχόταν…”, σχολίασε.

Μιλώντας για τις καταγγελίες που αφορούν τη δομή της “Κιβωτού του Κόσμου”, ο κ. Τατσόπουλος ανέφερε πως “δεν μπορεί ένας χώρος ανεξέλεγκτος να μη διασφαλίζει τουλάχιστον το μίνιμουμ προστασίας για ένα παιδί που θέλει να καταγγείλλει κάτι, γιατί ένα παιδί που θα ήθελε να καταγγείλλει μία κακοποίηση, ή μία παραβατική συμπεριφορά θα έπρεπε να το πει που; Να το πει στον θύτη του; Πείτε ότι κάποια στιγμή κατάφερνε και έβγαζε το μήνυμα του εκτός στέγης του ιδρύματος, μετά αυτό το μήνυμα για να φτάσει στον εισαγγελέα και να ασχοληθεί ο εισαγγελέας με την καταγγελία αυτή θα έπρεπε να περάσει ένας εύλογος χρόνος, πολύ μεγάλος, ίσως και μήνες, που όλο αυτό το διάστημα το παιδί θα συνέχιζε να συγκατοικεί με τον θύτη του και μάλλον με τον θυμωμένο θύτη του”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις